กิเลสแก้ยากมาก เพราะมุ่งแก้กิเลสผู้อื่น

การละกิเลสยากมาก เพราะเหตุใดหรือแม้พิจารณาให้ดีย่อมได้รับความเข้าใจพอสมควรว่าการละกิเลสยากมาก เพราะพากันไปมุ่งละกิเลสผู้อื่น ไม่มุ่งละกิเลสตนเอง กิเลสจึงท่วมบ้านท่วมเมืองอยู่ทุกวันนี้ จนบดบังแสงแห่งพระพุทธศาสนา แสงแห่งพระธรรมคำทรงสอนในสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ามากขึ้นทุกเวลานาที

อย่าไปมุ่งเพ่งเล็งแก้กิเลสของผู้อื่น แม้ปรารถนาเป็นผู้พ้นทุกข์ ทุกข์ที่เกิดจากกิเลสเพราะการเพ่งเล็งแก้กิเลสผู้อื่นนั้น นอกจากจะไม่ทำให้กิเลสของตนเบาบางห่างไกลออกไป ยังจะเพิ่มกิเลสของตนให้มากขึ้น

กิเลสของใครคนใด ใครคนนั้นต้องแก้ ไม่ใช่คนอื่นจะไปแก้ให้ได้ สมเด็จพระบรมครูยังทรงมีพระพุทธดำรัสไว้ว่าทรงเป็นผู้ชี้ทางให้ ผู้ปรารถนาแห่งจุดหมายปลายทางต้องปฏิบัติดำเนินไปด้วยตัวเอง

(แสงส่องใจ ๒๕๔๘ สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

 

สาธุ....ข้าแต่องค์พระผู้เจริญ
.....ประเสริฐแท้....ผู้ที่ได้ถือคบไฟ แล้วเที่ยววิ่งร้องด้วยความร้อนมือ ว่าร้อนๆ เมื่อมีผู้บอกแก่เขาว่า หากไม่ยากร้อนก็ให้ทิ้งดุ้นไฟเสีย หากเขาทิ้งตามคำบอกเขานั้นก็จะไม่ร้อน แต่หากเขานั้นยังหลงเสียงสีของเปลวไฟ เขขนั้นก็ย่อมต้องร้อนมือและเที่ยววิ่งร้อนอยู่ต่อไป ตามคำแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเอง.
................สาธุ ขออนุโมทนาบุญ มาด้วยประการ ณ ฉะนี้.

 

ทำตัวเองให้ได้ก่อน ก่อนที่จะไปสอนเค้า

 

มี 5 ขันธ์ยังเอาไม่รอด ไปรับของคนอื่นมาอีกเป็น 10 ขันธ์ก็ทุกข์แย่เลย อนุโมทนา สาธุ ขอบคุณที่นำมาเตือนสติค่ะ

 

(*) ขอโมทนาคะ สาธุ (*)

 

การแก้กิเลสแก้ยังไงก็ไม่หมดไปจากโลก จะแก้ต้องแก้ที่ใจว่าพอเพียงกับความต้องการของตัวเองหรือป่าว มากไปก็ไม่มีสุข น้อยไปก็ไม่มีสุข สูขทุกอย่างขึ้นอยู่มี่ร่าง จิต ใจ นั้นหลอมรวมเพื่อเป็นตัวตน เหตุแห่งการแก้กิเลสนั้นยากแท้หยั่งถึง เว้นแต่ความพอดีและพอเพียงแก่ตนเองและผู้อืน ไม่มีใครดับทุกในใจได้แต่จะดับต้องดับที่จินั่นแหละถึงจะพ้นทุกข์ พระพุทธองค์ท่าน ทรงดับทุกข์แก่ผู้อื่นเสมอ เพราะพระเมตตาของพระองค์ แม้ร่างกายของพระองค์จะแตกดับแร้วยังทรงแก้ปัญหาแห่งการดับทุกข์ให้แก่ผู้อื่นจนถึงวันที่ท่านทรงปรินิพพาน การกระทำต่างๆๆ ก็เช่นเดียวกันคนเราย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเราจะดับทุกข์ตัวเองด้วยวิธีไหน อ่านเจอในคำสอนจององค์พระที่บอกว่าท่านจะเกิดเป็นชาติสุดท้าย เพราะฉะนั้นความสุขกับความทุกจึงอยู่ด้วยกันตลอด การที่คนเรามีความสุขมากเกินไปก็เป็นทุก มีความทุกมากเกินไปก็เป็นทุก เราจะอยู่กันตรงไหนถึงจะคือคำว่าพอดี ก็คือมีทั้งสุขและทุกคละเคล้ากันไป คนเราเกิดว่าทุกคนมีกรรมทั้งนั้น การแก้กรรมก็อยู่ที่การกระทำของบุคคลนั้น ถ้าเราไม่มีเงินมากแล้วเราจะเอาเงินไปแก้กรรมได้อย่างไร แค่จะกินยังไม่มี ต้องทำโน้นทำนี่ อย่างนี้คนที่แก้กรรมได้ก้หลุดพ้นทั้งหมดเหรอ คนไม่มีเงินก็ยังต้องเป็นคนมีกรรมอยู่เหรอ แล้วเราจะเอาอะไรมาวัดว่าเราแก้กรรมสำเร็จแล้ว แม้แต่ตัวเองยังมีทุกอยู่เรย การทำความดีคือการแก้กำที่ดีที่สุด ถึงแม้จะไม่มีเงินแต่อยู่ที่ใจถ้าใจเป็นกุศลแค่ขออนุโมทนาเราก็ได้แร้วทำเยอะก็ได้เยอะเช่นนั้นเหรอ ตัวข้าพเจ้าเงินยังไม่พอใช้เรยจะให้แก้กำแล้วเงินที่มีอยู่เอาไปแก้กรรมหมด เงินที่จะเลี้ยงปากท้องก็ไม่มีเป็นทุกไปอีก แร้วอย่างนี้คิดว่าแก้กำได้มัย คนจนไม่มีสิทธิมีสิทธิแค่คนรรวย แร้วคนจนหล่ะคะเค้าจะแกกรรมกันยังไงคะ คนเราย่อมมีทุก ทุกวันยังต้องไปปลดทุกเรยไม่ปลดข้างทางก็ในห้องน้ำ แล้วคนที่ไม่ปลดทุกมีบ้างหรือป่าว แร้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าแก้กรรมสำเร็จ เมื่อตายไป เรารู้หรือป่าวว่าไปไหน มาบอกคนอื่นได้ด้วยเหรอคะ พระพุทธศสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดี ทุกๆๆศาสนาสอนให้เป็นดนดี แล้วเราเป็นคนดีหรือยัง พอเพียงกับคำว่าพดีหรือยัง ถ้ายังนั่นแหละคื่อยังไม่ดีพอสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของเราได้คืออะไรเรายึดอะไรเป็นที่ตั้งหล่ะคะแล้วยึดแร้วเรายึดตลอดไปหรือป่าวหรือเป็นบางครั้งเวลาเราคิดจะยึดเหนี่ยว ในโลกนี้คนดีกับคนชั่วเป็นของคู่กัน ทุกอย่างย่อมต้องการคู่ถ้าไม่เข้าคู่กันแร้วก็ย่อมเกิดความไม่สมดุล การจะทำอะไรนั้นขึ้นอยู่ที่จิตใจของตนเองมากกว่าว่าเราต้องการทำสิ่งไหนมากกว่ากันนั่นแหละเราถึงจะรู้ว่าเราดีพอหรือพอดี กิเลสไม่สามรถหมดไปจากใจหรอกต้องมีความคิดถึงแม้ว่าจะแวปๆ นั่นก็คือกิเลสก็คือความอยากนั่นแหละ อยากโน่นอยากนี่ไปหมด ไม่รู้ว่ามันจะอยากอาไรกันนักก็ไม่รู้อย่างดิฉันอยากโน่นอยากนี่แต่พอได้ความอยากแล้วสิ่งที่เหลือก็คือความทุก อยากให้ลองอ่านดู ถ้าพูดผิดก็ติเตียนได้ คำพูดของคนเราย่อมมีผิดพลาดได้ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่มีข้อติอันนี้ก้เป็นไปไม่ได้อยู่แร้ว คนอะไรจะไม่มีที่ติเลยย่อมเป็นไปไม่ได้ การพิมพ์เช่นนี้ก้ออกมาจากจิตใจเพราะ โลกของเราต้องถ่อยทีถ้อยอาสํยมันถึงจะเย็น ถ้าไม่พูดแร้วจะรู้ได้งัย คนไม่พูดก็คือคนเป็นใบ้ คนเป็นใบ้ก็มีภาษามือ คนตาบอดก็มีอักษรเบลล์ แร้วคนหูหนวกหล่ะ จะตะโกนบอกเค้ายังไงดีมีอาไรช่วยบอกเค้าได้บ้าง คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือคนหู้หนวกใจบอดไงคะ

 

อนุโมทนา สาธุ กับท่านจขกท. เห็นด้วยอย่างยิ่ง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือบุคคลที่หลงตัวเองว่าดีแล้ว วิเศษแล้ว เหนือผู้อื่นแล้ว เที่ยวเพ่งเล็งแก้กิเลสผู้อื่น หารู้ไม่ว่าตัวเองกลับพอกพูนไปด้วยกิเลสอย่างแน่นหนา กลับไม่รู้ตัวอีก
น่าอนาถใจแท้ๆ

 

สมเด็จพระบรมครูยังทรงมีพระพุทธดำรัสไว้ว่าทรงเป็นผู้ชี้ทางให้ ผู้ปรารถนาแห่งจุดหมายปลายทางต้องปฏิบัติดำเนินไปด้วยตัวเอง

สาธุ สัพพะทานัง ธรรมะทานัง ชินาติ

สาธุ นิพพานะ ปัจจะโยโหตุ

สาธุ นิพพานัง ปะระมังสุขัง

 

ต้องเริ่มจากตัวเองครับ อนุโมทนา สาธุ ด้วยคนครับ

 

ขอบุญบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยะทุกพระองค์ พระโพธิสัตย์ทุกพระองค์โดยมีบุญบารมีของหลวงปู่ดู่และหลวงปู่ทวดเป็นที่สุดช่วยดลบันดาลให้จิตข้าพเจ้าฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่โพส ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้โพสกระทู้ ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้อ่านกระทู้ และฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้ตอบกระทู้ ข้าพเจ้าอยากมีส่วนร่วมกับบุญบารมีของพวกท่านทั้งบุญบารมีในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พุทธังอนันตัง ธัมมังจักรวาลัง สังฆังนิพพานัง ปัจจะโยโหตุ