ขอความรู้ครับ

การเลือกที่จะเที่ยวโสเภณี ผิดศีลข้อ กาเม หรือไม่

ขออะภัยหากกระทู้นี้ซ้ำ เพิ่งมาใหม่ครับ

 

ทำไมไม่ลองถามห้องกฏแห่งกรรมล่ะครับ -.-

 

ผิด หรือ ไม่ผิด ศีล ข้อ 3 ขึ้นอยู่กับ ปัจจัยหลัก 2 อย่าง คือ
1 พ่อ แม่ ของหญิงคนนั้น รู้ว่า หญิงคนนั้น ทำอาชีพโสเภณี และยินยอม
2 หากหญิงคนนั้น มีสามีแล้ว และสามี รู้ว่า หญิงคนนั้น ทำอาชีพโสเภณี และยินยอม
หากเป็นตามนี้จะไม่ผิดศีล ข้อ 3
แต่หากมีใคร ก็ตาม (พ่อ, แม่ , สามี) ไม่ยินยอม ก็จะ ผิดศีล ข้อ 3 ทันทีครับ

 

อ้าวววววว!

แล้วจะรู้ได้ไง ว่าคนที่ปรกครองเขาจะยินยอม?

ถึงเวาลานั้น จะนั่งสอบประวัติเขาเหรอ?

 

กฎ แห่งกรรม เป็นเรื่องละเอียดอ่อน และลึกซึ้งมาก เข้าใจตามได้ยาก
แม้จะสอบประวัติเขา แต่หาก เขาตอบโกหก แล้วเราเชื่อว่าทุกคนยินยอมจริง ก็ยังผิดศีลอยู่ดี แต่วิบากกรรม จะรุนแรงน้อยกว่า ที่รู้ว่าไม่ยินยอม แต่ยังฝืนทำ

 

ไม่อยากมีคู่ครอง แต่ยังอยากอยู่ ทำไงดี!

 

ขอเล่านิทาน ให้ฟังแทนคำตอบ นะครับ
นิทาน มีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง มีงานอดิเรกคือการ ไต่ภูเขาสูง ผมบอกเขาว่า การไต่ภูเขาสูง มีความเสี่ยง หากพลาดก็ตกลงมาตายได้ ขอให้เปลี่ยนไปหางานอดิเรกอื่นทำ ซึ่งคนอื่นๆอีกมากมาย มีความสุขกับชีวิตกับงานอดิเรกอื่นๆ อีกมากมาย
สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับเพื่อน คนนั้นว่าจะยอมเปลี่ยน งานอดิเรก หรือจะเสี่ยงตายต่อไป

มีคนอีกมากมายมีความสุขกับชีวิตได้โดยไม่ต้องเที่ยวผู้หญิง และที่อยู่แบบมีความสุขกับการถือพรหมจรรย์ก็มาก อยู่ที่ต้องการจะเปลี่ยนหรือไม่ ก็เท่านั้นเอง

 

ยากครับ T^T

 

ถ้าความคิดผมแค่เดินเข้าไปศิลข้อ 3 ก็ไม่บริบูรณ์แล้ว ที่แบบนั้นเป็นสถานที่ไม่ควรไปแวะหรือยุ่งเกี่ยวอยู่แล้วสำหรับคนรักษาศีล ผมไม่รู้ว่าคุณถือศีล5ป่าว หรือ แค่ถามเพราะอยากรู้เชยๆๆ

 

ความสามารถส่วนบุคคล และขันติธรรมของแต่ละบุคคลครับ หึหึหึ catt24
ไม่ควรตั้งกระทู้ผิดหมวดหรือตั้งกระทู้เรื่องเดิมซ้ำๆกันนะครับ

 

เห็นด้วยกับคุณ dakjued ครับ คนมีศีลมีธรรมไม่ควรไปที่นั่นครับ เขาเรียกว่าสถานที่อโคจร

 

ผิดแน่ครับ
เลือกว่าจะเที่ยวต่อแต่ตกนรก หรือเลิกเที่ยวแล้วมีโอกาสเข้าพระนิพพาน

 

ประการแรกเรียนแล้ว เพิ่งมาใหม่
ประการที่สองหัวข้อกระทู้เขียนตกหล่นคำว่า "เทีว" เลยแก้ไขใหม่เป็นคำว่า "เที่ยว" เลยเป็นกระทู้สองครัง ขอบคุณที่ช่วยตรวจและแนะนำ

 

การเลือกที่จะเที่ยว ผิดศีลข้อกาเมฯหรือไม่ ?

ตอบว่า ... เลือกไม่เที่ยวดีกว่าครับ

เคยมีท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า

เคยมีลูกศิษย์มาถามเรื่องศีล
เขาถามว่า ถือศีลแล้วดูหนัง ฟังเพลงได้ไหม (จำได้ไม่แม่นครับ แต่ประมาณนี้)
ท่านเลยสงสัยว่า แปลกดี ... คนเราสังวรณ์เรื่องศีล แต่ไม่สังวรณ์กิเลส

แปลกไหม !

ส่วนสำนวนการเขียนของเจ้าของคำถาม ทำให้ทราบว่า ยังไม่พอ จึงยังไม่หยุด
จะไล่ให้ไปเสพกามให้พอจนเบื่อแบบลัทธิเสพกามสมัยก่อนก็ไม่ควร

จึงอยากให้คิดถึงจุดหมายในชีวิต ค้นหาจุดหมายนั้นให้เจอ

คุณสนใจพุทธศาสนา แล้วจุดหมายในพุทธศาสนาของคุณคืออะไร ?

คุณมีจุดหมายเป็นพระสาวก เป็นพระปัจเจกพุทธฯ หรือเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
หรือแค่สนใจในหลักศีลธรรมปรัชญา หรือตามเพื่อน หรือสนใจชั่วครั้งชั่วคราว ฯลฯ

อย่างไรก็ดี จะสนใจแบบไหนก็ตาม ย่อมมีจุดหมายที่จะไปให้ถึงเสมอ
ล็อคจุดหมายได้แล้ว ให้ดำเนินการเพื่อไปให้ถึงจุดหมายนั้นอย่างเต็มกำลัง

เมื่อคุณมีจุดหมาย แล้วคุณแน่วแน่ในจุดหมายนั้นแล้ว
คุณจะหมดคำถามทำนองนี้แน่นอน ... กามราคะไม่ใช่จุดหมายในพุทธศาสนา

ลองตั้งคำถามกับตัวเองดูใหม่ คงจะได้มุมมองที่แปลกตาออกไปครับ
ผมประสบกับตัวเองมาแล้ว ...

เคยมีท่านหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า การตั้งคำถาม บ่งบอกถึงคุณภาพในการใช้ชีวิต
ตั้งคำถามฉลาด ชีวิตย่อมฉลาด ตั้งคำถามผิดจุด ชีวิตก็ไปไม่ถึงไหน

อย่างเช่น นร. จะสอบแข่งขัน
คนหนึ่งถามว่า ทำยังไงถึงจะสอบได้ ?
อีกคนถามว่า ทำยังไงถึงจะฉลาดรอบรู้ ?
คำถามคล้ายกัน แต่คุณภาพของคำตอบย่อมแตกต่างกันแปรผันตามประโยคคำถามแน่นอนครับ

 

ก็ไม่ต้องไปถามหรอก ประวัติของเขา สนใจแต่ประวัติของเรา จิตใจของเราก็ได้

กรณีที่ ยังอยากอยู่ มันก็ต้องมี อารมณ์เกิด เกิดอารมณ์ ใช่ไหม

พอเกิดอารมณ์ มีตัณหาอยู่ ก็แล่นไปสู่ การกระทำใช่ไหม

ทีนี้ มันก็มีอีกเรื่องเดียว คือ สัมมาทิฏฐิ ที่ว่า ตายแล้วย่อมเวียนว่าย
ตายเกิด ตรงนี้ มีศรัทธาในพระพุทธองค์หรือเปล่า ถ้ามี ก็จะอาศัย
ปัญญาพิจารณาน้อมไปว่ามีชาติหน้า ชาติหน้าต้องเกิดแน่ๆ

และ ไอ้ที่ต้องไปเกิด ก็เพราะ กรรมมันพาไปเกิด

กรรมอะไรหละ หากเที่ยวโสเภณีแล้วกรรมอะไรจะเป็นเชื้อเกิด

ก็ กรรมในการเป็นโสเภณี ไง ที่จะพาคุณไปเกิด

ใช่!! หากคุณยังปล่อยให้ เกิดอารมณ์ มีอารมณ์เกิด ก็ต้อง เวียนว่ายตาย
เกิดด้วยกรรมที่เคยทำไว้ เน้นนะว่า "กรรมที่เคยทำไว้"

เคยเที่ยวโสเภณี ก็ย่อมมี กรรมเป็นโสเภณีนำไปเกิด

ก็เรียกว่า พอไปเกิดใหม่ในชาติหน้า หรือ อาจจะชาตินี้ก็ได้ เดี๋ยว
เวรกรรมก็พาคุณไปเป็น โสเภณี เอง หากยังชอบใจกรรมแบบนี้อยู่

**********

ทีนี้ คนฉลาดเนี่ยะ เขาจะพึง เงี่ยหูฟัง เอ๊ะ "กรรมที่เคยทำไว้" มันจะ
พาไปเกิด

ก็ถ้าฟังธรรมให้มากกว่านี้ เวลาเกิดอารมณ์อย่างว่า คนทีเขาสดับ
ธรรมเขาจะ ช่วยตัวเองด้วยการ แผ่เมตตา แผ่ให้ซ่านเสียว ตัวสั่นระริก
กันไปเลย แผ่เมตตามาที่ตนเองก่อน ให้เมตตาตัวเองก่อนว่าอย่าไป
มุ่งเอาตัวเองไปผูกกรรมเป็นโสเภณีเลย แล้วพอเข้าใจว่า แม้แต่ตัว
เองก็ไม่ต้องการเป็นโสเภณี เราก็จะเข้าใจคนอื่นด้วยว่า เขาก็ไม่ได้
อยากเกิดมาเป็นโสเภณี แต่ที่ ไม่เรา ก็ เขา ต้องเวียนว่ายตาย
เกิดเป็นโสเภณี ก็เพราะว่า "อยาก" แล้วบริหารไม่เป็น บริหารกรรม
ไม่เป็น

พอเมตตาจิตตัวเองได้แบบนี้ ก็จะทำให้ เมตตาตัวเองได้อีก มัน
จะเริ่มเสียวๆ แล้ว

พอไคล์แม๊กซ์เต็มที่ เมตตาจิตจนมีแต่จิตใจเมตตาครอบคลุมจิต

นี่ เราอยาก แต่ เราบริหาร ให้มันเป็น กรรม อีกอย่างหนึ่ง

เป็น กรรมเหมือนกัน

ตราหน้า นำพาไปเกิดเหมือนกัน แต่ กรรมแบบหนึ่ง พาตกต่ำ
ส่วน กรรมอีกแบบหนึ่งยิ่งทำยิ่งมีใจสูง

ทีนี้ ก็เลือกเอาว่า จะบริหารกรรม ที่พาตัวเองไปเกิด อย่างไร

ตัดสิน พิจารณาเอาเอง

แต่จะดีกว่า หากแยบคายในการบริหารแบบ ให้พ้น "การกระทำกรรม"

กาพ้น การกระทำกรรมได้ ก็ไม่ต้องมี เชื้อกรรมนำพามาเกิด

ฟังดูน่าสนใจกว่า แล่นไปตาม อยาก หรือเปล่า ก็ว่ากันไป เนาะ

 

({) ถ้าคุณมีเงินคุณอยาก เพื่อปลดปล่อยอารมย์ คุณยังไม่มีลูกเมีย เจ้าของโสเภณี เขามีข้อตกลงกัน ก็เรื่องของเขา เจ้านายเขาเป็นเจ้าของ เรารู้มาแค่นั้น ถ้าคุณมีลูกเมีย ผิดเต็มๆครับ ถ้าเมียอนุญาติ จะเอาเท่าไหร่ก็ได้ครับ ให้เงินเขา เราสบายอารมย์ ด้วยความชอบ ทั้ง ๒ ฝ่าย ขอพูดตรงๆเลยว่า ไม่ผิดแน่ แต่ถ้าเขา ถูกบังคับมา แต่เราไม่รู้ คุณอาจผิดเพราะไม่รู้ แต่โทษก็ยังน้อยครับ ในสมัย พระพุทธองค์ทรงพระชนชีพอยู่ พระนาง........ เป็นหญิงงามเมือง หรือ โสเภณีนั่นเองครับ เป็นน้องสาวของ หมอชีวกโกมารภัท คืนหนึ่ง นางนอนกับผู้ชาย คืนหนึ่ง หรือครั้งหนึ่ง ราคา ค่าตัว ๑,๐๐๐ กหาปนะ และนางก็เป็นพระอริยะเจ้า เป็นพระโสดาบัน เป็นหญิงขายตัว นี่เห็นไหม

พระพุทธองค์ยังไม่ ขัดคอคนเลย แล้วท่านใช้ใจ ตริตรองดูรึยัง ว่าผิดถูกแค่ไหน ถ้ารักษา ศิลข้อนี้ยังไม่ได้ ก็รักษา สัก ๔ ข้อเป็นไร เอาให้จริงจัง สักวันเราก็ชนะ พระโสดาบันยังมีลูกเมียอยู่ อย่าพูดให้คนอื่นเขาเฝือ มันจะเกิดโทษ โดยรู้ไม่จริง คนเรามันมาจากผิด จึงเกิดตัวถูกขึ้น ใครก็ไม่รู้ทุกอย่างหรอกครับ แต่ควร ให้เขาพลิกใจ ในการทำความดี และผมก็ใช้เหตุผลมาอ้างอิง โดยอนุมาน พอให้เจ้าของกระทู้ได้ทราบครับผม

 

ขอบคุณที่แนะนำ

การที่จะเลือกเที่ยว โสเภณี ผิดศีลข้อ กาเม หรือไม่?
ไม่ได้ถามว่า
การที่จะเลือกเที่ยว โสเภณี ผิดศีลข้อ อะพรัหมะจริยา หรือไม่?

 

จะไปอย่างไรดีละ

รู้สึกเหมือนเป็นโสเภณี (ไม่ได้สมัครใจ)
ขอทราบเพิ่ม กรรมที่เที่โสเภณี แล้วทำให้เป็นโสเภณี ที่มาและอ้างอิงจากไหน
เรื่องบริหารกรรม ไม่ทราบ
ขณะนี้คงได้แต่สิ่งที่กระทำอยู่ เหมาะควร ถูกหรือไม่

 

กฏแห่งกรรมนั้น จัดเป็น อจิณไตยอย่างหนึ่ง หากเราเอามาเสวนาเพื่อจะ
เค้นเอา exactly truth ก็จะเข้าถึงความเป็นบ้า บ้าในที่นี้ อาจจะหมาย
ถึงพวกพูดไม่หยุด คิดไม่หยุด คงไม่ได้หมายถึง เสียสติเสียสตังค์

แต่ถึงกระนั้น เราก็ไม่โยน หลักของ กฏแห่งกรรม ทิ้งโดยไม่ใส่ใจ

คือ หากไม่สามารถพิสูจน์ทราบได้ เราก็อนุมานเอา ก็จะถือว่า พอดี
ไม่พิจารณาเลย ก็จะเป็น มิจฉาทิฏฐิ

พอเอามาพิจารณา ผลลัพธ์แน่นอน ก็ยังไม่ได้อยู่ที่ ข้อเท็จจริง แล้ว
มันอยู่ตรงไหนหละ สารสำคัญ

กฏแห่งกรรมนั้น สาระสำคัญอยู่ตรง มันต้องมี "เหตุ" เอาแค่นี้แหละ

คือ เห็นไปที่เหตุ เล็งกันที่เหตุ มีเหตุให้เกิดแน่ๆ แต่ไม่ต้องไปค้น
หรอกว่า เหตุจริงๆเป็นอะไร เพราะมันอาจิณไตย

การเที่ยวผู้หญิง หรือ การสมสู่กับหญิง การหลงไหลในภรรยาตน เหล่า
นี้ล้วนแต่เป็นกรรมให้ไปเกิดทั้งนั้น

เช่น หลวงปู่มั่นท่านกล่าวว่า เพราะ อารมณ์หลงรักแม่ไก่สาวตัวนั้น ทำให้
พลาดเกิดเป็นไก่ไปอีก 500 ชาติ วูบเดียว ต้องไปเกิดเป็นไก่500ชาติ

หรือ กรณีที่เราหลงรักสาว แล้วมัวเมาอยู่กับการ make อารมณ์ เพื่อให้สาว
พอใจ ซึ่งก็คือ เทคอารมณ์ตัวเองเป็นสาวแล้วก็ทดลองว่าสาวจะพอใจอย่าง
ไรโดยเอาความพอใจของตนเข้าทำ นั่นแหละ ช่วงขณะจิตแบบนี้แหละเขา
เรียกว่า ไปสร้างปัจจัยให้เกิดเป็นหญิง แล้ว เป็นหญิงที่ต้องชอบเรื่องพันธ์
อย่างว่า แค่นี้ก็ทำให้เกิดเป็น สาวที่ต้องข้องแวะกับการกินตับได้

หรือ กรณีในพระไตรปิฏก ไม่ได้ชอบใจอารมณ์เพศอะไรเลย เพียงแต่ เดิน
ไปตามทางแล้ว เห็นเสลดถูกบ้วนอยู่บนบาทวิถี ก็เลย สะบถไปตามความ
เคยชินว่า "อีโสเภณีที่ไหนมาบ้วนน้ำลายไว้ตรงนี้" บ่นเล่นๆ เพราะก็ไม่
รู้ว่าใคร แต่ ทว่า บังเอิญเป็นเสลดของพระอริยเจ้า กรรมนั้นเลยส่งผล
ให้ไปเกิดเป็น โสเภณี กี่ชาติ กี่กัปไม่รู้ จำไม่ได้

สรุปแล้ว

กล่าวขึ้น ไม่ได้จะให้คุณได้ข้อเท็จจริงอะไร แต่ให้ พิจารณาเอาเองว่า
จะเอาอย่างไร ก็สุดแต่ใจจะปล่อยให้ "เผลอเพลิน"


******************

ปล. คำว่า "เผลอเพลิน" เป็น ธรรมะที่แทรกเข้ามาหน่อยเดียว คำเดียว จาก
ข้อความทั้งหมด คำว่าเผลอเพลินในทางบาลีจะใช้คำว่า "นันทิราคะ"

 

นี่ๆ สมมติว่า คุณ จขกท จะหักดิบ ลองสมาทานศีลดูสักตั้ง ไม่เที่ยวหญิง

แน่นอนเลยว่า อาจจะเจอเหตุการณ์แบบ ในฝันมารุมเร้า โดยมากการมาด้วย
ฝันมารุมเร้ามันจะไม่ไคลแมกซ์

แต่สมมติว่าไคลแมกซ์ เอาเฉพาะเกิดการไคลแม็กซ์มันเกิดขึ้นได้ อันนี้ก็จะ
ทำให้ เรามีข้อสังเกตุว่า

กามอย่างว่า ต้องอาศัย ตัวบุคคล หรือ อุปกรณ์อะไร แม้กระทั่งมือตัวเองไหม

ไม่เลยนะ

แล้วมันอาศัยอะไร

..................................

เชื่อหรือเปล่า คนที่เขาภาวนาเก่งๆ เขาจะเห็นเลยว่า เรื่องแบบนี้ เป็นเพียงแค่
การคิด เป็นเพียงยพยับแดดของความคิด ที่เค้นขึง เพียงเสี้ยวขณะจิตไม่กี่ขณะ
เท่านั้นแหละ ( ภาษาโบราณเรียกว่า นกกระจอกกินน้ำ แต่ เราไปเอาคำโบราณ
มาใช้ผิด แทนที่จะเป็นเรื่อง การเห็นตามความเป็นจริง เราดันเอาไปใช้ เชิง
เย้ยหยัน ซะงั้น )

ส่วนไอ้ที่เข้าใจว่า ต้องอย่างนั้น อย่างนี้ ตอนนานแค่นั้นแค่นี้ เอาเข้าจริงๆ ไม่
เกี่ยวเลย

จขกท ลองเอาไปสังเกตดู หาก ตั้งใจงด ละ เว้น อะนะ

****************

หากดูสารคดี บีบีซี จะเห็นเลยว่า สัตว์โลกหนะ มันแตะกันแป๊ปเดียว ก็จบ

แต่ที่เราไปเอาความเนิ่นนาน ร้องครวญครางนี้ เราไปเลียนแบบ ..........