ความดับแห่งกรรมย่อมเกิดขึ้นเพราะความดับแห่งผัสสะ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงทราบกรรม ฯลฯ ปฏิปทาที่ให้ถึงความดับแห่งกรรม
ดังนี้นั้น เราอาศัยอะไรกล่าว ดูกรภิกษุทั้งหลายเรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม
บุคคลคิดแล้วจึงกระทำกรรม ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ก็เหตุเกิดแห่งกรรมเป็นไฉน คือ
ผัสสะเป็นเหตุเกิดแห่งกรรม ก็ความต่างแห่งกรรมเป็นไฉน คือ กรรมที่ให้วิบากในนรกก็มี
ที่ให้วิบากในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉานก็มี ที่ให้วิบากในเปรตวิสัยก็มี ที่ให้วิบากในมนุษย์โลกก็มี
ที่ให้วิบากในเทวโลกก็มี นี้เรียกว่าความต่างแห่งกรรม ก็วิบากแห่งกรรมเป็นไฉน คือ เรา
ย่อมกล่าววิบากแห่งกรรมว่ามี ๓ ประการ คือ กรรมที่ให้ผลในปัจจุบัน ๑ กรรมที่ให้ผลในภพที่
เกิด ๑ กรรมที่ให้ผลในภพต่อๆ ไป ๑ นี้เรียกว่า วิบากแห่งกรรมความดับแห่งกรรมเป็นไฉน
คือ ความดับแห่งกรรมย่อมเกิดขึ้นเพราะความดับแห่งผัสสะ อริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘
ประการนี้แล คือ สัมมาทิฏฐิ ๑ สัมมาสังกัปปะ ๑ สัมมาวาจา ๑ สัมมากัมมันตะ ๑
สัมมาอาชีวะ ๑ สัมมาวายามะ ๑ สัมมาสติ ๑ สัมมาสมาธิ ๑เป็นปฏิปทาให้ถึงความดับแห่งกรรม

 

คุณอุรุเวลา
ขออนุญาติขยายความ....เพื่อความเข้าใจของสาธุชน..
...การดับแห่งกรรมที่ตำราเขียนไว้นั้น....ในหมู่มนุษย์ สัตว์ เทวดา..ทำไม่ได้..
..ผู้ที่สามารถทำได้....ส่วนใหญ่ทั้งหมด ต้องทำตามวิธี ที่พระพุทธองค์ให้ไว้...
..คือ ปฏิบัติภาวนา....
..แต่"วิธี"นั้นต้องถูกต้องด้วย....
..เช่น...การบวช การยึดธุดงควัตร13 การยึดขันธวัตร14 และที่สำคัญสุด การวิปัสสนากรรมฐาน....และเมื่อมีบุญวาสนาพอ...ก็จะสามารถดับกรรมได้ ก็คือการดับกิเลศนั่นเอง...คือไม่มาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป...สาธุ.

 

ดับกรรม ดับง่ายๆ ที่ผัสสะครับ ผัสสะนั่นคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ผัสสะ คือสัมผัส สิ่งที่มากระทบความรู้สึกมี ๕ ทาง คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ตา มองเห็นรูป มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ
หู ได้ยินเสียง มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ
จมูก รับกลิ่น มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ
ลิ้น รับรส เปรี้ยว ขม เผ็ด หวาน มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ
กาย สิ่งที่มากระทบกาย สัมผัสกาย ความรู้สึกทางกาย ร้อน หนาว มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ
ใจ รับรู้ รู้สึก มีทั้งที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจ รู้สึกเฉยๆ

พอใจก็ยินดี ไม่พอใจก็โกรธ นี่เป็นเหตุเกิดแห่งกรรม การดับกรรมคือ การรักษา กาย วาจา ใจ อยู่กับอุเบกขา จะรักษาใจอย่างเดียวก็ได้ครับ เมื่อรักษาใจได้ กาย วาจา ก็จะสุจริตตาม เช่นเราเห็นมีคนใช้แก้วน้ำของเรา เกิดความรู้สึกโกรธ เมื่อมีความรู้สึกโกรธเข้ามากระทบ ก็รู้ว่าโกรธ พิจารณาว่ามันมีเหตุเกิดจากอะไร เมื่อรู้เหตุเกิดแล้วก็วางเสีย เราโกรธเพราะความหวงแก้วน้ำ เพราะเรายึดว่าแก้วน้ำเป็นของเรา ถ้าเราพิจารณาว่าแบ่งปันกันใช้คงไม่เป็นไร เท่ากับเราไม่สร้างกรรมใหม่ ถ้าเราระงับความโกรธไม่ได้ เข้าไปแย่งแก้วน้ำคืน ผลที่ได้จะเกิดการทะเลาะกันเบาะแว้งกัน ทำร้ายกัน นี่เป็นการเกิดขึ้นแห่งกรรมและให้ผลแห่งกรรมที่ให้ผลในปัจจุบัน การทะเลาะกัน การทำร้ายกัน เป็นกรรมที่ให้ผลในปัจจุบัน และเป็นเหตุให้เกิดกรรมใหม่ในเวลาต่อๆ มาครับ

 

คุณอุรุเวลา
อย่าโกรธกันนะ
ไปกันใหญ่แล้วคุณ ถ้าดับกรรมตามที่คุณเข้าใจได้ง่ายๆแบบนั้น ป่านนี้คนเป็นอรหันต์กันทั้งโลกแล้ว
คนเราเกิดมาก็เพราะกรรมทำให้เกิด อาศัยกรรมอยู่ ไปดับกรรมก็คือตายนะซิ...เพราะร่างหรือรูปเราก็เป็นกรรม จิตหรือเวทนาสัญญาสังขารวิญญาก็เป็นกรรมด้วย แล้วจะไปใช้ผัสสะดับได้อย่างไรล่ะ
คุณต้องศึกษาเรื่องสมาธิแรกเริ่มจนไต่ขึ้นไปถึงรูปฌานและอรูปฌานให้เข้าใจว่าเมื่อภาวนาได้แล้ว จะมีญานเกิดขึ้นอย่างไรบ้าง และญานเหล่านั้นจะเป็นผู้ดับกิเลศ มิใช่ผัสสะ ลองศึกษาดูใหม่แล้วกัน หรือไม่ก็เข้าหาพระป่าเลย กราบเรียนถามท่านว่า ดับกรรมน่ะ มันยากขนาดไหน...ลองดู...

 

สัตว์ส่วนมากก็ทำกรรมกันทั้งนั้นครับ จะทำกรรมขาวหรือกรรมดำเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่จะทำกรรมดำมากกว่ากรรมขาว เพราะสัตว์มีแต่กัดกินกัน จึงต้องเกิดแก่เจ็บตาย เวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะยาวนานกาลไกล มนุษย์ดีกว่าสัตว์สามารถเรียนรู้ธรรมะได้ เห็นอริยสัจได้ พระพุทธเจ้าสอนกายคตาสติ สอนนั่งสมาธิ โน้นโคนไม้ โน้นเรือนว่าง นั่งคู้เข่าตั้งกายตรงดำรงค์สติมั่น การภาวนาก็เป็นการดับผัสสะ ง่ายๆ ลองทำดูครับ ศึกษาโพธิปักขิยธรรมครับ เห็นเอง รู้เองได้โดยไม่ต้องเชื่อผู้อื่น ไม่มีกรรม ไม่มีวัฏฏะสำหรับพระอรหันต์ครับ