ความเสื่อมแห่งพระธรรม

[๑๕๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อม
สูญแห่งสัทธรรม ธรรม ๕ ประการเป็นไฉน คือ

ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนพระสูตรที่ทรงจำไว้ไม่ดี ด้วยบทและพยัญชนะที่ตั้งไว้ไม่ดี แม้อรรถแห่งบทและพยัญชนะที่ตั้งไว้
ไม่ดี ย่อมเป็นเนื้อความมีนัยไม่ดี นี้เป็นธรรมข้อที่ ๑ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เสื่อมสูญแห่งสัทธรรม

อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ว่ายาก ประกอบด้วยธรรมกระทำให้เป็นผู้ว่ายาก เป็นผู้ไม่อดทน รับคำพร่ำสอนโดยไม่เคารพ นี้เป็นธรรมข้อที่ ๒ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อมสูญแห่งสัทธรรม

อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายที่เป็นพหูสูต มีการเล่าเรียนมาก
ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ย่อมไม่บอกพระสูตรแก่ผู้อื่นโดยเคารพ เมื่อภิกษุเหล่านั้น ล่วงลับไปพระสูตรย่อมขาดเค้ามูล ไม่มีหลัก นี้เป็นธรรมข้อที่ ๓ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อมสูญแห่งสัทธรรม

อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายผู้เถระ เป็นผู้มักมาก มีความ
ประพฤติย่อหย่อน เป็นหัวหน้าในการล่วงละเมิด ทอดธุระในทางวิเวก ไม่ปรารภความเพียร เพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุเพื่อทำให้แจ้งธรรมที่ยังไม่ทำให้แจ้ง ประชุมชนรุ่นหลังย่อมถือเอาภิกษุเหล่านั้นเป็นตัวอย่าง ประชุมชนเหล่านั้นก็เป็นผู้มักมาก มีความประพฤติย่อหย่อน เป็นหัวหน้าในการล่วงละเมิด ทอดธุระในทางวิเวก ไม่ปรารภความเพียร เพื่อถึง
ธรรมที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งธรรมที่ยังไม่ทำให้แจ้งนี้เป็นธรรมข้อที่ ๔ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อมสูญแห่งสัทธรรม

อีกประการหนึ่ง สงฆ์เป็นผู้แตกกัน เมื่อสงฆ์แตกกันแล้ว ย่อมมีการด่ากันและกันบริภาษกันและกัน แช่งกันและกัน ทอดทิ้งกันและกัน ในเหตุการณ์เช่นนั้น คนผู้ไม่เลื่อมใสย่อมไม่เลื่อมใส และคนบางพวกที่เลื่อมใสแล้วย่อมเหินห่าง นี้เป็นธรรมข้อที่ ๕ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อมสูญแห่ง
สัทธรรม ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือนเสื่อมสูญแห่ง
สัทธรรม ฯ

อ้างอิงจาก พระไตรปิฎก เล่ม 14

ลองอ่านดูแล้ว ลองคิดว่า ควรทำตัวกันอย่างไรต่อไป ก่อนอื่นอ่านตรงนี้ก่อน


[๑๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้อยคำของบุคคล ๕ จำพวกย่อมเป็นถ้อยคำชั่ว เมื่อเทียบบุคคลกับบุคคล บุคคล ๕ จำพวกเป็นไฉน
คือ ถ้อยคำปรารภศรัทธาเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ไม่มีศรัทธา ๑
ถ้อยคำปรารภศีลเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทุศีล ๑
ถ้อยคำปรารภพาหุสัจจะเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ได้สดับน้อย ๑
ถ้อยคำปรารภจาคะเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ตระหนี่ ๑
ถ้อยคำปรารภปัญญาเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทรามปัญญา ๑ ฯ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุไร ถ้อยคำปรารภศรัทธาจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ไม่มีศรัทธาเพราะผู้ไม่มีศรัทธา เมื่อพูดเรื่องศรัทธา ย่อมขัดข้อง โกรธพยาบาท กระด้าง แสดงความโกรธเคืองและความขัดใจให้ปรากฏ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะผู้ไม่มีศรัทธานั้น ย่อมไม่เห็นศรัทธาสัมปทาในตน และย่อมไม่ได้ปีติปราโมทย์ที่มีศรัทธาสัมปทานั้นเป็นเหตุ ฉะนั้น ถ้อยคำ
ปรารภศรัทธาจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ไม่มีศรัทธา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุไร ถ้อยคำปรารภ
ศีลจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทุศีล เพราะผู้ทุศีล เมื่อพูดเรื่องศีลย่อมขัดข้อง โกรธ พยาบาทกระด้าง แสดงความโกรธเคืองและความขัดใจให้ปรากฏ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะผู้ทุศีลนั้นย่อม
ไม่เห็นศีลสัมปทาในตน และย่อมไม่ได้ปีติและปราโมทย์ที่มีศีลสัมปทานั้นเป็นเหตุ ฉะนั้น
ถ้อยคำปรารภศีลจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทุศีล เพราะเหตุไร ถ้อยคำปรารภพาหุสัจจะจึงเป็นถ้อยคำ
ชั่วแก่ผู้ได้สดับน้อยเพราะผู้ได้สดับน้อย เมื่อพูดเรื่องพาหุสัจจะ ย่อมขัดข้อง โกรธ
พยาบาทกระด้าง แสดงความโกรธเคืองและความขัดใจให้ปรากฏ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะผู้ได้สดับน้อยนั้น ย่อมไม่เห็นสุตสัมปทาในตน และย่อมไม่ได้ปีติปราโมทย์ที่มีสุตสัมปทาเป็นเหตุ ฉะนั้น ถ้อยคำปรารภพาหุสัจจะจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ได้สดับน้อย

เพราะเหตุไร ถ้อยคำปรารภจาคะจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ตระหนี่เพราะผู้ตระหนี่ เมื่อพูดเรื่องจาคะ ย่อมขัดข้อง โกรธ พยาบาท กระด้าง แสดงความโกรธเคืองและความขัดใจให้ปรากฏ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะผู้ตระหนี่นั้นย่อมไม่เห็นจาคสัมปทาในตนและย่อมไม่ได้ปีติปราโมทย์ที่มี
จาคสัมปทานั้นเป็นเหตุฉะนั้น ถ้อยคำปรารภจาคะ จึงเป็นถ้อยคำชั่วของผู้ตระหนี่

เพราะเหตุไรถ้อยคำปรารภปัญญาจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทรามปัญญา เพราะผู้ทรามปัญญา เมื่อพูดเรื่องปัญญาย่อมขัดข้อง โกรธ พยาบาท กระด้าง แสดงความโกรธเคืองและความขัดใจให้ปรากฏ ข้อนั้น
เพราะเหตุไร เพราะผู้ทรามปัญญานั้นย่อมไม่เห็นปัญญาสัมปทาในตน และย่อมไม่ได้ปีติปราโมทย์ที่มีปัญญาสัมปทานั้นเป็นเหตุ ฉะนั้นถ้อยคำปรารภปัญญาจึงเป็นถ้อยคำชั่วแก่ผู้ทรามปัญญา
ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย ถ้อยคำของบุคคล ๕ จำพวกนี้แล ย่อมเป็นถ้อยคำชั่ว เมื่อเทียบบุคคลกับบุคคล ฯ

 

.

 

คุณ นิวรณ์ คุณยกเหตุมาด้วยสิ
จะได้ทราบความเ็ป็นมาที่ผม ตำหนิแบบนั้น

และ คุณควร อ่านพระสูตร ที่ผมยกมา ไม่ใช่ ไปยกสิ่งที่ผมตำหนิ หญิงประมาทมา
เพียงคำบางคำ

 

คุณ นิวรณ์ คือ คุณ เอกวีร์ ??

จะใครก็ช่าง..ยังมีใจถึงซึ่งพระนิพพานกันนะครับ (^^)

 

.

 

อ้าว....?

what.....

ฮ่วย...พี่น้อง....


pity_pig

 

สัพเพธัมมาอนัตตา

 

คุณ นิวรณ์ ยิ่งคุณยกมาแบบนี้ แสดงถึงอะไรรู้ไหม

แสดงถึงว่า คุณ เป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริง เป็นคนที่มีตัณหามานะสูงเกินไป

เพราะปรากฎว่า เมื่อผมยกพระธรรมมาให้ดู คุณกลับไปเอาข้อความต่างๆ ที่ตำหนิกันโต้แย้งกัน ขึ้นมาเพื่อพยายามแสดงให้คนอื่นเห็น นายขันธ์ ไปในทางที่ไม่ดี

ทั้งๆ ที่ข้อธรรมต่างๆ คุณไม่เคยแย้งได้เลยสักข้อ อีกทั้งข้อความที่คุณ ตำหนิคนอื่น ก็เป็นสิ่งที่คุณไม่ยกมา

ข้อนี้ เป็นมุสาอีกข้อหนึ่ง ของตัวอันตรายต่อพระศาสนาอย่างนายนิวรณ์

 

.

 

ที่กระทู้ก่อนที่ไม่พูด เพราะผมบอกไว้ว่าจะพูดโพสเดียว ในกระทู้นั้น มากระทู้นี้ของทวงติงสักหน่อย เรื่อง ท่านขันธ์ที่กล่าวว่า จิตเที่ยง

หากกล่าวเช่นนั้น ผมขอโต้แย้งว่า ถ้ามีคนอุตริกล่าวต่อว่า งั้นของเดิมมันเที่ยง ในเื่มื่อมันเที่ยงแล้วทำไมมันเกิดมาได้ ทำไมมันมาวนเวียนอยู่ในสงสารวัฎได้นี่ ไม่ทำลายหลักธรรมไปหมดสิ้นเลยเหรอ ในเมื่อจิตเที่ยงแล้วยังจะเกิดได้ ถ้างันเพียรไปจนนิพพานแล้ว ก็มีสิทธิ์จะเกิดได้อีกซิ

จิตส่วนจิต นิพพานก็นิพพาน ส่วนเรื่องครูอาจารย์รุ่นก่อนจะว่าไงไม่ขอก้าวล่วง เพราะบางทีท่านกล่าว ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างส่วนที่ผู้ฟังติดขัด

อีกเรื่อง ขอแก้ตัวผมไม่ใช่พวกดูจิต และไม่ได้ยกการดูจิตเป็นเรื่องที่เป็นที่สุด เป็นเรื่องที่ครอบคลุม อย่าเหมา ^-^

 

คุณ นิวรณ์ วิชามารแบบนี้ คุณต้องไปยกมาอีก
เพราะเท่านี้ ผมไม่ได้รู้สึกอะไร

 

เป็นผู้รับเหมา..อิอิ

 

เอ....ก็คิดว่าเป็นคำสอนที่ดี...ไม่ใช่หรือ

กลัวอะไรหละ กับคำพูดที่ดีๆ ของตนที่ทำไปดีแล้ว

หรือว่ามันไม่ ถ้ามันดี ก็ไม่เห็นจะผิดอะไรที่ผมเอามาแสดง
ให้สาธารณชนเขาได้ชื่นชมบารมี

 

ฉะนั้นการกล่าวเรื่องจิต กรุณาเลี่ยงไปที่เหตุปัจจัย และพึ่งระวังการสุดโต่งทั้งสองข้างด้วย

จบ จะท้วงติงเท่านี้ ไม่ต้องเถียงล่ะ กรุณารับฟัง กรุณาพิจารณา และกรุณาปฎิบัติตามนี้ด้วย เพื่อประโยชน์ของตัวท่านเอง และหมู่สัตว์ ^-^

 

โหสินะ ไม่คิดไรมาก แล้วแต่ใครจะเอาไปเป็นหอกเป็นดาบ หรือเอาไปเป็นปัญญา

เรื่องธรรมดานะ

 

อ่านตรงที่ว่า "อริยะติดบอร์ด" แม๊..มันโดนตัวเองจริงๆ
มันก็แล้วแต่เจตนาของแต่ละคนอีกนั่นแหละเนาะ
คิดในทางดี เขาก็แค่อยากช่วยคนอื่น
คิดในทางไม่ดี ก็เป็นเรื่องตรงกันข้าม

ส่วนคนอยากช่วยคนอื่นนี่ก็ถือว่าติดดี เหมือนคนทำบุญมูลนิธิเก็บศพ เขาทำความดีพอดีๆ มันก็จะดี
แต่บางคนก็บ้าแต่ทำความดีจนตั้งเป้า วันนี้กูจะเก็บศพให้ได้เท่านี้ๆๆ..กูถึงจะได้บุญเปรี่ยม
จนลืมไปว่าเหตุที่ก่อให้เกิดผลนั้น เราไม่เคยแก้กันเลย เหตุที่คนต้องกลายเป็นศพ ตรงนี้แหละคือต้นเหตุ
อุปมาไว้อย่างนี้ก็แล้วกัน

บอร์ดแห่งนี้ก็เช่นเดียว ตัวเราเองก็เช่นกัน ...จิตปรุงแต่ง หรือ ตามปรุงแต่งจิต กันแน่..แปลกจริงหนอ..


เจริญในธรรมกันครับ

 

pity_pig

 

อ้อ คุณนิวรณ์ สงสัยคุณจะเข้าใจอะไรผิดไปมาก

คุณคิดว่า คุณยกมาด้านเดียว เอาแต่คำตอบ มันตรงความไหมหละ

ผมอยากจะให้คุณแสดงอะไรให้มันครบความ มันจะได้ไม่บิดเบือน

 

ถ้ามองแบบมีเมตตากรุณา คือต้องการชี้ให้พิจารณาตัวตน ของตัวเอง
ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างอารมณ์ เพื่อเตือนสติ

ถ้ามองแบบไม่มีเมตตากรุณา
ก็ว่าทำเพราะ โทสะ อาฆาตพยาบาท ต้องการทำร้ายจิตใจกัน กระทำการรุนแรงต่อกัน

ก็แล้วแต่ความคิดและจิตใจของแต่ละคน จะคิดและพิจารณา
เพราะพื้นฐานของคนไม่เหมือนกัน

ถ้าท่านขันธ์ พิจารณาด้วยความเมตตาด้วยจิตใจแห่งพระอริยะ ย่อมมีประโยชน์ต่อทุกคน
เพราะ พวกเรามาศึกษาธรรม เพื่อธรรม

 

ยกพระสูตรมาให้อ่าน แสดงว่ามันโดนใจกันมาก

เถียงไม่ออก เลยไปควานหา ข้อตำหนิ

อีกอย่างหนึ่งนะครับ

ความสกปรกของใจมันอยู่ที่ เล่หเพทุบาย มันไม่ได้อยู่ที่ คำด่าหรอก