ฌาน 4 แล้วจากนั้นฝึก อะไรต่อ

วันนี้ วันเสาร์ ผมพึ่งได้ฌาน 4 มา ตอน 7 โมง เช้า ผมนั่งตอนตี 5
พอ ผมนั่งเสร็จ ก็ 7 โมงเช้า ตอนแรก งงกับ กาย ตัวเองทำไม เริ่มรู้ตัวส มีฤทธิ์สั่งกายได้แค่นึกให้นิ้วขยับมันก็ขยับเองได้ อารมจิตปรุงแต่งไม่มี อารมเหมือนเป็นอารมเดียว ผมก็เลย ลอง ไปอ่านดู ก็แน่ใจ ว่า น่าจะเป็น ฌาน 4

ว่าแต่ จากนี้ ต้องหมั่นฝึก อะไร ต่อ (คือผมไม่มีครูบา อาจารย์แน่นำ คือนั่งคน เดียวตลอด)

รบกวนด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ

 

ช่วย แน่นำผมหน่อยนะครับ

 

แนะนำห้องญาณ 8 ที่บ้านสายลม หากไปไม่ได้ก็ซ้อมเข้าฌาน4 ออกฌาณ1 กลับไปกลับมาให้คล่องไปก่อนก็ได้ครับ ^^"

 

ถ้าแน่ใจว่าใช่แล้วล่ะก็......ไล่ครับ 1 2 3 4 ต่อ 4 3 2 1.......อุปจารสมาธิ......ขนิกสมาธิ......เอาให้คล่องครับ.......ไม่ทราบว่าใช้กรรมฐานกองใหนเป็นพื้น.....

 

ดูลมหายใจ อย่างเดียว
กรรมฐาน กองไหน ผมไม่ทราบเหมือนกัน ครับ
ผมนั่ง คน เดียว บนเตียงหลัง พิง ฝาผนัง เวลากลางคืน เป็นหลัก
ฝึกไป ฝึก มา ก็ได้เอง

 

ดูลมหายใจ อย่างเดียว
กรรมฐาน กองไหน ผมไม่ทราบเหมือนกัน ครับ
ผมนั่ง คน เดียว บนเตียงหลัง พิง ฝาผนัง เวลากลางคืน เป็นหลัก
ฝึกไป ฝึก มา ก็ได้เอง

 

ปิดไฟ นะครับก็ฝึก มึดมึด

 

ผม เพ่ง ที่ลม หายใจ ตรงหน้า เป็ฯหลัก ครับ

 

ดีๆ......อานา....ครับดีๆ......แม่บทกรรมฐาน......

ไอ่ฌาน 4 นี่มันต้องได้จริงๆนะครับ......ไม่ใช่ชั่วครั้งชั่วคราว....ไอ่นั้นยังใช้ไม่ได้ครับ.....ไม่แน่นอน.....

 

ถ้า มี ฤทธ์สั่ง กาย ได้ ตลอด ผม สั่ง ตลอด ถือว่าใช่ไหมครับ คือ ตอนนี้ ผมก็ ทำได้
ถึง ไม่ต้องนั่ง ก้ได้ ช่วยอธิบาย ให้หน่อยครับ

 

ไม่ใช่ฌาน 4...แน่นอน
ลองหาอ่านในพลังจิต..น่าจะมี..เช่น หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

 

มัีนคืออะไร ครับ จิตสามารถ สั่งกาย ได้
เช่น ให้ ยกแขน มันก็ ยก เองโดย ไม่ต้อง ยกแขน ว่ามัน จะแยก กัน
คือจิตกายมันแยก กัน เหมือน คำดั่งกล่าว ที่ว่าจิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว แบบนั้นเลยครับ

มันหมายถึง อะไรครับ

 

<TABLE width="26%" align=center border=1><TBODY><TR><TD>อัปปนาสมาธิหรือฌาน

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

ต่อไปนี้จะพูดหรือแนะนำใน อัปปนาสมาธิ คำว่า อัปปนาสมาธิ เป็นสมาธิใหญ่ มีอารมณ์
มั่นคง เข้าถึงระดับฌาน ตั้งแต่ฌานที่หนึ่งถึงฌานที่สี่ แต่ก่อนที่จะพูดถึง อัปปนาสมาธิ ขอย้อน
มาอธิบายถึงอุปจารสมาธิเล็กน้อยก่อน การที่พูดมาแล้วเป็นการพูดในเรื่องของนิมิตโดยตรง
ท่านที่ไม่นิยมนิมิตจะไม่เข้าใจ​

อุปจารสมาธิระดับสุดท้าย
เมื่อจิตเข้าถึงอุปจารสมาธิขั้นสุดท้าย ถ้าผู้ปฏิบัติไม่สนใจในนิมิต หรือสร้างนิมิตให้เกิดขึ้น
ไม่ได้ ให้สังเกตอารมณ์ใจดังนี้ อารมณ์นี้มีเหมือนกันทั้งท่านที่ถือนิมิตหรือไม่ถือนิมิต คือจะมี
ความรู้สึกว่ามีอารมณ์ตั้งมั่นทรงตัวดี มีความชุ่มชื่นไม่อิ่มไม่เบื่อในการปฏิบัติ มีอารมณ์เป็นสุข
เยือกเย็นมาก ซึ่งไม่เคยพบมาเลยในชีวิต และมีอารมณ์เป็นหนึ่ง กำหนดอารมณ์ไว้อย่างไร
อารมณ์ไม่เคลื่อนจากที่ตั้งอยู่ได้นาน ตอนนี้เป็น ฌาน อารมณ์ที่สังเกตได้คือ
๑. รู้ลมหายใจเข้า รู้ลมหายใจออก คำภาวนาทรงตัว ไม่ลืมไม่เผลอไม่ฟุ้งไปสู่เรื่องอื่น
นอกเหนือจากที่คิดจะภาวนา มีอารมณ์เต็มเปี่ยมด้วยกำลังใจไม่อิ่มไม่เบื่อไม่อยากลุกออกจากที่
มีความสุขหรรษาเป็นพิเศษ ซึ่งไม่เคยมีความสุขใดในชีวิตที่เคยพบมาก่อนเลยมีอารมณ์ตั้งมั่นดิ่ง
อยู่ในที่เดียวเป็นพิเศษ (ข้อห้านี้เป็นฌาน) หูได้ยินเสียงทุกอย่างชัดเจนมากที่เข้ามากระทบ
ประสาทหู เสียงคนหรือเสียงสัตว์ธรรมดาไม่ใช่เสียงทิพย์ แม้แต่เสียงเครื่องขยายเสียงที่มีเสียงดัง
มาก ตอนนี้ได้ยินทุกอย่างชัดเจนตามปกติแต่ไม่รำคาญในเสียงนั้นเลย คงภาวนาหรือกำหนดรู้ลม
หายใจเข้าออกได้เป็นปกติเหมือนไม่มีเสียงรบกวนลมหายใจจะเบากว่าเวลาปกติจนสังเกตได้ชัด
อาการอย่างนี้ท่านเรียกว่า ปฐมฌาน คือ ฌานที่หนึ่ง
๒. เมื่อจิตเป็นสมาธิในฌานที่สองมีความรู้สึกดังนี้คือจะรู้สึกว่าคำภาวนาหายไป
บางท่านหรือหลายท่านควรจะพูดว่า มากท่านก็คงไม่ผิดเมื่ออารมณ์เข้าถึงฌานที่สองใหม่ๆ
อารมณ์ยังไม่ชิน เมื่อขณะที่จิตทรงอยู่ในฌานนี้ จะมีความอิ่มเอิบสุขสบาย จะเผลอตัว เมื่อจิต
มีสมาธิลดลง เพราะกำลังจิตถอยสมาธิ จะลดลงอยู่ที่อุปจารสมาธิ ตอนนี้อารมณ์คิด คือความ
รู้สึกก็เกิดขึ้น เมื่อจิตตั้งอยู่ในฌานจะไม่สามารถคิดอะไรได้ เพราะเอกัคคตารมณ์คืออารมณ์
เป็นหนึ่งไม่มีอารมณ์คิดจะทรงตัวเฉยอยู่และไม่มีคำภาวนา คำภาวนานี้ตั้งแต่ฌานที่สองถึงฌาน
ที่สี่จะไม่มีคำภาวนาเมื่อรู้สึกตัวว่าไม่ได้ภาวนาก็จะคิดว่าตนเองหลับไปหรือเผลอไป ความจริง
ไม่ใช่ ซึ่งเป็นอาการของฌานที่สอง
๓. เมื่อจิตมีสมาธิเข้าถึงฌานที่สาม ตอนนี้จะรู้สึกว่า ลมหายใจเบาลงมาเกือบไม่รู้สึก
ว่าหายใจ แต่ความจริงยังรู้สึกถนัดอยู่แต่เบามากนั่นเอง อาการทางร่างกายจะรู้สึกเหมือนเกร็งไป
ทั้งร่าง แต่ความจริงร่างกายเป็นปกติ แต่ที่มีความรู้สึกอย่างนั้นเป็นอาการของสมาธิ เสียงภายนอก
ที่เข้ามากระทบหูเกือบไม่ได้ยินเสียงนั้นเลยได้ยินแต่เบามาก จิตทรงอารมณ์เป็นหนึ่งสงัดดีมาก
เป็นพิเศษ อย่างนี้เป็นอาการของฌานที่สาม
๔. อาการของฌานที่สี่ เมื่อจิตเข้าถึงฌานที่สี่ ฌานสี่นี้มีสองขั้นคือ หยาบ กับ ละเอียด
สำหรับฌานหนึ่ง สอง สาม นั้น แต่ละฌานมีสามชั้นคือ หยาบ กลาง ละเอียด ที่ไม่อธิบายไว้ ก็
เพราะกลัวจะเฝือ เพราะเมื่อฝึกได้ใหม่ยังไม่มีกำลังใจที่แน่นอน ประเดี๋ยวได้ประเดี๋ยวสลายตัว
อธิบายละเอียดเข้าแทนที่จะเป็นผลดี จะกลายเป็นอาหารผสมยาพิษไปจุกจิกใจเข้าเลยเลิกดีกว่า
เป็นอันว่ารู้กันว่าเป็นฌานชั้นที่สี่ก็พอ ฌานอื่นๆ พอรู้ว่าถึงฌานก็พอ จงอย่าลืมว่าเมื่อถึง
ฌานแล้วเวลาไม่นานก็พลัดจากฌาน คืออารมณ์ลดลงมาที่อารมณ์ปกติ ให้คิดว่าเราถึงฌานได้แล้ว
จะอยู่นานหรือไม่นานก็ช่าง เป็นอันว่าเราเข้าถึงธงชัยแล้วก็ดีถมไป วันนี้ฌานสลายตัววันหน้าเวลา
หน้ายังมีอีก เมื่อเรายังไม่ตายเพียงใด เราก็เล่นเพลิดเพลินในฌานให้อารมณ์เป็นสุข เพื่อเพราะ
กำลังสมาธิไว้เป็นกำลังช่วยตัดกิเลสในโอกาสหน้าต่อไป
เลอะเทอะมาเสียนาน ตอนนี้เข้าตอนฌานสี่กันเถอะ เมื่อจิตเข้าถึงฌานสี่หยาบตอนนั้นจะมี
ความรู้สึกว่า ลมหายใจหายไป ไม่รู้สึกว่าหายใจ แต่ที่จริงแล้วลมหายใจยังมีตามปกติแต่ทว่าจิต
ไม่รับทราบว่าร่างกายทำอะไร หายใจหรือไม่ จิตใจย่อมไม่รับรู้ตามท่านพูดว่าจิตกับประสาทแยก
กันเด็ดขาด แต่ตอนฌานสี่หยาบนี้จิตแยกออกจากประสาทจริงแต่ยังไปไม่ไกลนัก ฉะนั้นเมื่อมี
เสียงดังขนาดเครื่องขยายเสียงที่ดังมากๆ ตั้งอยู่ใกล้หูยังพอได้ยินแว่วๆ เหมือนอยู่ไกลกันมาก
เมื่อจิตเข้าถึงฌานสี่ละเอียด ตอนนี้สบายมาก เพราะไม่รู้อะไรเลย (ไม่ใช่หลับ) ภายใน
กำลังของจิตเข็มแข็งมาก มีความสว่างโพลง แต่จิตไม่ยอมรับรู้เรื่องของประสาทเลย ไม่ว่า
เสียงหรือการกระทบกาย จิตไม่ยอมรับทราบด้วยประการทั้งปวง อาการของฌานสี่ที่ละเอียด
เป็นอย่างนี้
ที่นำอาการของฌานมากล่าวไว้ที่นี้ก็เพราะว่าการปฏิบัติในหมวดสุกขวิปัสสโก ก็ทรงฌาน
เหมือนหมวดอื่นเหมือนกัน เพื่อนักปฏิบัติจะได้ทราบอาการเอาไว้ เพราะมีผู้มาถามเรื่องอาการ
ของฌานนี้นับรายไม่ถ้วน บางรายถามแล้วถามอีกถามบ่อยๆ ชักสงสัยว่าทำจริงหรือเปล่า เพราะ
ผู้ทำจริงเขาไม่ถามบ่อย เมื่อถามแล้วเอาไปปฏิบัติได้แล้วรู้เรื่องก็ไม่มีเรื่องถามต่อไป​

อ้างอิงจาก หนังสือ วิธีฝึกกรรมฐานด้วยตนเองแบบง่ายๆ โดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ....

สอบอารมณ์ดูได้ตามนี้ไม......;enter

 

กำลังจะถามอยู่พอดีท่าน.....สั่งกายอย่างไร....

 

แล้วที่ ว่่า ไม่ได้ นั่ง หมายถึงว่า แม้ไม่ได้นั่ง ก็สั่งกาย ได้ จิตไม่ปรุงแต่ง รู้ว่าจิต แยกกับกายโดยตามความเป็นจริง เห็นว่าจิตเป็นนาย กายเป็น บ่าว

คือ ผมก็นั่ง เป็นปกติ แต่วันนี้ เห็น บางอย่าง ในจิต กับ กาย แยก แยก กัน จริงๆ

 

เหมือน ปกติ เวลา คน จะยก แขน เรา ตก ยกแขนขึ้น
แต่ ครั้งนี้ คือ แค่เพียงนึก ให้ยก มันก็ ยก เลยครับ

ให้ขยับ นิ้ว ก้อย มันก็ ขยับเอง ให้

 

ระวังจะไม่ใช่ฌานสูงๆหรอก


เพียงจิตสงบลงไปเป็นสมาธิ


ก็พอความมหัศจรรย์แปลกแก่จิตใจ


แบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมา้ก่อน


จึงอาจจคิดว่าเป็นฌาน๔


โดยธรรมชาติของคนได้ฌานขึ้นไปแล่้ว


จะรู้เองว่าควรทำอย่างไรต่อไป


และจะไม่มีข้อสงสัยใดๆในฌาน

 

ผมรู้ ว่าแยก กัน ตอน นั่ง สมาธิ ไป นานพอสมควร จาก กาย จะ ขยับเอง ก่อน นิ้วเท้า นิ้วมือ จะ ขยับ เอง พอ นั่ง ไป นาน ๆ หน่อย แล้วออก จาก สมาธิ จิตนั้นก็ กลายเป็นสั่ง กายได้ทัน ที

โดยปกติ แล้วคน เราจะต้อง ขยับ ตามส่วน แต่นี้ไม่ใช่ แค่ นึกก็ขยับเองเลยครับ

 

ใช่ครับ ถูกต้อง จะรู้ด้วย ตัวเอง ว่า จะนั่ง ต่อ ไป ถึง ไหน
เพียงแต่ ผมอยากได้ คำแน่นำ

ผมก็อยากรู้ มีใคร เป็นแบบผมบ้างครับ

 

...คงจะมีความเข้าใจผิดกันเกิดขึ้น..