วิถี แห่ง การปฏิบัติ วิถี แห่ง พระอาจารย์ "มั่น" วิถี แห่ง ตะเกียงลาน

คอลัมน์ วิถีแห่งพระอาจารย์

โดย ดวงเดือน ประดับดาว

​

จาก ถ้ำสาริกา ก็ไปยัง ถ้ำไผ่ขวาง แต่ระหว่างเส้นทางจากนครนายกไปยังลพบุรีก็มีรายละเอียดบางประการที่ไม่ควรมองข้าม

สำนวน พระมหาบัว ญาณสัมปันโน ดำเนินไปถึงถ้ำไผ่ขวางแล้วก็ยุติ

ขณะที่สำนวน พระญาณวิริยาจารย์ เอ่ยถึงรายละเอียดเขาพระงาม และถ้ำสิงโต เพราะว่าได้พบกับ ท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ จากนั้น ก็บรรยายเรื่องราวที่ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต คืนกลับอุบลราชธานี

สำนวน พระอาจารย์ทองคำ จารุวัณโณ นั่นซิมีพลความค่อนข้างพิสดาร สมควรจดจารบันทึกเอาไว้ให้พิจารณากัน

โปรดอ่าน

พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เล่าว่า

หลังออกพรรษาได้ 3-8 วัน กำลังจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ มีทหารมหาดเล็ก 4 คนหามเสลี่ยงมา

พากันขึ้นมากราบขอนิมนต์กลับกรุงเทพฯ เพื่อร่วมรับกฐินวัดปทุมวนาราม

พระอาจารย์จึงได้เก็บบริขาร กราบนมัสการพระพุทธรูป อำลาเทพารักษ์และชาวบ้านออกเดินทาง

พักแรม 3 วันก็ถึงกรุงเทพฯ

ในปีนั้น พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จพระราชทานผ้ากฐินที่วัดปทุมวนาราม ได้มีรับสั่งแก่เจ้าคุณ พระปัญญาพิศาลเถร (หนู จิตปัญโญ) เจ้าอาวาสในขณะนั้นว่า

"พระสังกัดวัดปทุมวนารามจำพรรษาอยู่ที่ใดขอนิมนต์ให้หมด"

ท่านเจ้าคุณ พระปัญญาพิศาลเถร ถวายพระพรว่า "คุณมั่น เธอจำพรรษาอยู่ที่ถ้ำสาริกา"

ก็รับสั่งว่า "ไม่เป็นไร จะให้มหาดเล็กไปรับเอง"

เมื่อวันกฐินมาถึง เสร็จพิธีแล้วมีการออกสลากภัตโดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่ ทรงเป็นประธาน คล้ายกับว่าทรงทำเป็นกรณีพิเศษร่วมกับข้าราชบริพาร ของนำมาจับสลากตามแต่ศรัทธา

สิ่งที่ทรงนำมาออกสลากเป็นตะเกียงลาน 2 อัน

น่าประหลาดที่จับสลากทั้ง 2 ครั้ง ตะเกียงลานก็ได้แก่ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ทั้ง 2 ครั้ง จึงได้พระราชทานแก่ท่านพระอาจารย์ด้วยพระหัตถ์พร้อมทั้งตรัสว่า

"คุณมั่น เธออยู่ป่ามีแสงสว่างน้อยเราขอให้แสงสว่างแด่เธอ"

นี่คือความเป็นมาของเรื่อง พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชทานเสลี่ยงไปรับท่านพระอาจารย์จากนครนายกกลับมารับกฐินหลวง แต่ท่านพระอาจารย์ไม่ขึ้นนั่งเสลี่ยงเอาแต่บริขารวางไว้

แล้วก็เดินกลับมากับมหาดเล็กจนถึงกรุงเทพฯ

นี่เป็นเรื่องที่ไม่ปรากฏทั้งสำนวน พระญาณวิริยาจารย์ และสำนวน พระมหาบัว ญาณสัมปันโน มีแต่ในสำนวน พระอาจารย์ทองคำ จารุวัณโณ

น่าสนใจก็ตรงที่วัตรปฏิบัติของ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต นั้นงดงาม

หากว่าเรื่องมหาดเล็กและเสลี่ยงจากมหานครกรุงเทพฯ ไปยังถ้ำสาริกาเป็นความจริงพระอาจารย์ก็มิได้ตื่นลาภ ตื่นยศ

ตรงกันข้าม รับมือกับลาภและยศอย่างเป็นตัวของตัวเอง

ในฐานะที่เป็นพระป่า เคยชินกับการเดินป่ามาแล้วอย่างชนิดข้ามแดน ข้ามประเทศ ไม่ว่าจะเป็นลาวหรือพม่า

การเดินเท้าจากถ้ำสาริกาไปยังวัดปทุมวนารามเป็นเรื่องเล็กน้อย

แม้ว่าระยะหลังสยามประเทศมีรถไฟทำให้สะดวกต่อการเดินทาง แต่พระอาจารย์ก็เลือกโดยสารเท่าที่จำเป็น

จึงไม่แปลกใจที่ท่านจะตัดสินใจเดินไปกับมหาดเล็ก

จึงไม่แแปลกใจที่จะมีเพียงบริขารเท่านั้นที่อยู่ในเสลี่ยง ส่วนตัวพระอาจารย์ก็แรมคืนไปเป็นปกติ

แรมคืนเป็นเวลา 3 วัน

เหตุปัจจัยนี้เองทำให้ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ได้หวนกลับไปยังวัดปทุมวนารามอีกคำรบหนึ่ง

จากวัดปทุมวนาราม มหานครกรุงเทพฯ พักอยู่ระยะหนึ่งท่านก็เดินทางไปยังเขาพระงาม

สถานการณ์ปรารภความเพียร ณ เขาพระงาม ลพบุรี มีแต่สำนวน พระอาจารย์ทองคำ จารุวัณโณ เท่านั้นที่บันทึกไว้อย่างค่อนข้างละเอียด

เป็นความละเอียดที่ตราเอาไว้ว่าเป็นการ "เร่งความเพียร"


ที่มา...

http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01col01290749&day=2006/07/29