"สัญญาเก่าๆจากอดีตชาติ" คืออะไร

แอบอ่านกระทู้ชาวบ้านเค้ามานาน อยากหาเรื่องคุยบ้าง หุหุหุ(b-flower)

ได้ยินคำว่า "สัญญาเก่าๆ " จากพี่ๆคนหนึ่งในนี้ จำไม่ได้แล้วว่ากระทู้ไหน ไม่แน่ใจ

ว่ากระทู้ ตามหาคุณยายที่รักหรือเปล่า (ขอโทษหน่ะค้า...ความจำปลาทองมั่กๆ)

เลยอยากรู้ว่า สัญญาเก่าๆ เนี้ย เป็นยังไง จะใกล้

เคียงกับอาการที่เราเป็นอยู่หรือเปล่าหนอ .....หรือคิดมากไปเองน้อ (b-glass)

เราเป็นพวก แก่เกินวัยอ่ะค่ะ คุยกับคนวัยเดียวกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เพื่อนๆส่วนมากก็

แก่กว่าทั้งนั้น ชอบฟังเพลงเก่าๆ เพลงไทยเดิม สุนทราภรณ์ ยัน เพลงยุค '60 '70

'80 บรรยากาศเมื่อ 30 - 40 ปีก่อน จะเป็นบรรยากาศที่เราชอบมาก

อาการจะเป็นหนักเมื่อได้เห็นหรือได้ยินเพลงสรรเสริญพระบารมี หรือเห็น

ภาพความดี ความสามัคคีของกลุ่มชนที่ทำประโยชน์เพื่อนส่วนรวม น้ำตาไหล

พรากๆ ขนลุก เย็นวาบบ จนคนข้างๆ บอกว่า "สงสัยจะบ้า"

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฟังคาถาชินบัญชร แล้วร้องไห้ ( ยัง งง ว่าร้องไห้ทำไม) แต่อารมณ์

ประมาณว่า เนี่ยหล่ะ พบแล้ว สิ่งที่หา ที่รอคอยมานาน ก็แปลกใจตัวเองว่าทำไม

ถึงรู้สึกอย่างนั้นขึ้นมาได้

ยิ่งตอนที่ไปเล่าอาการแปลกจากการทำสมาธิให้หลวงพ่อที่วัดที่สอนกรรมฐานได้

ทราบ ตอนเล่าให้ท่านฟังนี่ ไม่รู้น้ำหูน้ำตามาจากไหน เล่าไปร้องไป ทั้งที่เราก็ไม่

ได้เศร้าเสียใจอะไร [bw-cry]

เนี่ย ใช่สัญญาเก่าๆ ที่ผุดขึ้นมาหรือเปล่า? ใครช่วยอธิบายให้ที

 

สัญญาเก่าๆ คือ ในอดีตชาติได้ทำอะไรไว้สักอย่างหนึ่ง แต่ในช่วงนั้นเรามุ่งมั่นเพื่อจะประคองสิ่งนั้นให้ตลอดไป ... แต่ในเรื่องของขันธ์ แล้วมันต้องเป็นไปตามวัฎสงสาร ... ก็จบลงตรงนั้น

ครั้นเมื่อมาจุติใหม่ ความจำเหล่านั้นได้ถูกล้างออกไป ทำให้ไม่สามารถจำสิ่งที่เคยมุ่งมั่นและคิดว่าจะประคับประคองไว้ให้ตลอดกาลปวสานต์นั้น เมื่อมีการจุติใหม่ความจำเหล่านั้นจึงได้ถูกลืมเลือนไป

แต่ด้วย อำนาจของจิตวิญญาณที่ไม่เคยสูญสลาย ครั้นเมื่อได้พานพบกับเหตุการณ์เก่าๆ ที่อดีตชาติได้เคยทำไว้ .. ได้ส่งกระแสความรู้สึกไปสู่จิตใต้สำนึกของเรา ว่า "นั่นคือสัญญาเก่า" ที่เราเคยได้ตั้งใจว่าจะทำ และต้องการให้ดำรงคงอยู่ในอดีตชาติ .. นั่นเอง


ขอให้ Darakorn จงปฏิบัติธรรม รักษาศีล
ในที่นี้ มีอาจารย์ ที่ทรงฌาน มากมาย ... รีบไปปรึกษาอาจารย์นะจ้ะ

 

ค่ะใช่

แล้วสัญญานี่แหละที่ยังคงสืบต่อเป็นภพชาติ ระลึกชาติก็เห็นก็เจอ

 

มีเหือนกัน กำลังใช้ สัญญาเก่าอยู่

 

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ บางทีเราเจอเหตุการณ์บางอย่างทำให้เรารู้สึกคุ้นและผูกพันธ์

 

ถึงแม้ความผู้พันธ์นั้นจะทำให้เราเป็นทุกข์ก็ตาม
แต่มนุษย์ก็ยังมิวายแสวงหาความสุขบนความทุกข์ อย่างมิรู้จบสิ้นเสียที
กิเลสหนอ เจ้าช่างมีอานุภาพเหนี่ยวรั้งจิตได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ.

 

เมื่อถึงเวลา ทุกอย่างก็จบลงไปเอง อย่ากังวล..

 

เคยรู้สึกเหมือนกันเลยคะ พอเห็นพระ หรือเห็นคนทำดี จะรู้สึกอยากร้องไห้ตลอดเลยนะคะ

นึกอยู่เหมือนกันนะคะว่าเรา บ้าหรือเปล่า ต้องขอขอบคุณเจ้าของกระทู้นะคะ ที่ทำให้พอทราบ ^^

 

ไม่บ้าหรอกครับ ผมก็เป็น.. (เมื่อวานไปซื้อของที่ตลาด ไปถึงจอดรถ ยังไม่ทันลงจากรถ ได้ยินเสียงนักศึกษากำลังคุยออกไมค์ว่า "วันนี้เรามาทำประโยชน์ ด้วยการร้องเพลงให้ฟัง..เพื่อหาเงินไปสร้างห้องสมุดให้แก่เด็กที่ด้อยโอกาส" เท่านั้นล่ะครับ ผมนั่งน้ำตาซึมไหลอยู่ในรถ..55+ ดีนะที่รถติดฟิล์มดำ ไม่งั้นอายผู้คนที่เดินผ่านไปมา แน่ๆ.. ผมว่าผมบ้าเป่า? ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม? ไม่ได้อยากซึ้งหรอกครับ มันเป็นของมันเอง..เฮิ๊กกก