เบอนาร์ด ตำนาน "คนขายถั่ว" แห่งรั้วท่าพระจันทร์

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=350 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=350> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>"เบอร์นาร์ด" คนขายถั่วที่กลายเป็นอีกหนึ่งตำนานของธรรมศาสตร์</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> แดดสายทอประกายร้อนแรงขึ้น คงจะเป็นเพราะเข้าสู่ช่วงฤดูร้อน ท้องฟ้าจึงใจดี เปิดให้แสงแดดส่องตามคำสัญญาแห่งฤดูกาล

วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ชายหนวดเฟิ้มออกจากบ้านด้วยความเพลีย หลังนั่งหลับๆ ตื่นๆ อยู่ยามตลอดทั้งคืน เขาเดินออกจากบ้านเล็กๆ แถวปิ่นเกล้าอย่างกระฉับกระเฉงมากขึ้น หลังสลัดความง่วงออกไปได้บางส่วน

เมื่อถึงโต๊ะใบน้อยใต้ตึกเก่าๆ หลังหนึ่ง ถั่วถุงที่เตรียมไว้แต่เช้ามืด ถูกหยิบออกมา

นี่คือกิจวัตรประจำวันของ

 

ว๊า ไม่มีถั่วดำ
แย๊กกกกกกกกก

 

คลาสสิกมากเลยพี่

 

เราเห็นคนขายถั่วไม่ได้หรอก ...... จะคอยหนับหนุนให้เพื่อนซื้อ เพราะสงสาร

เพราะเราก็มีเชื้อแขกอยู่ แต่เป็น แขกดอย นะ (กรุณาอย่าผวน อิ อิ)

 

ผมก็แขกน่ะ

ขำจน แขกตี้ เลยครับ (กรุณาอย่าผวน อิ อิ)

 

(||)

<embed src="http://www.carabao.net/MusicStation/picture_file/live2-11.swf" quality="high" pluginspage=http://www.macromedia.com/go/getflashplayer type="application/x-shockwave-flash" width="86" height="28"></embed>



:
** แสงตะวันเพิ่งจะโผ่ลพ้นขอบฟ้า
มีเวลาให้คนเราอีกมากมาย
พาชีวิตก้าวไปสู่ยังจุดหมาย
ถึงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายก็น่าลอง
มองดูฟ้า ฝูงนกกาเที่ยวหากิน
ไปยังถิ่นแดนไกลสุดสายตา
เหมือนย้ำเตือนว่าชีวิตล้วนเกิดมา
แสวงหาต่อสู้และดิ้นรน
* โอ้ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยะ
มีเกิดแก่เจ็บตายคล้ายๆ กัน
แต่สิ่งที่มีไม่เหมือนคือความฝัน
อยู่ที่ใครจะล่ามันให้อยู่มือ
คนเป็นคนย่อมปะปนด้วยชั่วดี
ในศักดิ์ศรีมีทั้งจนและร่ำรวย
มีความรักเป็นเรื่องราวอันสดสวย
ความผิดหวังเป็นแค่เรื่องธรรมดา
ฟ้าเบื้องบนน้ำเบื้องล่างดินขวางหน้า
ข้ามไปเถิดไขว่คว้าความใฝ่ฝัน
มีชีวิตเกิดมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
อย่าปล่อยมันซังกะตายไปวันๆ
(ซ้ำ *)
แม้ในข้างคืนเดือนดาวอันมืดมิด
ยังมีสิทธิ์คิดฝันอันเฉิดฉาย
ดุจแสงเทียนนำทางสว่างไกล
ดุจหิ่งห้อยพร่างพรายในค่ำคืน
ยืนเดียวดายในความกลัวหลอกตัวเอง
เท่ากับเร่งรัดไปสู่ความล้มเหลว
ยังมิทันได้ลงมือทำดีเลว
กลับถูกเปลวไฟความกลัวเผาตัวตน
(ซ้ำ *)
แผ่นฟ้ากว้าง เขาสูงใหญ่ยังเคยข้าม
ฝันงดงามถามหน่อยเคยข้ามไหม
ไปยังฝั่งที่ตั้งฝันอันแสนไกล
แต่สุดท้ายก็ได้ฝันนั้นมาครอง
*** ลองดูเลยเกิดมาเป็นคนล่าฝัน
มีรางวัลฝันใฝ่ให้ใฝ่ฝัน
มีชีวิตเกิดมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
อย่าปล่อยมันซังกะตายไปวันๆ

 

ง่ะ

 

อ่านแล้วรู้สึกสงสารจิ๊กซอว์ชิ้นเล็ก ๆ นี้จัง


ปล. Zipper ไม่ไปอุดหนุนหน่อย เด็กธรรมศาสตร์ไม่ใช่เหรอ ถึงจะรังสิตก็ตามเหอะ..

[b-hi]

 

หุหุ ไปนับครั้งได้

 

อ้อเหรอ..แล้วเคยอุดหนุนอาบังเค้ามั่งปล่าวล่ะ..ตอบไม่ตรงประเด็น หุหุ

 

เห็นแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆ ตอนนี้หากินถั่วที่มีแขกแบกขายไม่ค่อยได้แล้ว ผมว่ามันเป็นของกินเล่นที่มีประโยชน์กว่าขนมถุงห้าบาท ที่เด็กในปัจจุบันกินกันอยู่ น่าหนับหนุน อร่อยด้วย ผมชอบกินนะถั่วน่ะ(อาจยกเว้นถั่วดำ 555+)

 

ที่ไปก็จะเป็นวันหยุด ก็ไม่ค่อยมีคน แต่ก็เหมือนกับว่าเคยเห็นเค้าเหมือนกัน ตอนอยู่รังสิตก็ไม่เคยไปท่าพระจันทร์หรอก ก็เคยไปเพราะไปทำกิจกรรมตอน summer ตอนปี 2 แต่หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้ไปแล้ว จะไปอีกทีก็ไปตอนที่จบมาแล้วนี่แหละ ไปช่วงเสาร์อาทิตย์ ไม่เคยไปซื้ออ่ะรู้สึกว่าเค้าคงนั่งอยู่ที่ตึกกิจฯ ตอนนี้เค้าก็ย้ายนักศึกษาไปเรียนที่รังสิตหมดแล้ว แล้วเค้าจะไปขายที่ไหนล่ะเนี่ย จะตามไปขายที่รังสิตแทนมั้ยล่ะเนี่ย

เข้าไปอ่านที่กระทู้มีคนโพสเยอะมากเลย สี่ร้อยจะห้าร้อยแล้ว เฮียแกก็ดังนะ เราไปเรียนที่รังสิตมาตลอดพอมีเรื่องอะไรที่ท่าพระจันทร์ก็ไม่รู้เรื่องเหมือนเป็นคนนอกเลย

ความคิดเห็นที่ 483

จากความเห็นที่ 453 วันนี้ เราเดินผ่านมหาวิทยาลัย เจอเบอร์นาด ขายถั่วอยู่หน้าคณะศิลปศาสตร์ เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะซื้อ แต่ปรากฏว่า มีน้องชายหญิง 2 คน เดินเข้ามาซื้อพร้อมกับเรา แล้วก็บอกว่า มาซื้อตามสื่อนะเนี่ย ประกอบกับเห็นว่า ข้างๆ เบอร์นาด มีคนprint เรื่องของเบอร์นาร์ด ไปติดบอร์ดด้วย ดีจังนะ
fuyuki

 

ความคิดเห็นที่ 470

เราก็เป็นคนหนึ่งที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ในมธ.นะ เบอร์นาร์ด คุ้นเคยกับพวกเราดีมาก ว่างๆก็มานั่งหลับเเถวใต้คณะ เเต่ว่าถั่วก็ไม่เคยหาย เเถมบางครั้งพวกรายังเอากะบะถั่วไปซ่อนด้วย พอตื่นขึ้นมาดวยวายใหญ่ว่ากะบะหาย เเต่ว่าพวกเราก็ไม่เคยเอาไปจริงๆสักที เป็ฯเพียงเเค่การอยอกล้อ เเต่พอวันนี้เมือ่ได้ยินเรือ่งเเบบนี้ ก็ใจหายนะ ธรรมศาสตร์เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นความคิดของนักศึกษา อาจารย์ หรืออะไรก็เเล้วเเต่ เเต่อยากจะขอให้ทุกคนช่วยหันกลับมามองความเป็นธรรมศาสตร์ หันกลับมาคิดสักหน่อยว่า ความเป็นตัวตนของพวกเราอยู่ไหน โดยเพาะพวกผู้ใหญ่ที่มีอำนาจ อย่าทำอะไรเพราะว่าเเค่นึกถึงตัวเอง ลองมองย้อนกลับไป ว่าธรรมศาสตร์เป็นธรรมศาสตต์ได้เพราะว่าอะไร
4107...

 

ธรรมศาสตร์เดี๋ยวนี้ไม่ก่อน
รักประชาเดี๋ยวนี้ก็หมางเมิน
กิจกรรมดีๆไม่ส่งเสริม
มีแต่เฟ้อฟุ้งเฟิ้มและเห่อเหิม

ธรรมศาสตร์เจ้าหนาทำไมเจ้าเปลี่ยนไป
อยู่ที่ใครที่คนใช่หรือไม่
ผู้บริหารเห็นค่าที่เงินทอง
นักศึกษาเห็นแต่ความสุขสบาย
ธรรมศาสตร์ที่เป็นธรรมนั้นอยู่ไหน

กิจกรรมดีๆไม่ค่อยสน
ไม่เห็นค่าของคนอยู่ที่ไหน
หลงกระแสตามโลกปลิวพัดไป
อยู่ที่ไหนไขว่คว้าหาไม่เจอ

ธรรมหนอธรรม ธรรมศาสตร์
สิ่งดี ๆ ก็ยังมีใช่ว่าไม่
แต่คนไซร้มองผ่านเลยข้ามไป
อยู่ที่ใจอยู่ที่คนจึงเป็นธรรมฯ

เด็กกิจฯที่ทำเพราะอยากทำสิ่งดีๆ ให้สังคม
เดี๋ยวนี้นั้นก็หายาก เพราะเด็กรุ่นใหม่ที่เข้ามาเรียนนั้น
ก็โดนซัดตามกระแสสังคมมาตลอด
จะให้เหมือนคนรุ่นก่อนนั้นคงไม่ได้
ธรรมศาสตร์ก็เปลี่ยนไปตามยุคสมัยของสังคม
เปลี่ยนไปตามยุคสมัยของคนที่มาเรียน

ขอโทษคนที่เข้ามาอ่านแล้วเจออะไรแปลกๆ ไม่ต้องสนกับข้อความนี้หรอก แค่บ่นอะไรไปเรื่อย..... &sigma;_&sigma;

 

" ขอโทษคนที่เข้ามาอ่านแล้วเจออะไรแปลกๆ ไม่ต้องสนกับข้อความนี้หรอก แค่บ่นอะไรไปเรื่อย..... σ_σ "



ให้อภัยให้..เข้าใจว่าเป็นคนแก่ก็เลยบ่นไปตามเรื่องตามราว (เดาเองนะว่าเราคือใคร)

 

kamen เป็นเด็กรั้วแม่โดมเหรอ ปีไหนง่ะ คณะไร? เรา310-------

 

หุหุ

 

ไม่มีเรื่อง อ้อยหวาน ของจุฬา มั่งเหรอ

 

เสียดายจังแพ้ถั่วแขกง่ะ

 

เกลียดคนรู้ทัน..รู้อีก