เผชิญกระสือกลางดึกในคืนเดือนดับ

เพื่อนของจขกท.เมื่อสมัยเด็กคนหนึ่ง ได้เคยเผชิญกับสิ่งที่เรียกว่า กระสือ บ้านของเพื่อนจขกท.คนนี้อยู่ติดกับทุ่งนา ว่าไปแล้วทุ่งนาและลำคลองเล็กๆก็เป็นชุปเปอร์มาร์เก็ตธรรมชาติ เมื่อมีเวลาเขาก็จะออกหาจับปู ปลา กบ เขียด อึ่งอ่าง ไปตามเรื่ื่องเพราะสิ่งที่สำคัญคือท้องมันหิวไหนจะน้องๆ ตายายที่รอคอยกับข้าวอยู่ในบ้านอีก และแล้ววันที่เพื่อนของจขกท.ต้องจดจำไปจนวันตายก็มาถึง วันนั้นฝนตกลงมาพรำๆพอให้กบเขียดได้เริงร่าและเป็นวันคืนเดือนมืดหรือเดือนดับ

เพื่อนของจขกท.ตระเตรียม ตะข้อง ตะเกียงแก๊สก้อน มีดเหน็บต่างๆให้เพียบพร้อมเพื่อออกล่าอาจจะถึงเกือบสว่างได้ถ้าหมานมีโชค เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็นกินน้ำท่าเรียบร้อยแล้ว เพื่อนของจขกท.ก็ออกไปทางทิศใต้ แหล่งที่มีเขียด ถ้าลงไปเรื่อยๆทางทิศตะวันตกจะเป็นพวกกบ พวกอึ่งอ่าง
เมื่อไปตั้งต้นจากใกล้ๆจอมปลวกใหญ่ทางทิศใต้ เพื่อนของจขกท.ก็สนุกกับการจับเขียด แต่ก็แปลกที่เหมือนกับว่าเขียดเหล่านั้นจับยากกว่าปกติ เพื่อนของจขกท.คิดในใจว่า"มันจะเกินมือเซียนอย่างเราไปได้อย่างไรว่ะ เดี๋ยวจับหักขาซ่ะหรอก" สักพักเพื่อนของจขกท.ก็ได้ยินเสียงคล้ายเด็กแรกเกิดร้องไห้ อุ๊แว้ๆๆ เพื่อนของจขกท.ก็ทำใจดีสู้เสือ มืดยังงี้จะมีเด็กได้ยังไง สงสัยไอ้เพื่อนพวกนักล่าทางฝั่งฃายทุ่งบ้านใต้มาแกล้งให้เรากลัว เพื่อนของจขกท.ก็ตะครุบจับเขียดรอดูท่าทีไปเรื่อยก็ไม่มีคนเดินออกมาจากจอมปลวก และพอดูตะข้องก็แปลกเขียดหายหมด.... เอ๋! รึว่า? ข้องมันเก่ามันผุมีรูรั่วรึยังไง?.....
เพื่อนของจขกท.ก็มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก หากบตัวโตๆดีกว่า ขณะที่เขากำลังมุ่งหน้าไปนั้น ก็สังเกตุเห็นดวงไฟกลมๆสีเขียว ลอยแบบผลุบๆโผล่ๆความสูงเหนือปลายกล้วยเห็นจะได้ ไม่ได้ลอยเป็นเส้นตรงดิ่งนะ ลอยมาจากทางทิศตะวันตก มุ่งตรงมาทางเขา ไม่นานเท่าไหร่ ดวงแสงสีเขียวที่ว่าก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาพอดี ขนาดของมันเท่ากับลูกมะพร้าวโตๆ ในเสี้ยววินาทีนั้นเองเพื่อนของจขกท.ก็เรียกว่าเจอดีเข้าให้แล้ว ออกวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต

ทิ้งอุปกรณ์ต่างๆเอาชีวิตรอดไว้ก่อน รองเท้าเตะคู่โปรดที่จมปลักในขี้โคลนขี้ตมก็ไม่สนไม่ห่วงเอา วิ่งเท้าเปล่าปากก็ตะโกนเรียกหาพ่อให้ช่วย เขาจำได้ว่าก่อนเข้านอนพ่อของเขามักจะมานั่งปลดทุกข์ (ยังไม่มีห้องน้ำใช้) ใกล้ๆต้นมะขามใหญ่ทิศหรดี มีต้นมะขามใหญ่ต้นหนึ่งชาวนาเขาโค่นทิ้งเพราะมันกีดขวางทางน้ำเข้านา ล้มขวางทางอยู่ขนาดสามคนโอบได้ ปกติเพื่อนของจขกท.จะปีนข้ามขอนมะขามใหญ่ที่ล้มนี้ไปก็ยาก แต่วันนี้เขากระโดดปีนข้ามไปได้อย่างสบาย โชคดีมาเจอพ่อของเขา พ่อแกก็ถามว่า เป็นอะไรๆ เขาก็รีบเล่าให้ฟัง สิ่งที่เขาเจอมันคงจะเป็นผีกระสือ อย่างแน่นอน ตัวเขาขนลุกขนชันจนนอนไม่หลับเลยทีเดียวเกือบจะเป็นไข้หัวโกร๋น
หลังจากคืนนั้น มีพวกชาวบ้านที่ได้ข่าวว่ามีคนเจอผีกระสือ ทำให้ทุ่งนาข้างบ้านของเขา ตอนกลางคืนนี่ ไม่มีพวกนักล่าออกหาปูหาปลากบเขียดไปนานหลายเดือนเลยทีเดียว
ปล.เรื่องและรูปในกระทู้ไม่ต้องอ้างอิงแหล่งที่มา เพราะเป็นของจขกท.หามาเอง
จขกท.ได้มีโอกาส สอบถามเรื่องนี้กับชาวบ้านที่เชี่ยวชาญเพื่อเป็นกรณีศึกษาต่อไป ก็พอจะได้ข้อมูลมาว่า ในช่วงเวลานั้น อาจจะเป็นเวลาที่ผีกระสือได้คาบผ้าอ้อมเอาลูกน้อยที่เพิ่งคลอดมาซ่อนไว้ เพื่อออกหากิน( ว่ากันว่าหากลูกตกอยู่ในอันตรายผีกระสือพร้อมที่เปิดเผยใบหน้า เพื่อขอให้คนช่วยหรืออ้อนวอนขอลูกคืน หากคนมาเจอและเอาลูกของเธอไป )
จังหวะนั้นเองที่ เพื่อนของจขกท.ได้เข้าไปในรัศมีที่นางกระสือร่ายมนต์ฝากแม่ธรณีไว้ จนเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้องหิวนมหรืออาจจะตกใจตามประสา เมื่อเด็กร้องเสียงดัง แม่กระสือก็รีบมาหา และเผชิญหน้ากับเพื่อนของจขกท. หากเพื่อนของจขกท.อยู่ต่ออีกนิดไม่วิ่งหนีก็อาจจะถูกกัดคอจนตายได้
ส่วนเรื่องที่กบเขียดจับไม่ค่อยได้ก็อาจจะเป็นเหตุบังเอิญเพราะความกลัว จนมือไม้หล้าหล่อย อ่อนแรง หรืออุปกรณ์ที่ใส่ชำรุดพอดีหรือเอียงจนมันโดดออกได้ หรือไม่ก็อาจจะอยู่ในสภาวะแห่งมนตระอิทธิฤทธิ์ของนางกระสือ เพื่อดูดกินเหยื่อได้ง่าย ในรัศมีแห่งมนต์นั้น เพราะเขาไม่มีมือนะกระสือเนี่ยเวลากลายร่าง
สำหรับเรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้

 

ลักษณะที่ปรากฏ ของกระสือ
เหมือนกับ ที่คุณพ่อของเพื่อน
เล่าสืบต่อมาให้ข้าพเจ้าฟังเลย

แต่คุณพ่อท่าน ไม่กลัวนะ
บอกว่า ไล่ตีเลย(ไม่แน่ใจว่าโม้หรือเปล่านะ)

แต่บุคคลิกท่าน ตอนที่ข้าพเจ้าไปเห็น จะออกแนวนักเลง
พูดจาเสียงดัง หน้าตาจริงจังเวลาพูด และพูดไม่ค่อยมีหางเสียง
ไม่เคยกลัวใคร ผีก็ไม่กลัว ทำงานอยู่ท่าเรือ
บ้านอยู่ในสวนมะพร้าว....คือต้องจอดรถข้างนอก
แล้วไปตามแนวคลองแคบๆ เข้าไปหลายร้อยเมตรอยู่

แต่อย่างว่าหละ
ผู้ยิ่งใหญ่กว่าจอมยุทธ
ก็คือเมียจอมยุทธนั่นแล....๕๕๕

 

เท่าที่รู้กระสือจะกลัวคน แต่ก็บ่อยครั้งนะ ที่จะล่องลอยให้เห็นไกลๆท้าทายสายตาผู้คน
รึอาจจะเป็นเพราะว่า ไม่อยากห่างจากร่างมากนัก เลยวนเวียนจนทำให้ผู้อื่นเห็น
ผมเคยเห็นจะๆ อยู่เหมือนกัน มันลอยผ่านงานบุญประจำปีของหมู่บ้านเลยล่ะ
ไม่ได้ลอยผ่ากลางหรอก แค่รอบข้าง เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนโน้นนน แสงไฟงานบุญก็ไม่ได้สว่างอะไรมากนัก อีกทั้งเป็นหมู่บ้านแถบชายแดนภูเขา