ไม่มีพิธีอะไรหรอกจ๊ะ...มีบางสิ่งบอกให้ไป...ยังไงก็ต้องไป..เมื่อวานเลยได้โอกาสเหมาะ ไปกันทั้งครอบครัวจ๊ะ...พอจะเดินลงสะพานท่าน้ำก็เหมือนคนจะเป็นลม เหมือนจะไม่มีแรง พอถวายบังคมก็เหมือนข้างในร่ำไห้ จุกที่อก เหมือนจะอาเจียนอย่างแรง จนเกร็งไปทั้งหน้าและลำคอจ๊ะ
จ๊ะ ก็มีงานเล็กๆ น้อยทำ พอให้หายเหงา..นี่ก็ว่าจะเริ่มร้อยลูกปัดของน้องบลูเค้าแล้วจ๊ะ พี่อยากถามน้องภัคจ๊ะ...เมื่อวานทำไมพี่เจ็บหน้าอกมากๆ บริเวณระหว่างไหปลาร้ากับหัวใจอยู่ตรงกลางพอดี เจ็บแบบช้ำใน เจ็บเกือบชั่วโมง อยู่ๆ ก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย ท่านจะสื่ออะไรกับพี่หรือเปล่า
ยังไม่ได้ลองนั่งเลยจ๊ะ..กลัวเหมือนล่าสุดที่ผ่านมา..เหมือนผีเข้าเลย..วันนี้เลยตั้งใจจะฝ่าความกลัว เพราะไม่ได้นั่งนานแล้ว อืมม..เมื่อวานพี่ไปวัดกู้มานะ
ดีแล้วจร้า...ชีวิตก็มีแค่นี้แหละเน๊อะ...อย่าไปยึดมั่นถือมั่นเลยนะจ๊ะ เก็บมิตรภาพงามๆไว้ให้อยู่กับเราตราบนานเท่านานเน๊อะ..^___^
น้องจ๋า...อยู่คนเดียวได้...แต่ขอแค่วินาทีเดียวนะจ๊ะ...เพราะตอนนี้คนรอบข้างน้อง คอยยืนเคียงข้างและให้กำลังใจตลอดเวลา...แล้วอย่างนั้น...น้องจะยังอยากยืนอยู่คนเดียวอีกหรือจ๊ะ...คนดี...มีคนรักและเป็นห่วงอีกตั้งมากมายนะ ^___^ หายเหนื่อย หายเศร้าไวไว นะจ๊ะ พี่เป็น ๑ กำลังใจให้นะ
เป็นอะไรไปจ๊ะน้องคนเก่ง มีเรื่องเซ็งอะไรอย่างนั้นเหรอ แบ่งปันเล่าสู่กันได้นะเออ ขอเสนอไม่ตรีมีให้กัน... จำได้ไหมว่าเคยบอกน้องเข้มแข็ง เรื่องร้ายแรงน้องฟันฝ่าไม่เคยหวั่น มาวันนี้ใครเล่ามาทำกัน ให้ไหวหวั่นหวั่นไหวได้เพียงนี้....
เหมือนจะเปนไข้... ร้อนวูบ ๆ ตลอดเวลา โดยเฉพาะที่ปลายเท้า ร้อนมาก ว่าจะกลับเรือน ช่วงบ่าย... หากโอกาสเอื้ออำนวย..