ขอความรู้เกี่ยวกับ ณาน 16 ขั้น

ครับถ้ามองอย่างนั้นก็ได้ครับ ผมไม่อาจแนะนำท่านได้หรอกครับ ผมไม่ได้ว่าเรื่องการปฏิบัติครับ ท่านนั่นแหละต้องมองดูดีๆครับ ว่าผมพูดถึงเรื่องการปฏิบัติหรือเรื่องสิ่งที่สอนคนอื่นควรจะเป็นอย่างไรครับ ผมมองในแง่ส่วนรวมครับ ไม่ได้มองในแง่ส่วนตัวครับ หากคลาดเคลื่อนเช่นนี้ ผมต้องขออภัยท่านและผู้อื่นจริงๆครับ อีกเรื่องนึ่งครับ หากเทียบกันแล้วสมมุติบัญญัติ ในตัวผมมีน้อยกว่าของพี่เยอะครับ ผมไม่สะสมสมมุติบัญญัติไว้มากครับ
ถามว่าดีไหมหรือไม่ดีอย่างไร จะได้รู้ไงครับว่า ข้อมูลต่างๆที่พี่ยกมานั้นมาจากหนังสือ มาจากการฟัง หรือมาจากอะไรกันแน่ไงครับ ผมเลยเอาบัญญัติมาใช้ไม่เป็นเลย เพราะไม่รู้มาก่อนเลย รู้แค่ความสงบ ไม่ทุกข์ เท่านั้นเองครับ
อนุโมทนาครับ

 

คุณครับ งานของคนที่กระตุ้นทางธรรม งานของคนที่จะมาสมานให้แต่ละสำนัก
เข้าใจซึ่งกันและกัน ว่าต่างปฏิบัติธรรมเนื้อหาเดียวกัน แต่ต่างกันวิธีบรรยาย หรือ
ใช้คำศัพท์เท่านั้น

คนที่รู้เห็นว่า เขาขัดแย้งกันด้วยนัยของ สมมติ บัญญัตินั้น .....เขาคนนั้นหากเล็ง
เห็นแล้วว่า...เขาคนนั้นควรเข้าไปศึกษาสมมติบัญญัติของแต่ละคนนั้นหรือไม่...
....แล้วจะดีไหม...หากมีสักคนชี้ได้ว่าแต่ละคนใช้ศัพท์ใดเพื่อสื่ออะไร.......

และสิ่งที่สื่อนั้นคืออันเดียวกัน.....ความสามัคคีจะกลับมาได้ไหม...!?

ถึงแม้ว่า ความสามัคคียังเกิดขึ้นไม่ได้....คนทำหน้าที่ ล่าม ยังแปลความให้
เห็น และเคารพซึ่งกันและกันไม่ได้...ระหว่างนั้น...ประโยชน์จะเกิดขึ้นไหม
หาก ศัพท์บางศัพท์ ที่แม้แต่ศิษย์แต่ละสำนักเข้าใจผิด...ก็ถูกปรับให้ใกล้เคียง
ปริยัติธรรมกลางๆ คือ พระไตรปิฏกได้....ใกล้เคียงปฏิบัติได้ ใก้ลเคียงปฏิเวธ
ที่ควรเกิดได้...

น้องเอ้ย หากเห็นว่า มันมีประโยชน์ ก็อย่ายืนตรงฝากนั้นอยู่เลย

 

ไม่ว่าพี่จะแก้ตัวอย่างไรก็ตามผมก็ขอจบการสนทนากับพี่เท่านี้ครับ ผมทำได้เท่านี้แหละครับ ที่เกี่ยวกับพี่ เรื่องอื่นพี่คงต้องทำเองเช่นกันอย่างที่พี่เคยบอกผมมานั่นแหละครับ
ขอบพระคุณและอนุโมทนาครับ

 

น้องเอ้ย พี่ก็เคยพูดเสียแต่วันแรกๆ แล้วไม่ใช่เหรอว่า เรานั้นเหมาะที่จะเดินไป
คนละทาง ไม่ควรอยู่ในทางเดียวกัน

เพราะ อุดมการณ์ของแต่ละคน จะมาฝาดฟันกันเอง

วางตำแหน่งตนให้ดี แล้วก็รู้ๆไปเถอะว่า แต่ละคนก็มีหน้าที่ของตน

 

คุณ นิวรณ์ ผมจะสรุปนิสัยของคุณ ให้ฟังง่ายๆ

คุณเป็นคนที่ไม่ยอมรับ ความผิดพลาดของตน เมื่อตนทำอะไรผิดพลาดไปคุณไม่เคยแม้แต่จะทบทวนและยอมรับกับมันว่า นั่นคือความผิดพลาดของตน เพราะว่า คุณเชื่อมั่นในปัีญญาของคุณเกินไป

แม้แต่คำพูดที่ผิดพลาด ต่อ หลักความจริง คุณก็ยังเลี่ยงไปด้วยเหตุผลที่เกิดจากกิเลส ทิฎฐิมานะตนที่ไม่ยอมรับว่าตนเองได้ผิดพลาด

เหตุผลต่างๆที่คุณพูดมานั้นมันคือ สังขาร อันมาจากจิตใจที่เต็มไปด้วยกิเลส ดังนั้น เมื่อเวลาที่คุณผิดพลาด คุณก็โดนกิเลส สามตัวคือ ทิฎฐิมานะ โทสะ โมหะ กล่อมให้เชื่อว่า การกระทำของคุณนั้นถูกต้องทุกอย่าง เพราะว่า คุณคิดหาเหตุผลให้กับ กิเลสนั้นได้เสมอ นั่นเป็นเพราะว่า อำนาจกิเลส ไม่ใช่อำนาจธรรม

คุณเชื่อกิเลสมาตลอด ไม่เคยแม้แต่จะทบทวนและยอมรับในความผิดพลาดของตน

เมื่อกิเลส บงการแล้ว เหตุผลต่างๆ ที่ออกมาจากคุณมันจึงไม่เคย เที่ยง ไม่เคยเสถียร และ ไม่เคยตรงประเด็น แต่มันดิ้นหนี และ ฉีกออกไป เพื่อที่จะให้ ธรรมนั้นตามจับไม่ได้เลยสักครั้ง

คุณนิวรณ์ คุณอ้างว่า ทำไปเพราะว่า ต้องการเป็นพญามารบ้าง
ต้องการ สนับสนุน พระ บ้าง
ต้องการ ช่วยเหลือคนอื่นบ้าง

คุณหาเหตุผล เพื่อรองรับสนับสนุนการกระทำที่ผิดพลาดของคุณ จนสัญญาของคุณจดจำว่า นั่นคื่อการกระทำที่ถูกต้องมาตลอด

คุณนิวรณ์ คนอย่างคุณจะหลงไปทั้งชาติ เพราะไม่เคยเท่าทัน ตอนกิเลสทำงาน อย่างแท้จริง นั่นก็เพราะว่า คนที่สอนคุณ เขาไม่รุ้จักกิเลสที่แท้จริง เพราะเขาก็เป็นคนแบบคุณนี่แหละ คือ เข้าข้างกิเลสตลอด จนแม้กระทั่งว่า หนังสือธรรมที่ผิดพลาด ก็ปรับปรุง
คำสอนที่บิดเบือนก็ยัง ตะแบงที่จะพูดมันออกไป

คุณจะเห็นธรรมในชาตินี้ได้ก็ต่อเมื่อคุณยอมรับความผิดพลาดของคุณที่ผ่านมาทั้งหมด
และเห็นว่า มันผิดพลาดจริง และคุณได้ทำตามกิเลสลงไปตลอด

 

คุนนิวร คุนก้ฟังและพิจารนาดูบ้าง ว่าที่เค้าพูดกันอยู่สื่อออะไรไห้คุน

เค้าสื่ออยุ่ว่าธรรมที่คุนแสดงนั้น มันตัดบทไปเข้าเอาความเข้าใจส่วนของคุนไปมันมาทางเดียวกันแต่มันบ่งบอกชัดเจนออกมาว่าคุนไม่รู้ หรือขาดปัญญา ไม่ได้วว่าผิดหรือถุกตรงนี้ต้องปติบัติไปเรื่อยๆ

ต้องการให้คนอื่นรับฟังต้องหัดฟังบ้าง

 

การไม่รู้ไม่เห็นธรรมเป็นเรื่องน่าอายหรอ การรู้การเข้าใจผิดในการปติบัติก้เป็นเรื่องปรกติ
น่าจะฟังและรับไปคิด ท่าเห็นว่าตนทำดีทำถุกแล้วก้นำมาเป้นเครื่องทดสอบใจเฉยๆ
ท่าเห็นว่ามันน่าจะมีอะไรผิดปรกติที่คนอื่นมาพูดเช่นนี้ก้ พิจารนาและปรับปรุง แต่อย่างว่าล่ะสิ่งที่พูดอยู่กันนี้ใช่เรื่องธรรมดาซะที่ไหน จะทำไห้รู้เลยเห็นเลยมันก้ยากอยู่

 

ผมว่าเบาๆนิดก็ดีน่ะครับ สาธุ

อยากให้คนไทยรักกัน ศาสนาพุทธเจริญรุ่งเรื่อง

ผมกลัวจะเป็นบาปมากเลยครับ เพราะผมเป็นคนถาม

เวปมาสเตอร์ครับ ถ้าเห็นว่าไม่เหมาะสม รบกวนลบกระทู้นี้ได้น่ะครับ

ด้วยความเคารพกับ ผู้ให้ความรู้ทุกท่านน่ะครับ

 

ขอบคุณมากน่ะครับ และอนุโมทนาบุญด้วยน่ะครับ

ผมว่าผมเข้าใจตามที่แนะนำครับ และเพียรตามดู/รู้อยู่ครับ

อยากให้ไปถึงจุดที่ไม่มี อัตตา จริงๆ เหมือนกันครับ

 

ไม่สะเทือน ครับผม แหะ แหะ มาแซวเฉยๆ หนอ

มีแต่ รูปและนาม เท่านั้น ใครยึดไว้คนนั้นก็เป็นทุกข์ ผู้ใดไม่ยึดไว้
ทุกข์ก็ไม่มีที่ตั้ง ท่านรูปนามจะสะเทือนไปไย ทุกโพสท์ย่อมสอนรูปและนาม
แก่เรา (ที่เห็นเขาโพสท์ดุดุกัน เขาอาจโพสท์ไปขำไปก็ได้นะ)

 

ถ้าช่วยในการพิจรณา ดู/รู้ คงไม่เป็นไรครับ

ถ้าเป็นในกรณีที่ไม่มีประโยชน์ หรือไม่เหมาะสม คงไม่ดีครับ

 

ผมก็แน่ใจเหมือนกันครับว่าไม่พี่ก้อผมเองนี่แหละที่หลงทางออกไปไกล มากเลย แต่ไม่ว่าพี่หรือผมจะหลงทางออกไปไกลยังไง มันย่อมก่อผลกระทบต่อสัตว์น้อยใหญ่อีกมากมายเลย หากเราทั้งสองเป็นดังเช่นจิตปราถนาจริง หรือเป็นมาแล้วแต่เดิมนี่แค่อีกภพหนึ่งเท่านั้น แต่หากไม่ใช่มันย่อมเป็นไปเพียงเพื่อตัวและตนเองเท่านั้น จะลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ก็เป็นไปตามผลแห่งตนที่กระทำเอาไว้ ซึ่งไม่เป็นไรครับ สุดแล้วแต่พี่จะพิจารณาแล้วกันครับ คิดเสียว่าเป็นเพียงแค่ความหวังดี เรื่องอื่นนั้นผมยอมรับในความสามารถของพี่ครับ เพียงเรื่องบางเรื่องเท่านั้นเองที่พี่กับผมให้ความสำคัญไม่เหมือนกัน (ผู้มาทีหลังหากอยากเข้าใจต้องอ่านและพิจารณามาตั้งแต่ต้นนะครับ จึงจะเห็นเหตุนั้น) แต่หากคิดว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญก็อย่าได้สนใจเลยครับ วัฏสงสารวัฏนี้ ยังเคลื่อนไปไม่รู้จบ เพราะว่ามันยังคงมีเหตุนั้นอยู่ครับ
อนุโมทนาครับ

 

คนที่สนใจธรรมะแท้ๆ มีน้อย มีแต่คนสนใจสนองกิเลสและตัณหาของตนเป็นส่วนมาก
กิเลสมันก็ชอบคุยกับกิเลส ธรรมะก็ชอบคุยกับธรรมะ
ท่านอยากคุยกับอะไร ก็เป็นไปตามนั้น คุยด้วยกิเลส ธรรมมะเขาก็ไม่มา
เดี๋ยวนี้ ธรรมะชักเล่นตัวนะ ธรรมะเขาไม่ชอบโต้เถียง ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว

 

เกรงว่าจะหลงทั้งคู่นั่นแหล่ะ รู้ได้ไงว่าคนนึงหลง อีกคนนึงไม่หลง?
ใช่ว่าความเห็นไม่เหมือนกันแล้วจะมีคนหนึ่งถูกคนหนึ่งผิดนะ อาจจะผิดด้วยกันทั้งคู่ก็ได้

 

ครับขอบคุณครับ ที่เตือนอีกเป็นครั้งที่สองด้วยปัญญาของท่าน งั้นผมยอมรับว่าผมหลงแล้วกันเรื่องจะได้ ยุติที่การพิจารณาตนเองครับ ว่าเหตุผลที่ปฏิบัติแล้วเป็นแบบนี้เพราะอะไร ขอบคุณมากครับ ส่วนท่านก็เหมือนกันนะครับหวังว่าคงไม่ได้หลงทางเช่นผมนะครับ ท่านผู้มีปัญญา เชิญท่านทำตามสบายเลยครับเพราะนอกจาหผมแล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่ก็ปฏิบัติด้วยจิตด้วยใจและพิจารณาความต่างๆด้วยความเห็นแก่ตนและผู้อื่นครับ ต้องขอขอบคุณท่านนะครับ ที่คอยช่วยเหลือและชี้ทางที่ควรเป็น วันนี้ท่านได้ทำหรือยัง แต่อย่างน้อยท่านก็ทำแล้วกับผมหนึ่งคน ขอบพระคุณครับ
อนุโมทนาครับ
อนุโมทนาครับ

 

คิดแบบนั้นไม่ถูกหรอก คนเราเวลาจิตกระทบอะไร ปรุงแต่งไป ต้องย้อนกลับไปมอง

จะได้หาข้อดีข้อเสีย เรื่องแบบนี้โลกๆ เขาก็ทำกันแบบนี้

ทางธรรมเขาก็ทำกันแบบนี้ ไม่ใช่ว่า รูปนาม เท่านั้นมองผ่านไป

มันก็ไม่เห็นประเด็นเลย ทำอะไร เ้ข้าใจอะไร ผิดไป แล้วก็ปล่อยผ่าน เพราะถือว่า มันเป็นแค่รูปนาม

เอาคำพระศาสดา ที่ว่า อัตตานัง โจทยัตตานัง ไปพิจารณา

อีกประการหนึ่ง เรื่องหลงหรือไม่หลง ไม่ต้องไปคำนึง คำนึงถึงเรื่องธรรมพอว่า ธรรมที่พูดมาดีพอไหม ครอบไหม

 

อันนี้จริง สาธุครับ

 

จะผิดหรือจะถูก ยังตัดสินไม่ได้หรอก ตราบใดที่ยังไม่มีดวงตาเห็นธรรม
ที่ทำได้ก็เห็นได้เพียงรู้ทันกิเลสในใจตน สิ่งอื่นยังไม่รู้ว่าเป็นธรรมหรืออวิชชาพาเพลิน

 

สาธุ ในมหากุศลจิต น่ะครับ

 

สันทิฎฐิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ

ไม่เห็นผลตามลำดับลำดาหรือ

พวกที่ยังคลุมเครือ เพราะใจมันกระโดดไป เรื่องอื่นนะสิ

ถ้าทำสมาธิ มันก็ได้ผลในสมาธิ ถ้าเจริญศีลมันก็ได้ผลในศีล เจริญปัญญาเท่าที่ตนมี แก้กิเลสไป ตามแบบที่ปุถุชนคนทั่วไป เขาไม่คล้อยตามกิเลส

เช่น คนท้อใจ เพื่อนๆ ปลอบใจกันว่า สู้เว่ย มันก็สู้ขึ้นมาได้ ด้วยปัญญามองเห็นและแรงฮึด

นี่ไม่ตรงหรือ เห็นเองไม่ได้หรือ

มีแต่พวก ฉลาดมากไง กิเลสเอาไปกิน แล้วยังอวดรู้