ขอทราบเรื่องผู้ปฏิบัติธรรมที่เคยเป็นบ้า...

ผู้ไม่มีศีลบริบูรณ์ ไปนั่งสมาธิจะมีส่วนเป็นบ้าได้
ข้อมูลจากพระไตรปิฎก มหามกุฏราชวิทยาลัย จะเรียนกรรมฐานต้องบำเพ็ญศีลให้บริสุทธิ์ก่อน (ตติยปาราชิกวรรณนา) เล่ม2/หน้า350/บรรทัด4

กุลบุตรควรชำระศีล ๕ อย่างให้หมดจดก่อน ในศีลนั้น มีวิธีชำระให้หมดจด ๓ อย่าง คือไม่ต้องอาบัติ๑ ออกจากอาบัติที่ต้องแล้ว๑ ไม่เศร้าหมองด้วยกิเลสทั้งหลาย๑. จริงอยู่ภาวนาย่อมสำเร็จแก่กุลบุตรผู้มีศีลบริสุทธิ์อย่างนั้น. กุลบุตรควรบำเพ็ญแม้ศีลที่ท่านเรียกว่าอภิสมาจาริกศีล(ข้อที่ควรประพฤติเบื้องต้น) ให้บริบูรณ์ดีเสียก่อน ด้วยอำนาจวัตรเหล่านี้ คือ วัตรที่ลานพระเจดีย์ วัตรที่ลานต้นโพธิ์ อุปัชฌายวัต อาจริยวัตร วัตรที่เรือนไฟ วัตรที่โรงอุโบสถ

แต่เมื่ออภิสมาจาริกวัตรบริบูรณ์ศีลก็จะบริบูรณ์. เมื่อศีลบริบูรณ์ สมาธิย่อมถือกรรมฐาน สมจริงดังพระดำรัสที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ข้อที่ภิกษุนั้นหนอไม่บำเพ็ญธรรม คือ อภิสมาจาริกวัตรให้บริบูรณ์แล้ว จักบำเพ็ญศีลทั้งหลายให้บริบูรณ์ได้ นั่นไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้

เมื่อชำระศีลให้หมดจดนั้น ก็ควรตัดปลิโพธ (ความกังวล) อย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งมีอยู่ในบรรดาปลิโพธ ๑๐ อย่าง แล้วจึงเรียนกรรมฐานกับผู้รู้


ถ้าเป็นบ้าจากการนั่งสมาธิ ควรให้เลิกทำ แล้วเรียนรู้คุณของพระรัตนตรัย การให้ทาน การรักษาศีล แต่อย่าให้ทำสมาธิและสวดมนต์ ควรให้เรียนมากๆในเรื่องคุณของพระรัตนตรัย จนเข้าใจถ้าหายก็เรียนเรื่องการให้ทาน ถ้าไม่หายก็คงแก้ยากแล้วต้องไปหาพระที่ปฏิบัติถูกตามธรรมวินัย ถ้าไปหาพระผิดก็จะพาให้เสียมากกว่าเดิม

 

ให้ระวังจะบ้าหนักกว่าเก่า บ้าไปเป็นว่า ตนเองเป็นพระองค์นั้นองค์นี้ เป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระเจ้า ฯลฯ

ทางที่ดีที่สุดคือ ลดการปรุงแต่ง ลดการใช้ความคิด จินตนาการ แต่ให้อยู่กับสภาวะธรรมที่เป็นปรมัตถ์ล้วนๆ อยู่กับความรู้สึกตัว เย็น ร้อน อ่อน แข็ง การเคลื่อนไหวของร่างกาย

 

จะกลัวอะไรกับแค่อาการบ้า การปฏิบัติธรรมที่แท้จริง ต้องเอาชีวิตเข้าแลก ดังเช่นพระพุทธเจ้าทรงตั้งพระทัยแน่วแน่ว่า “ถ้าเรายังไม่บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณตราบใด เราจักไม่ลุกขึ้นตราบนั้น แม้ว่าเลือดและเนื้อจะเหือดแห้งไป เหลือแต่หนัง เอ็นและกระดูกก็ตามที”

 

http://palungjit.org/threads/ช่วยทีเถอะ-เปิดเผยความจริงแล้ว-ทำไงให้หยุดฝันทีคร้าบ.424815/

ไปเจอกระทู้นี้มาแล้วโดนใจอย่างจังค่ะ ย้อนกลับมามองตัวเองแล้วจขกท.นี้ มีอาการหลายอย่างคล้ายเราค่ะ แต่เราว่าของเค้าน่าจะเป็นเพราะสมอง แต่ของเราน่าจะเป็นวิบากกรรม เพราะเกี่ยวกับจิตโดยตรง ..คือจิตเรามักย้อนไปนึกถึงเรื่องแย่ๆ โศกะปริเทวะ ในอดีตค่ะ อย่างงี้มันก้อทวนไปขึ้นวิถีจิตแบบเดิมๆอ่ะค่ะ แถมยังชอบอยู่ในโลกความคิดฝัน ชอบย้ำคิดย้ำทำด้วยค่ะ

เราไม่ได้ต้องการสื่อว่ามีผู้ที่ปฏิบัติธรรมแล้วเป็นบ้านะคะ แต่เราเห็นว่าอยากพูดคุยแลกเปลี่ยนประเด็นนี้กันดู เพราะเราเชื่อว่าธรรมะโอสถสามารถรักษาโรคได้ทุกโรค และทุกคนที่เกิดมาย่อมมีกรรมติดตัวมาต่างกัน อย่างถ้าบ้าแล้วสติขาดเลย อย่างนี้ก้อต้องให้เป็นไปตามวาระ แต่ถ้าหายได้ และสติสัมปชัญญะกลับมาสมบูรณ์ ก้อต้องตั้งใจรักษาศีลทำจิตใจให้เข้มแข็ง เรื่องเจริญสมาธิภาวนาคงตามมาทีหลัง

เราเองก้อเคยป่วยหนักทางจิตอยู่ระยะนึงค่ะ (ไม่ขอบอกอาการ)แล้วก้อมีคนทรงบอกให้มาทำพิธีรับขันธ์ค่ะ เค้าบอกว่าชะตาเราขาดแล้ว ..อันนี้เป็นเรื่องประมาณ1ปีที่แล้ว.. แต่เราโชคดีว่าครอบครัวเป็นผู้ยึดมั่นในคำสอนทางพุทธศาสนา และมีครูอาจารย์ที่เป็นที่พึ่ง (ท่านบอกพ่อแม่เราว่า เดี๋ยวเราก้อหาย) ...แล้วก้อหายจริงๆค่ะ แต่กำลังใจยังไม่มั่นคง เราสังเกตว่าเหมือนเราเป็นคนหลายบุคลิกอ่ะค่ะ แต่เราไม่เคยคลุ้มคลั่งทำร้ายใครนะคะ อย่าเพิ่งจินตนาการไกล ^_^ คือจิตใจมันลุ่มๆดอนๆน่ะค่ะ

 

บ้าหรือว่าไม่บ้าดูยากนะ...แต่บ้าเนื่องจากการปฏิบัติธรรมต้องพิจารณาว่านั่นเขาเกิดอะไร เพราะส่วนใหญ่เกิดจากความศรัทธาที่มีมากเกินไปแต่ว่ามันไม่ใช่ทางแห่งความเป็นจริงจึงหลงยึดมั่นถือมั่นไม่ฟังใคร..แบบนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าบ้านะ เพียงแต่ต้องมีคนคอยชี้แนะต้องหาครูบาอาจารย์ทั้งนี้...ขึ้นอยู่กับบุญที่เขาเคยสร้างไว้...หากเคยดูถูกหลบหลู่ครุบาอาจารย์ไว้ก็คงต้องรับกรรมไปหากไม่เคยแต่เกิดเพราะความยึดมั่นถือมั่นก็คงได้เจอ...คนปฏิบัติธรรมส่วนใหญ่มีศีล รู้จักกาลเวลาในการปฏิบัติตนเอง คนที่บ้าหรือมากไปเช่นพระ....บางรูปก็จะไม่รู้จักกาละ ไม่รู้ว่ายึดมั่นถือมั่นเกิดได้ทั้งสองทาง คือ ทางที่ชื่นชอบและทางที่ผลักไส ดังนั้นควร ย้อนกลับมาที่จุดเริ่มต้นคือ เริ่มจากการการสร้าง ศีล ใ้หเกิด ทานให้เกิด แก่ใจให้ได้อะไรๆก้คงดีขึ้น

 

อาการชอบคิดถึงอดีตเรื่องแย่ๆนี้ผมก็เป็นครับ บางครั้งดูหนังดูละครมันมี คำพูดหรือฉากที่ทำให้นึกถึงอดีต หรือผ่านสถานที่ที่คล้ายๆ อารมณ์มันก็ขึ้นมาทันทีจนถอนหายใจแรงๆ หรือเขกหัวตัวเอง เมื่อก่อนจะแค่มีอารมณ์ภายใจแต่ตอนนี้หนักขึ้นมันเริ่มแสดงออกแล้ว ถ้าคุณว่าอาการนี้คือเป็นบ้างั้นคุณสบายใจได้เพราะคุณไม่ได้บ้าคนเดียวผมบ้าเป็นเพื่อนคุณแล้ว ผมว่าสาเหตุเกิดจากเราไม่ให้ อภัย ตัวเองยึดติดอยู่กับเรื่องแย่ๆ วิธีแก้ของผมคือ ปล่อยอดีตทิ้งไปอย่าพยายามคิดถึงมัน ชาติที่แล้วเราเป็นใครหน้าตายังไงทำอะไรไว้บ้าง ผมยังจำไม่ได้เลย ไอชาตินี้ก็เหมือนกันอีกไม่กี่ปีก็ตายแล้ว สุดท้ายก็จำไม่ได้อยู่ดี แล้วจะไปเศร้าโมโหกับมันทำไม ลืมๆมันไป แล้วก็สร้างความทรงจำดีๆขึ้นมาแทนคิดบวกให้มากๆ ทุกวันนี้ก็ไหว้พระทำบุญนั้งสมาธิตามปกติ ไม่เคยมีใครหาว่าบ้าซักคน คุณไม่บ้าหรอกไม่ต้องกลัว

 

การปฏิบัติธรรม ในทางพุทธศาสนา หากมีความรู้ ความเข้าใจ ในหลักปฏิบัติอย่างแท้จริง ไม่นอกลู่ ไม่อวดรู้ อวดฉลาด ไม่มีทางเป็นบ้า หรือวิปลาส อย่างเด็ดขาดแน่นอน ขอรับ
ที่ปฏิบัติธรรม แล้วเป็นบ้า วิปลาส นั้น เพราะนอกลู่ ไม่มีความรู้ ไม่มีความเข้าใจอย่างแท้จริง แถมยังอวดรู้ อวดฉลาด ปฏิบัติธรรมแบบคิดขึ้นมาเอง ปฏิบัติไม่ถูกต้องตามหลักการ และวิธีการ จึงทำให้เกิดอาการ กิเลสหนา ตัณหาทับถม ขจัดอาสวะไม่ได้ หลงตัวเอง จนเกิดอาการทางจิต แต่ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นที๋เป็นบ้า หรือวิปลาสแบบหนักหนาสาหัสนะขอรับ ที่เคยเห็นก็เพียง บ๊องๆ คิดว่าตนเองมีฤทธิ์ มีเดช อะไรทำนองนี้แหละขอรับ

 

มีน่ะครับผมเจอกับตัวคนรู้จักผมมีอาการทางประสาทเลยเห็นรถจะวิ่งไปชน ขับๆรถอยู่ก็จะขับไปชนเค้าตัวเค้าเองเค้าก็รุ้ว่ามีอาการแบบนี้เกิดขึ้นเค้าพยายามหาทางรักษา เค้าเล่าให้ผมฟัง ว่าขนาดนั่งอยู่ในห้องน้ำ เห็นกระเบื้องยังหงุดหงิดกระเบื้องอยากจะออกมากรี๊ด เป็นหนักมากครับคนนี้ เค้าทำสมาธิแล้วหายจริงๆ สำคัญคือตัวสติน่ะครับ เวลามีอาการต้องเข้าสมาธิทั้นที่วิธีที่เค้าใช้เค้าจะดูลมหายใจกับกำหนดภาพพระพุทธรูป ขึ้นมาทับตัวไว้เลยครับ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติแล้วครับ

 

แล้วไอ้คนนี้ มันบ้าคิดไปว่าตัวเองมีฤทธิ์ ด้วยใช่ไหม?

 

ส่วนตัวผมเคยครับ 1ครั้ง ก่อนบวชเป็นพระ ปรามาส ครูบาอาจารย์ พระ สงฆ์ เพราะ จับ กสินไฟ โดยไม่มีครูอาจารย์ แนะนำ เคยรักษาคนได้ ช่วยคนได้ แต่ไปยึด ตรงนั้นมากไป เหมือน ไม่รู้จักการเทน้ำ ออกจากตัว อุปมาอุปไมย น้ำก็ คือตัว รู้ หรือ สติ นั้นเอง

สาธุเจริญธรรม

 

***************

ความจริงผมอยากตอบกระทู้นี้และอธิบายเรื่องนี้ให้ทราบมากเลยนะ เพราะผมมีประสบการณ์เรื่องนี้โดยตรงและละเอียดมาก แต่ของดก็แล้วกัน... จริง ๆ แล้ว (ยกเว้นพระอรหันต์ประเภทเดียว) ทุกคนบ้ากันทั้งนั้นแหละครับ (เพียงแต่ บ้า มาก/น้อย/เรื่องอะไร ฯลฯ เท่านั้นเอง) ... นี่ผมไม่ได้พูดเอาเองนะ มีปรากฎในพระไตรปิฎกและอรรกถา แต่คนส่วนใหญ่ มักจะเข้าใจความหมายของพุทธภาษิตบทนี้ผิดกันมากทีเดียว ก็บทที่ว่า ..."ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ"... นั่นแหละครับ (ลองไปอ่านคำอธิบายของพระอรรกถาให้เข้าใจนะครับ ความหมายไม่ผิดอะไรจากที่ผมพูดเท่าไหร่หรอก อ่านให้เข้าใจจริง ๆ นะ)...

 

แน่ใจว่าตนเองหายดี แล้วหรือครับ?

 

ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...
เจ้า ผู้ใช้ชื่อว่า "อินทรบุตร"ความจริงน่าจะใช้ชื่อว่า "สั..วบุตร"นะขอรับ
เอ็งมันดีแต่เห่าหอน อิจฉาละซินะ ถ้าเอ็งคิดว่าข้าพเจ้าบ้า เอ็งก็มาพิสูจน์ซิขอรับ และ ข้าพเจ้าท้าให้คุณไปแจ้งเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับศาสนา มาพิสูจน์ข้าพเจ้าอีกแรงหนึ่งก็ยังได้ ข้าพเจ้าพร้อมที่จะให้พิสูจน์อยู่แล้ว
เจ้า ผู้ใช้ชื่อว่า "อินทรบุตร"ความจริงน่าจะใช้ชื่อว่า "สั..วบุตร" เอ็งมันอยู่วัด อาศัยวัด อาศัยศาสนาซะเปล่า แต่สภาพจิตใจของเอ็ง ไม่ผิดอะไรกับพวก เด..ฉาน ดีแต่เห่าหอน ใส่ร้ายอยู่นั่นแหละ มามะ เอ็งมาพิสูจน์ให้เห็นจริงกันเลยไม่ดีกว่าหรือขอรับ ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า....

 

งั้นคุนก้อน่าจะไปตั้งกระทู้ใหม่ และบรรยายเป็นแนวให้ความรู้น่ะค่ะ น่าจะได้ประโยชน์แก่ท่านผู้อ่านทั่วๆไปด้วย..

 

การปฏิบัติธรรมตามหลักพุทธศาสนา ดังที่ข้าพเจ้าได้แสดงข้อคิดเห็นไปแล้วว่า
หากปฏิบัติธรรม ให้ถูกและเป็นไปตามหลักการ และวิธีการ ที่ถูกต้อง รับรองได้เลยว่า ไม่มีทางเป็นบ้า และไม่มีทางเกิดอาการทางจิตวิปลาสอย่างเด็ดขาดและแน่นอน
แต่ถ้าหากปฏิบัติธรรม ไม่ถูกต้อง ไม่มีความรู้ ความเข้าใจในทางที่ถูก ปฏิบัติด้วยความรู้เท่าไม่ถึงกาล ปฏิบัติไปในทางที่ผิดหลักการ และ วิธีการ ก็จะเกิดอาการทางจิตประสาทต่างๆนาๆ รวมไปถึงเกิดอาการทางด้านความคิด สภาพจิตใจ ที่มักจะต่ำทรามไหลลงต่ำไปสู่สภาพจิตใจ ความคิดประเภท เดรัจฉาน....ในคราบมนุษย์
ไม่ต้องถามข้าพเจ้านะขอรับว่า ปฏิบัติธรรมในทางทีถูกนั้นเป็นอย่างไร เพราะข้าพเจ้าเคยได้สอนไปหลายครั้งแล้ว จึงจะไม่สอนอีก
ประการที่สำคัญ ท่านทั้งหลาย รวมไปถึง พวกผู้ดูแลเวบพลังจิต และคุณ เวบสโนว์ ข้าพเจ้าขอบอก และให้คำแนะนำว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง อะไรก็ตามทีมีอยู่ในหมวดอภิญญา นี้ โดยเฉพาะ กระทู้ที่เกิ่ยวข้องกับ อภิญญา สมาธิ ส่วนใหญ่ ขอเน้นคำว่า ส่วนใหญ่นะขอรับ ไม่ถูกต้อง หรือจะเรียกว่า "ผิด" ก็ยังได้เลยขอรับ
กรุณาอย่าคิดว่า ข้าพเจ้าเข้ามาก่อกวนหรือคัดค้าน ข้าพเจ้าเคยสอนให้หลายครั้งหลายหน ในหลายๆกระทู้ แต่พวกท่าน ไม่สนใจเอง เพราะคิดว่าข้าพเจ้าคิดขึ้นมาเอง
ข้าพเจ้าเคยบอกแล้วว่า ข้าพเจ้าฝึกตนเองมาตั้งแต่ขั้นพื้นฐาน จากศาสนาไหน ฝึกอย่างไร กสินฝึกอย่างไร สมาธิ ฝึกอย่างไร ข้าพเจ้าเคยเกิด อาการทางจิตประสาทเพราะเหตุใด ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ เหมือนอย่างไอ้พวกที่อยู่วัด อาศัยวัด อาศัยศาสนา แต่จิตใจ ความคิดอ่านของพวกมัน ยังต่ำว่าพวก สุนัขที่เขานำมาปล่อยให้พระสงฆ์เลี้ยงเอาไว้ด้วยซ้ำ ไม่ได้ด่านะขอรับ...

 

*************

ผมจะไม่วิวาทะกับคุณในเรื่องนี้ แล้วแต่คุณจะคิดกับผมอย่างไร (เพราะความคิดที่คุณคิดต่อผมนั่นแหละ จะเป็นตัวบ่งชี้ระดับสติปัญญาของคุณเอง) แต่ผมจะตอบตามหลักที่ผมยกมาก่อนหน้านี้ว่า... ผมยอมรับว่าผมยังบ้าอยู่ เพราะถ้าผมบอกว่าผมไม่บ้า ก็แสดงว่าผมกำลังประกาศว่าตนเองเป็นพระอรหันต์ผู้หมดกิเลสและอาสวะทั้งปวง แต่ผมยังมีกิเลสเต็มหัวใจอยู่ ผมจึงยังชื่อว่าเป็นคนบ้าอยู่ (แต่จะบ้าระดับไหน ผมไม่จำเป็นต้องบอก)...

 

เมื่อ บ้า ......ต้องดูว่าเพราะ???? ส่วนใหญ่น่ะ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร อะไร ยังไง
ง่ายๆคือ ไม่มีสติมากพอที่จะรู้ตัว...ระลึกคิดได้ เพราะ งั้น การพาเข้าสู่สมาธิก็ช่วยเพิ่มสติให้มากขึ้น แค่นั้นแหละ

 

http://palungjit.org/8146533-post5.html

คุณ phodej ยังบ้าอยู่ ระดับที่คิดว่า ตนเองมีความสามารถ ทำลายทุกคนในประเทศนี้ทิ้งได้ ไม่ใช่เหรอครับ?

 

คิดว่าคงไม่มีใครปฏิบัติจนเป็นบ้าหรอกค่ะ มีแต่ที่ปราวนาตัวเองยอมแลกด้วยชีวิต แม้พระพุทธเจ้าเอง กว่าจะตรัสรู้ก็ต้องยอมทำทุรกิริยาทุกอย่างแม้กระทั่งความตายก็ไม่ใส่ใจ อย่างนี้เรียกว่าบ้าหรือเปล่า คำว่าบ้าอาจแปลความหมายตามจริตของแต่ละคน ความหมายจึงไม่เหมือนกัน หากไม่ลองปฏิบัตดูคงไม่รู้อย่างลึกซึ้งค่ะ

 

ขึ้นอยู่กับว่า เริ่มปฏิบัติถูกวิธีหรือเปล่า

หากมีสติ อยู่กับ "ความเป็นจริง" หรือ "ความรู้สึก" จะไม่เป็นบ้าไปได้

แต่หากไปเพ่งอยู่กับ "ความคิด" หรือ "สิ่งปรุงแต่ง" ยิ่งสร้างกำลังให้มันมากๆ มันก็จะชักนำพาไปตามยถากรรม