ขอเก็บกระทู้ขัดแย้ง รุนแรง ใช้คำพูดแรงๆ เพื่อความสงบร่มเย็น และเป็นระเบียบ

เเล้วเมิงเที่ยงบอกคนนู่นคนนี้ สอนธรรมะ บรรลุธรรม เเต่จิตเมิงเสือกมีความรักกับกู ซึ่งเมิงเรียกกูว่า พระโพธิสัตว์ ถุยว่ะ

 

ผมทำอะไร ที่ดีแต่เจตนาก็ตามนะ แต่การแสดงออกอะไรไป ต่อคุณจอยมันไม่ได้เรื่อง ที่ผ่านมาผมยอมรับทุกอย่างแหละ ถ้ามันไปกระทบกระเทือนจิตใจของคุณจอย แต่ที่มาตอแยอีกครั้ง ก็เพื่อได้คุยกัน ในแบบที่ผมเป็นทุกวันนี้แหละ เพื่อผมจะได้ขอโทษ ในความไม่รู้ของผมที่ผ่านมา ที่ทำให้คุณทุกข์ใจ รำคาญใจ และทุกๆ คนด้วยครับ ที่ผมไปรบกวนจิตใจท่าน

 

กูขออย่างเดียวเลย เเล้วกูจะอโหสิกรรมให้พวกเมิง

เลิกยุ่งกับกูอย่างเด็ดขาด ไม่ต้องมาวุ่นวายกับชีวิตของกูอีก

เเล้วกูจะให้อภัยให้เมิงจริงๆ

เริ่มตั้งเเต่นี้ไปเมิงไม่ต้องตอบกระทู้กู หรือ วิจารณ์ ชื่นชมกูอะไรทั้งนั้น

เมิงไปให้พ้นจากชีวิตกูอย่างถาวร เเล้วทุกอย่างจบเเน่

ถ้าเมิงไม่จบ กูจะทำให้เมิงทุกข์ไม่ต่างกัน พอเสียที กูอุเบกขามานานเกินไปเเล้ว

 

ผมเคยมีอารมณ์ ที่เรียกว่าความรัก ต่อคุณจอยจริง ผมยอมรับครับ มันจึงเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่ง ในตอนนั้น ที่ทำให้ผมต้องทรมานเหมือนกัน เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมจริง ผมกล้ายอมรับครับ

 

เมิงไม่ต้องมาเสือกกับกู เมิงหลงรูปภายนอก เเต่นี้ก็รู้เเล้วว่า จิตเมิงไม่ได้หลุดพ้นจริง

กับอีเเค่รูปผู้หญิง ยังจินตนาการไปได้ มีความรักได้ เมิงอุบาทว์เกินไปเเล้ว

 

กระทู้ของคุณจอย กระทู้นี้ จะเป็นกระทู้สุดท้ายที่ผมโพสต์ เกิดมาเจอกันทั้งที ถ้าผมทำให้แค่นี้ไม่ได้ ก็ไม่เรียกตัวเองว่าคน

 

ผมไม่รู้ว่าคนที่หลุดพ้นแล้วเค้าทำไมต้องอยู่เฉยๆ เหมือนก้อนหิน เพื่ออะไรหรอก แต่ผมว่าทั้งหมดทั้งมวลคนที่นิ่งเฉยแต่ข้างในทุกข์ใจอย่างมาก สู้ผมมีอารมณ์ความเป็นมนุษย์ครบทุกอย่าง แล้วใช้ชีวิตปกติ การนิ่งๆ เหมือนก้อนหิน กับต้นไม้ คงไม่ใช่ธรรมชาติของคน ผมถึงทิ้งมันไป เพื่อกลับมามีความรู้สึกแบบคนทั่วไปเค้า อีกครั้ง

 

เเล้วเมิงก็ยังเรียกตัวเองว่า คน

เเล้วไหนสอนคนนักต่อนักบอกว่า เราไม่มีอะไร

 

เมิงก็ไปหาคนสอนที่เขาอยากเรียนกับเมิงซิ ไม่ต้องเที่ยวโทรมาสอนคนที่ไม่ได้ต้องการอย่างกู

 

ใช่ครับ ต้องเรียนใปจนถึงไม่มีอะไรก่อน แล้วถึงตรงนี้ เราจะกลับออกมาไม่ได้กัน จะติดอยู่แค่ตรงนี้ ที่ว่า หมดๆ แล้ว แต่ชีิวิตเรายังอยู่ พิจารณาดูธรรมชาติของความเป็นคน ต้องมีชีิวต จิตใจ และผัสสะ ครบถ้วนสมบูรณ์ ซึ่งแตกต่างจากธรรมชาติของก้อนหินและต้นไม้

 

ครับวันนี้จะเป็นวันที่ผมกับคุณจอยคุยกัน วันสุดท้าย เราตายจากกันไปตั้งแต่วันนี้ ตามความต้องการของคุณ

 

ผมจะไม่ประกาศหาลูกศิษย์ ใครคิดจะเรียนก็หาผมเจอก็ได้เรียน แค่ไหน ก็ตามกำลังของคุณ
ผมจะบอกว่า จงไปเรียนในที่ใดๆ ก็แล้วแต่ สำหรับทุกๆ คน จนถึงที่สุดของสำนัก นั้นๆ ให้เหลือพวกผมเป็นตัวเลือกสุดท้าย ถ้ายังมีชีวิตเหลือพอ ไม่ก็รอต่อไป เช่นกัน

 

เมิงจะเอาซึ้ง ว่างั้น? กู 30 เเล้ว

ที่สำคัญกูก็ไม่น้ำเน่าด้วย

 

ผมพูดจริง ไม่ได้ซึ้งด้วย

 

ผมก็ 30 แล้ว เช่นกัน

 

เด๋วเมิงก็โพส กระทู้ ยาวๆ อีก โพสต์ ปัญญาอ่อนๆ อีก

 

ผมก็เคยพูดนะ อะไรที่มันไม่ถูก ก็แย้งได้เวลาที่ผมพูดเป็นงานเป็นการ ผมก็พร้อมแก้ไขตัวเองอยู่แล้วล่ะ เพราะผมไม่ได้สมบูรณ์แบบมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว

 

เเล้วเมิงก็ตั้งกระทู้ โพสต์ สั้นๆ เเต่หาสาระไม่ได้้

ทำไมกูรู้นะหรอ? ก็กูอ่านในเว็บนี้ ตลอด ก็เลยรู้จักโพสต์ของทุกคน

เเละรู้ว่า คนไหนน่าอ่าน เเละ คนไหน สันดานยังไง เมิงก็ ทำตัวเป็น พระเอก ดี ใจเย็น ตามฉบับผู้ทรงบรรลุธรรม เเต่ความบ้ากามยังไม่จบสิ้น

 

มันก็แล้วแต่คนชอบเหมือนกันน่ะครับ บางครั้งการเล่นใครสวนอารมณ์มายังไง ก็เล่นกลับกันบ้าง ถึงบ้านผมก็พักผ่อน

 

เฮ้อ..ไอเรามันก็แก่แล้ว กะจะเอารูปพระพุทธรูปมาวางตรงนี้ก็ไม่รู้ทำไง ลองทำแล้วไม่ได้
ก็คิดเอาละกันว่ารูปพระของใครของมัน

.....................

......................

......................

1.ผู้วิเศษตัวจริงย่อมนิ่งเสีย..
ดังพระพุทธรูปนั้นไงเล่า ย่อมนั่งนิ่งเป็นพระประธาน แม้ว่าคนเหล่าใดมาทำไม่ดีไม่งาม
ในเบื้องหน้า แม้คนเหล่าใดคิดดีไม่ดีอย่างไร ...พระประธานเพียงยิ้มเฉย
2.ผู้วิเศษย่อมช่วยเหลือ..
เมื่อท่านมีความทุกข์มา จุดธูปขึ้น 3 ดอกก็ดี 9 ดอกก็ดี กี่ดอกก็ช่าง พระท่านย่อม
เมตตา มาช่วย มาติดต่อในนิมิตบ้าง ในความฝันบ้าง ใช้คนมาบอกบ้าง เพื่อให้ท่าน
คลายสงสัย ให้ท่านคลายความทุกข์ได้
3.ผู้วิเศษย่อมเป็นตัวอย่าง..
เมื่อเราใจร้อนขึ้นมาก็ดี คิดว่าตัวเป็นผู้วิเศษก็ดี ให้มองพระประธานท่าน น้อมมาถึง
ตัวเองว่า นิ่งได้เหมือนท่านใหมเมื่อมีกิเลสจรมา ช่วยคนที่มาขอให้ช่วยเหมือนท่าน
ได้ใหม


นี่ละผู้วิเศษตัวจริง ไม่ใช่นิ่งเป็นแค่พุทธรูปหิน พุทธรูปใม้ หรือพุทธรูปทองคำ
เหนืออื่นใด ใจที่น้อมนำความดี ที่ถูกต้องตามความเป็นจริง ย่อมเห็นตามนี้
แต่ถ้าไม่เห็นตามนี้ย่อมคิดว่า ตัวกูดีกว่าพระพุทธรูปที่นั่งนิ่งๆ ไม่ยอมทำอะไร
นั่นเพราะไม่เห็นในสิ่งที่พระท่านทำนั่นเอง