ข้าคือ นักรบแสง...ผู้โรยแรง แสงใกล้สิ้น เพียงหวัง ใครได้ยิน แสงใกล้สิ้น ส่งเสียงมา...

*** วันหลังจะมาโพสท์รูปยืนยัน ***

ผัดไปผัดมาหลายเดือนแล้ว วันนี้ฤกษ์ดี ได้เวลาโชว์รูปยืนยันแล้ว
ว่าครุฑมาจริง ผ่านลม หลังเขียนเสร็จแป๊บนึงเอง ยังนั่งอ่านทวนอยู่เลย

แต่ว่านะ นี่ในนิทานเรื่องจริงนะครับ ท่านไม่เชื่อไม่ได้นะ
เพราะว่าเป็นนิทาน ซึ่งท่านไม่ควรเชื่อแต่แรกแล้ว
ไม่เชื่อน่ะนะ มีได้แค่ครั้งเดียว ไม่เชื่อแล้ว จะไม่เชื่ออีกไม่ได้ ขอบอก ๕๕๕






นี่เป็นศาลาที่นั่งเขียนกลอนมนตราอยู่บ่อยๆ
ส่วนอีกรูปนึง เป็นไฟล์ที่ยังไม่ปรุงให้สุก (ไฟล์ดิบ)
เอามาให้ดูข้อมูล วันที่และเวลาที่บันทึก
ว่าสอดคล้องสมจริง กับวันและเวลาที่โพสท์






ที่กระทู้นักรบแสง หน้า ๒๓ มนตราเบอร์ ๔๕๙
นามเรียกขาน ของกลอนมนตราบทนี้คือ
"ผีเด็ก ผีสตรี และผีชรา ช่วยน้าชิงไทย"

แต่กลอนหลายบทก่อนหน้านี้ ก็น่าอ่านนะ ขอบอก ห้ามพลาด
เป็นการวิวัฒนาการกันให้เห็นกันจะจะ ค่อยเป็นค่อยไป
กว่าจะออกมาเป็นบทนี้ มันมีที่มาที่ไป เก่งขึ้นทีละนิด
พัฒนากันได้ทุกวันทุกวัน ไม่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์
เหมือนทุกข์ของชาวบ้านอ่ะนะ ที่ไม่หยุดเสาร์อาทิตย์ ๕๕๕ (ขออภัย)


นี่เป็นรูปจริงนะ ไม่ได้โม้ ถึงจะเป็นนิทานก็เหอะ ๕๕๕



กระต่ายป่า ข้างวัด / เล็บครุฑ นารายณ์ทรง
.

 

.
แต่ง วันที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๗ เวลา ๘.๓๒
ที่หน้าอำเภอสามร้อยยอด







"เมตตาบารมี ราชินีมีปัน"

...วันนี้วันแม่ แน่แท้วันดี
พระคุณแม่นี้ มีทั่วถิ่นไทย
ทุกใจแซ่ซ้อง ดังก้องกึกไป
ทวยเทพอวยชัย กายใจแข็งแรง

...ทรงแบ่งเวลา เทมาหาราษฎร์
ไม่อยู่ปราสาท เพราะราษฎร์ยากจน
ทุกข์ทนอดหยาก ลำบากลำบน
ทุ่ม...อุทิศตน เปี่ยมล้นเมตตา

...พระกรุณา เทวารับรู้
สวรรค์ทราบอยู่ ทรงกู้ชีวา
ประชาป่วยไข้ สิ้นไร้ปัญญา
ทรงยื่นมือมา ปัญหาคลี่คลาย

...ทั่วไทยใครทุกข์ ปลอบปลุกอุรา
คิดค้นวิชา ทำมาหากิน
ทุกถิ่นล้วนชื่น เงินลื่นไหลริน
ลูกหลานมีกิน แผ่นดินร่มเย็น

...รู้เห็นทั่วโลก ทุกข์โศกสูญสิ้น
ราชินีรับกิน ทุกข์สิ้นทุกวง
มั่นคงต่อชาติ ช่วยราษฎร์ยืนยง
พวกเรายืนตรง ขอทรงพระเจริญ


สุนทรทู่ / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

สาธุๆเน่อ คุณกระต่ายป่า

 

ปู้โธ่เอ้ย เขียนมาแค่เนี้ย ขี้เหนียวไปหน่อยไม๊ครับ ๕๕๕
แหม...หลงดีใจ คิดว่ามีใครมาคุยด้วยแยะๆ

ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยมีมุขจะเขียนซะด้วยสิ
กะลังปวดหัวกะโน๊ตบุ๊คเก๊าเก่า ราคาสองพันห้า

จะเปลี่ยนมาลงวินเซเว่น เอ็กพีมีปัญหา
ฮาร์ดดิสก์ก็น้อย มีแค่หกสิบกิ๊กเอง เฮ้อ
แรมกิ๊กเดียว ก็ไม่ค่อยพอใช้ เปิดใช้แป๊บเดียว
เมมรายงานว่าใช้ถึงแปดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ทุกทีเลย

หาโหลดเซเว่น ก็เจอแต่สามสี่กิ๊กทั้งนั้น
เครื่องก็เขียนแผ่นดีวีดีไม่ได้ ได้แต่ซีดี
จะบู๊ทด้วยแฟลชไดร์ฟ แปดกิ๊กที่มี ก็มีข้อมูลเยอะแยะ
สิบหกกิ๊กในมือถือจีนมือสองราคาพันหก ก็ข้อมูลเกือบเต็ม
อีกแปดกิ๊กในแท๊บเลตจีนมือสอง ราคาพันแปด ก็ข้อมูลเยอะแยะ
ส่วนสองกิ๊กสองอัน ก็ไม่อยากลบทิ้ง ไม่รู้เก็บอะไรกันนักหนา เนอะ

แถมจะบู๊ทจากแฟลชไดร์ฟ ก็ไม่เคยทำซะด้วยสิ
ต้องไปหาเรียนวิธีทำ หาโหลดโปรแกรมที่ต้องใช้
แล้วมาหัดลองทำอีก หลายขั้นตอนกว่าจะได้ลงเซเว่น เฮ้อ...

โชคดี หาจนเจอเซเว่นน้อยสุดๆ แค่หกร้อยกว่าเมกเองอ่ะ
เลยโหลดมาทำแผ่นบู๊ทด้วยซีดีได้ โชคดีจัง
ไม่รู้ใครทำไว้ให้ ก็ขอบคุณไว้นะที่นี้ด้วยละกัน

ทำมาสองวันก็ค่อยเข้าที่หน่อย หลังจากต้องลงสองครั้ง
ครั้งแรกเหมือนทดลองหัดทำ ลองโน่นนี่นั่น เสร็จแล้วฟอร์แมททิ้ง ลงใหม่
ก็ใช้ได้ดีล่ะ หวังว่าคงไม่ต้องลงใหม่อีกหลายๆ นานๆ เลยนะ เนอะ

วันก่อนที่มีแฟนขับ (แฟนที่ช่วยขับเคลื่อน ให้เลื่อนไหลไป)
โอนเงินมาช่วยค่าเนทห้าร้อยบาท ก็โดนธ.กรุงเทพหักไปสองร้อย
เหลือสามร้อย ก็เอาไปคืนพระ ที่ยืมเงินมาซื้อโน๊ตบุ๊คตัวนี้ซะแล้ว
ตอนซื้อมีเงินพันสามเองง่ะ ยืมพระพันห้า รวมใช้คืนไปได้พันนึงแล้ว
เหลือติดอีกห้าร้อย ก็เก็บเงินอีกซักเดือนล่ะมั้ง นะ กว่าจะมีเงินคืนท่านครบ เฮ้อ...

โชคดีมีแฟนขับ มาช่วยขับอีกท่านนึง ช่วยมาอีกสามร้อย ขอบคุณนะ
จะเอาไปซื้อเมมมาใส่เพิ่มอีกกิ๊กนึง หาอยู่หลายวัน ก็เจอที่ถูกสุดๆ
ความเร็วบัสของแรมเก่า 667 MHz แต่ตัวที่ซื้อนี่เร็วกว่า 800 MHz
หาดูข้อมูลจากอากู๋หลายเวบ เค้าว่าใส่กันได้ ไม่มีปัญหา
แต่จะรันที่ความเร็วของตัวต่ำกว่า ช่างหัวมัน ไม่เป็นไร
ไม่รู้ว่าสองตัวที่ต่างกัน มันจะทำดูอัลแรมกันได้ไม๊น๊า จะได้เร็วขึ้นอีกนิดนึง

ได้มาในราคาสองร้อยห้าสิบบาท รวมค่าส่งเสร็จ วันนี้โอนเงินไปให้แล้ว
อีกสามสี่วันคงได้ของล่ะมั้ง นะ ต้องมาลองเปิดฝาหลังใส่เองอีก
ไม่เคยเปิดซะด้วยสิ โน๊ตบุ๊คเนี่ย แต่ไงก็ต้องลองทำเองแล้ว คงไม่ยากเนอะ

เคยแต่ประกอบคอมโต๊ะมาใช้ สามสี่เครื่องก็ซื้อทีละชิ้นมาประกอบเอง
ได้เครื่องในถูกใจกว่า ไปซื้อสำเร็จมาใช้ ลงวินโดว์และโปรแกรมเอง เก่งป่ะ

เอ...ว่าไม่มีอะไรจะเขียน เผลอแป๊บเดียวได้หลายบรรทัดแล้ว
ระบบไหลออโต้นี่ดีจังแฮะ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ไปหาซื้อ flash drive ใหม่นะ ซัก 8 GB ไม่เกิน 500 บาท
แล้วหาโปรแกรม บูท windows 7 ใน flashdrive
เหมือนเคยใช้อยู่ 2 โปรแกรม โปรแกรมนึงชื่อ WinUSB Maker อีกอัน Windows7-USB-DVD-tool

 

ก็ขอบใจที่แนะนำนะ แต่ช้าไปต๋อย

อ่านจบรึยังเนี่ย มาโพสท์น่ะท่าน
เค้าทำเสร็จแล้วจ๊ะ ลงได้แล้ว เชยซะไม่มีอ่ะ

โปรแกรมที่ท่านว่า ก็โหลดมาแล้ว แต่ก็ไม่ต้องใช้
ได้win7 ตัวเล็กมา เขียนใส่ซีดีได้ ไม่เกินเจ็ดร้อยเมกจ๊ะ
เค้าตัดอะไรออกไปบ้างไม่รู้ ถึงเหลือแค่นั้น หาโหลดมาจนได้
ทำแผ่นบู๊ทได้ ลงwin7 เสร็จ และใส่โปรแกรมไปหลายตัวแล้ว

แล้วไม่เกินห้าร้อยน่ะ เดือนที่ผ่านมา เราต้องรอเดือนกว่าเชียวนะ
กว่าจะมีตังค์เหลือห้าร้อยบาทได้ สงสัยว่าท่านคงไม่ได้อ่านให้ครบถ้วนแน่เลย
ถึงโพสท์ได้ไม่ตรงกัน กับข้อความในโพสท์ของเราข้างบน เฮ้อ...ตูล่ะเบื่อ

ย้ำอีกทีละกัน ตังค์ในธ.เหลือร้อยสามสิบห้าบาท ไม่มีถึงห้าร้อยหรอก


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

อ่านแล้วแต่เห็นบอกประมาณว่า ได้ win7 แบบเวอชั่นเล็กๆ
ก็บอกเผื่อไว้วันหลัง จะได้หาโหลดแบบ 2-3gb ได้ ไม่ก็รอช่วงที่พร้อมไรทำนองนี้

ว่าแต่ฝั่งโน้น ช่วยเรื่องเงินทองไม่ได้หรอ ???

 

อ้อ..ครับ
แฟลชไดร์ฟ แปดกิ๊กมีแล้วตัวนึง แต่ข้อมูลแยะ ขี้เกียจเคลียร์
เอาไว้อยากทำเมื่อไหร่ จะลงแบบเต็มๆ ละกันนะครับ

เรื่องเงินนี่ก็พูดยากนะ ไม่รู้ว่าที่อยู่ได้ทุกวันนี้ เค้าช่วยบ้างไม๊น๊า
แต่หลายปีที่ผ่านมา ก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย
แต่ก็อยู่ได้ ไม่ลำบาก คิดย้อนหลังแล้วบางทีก็แปลกใจจัง
อยู่มาได้ไงฟะ งานการอะไรก็ไม่ทำเป็นเรื่องเป็นราว แต่ก็พอมีเงินใช้
ได้จากทางโน้นบ้าง ทางนี้บ้าง มีคนช่วยบ้าง เป็นระยะ

คิดแล้วก็นานนะเนี่ย ตั้งแต่เสร็จการสอบ "พุทธะซาเปี๊ยน" จากสวนโมกข์
เมื่อสิบแปดปีที่แล้วโน่นแน่ะ โชคดีตอนนั้นที่มีบ้านอยู่ ไม่ต้องเช่า

แต่ก็คิดทำอะไรหลายอย่าง ก็ได้แค่คิด แต่ลงมือทำไม่ได้ เหมือนโดนสาบ
ให้รอเวลา รอเพื่อนๆ รอจังหวะ รอให้ถึงกาละเทศะ หรือเปล่าน๊า

จนถึงจังหวะเปิดตัว ตอนน้ำท่วมกรุง ประเทศไทยใกล้แย่แล้ว

...ศึกนอกศึกใน ชาติไปไม่ไหว
อาจล่มลงได้ เทพใจไม่ดี
ช่วยทีขุนศึก เทพตรึกตรองมี
ไพ่ตายไม่ซี๊ ช่วยทีนะเธอ

เลยโดนปลุกให้ตื่น เรียกตัวมาช่วยชาติก่อน รึเปล่าน๊า มั่วไปเรื่อยเปื่อย หึหึหึ

ปล.ยังอยู่ในนิทานเรื่อง "นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน" นะครับ
ไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นนิทานเรื่องจริง เมื่อเป็นนิทาน ก็ไม่ใช่เรื่องโกหก นะ เนอะ


เล็บครุฑ นารายณ์ทรง / พลทหารรักษาพระองค์
.

 

.
"แรมเก่า มาไว ถูกใจแท้"

...ขอเพิ่มเติม ความไว้ ใส่กลอนนิด
แรมที่คิด สั่งไป ได้แล้วหนา
memory มาไว หลายพริบตา
เพียงวันกว่า มาถึง ตะลึงเลย

...จ่ายเงินไป สองร้อย กะห้าสิบ
วันนี้หยิบ แรมใส่ ใต้ฝาหลัง
เพื่อจะเร่ง คอมข้า บ้าพลัง
ไม่ผิดหวัง เร็วจี๋ ดีใจจัง


สุนทรทู่ / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ฝั่งโน้นแบบ สามารถบอกใบ้หวยได้มั้ย หรือรู้อนาคตที่จะเกิดขึ้น ไรทำนองนี้

หมายถึงยังไง ?

 

"นาคราข้างวัด ฟิตจัดโชว์พาว"


...เรื่องน้ำท่วมกรุง ผักบุ้งโหรงเหรง
ให้เราโชว์เอง เจ๋งแจ๋วแม้วกลัว
ฟ้ารั่วน้ำหล่น ล้นจนไหลท่วม
ไทยโดนจนอ่วม ท่วมทั่วมั่วไป

...เพื่อไทยใช้มือ หรือตีนกันแน่
จัดการสุดแย่ พ่ายแพ้อุทกภัย
แต่ใครจะรู้ แผนอยู่เบื้องหลัง
ตั้งใจจริงจัง หวังพังเมืองกรุง

...ที่ยุ่งกว่านั้น มันยังมีแผน
ต่างชาติต่างแดน วางแผนแสนกล
เตรียมคนที่ซ่อน เตรียมช้อนก่อนกิน
หวังแดกให้สิ้น ดินแดนแผ่นธรรม

...ระยำยิ่งนัก พูดชักคันตีน
แมวหนักแผ่นดิน กินชาติบ้านเมือง
แล้วยังฝันเฟื่อง ก่อเรื่องเลวใหญ่
คิดโค่นหัวใจ ชาวไทยไม่ยอม

...เทพเค้าถนอม ห้อมล้อมดูแล
หัวใจไทยแท้ เผื่อแผ่อุ้มชู
ดูชนทั้งชาติ เก่งกาจเกินใคร
สองเท้าท่องไป ทั่วไทยทุกแดน

...แม่นแล้วเหนือหัว เทิดทั่วถิ่นไทย
แต่แมวจังไร หวังไล่ลงมา
สองตาร้อนจี๋ ชั่วดีมิสน
แมวเก่งเกินคน หวังปล้นบรรลังก์

..ท่านฟังแล้วตรอง ใช้หมองลองคิด
เฮาพูดไม่ผิด ชาติติดกับภัย
คนไทยคนเทศ ซ่อนเลศนัย
รวมหัวรุมไทย จังไรแท้เอย



นาครามาแล้ว / สุนทรทู่
.

 

หมายถึงน้ำท่วมที่ผ่านมาแล้วยังงั้นนะหนะ
หรือที่กำลังจะมีจะเกิดขึ้น ??

 

บทสุดท้ายจบอย่างไร ก็หาคำตอบไปด้วยกัน (ถ้าเธอพร้อม...ฉันก็พร้อม)
ไม่รู้เกี่ยวกันยังไงนะ เพลงนี้ พอดีตอนจะตอบ winampเค้าร้องถึงตอนนี้พอดี เป๊ะ
ในจิตก็แว๊บ แล้วปิ๊ง ก็เลยเอามาใส่ไว้ด้วยกัน บังเอิญล่ะมั้ง นะ

อันที่จริงตอนที่เขียน ก็ทำในใจ ว่าเป็นเรื่องปีสี่ห้า ใช่มั้ยที่น้ำท่วมกรุง
แต่อีกวันนึง ก็มีข้อมูลใหม่มาให้เปลี่ยนใจ หรือเพิ่มใจ น่าจะตรงกว่านะ เนอะ
ก็ข่าวขาใหญ่หลวงไม่สบาย สงสัย "ฝั่งโน้น" ฝากข่าวสารมาด้วย ว่า...

อีกอย่างตอนนี้ก็บังเอิญพอดีฝนตกหนัก ตกแยะ ตกมาก ตกทั่วประเทศ
ก็เลยสงสัยเหมือนกัน ว่าเป็นเรื่องเวลาไหนกันแน่หว่า
อย่าลืมว่า เราผู้มีปกติฝึกฝนจิต มักจะโดนสิงให้เขียนสิ่งที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจอยู่บ่อยๆ
ครั้งนี้ก็คงเช่นกัน อาจจะมีข้อมูลข่าวสารหลายชิ้นปนเปกันไป ให้แคะไค้เอาเองน่ะครับ

อีกประการ เรื่องเวลานั้น หรือเวลานี้ ถ้าว่ากันในสมการแมทตริกซ์แล้ว ก็ไหลไปมาได้
หรือถ้าเอาเทคโนโลยี่มิติที่ห้า ของค่ายท่านประยุตต์ ศิษย์ต่างมิติ มาประกอบสำนวนแล้วล่ะก็นะ
ก็แปลว่าเวลาเป็นเรื่องน่าปวดหัวจริงๆ เล้ย ๕๕๕


นาคราข้างวัด / น็อต ตรามนุษย์
.

 

.
บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญมันเข้าไป หึหึหึ

บังเอิญวันนี้ไปงานปริวาสกรรม พระที่วัดไปห้ารูป ออกวันนี้
ตอนฉันเพลเสร็จ พระก็กรวดน้ำให้พรตามระเบียบ

เราซึ่งกินข้าวกินน้ำของเค้า ก็ต้องจ่ายด้วย ตามธรรมเนียมปฏิบัติ
โดยตอนพระกรวดน้ำ เราก็ปลุกธาตุไฟ จนไม่เห็นว่าไฟลุกท่วมตัวแบบชาวไซย่า
แล้วปล่อยแสงแห่งความหวังออกไปรอบตัว รัศมีครอบคลุมภูเขาทั้งลูก ที่วัดตั้งอยู่

ขั้นแรกก็ปลุกวิญญานที่สลึมสลืออยู่บริเวณวัด และรอบๆ แล้วไล่ไปตามถนนหน้าวัด
ซึ่งเชื่อมกับถนนเพชรเกษม ไล่ขึ้นไปถึงหัวหิน ไล่ลงไปถึงสี่แยกปราณ
ออกทั้งซ้ายขวา ไปถึงปากน้ำปราณโน่นแน่ะ อีกฝั่งก็แถววัดธรรมวารี
ไล่ตามถนนเพชรเกษมไป ผ่านหน้าวัด แล้วให้เลยไปถึงตัวเมืองประจวบ

แสงแห่งหวัง วิ่งตามถนนไปด้วยความเร็วแสง จิตวิญญานที่ตกค้างอยู่
ทั้งคนและสัตว์ทั้งหลายที่ตายบน หรือใกล้ถนน ต่างก็ได้รับพลังงานทั้งสิ้น
ความทุกข์ทรมานก็พลันบรรเทาเบาบางลง ร่างเละๆ ก็มีสภาพดีขึ้น
บ้างก็มีรอยยิ้มขึ้นมาได้ บางส่วนก็ไปเกิดใหม่ได้ด้วยนะเออ จะบอกให้ ๕๕๕

เสาลำแสง ที่เคยตั้งไว้ตามวัดต่างๆ ที่ได้มีโอกาสไปเยือน ก็สว่างขึ้นตามคำสั่ง
กว่าสิบวัดในเขตปราณบุรี เสาลำแสงเกือบยี่สิบต้น เปิดระบบอย่างพร้อมเพรียง
ผู้รับผิดชอบในแต่ละเขต ที่ได้ไปเชื่อมสัมพันธ์กันไว้ ยามที่ได้ไปเยือน
ต่างก็ทำหน้าที่ของตนได้เป็นอย่างดี และเข้าใจถึงภารกิจได้ โดยอัตโนมัติ

กลับมาที่วัดที่เราส่งกระแสจิตออกไป นิมิตรลำแสงพุ่งวาบนับร้อยๆ
ออกไปจากญาติโยมที่มาทำบุญกุศลกัน ต่างพุ่งออกไปหาญาติพี่น้องของตน
พกพาบุญกุศลไปส่งให้ถึงที่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในโลกาทั้งสาม

บางส่วนยังรวมตัวกัน เป็นเสาลำแสงยักษ์ใหญ่ พุ่งขึ้นฟ้าไปหาเหล่าเทพเทวดา
ขึ้นไปถึงขั้นพรหมสูงสุด แบ่งปันบุญกุศลออกไปได้อย่างถ้วนทั่ว โดยพิศดาร

อีกปลายของเสาลำแสงนี้ ก็ลงใต้ดิน ลงไปหาเหล่าสัตว์นรกทั้งหลายทั้งมวล
ทุกกิจกรรมในนรกล้วนต้องหยุดลง เพราะแสงแห่งหวังอันแรงกล้านี้
บุญกุศลที่แผ่ลงไป ล้วนกระจายไปทั่วนรกทุกขุม ทุกวิญญานล้วนรับรู้ ร่วมแบ่งปัน

เหล่าวิญญาระดับต่างๆ ที่พระท่านเทศน์ออกมา จิตเราก็ตามติดส่งแสงไปให้ในทุกขณะ
ทั้งเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าจ้าวเขา เหล่าเทพทั้งหลาย ทั้งเปรตมาร มิตรและศัตรู
ไปจนสัมภเวสีเร่ร่อน ที่ไม่บังเอิญแห่แหนกันมาเต็มวัด จนมองไม่เห็นเลย

บุญกุศลที่ชาวบ้านทำร่วมกัน เราจับมารวมกันเพื่อเพิ่มพลังแห่งความสามัคคี
แล้วโยกจิตเข้าสู่โหมดแอมปลิฟายเออร์ เพื่อเพิ่มขยายแรงบุญให้สูงขึ้นได้อีกหลายเท่าตัว
เพิ่มความคมชัด แรงกล้า แจ่มใส ทั้งเสียงทุ้มเสียงแหลม เสียงเบส เสียงร้อง
ทุกตัวโน๊ต ในทุกระดับเสียงแห่งบุญ ถูกพลังจิตของเราเพิ่มพลังขึ้นได้ ในทุกระดับ
ทั้งหมดทั้งมวล ล้วยถูกเร่งเร้าให้เข้าสู่จุดแม๊กซิมั่มของทุกระบบ ขั้นสูงสุดสุด

แรงบุญที่ถูกเร่งเร้านี้ มีค่าสูงส่งยิ่งนัก จนมิอาจคาดคำนวณออกมาได้
เพราะไม่เคยมีกรณีเช่นนี้มาก่อน ในสามโลก ทั้งในอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคต
เราผู้เป็นหนึ่ง คิดสร้างสรรค์ออกมาด้วยความปราณีตบรรจง พัฒนามาหลายขั้นตอน
กว่าจะได้มาถึงระดับนี้ ทำออกมาไม่รู้กี่เวอร์ชั่นแล้วนะเนี่ย จะบอกให้ ๕๕๕





นี่ก็บังเอิญ เมื่อตอนบ่าย อ่านกรรมพยากรณ์ของท่านดังตฤณ
แล้วเอาไปใส่กระทู้เพ้อ เพื่อซ่อมจิตวิญญานหลายท่านที่ติดเชื้อเพ้อเจ้อคร่ำครวญ
อีกท่อนนึงที่ต่อเชื่อมกันอยู่ ก็บังเอิญไหลมาอยู่ที่นี่ได้ ยังไงก็ไม่รู้แฮะ

ใครสั่งงานอีกแล้วล่ะมั้ง นะ เฮ้อ...สั่งงานแล้วส่งเงินบ้างเน้อ "ฝั่งโน้น" ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย...อลังการมั๊กมากค่ะ...อิอิ

เอ่อ...พอจะมีวิธีฝึกสมาธิแบบง่ายๆ แต่ได้ผลไม่ธรรมดามั๊ยจ๊ะ...หลักสูตรเร่งรัดไรงี้
ลองถามดูเผื่อท่านมี(กะเข้าใจว่าทุกอย่างล้วนอาจต้องใช้เวลาและ/หรือมีองค์ประกอบร่วม)

(f)

 

เฮ้อออออ...

ลำแสงแห่งความหวัง ก็ได้แต่หวัง (ก็รอคอยความสำเร็จ นะ - เมื่อไหร่จะสมหวังสักทีหนอ)

คนเราผิดหวัง ก็เพราะหวัง

แต่ก็ดีนะ ยังมีความหวัง ก็ไม่แห้งตายแล้ว

สาธุ

 

อ้าว...ท่านสุวิ อย่าลืมสิครับ ว่านี่เป็นนิทาน นิทานเรื่องจริง
เป็นเรื่องของ "นักรบแสง แห่งหมู่บ้านในนิทาน"

แสงแห่งความหวัง ก็ได้แต่หวังว่าตอนต่อไปจะสนุกกว่านี้
ไม่ได้หวังว่าจะสมหวังนะครับ ต้องติดตามชมตอนต่อไปเรื่อยเปื่อย
แล้วแต่คนเขียนบทเค้าจะเบ่งอะไรออกมาน่ะครับ เค้าชอบแย่งกันซะด้วยสิ

ทั้งท่านคเณศ, คนธรรพ์, น็อต ตรามนุษย์, พนม เทียนธูปดอกไม้
ดร.ดิเรก ผัวประภาพี่ประไพ, สุนทรทู่, โคนันกะโคแนน
พลทหารรักษาพระองค์, เล็บครุฑ, นักรบดำ และอื่นๆ อีกมากมาย

แต่ละท่านก็มีความสามารถมากมาย ลีลาท่าทางก็หลากหลาย สไตล์ก็ต่างกัน
แล้วแต่คิวของใครจะได้เขียนบทตอนต่อไปครับ แต่ชอบแย่งกันบ่อยๆ ๕๕๕

ถ้าสังเกตุให้ดี บางย่อหน้าจะมีหลายท่านซ้อนกันอยู่ครับ
บางทีบรรทัดเดียวมีสามท่านก็มี ข้อมูลจะแปลยากหน่อย
บางคำพูดก็สำหรับเรา ประโยคต่อไปให้คนอ่าน และคนโน้นคนนี้

หรือให้อีกคนนึง หลังจากอ่านจบแล้วหนึ่งวัน ย่อยของเก่าเสร็จแล้ว
ข้อมูลเมื่อวาน ก็จะกลายเป็นของวันนี้ หรือของพรุ่งนี้ ข้ามกาลเวลาได้ครับ
เพราะเราต้องประหยัดครับ ใช้เทคนิคทูอินวันให้เลยขีดจำกัดของมันออกไป

คือไม่ใช่แค่สอง แต่เป็นได้ถึงสามสี่ห้าหก เมื่อรวมค่าตัวแปรแห่งกาลเวลาเข้าไปด้วย
ค่าความเปลี่ยนแปลงก็หลากหลายไปได้ จนแทบไร้ขีดจำกัดครับ
ประโยคเดียว ใช้งานได้หลายหลาก หลายเวลา หลายสถานการณ์ หลายมิติ
ไม่ใช่แค่อ่านครั้งเดียวแล้วจะเก็ททั้งหมด อย่าดูถูกยอดฝีมือขั้นพรหมนะครับ ๕๕๕


เราน่ะไม่หวังหรอก หวังไม่ได้ โดนคำสาปอนัตตามาเกือบยี่สิบปีแล้วครับ แย่เลยล่ะ
แต่ก็เพราะคำสาปนี้แหละครับ ไม่มีตัวตน ถึงมีตัวตนได้หลากหลาย ไม่จำกัด

กว่าจะหาทางออกมาแบบนี้ได้ ก็ต้องเล่นถามตอบกันอยู่นานเชียวล่ะครับ ไม่ง่ายเลย
ที่สำคัญต้องสอบผ่าน "วิชาพุทธะซาเปี้ยน" ให้ได้ ด้วยคะแนนสวยหรูซะด้วยนะ จะบอกให้ ๕๕๕



กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

อ้อ...เป็นเช่นนี้เอง
เป็นนิทานแห่งความหวัง ก็เป็นความหวังที่มีหวัง หรือเป็นความหวังลมๆแล้งๆ
โดยมีเหล่ามหาเทพ ปลอมๆ มาให้ข้อมูลสนับสนุนบ้าง ยุแหย่บ้าง และยังแอบจิ๊กมนุษย์สมบัติของใครก็ไม่รู้ไปเป็นของตน
นัยว่าเป็นค่าแรง เป็นค่าจ้างที่มาให้ข้อมูลบ้าง ให้ยืมใช้ฤทธิ์อำนาจบ้าง

เฮ้อ...
โดนจิ๊ก แล้วจิ๊กอีกเช่นนี้ แล้วมนุษย์จะมีทรัพย์เหลือไปซื้อสิ่งของเครื่งใช้หรือ
หรือว่ามีข้าววัดกินก็เหลือเฟือ ก็พอแล้ว
เอ...แล้วจะช่วยเหลือผู้คนได้อย่างไร
น่าผิดหวังนะเนี่ย

ข้าน้อย ก็ชอบเขียนนิทานนะ แต่ไม่ใช่นิทานแห่งความหวัง
แต่เป็นเรื่องของความฝัน เมื่อฝันแล้ว ตอนตื่นขึ้นมาก็เอามาเล่าสู่กันฟัง ใส่สีบ้าง ตีไข่บ้าง ให้บันเจิดเพลิดแพร้วจริงๆเท็จๆ ให้ผู้คนเก็บไปฝันต่อ

จะว่าไปแล้ว เราก็พวกชอบเล่านิทานนะ

 

ขอบคุณที่ชมและชอบครับ

ง่ายและใกล้มือที่สุด ก็ต้องเป็นโพสท์ที่ท่านชมและชอบนี่แหละครับ ง่ายไม๊เอ่ย
ผลที่ได้ก็จะไม่ธรรมดาด้วยนะ ขอบอก องค์ประกอบก็ครบถ้วน แบบเร่งรัด ๕๕๕

อ่านแล้วทำในใจตามคำเขียนของเราไปเรื่อยๆ ครับ นึกภาพให้ชัดเจน
จะให้ดี ก็แทนค่าภาพด้วยสถานที่ๆ ท่านรู้จัก หมู่คนที่ท่านคุ้นเคย
หรืองานบุญที่ท่านเคยไป หรือจะไป หรือใช้ CG สร้างขึ้นใหม่ในหัวก็ได้ครับ

นึกภาพให้มันวิ่งตามไปทุกช็อท เหมือนดูเอ็มวี หรือตัวอย่างหนังน่ะครับ
อันนี้มีเทคนิคลับเฉพาะของหมู่บ้านในนิทาน จะแนะนำอันนึงครับ คือเทคนิค "ติ๊ต่างว่า"
แต่มีข้อจำกัดอันนึงที่สำคัญ คือท่านต้องเคยเป็นเด็กครับ หึหึหึ
ถ้าท่านไม่เคยเป็นเด็ก ก็จะใช้เทคนิค "ติ๊ต่างว่า" นี้ได้ไม่ดี ถึงใช้ไม่ได้เลยหล่ะ
่
หรือไปดูเด็กอนุบาลเล่น หรือเถียงกันครับ
พวกเค้าจะปล่อยของออกมากันได้ อย่างไร้ขีดจำกัด
เลียนแบบมาเลยครับ อย่าอายเด็กๆ ๕๕๕

ให้นึกแล้วเห็นภาพตามเลย...อลังการมั๊กมากค่ะ...อิอิ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ดร.ดิเรก ผัวประภาพี่ประไพ
.

 

แหม...วุ้ย ถ้าบอกว่าเป็นนิทานยังไม่พอ ก็ยังมีไม้ตายอีกท่านึงนะ คือ
เรามีบัตรสมาชิกปากคลองสานด้วยนะครับ หึหึหึ
เพิ่งไปทำมา ก็ตอนเล่นนิทานเรื่องนี้แหละครับ ประมาณสามปีก่อน
เล่นเอาบ้าแบบรู้ตัว ไปพักใหญ่เชียวล่ะ กว่าจะคอนโทรลตัวเองได้ ๕๕๕

ก่อนหน้านั้น ก็มีชีวิตอยู่โดยการคุยและถามตอบกับตัวเองมานาน หลายสิบปี
ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาคุยด้วยได้จริงๆ ไม่เคยสนใจเลย ว่ามันไม่ธรรมดา

วันนี้ ก็เลยไม่สนใจต่อไป ว่าอะไรจริงหรือเท็จ แค่ทำไปตามสันดานเก่า
คือเอามันเข้าว่า ทำตามใจตัวเองไปเรื่อยๆ ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของตัว

เทพจะมีจริงหรือไม่ ก็ไม่สนใจร็อก ไม่เคยกราบไหว้บูชาอ้อนวอนขออะไร
เคยคิดแบบยโสโอหังด้วยนะครับ ว่าเทพนั่นแหละ ต้องมาอ้อนวอนเรา
ให้ทำไอ้โน่นไอ้นี่ให้ เพราะเค้าทำกันเองไม่ได้ ให้คนอื่นทำก็ไม่มันส์เท่าเรา หึหึหึ

ใครจะปลอม จะยุแหย่ หรือจิ๊กเราไปไหนบ้าง ก็ช่างหัวมัน
แต่กสิณแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อปีห้าสี่ หรือการเรียกลมเรียกฝนได้บ้าง
เราก็ว่ามันสนุกดี สมกับเป็นนิทานเรื่องจริงนะครับ
สำหรับเราและพี่น้องในชาติ เราว่าคุ้มครับ เสียสิ่งที่ไม่ต้องการไปบ้าง ก็ไม่เป็นไร

เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า หดหู่ห่อเหี่ยว ปล่าวเปลี่ยวโหยหา โดดเดี่ยวเดียวดาย
เพื่อแลกกับความว่างเปล่า ความเป็นสูญญตา ก็คงจำเป็นต้องจำยอม
เล่นนิทานเรื่องนี้ต่อไป ล่ะมั้ง นะ ไม่รู้สิ ไม่รู้จะทำไงด้วยล่ะครับ

ในนิทานเรื่องนี้ นักรบแสงเค้าต้องสู้อยู่เพียงลำพัง กับศัตรูที่เกินตัวไปมั้ง นะ

...หนทางข้า ช่างยาวไกล ต้องก้าวไป เพียงลำพัง
ถึงโดดเดี่ยว ถึงผิดหวัง เพียงลำพัง ต้องก้าวไป


ก็หวังแต่ว่าหนทางที่ก้าวไป จะพบเจอสหายร่วมแนวทางเดียวกัน
ได้เจอหน่วยสนับสนุน หรือเจอกองกำลังที่จะมาร่วมรบด้วยกัน

เมื่อยังไม่พบเจอใคร ก็คงต้องสู้เพียงลำพังต่อไป
ด้วยข้อจำกัดมากมาย แม้จะเรียกว่ารบแบบกองโจรยังไม่ได้เลยนะเนี่ย
ในสภาพเช่นนี้ คงทำอะไรไม่ได้มากนัก เท่าที่สู้มา เราก็ว่าเราเจ๋งมากแล้วนะ เนอะ

เฮ้อ...พูดแล้วก็เศร้า แต่ในยุคที่เงินคือพระเจ้านี้นะ
เมื่อพระเจ้าไม่อยู่ข้างเราแล้ว ก็คงทำได้แค่นี้ล่ะมั้ง นะ
หรือไม่ก็อาจจะเพราะยังไม่ถึงกาละเทศะที่เหมาะสม
หรือเงื่อนไขบางอย่างอาจจะยังไม่ครบถ้วน

หรือหรือหรือ อื่นๆ อีกมากมาย ๕๕๕ เศร้าใจจัง


กระต่ายป่า ข้างวัด / พนม เทียนธูปดอกไม้
.