ตั้งสติกำหนดรู้ สัญญา แยกสัญญาออกจากจิตนี่ทำได้ใช่ไหม ?

.............มีพี่พี่ ท่านตอบไว้ในนัย แห่ง สัมมาทิฐฐิ ไว้ข้างบนบ้างแล้ว----ขันธิ5 คือ ทุกข์อริยสัจจ์ หรือ ตามนัยแห่ง ปฎิจสมุปบาท อิทัปัจจยตา หรือ ตามนัยอริยสัจจ์ ทุกข ควรกำหนดรู้ ....นั้นคือ การกำหนดรู้ เป็น กิจของการรู้ ทุกข์ (เกิด จากเหตุ ปัจจัย ไม่เที่ยง เป็น อนิจจัง ทุกขังอนัตตา ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น)...รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน เอง เป็นท ุกข์ที่ควรกำหนดรู้ ตามนัยแห่งมหาสติปัฐฐานเองนั้น คือ การกำหนดรู้ ทุกข์ และ ละสมุทัยคือ ตัณหา ความอยากไม่อยาก ยินดียินร้ายเป็นเบื้องต้น..เพราะ ตัณหา เป็น ปัจจย อุปาทาน(อุปาทานในขันธิ์5)...เหมือนในท้ายพระสูตรมหาสติปัฐฐานที่ว่า " ก็แหละ สติ ว่า (กาย เวทนา จิต ธรรม หรือ จะเป็นขันธิ์5) มีอยู่ เพียงเพื่อ ความรู้และ อาศัยระลึก แท้จริง เราเป็นผู้ ที่ ทิฐฐิและตัณหา ครอบงำไม่ได้ และไม่ยึดมั่นอะไรในโลก นั้นแหละ

 

กลับมา พินากันต่อ ไม่ใช้ให้พวก นักแฉต นกฉัด มาหลอก กลิ้งลูกบอลโง่ๆ ไปมา ปัญญาไม่แข็ง

มีเพื่อนข้างบน เอา สัทธรรม มากำกับ พาเข้าหาเรื่อง " ผัสสะ " แล้ว สรุปไป มรรค8

แต่ในทางปฏิบัติแบบ ฝั้นเฝือพูดไปให้มากความ ไม่จำเป็นแก่ ผู้รู้ ผู้เพียร แต่ก็
เพื่อให้เกิดความ อาจหาญ มีจิตตั้งมั่น โน้มไปด้วย ศรัทธา ที่ยอมรับ ปัญญานิรุตติ
บาประการ ที่ .....พระพุทธองค์ทรงอนุเคราะห์ไว้แล้ว ไม่ต้องรอให้ พวกนักแฉต มาก๊อปปี้
เอาไปหลอก บอลยี่เอ็ดลูกให้หมามันคาบ

"ผัสสะ" ......ผัสสาหาร อะไรคือ ผัสสาหาร ในอาหาร4

ผัสสาหาร ในอาหาร4 ไปพินาเอาเอง มันเกิด มันดับ มันยิ๊บๆ แย็บๆ บ้าง
แฉลบออกนอกกลายเป็นแสง แฉลบโง่ไปอีกเป็นนิมิต แฉลบโง่บรมโง่ ไปเห็น
องค์กระโถน องค์งั๊กละยม นั่งเรียงยิ้มเป็นแถว

ผัสสาหาร หากพิจารณาตามเห็นความดับ กำหนดรู้ลงอริยสัจจ ตั้งมั่น ในการ
เห็น ผัสสะหาร มันพากระเด้ง เก่งกระเด้ง ไปฮานาก้า อาบทั่วร่าง ไม่มีส่วนใด
จะไท่ถูกต้องหรือสัมผัส .....หากกำหนดรู้ เกิดดับ ก็กล่าวอย่างเดิม ......

สติปัฏฐาน จะเน้นไปทาง อิทธิบาท4 มี วิมังสาเป็นประทานสังขาร สุญญตาสังขาร
นิรามิสสุขสังขาร ไม่ใช่เบาแต่กาย แต่เบาจิตด้วย และ ไม่ใช่ ปฏิเสธสิ่งที่นำไปรู้
ไปเพิกวิญญาณอย่างโง่ๆแบบฌาณแฌณ เดาสุ่มส่งสวด สัญญาหาย นิโรธน ไม่คิด !!

นิโรธน บ้านใคร มีปัจจัยเกิดจาก ไม่คิด นั่นมั่น นิโรธน ของคนขี้โม้ !!!

นิโรธน ธรรม มันต้องเป็น " ธรรมที่พ้นเหตุปัจจัย " หากไปเห็น ธรรมที่อาศัยปัจจัย
นั่นมันการเปรียบเทียบ ด้วยการ หมายๆ เดาสุ่ม ส่งสวด ตรรกศตาร์ เป็นเพียงนักคิดตัวเบ้อเร้อ( ภาษาพระป่า
คือ ภาวนาแบบ ไก่ หรือ นกกระจอกเทศ เอาหัวมุดดิน บอกว่า กูไม่คิด กูนิโรธน แต่ ก้นโด่ง
รอให้เสือมันแง๊บตูด ขี้แตกเข้าปาก )

ดังนั้น ผัสสาหาร กำหนดรู้ "...." เกิด ดับ ไม่เอาอามิส หากพิจารณาได้ นี่ วิตก วิจาร
มันดับหรือไม่ดับ ผู้ภาวนาย่อมทราบ พ้นคิด หรือ ยังคิด ก็ ดูกันที่ "...."ที่ปรากฏ
เป็นอาหารว่าตั้งมั่น อาศัยระลึก เกิด ดับ หรือเปล่า !!!

ซึ่งมาตรงนี้ จะเริ่มสัมมัส ไฟคือโมหะ ไฟคือราคะ ไฟคือโทษะ ปฏิฆะ อวิชชา ที่มีอยู่ใน "...."

อันจะเป็นการพิจารณา อาหารตัวสุดท้าย กล้ายกไหม หรือว่า กลัวขี้หดตดหาย ไม่มี
บรรลังก์แก้วให้ไปนั่งยิ้มอย่างคนโง่ บานลาย


ปล. อย่าลืมนะฮับ หากภาวนาด้วยจิตอาจหาญ ตามเห็นความสิ้นไปของกิเลส คำโพสข้าง
บนนั้น ไม่มีค่าอัลลัย แต่...ยังไงเสีย ก็ต้องเขียนให้ อ่านยากๆ ไว้บ้าง เพราะ คนเฮียๆ
แบบนักแฉต มันจะก๊อปปี้ไปหลอก ลูกบอลให้หมามันง๊าบ

ปล2. ข้อความนี้ มีทั้งเขียนให้อ่านยาก และ ยังวางบั๊ก ไว้อีก ผู้ปฏิบัติเท่านั้นจะเห็นได้

 

เสริมอีกหน่อย

การกำหนดรู้ อาหาร4 พอไปหัวข้อ วิญญาณอาหาร ....มักเจอ คำเทศนา
ของพระ จำนวนมาก ยกว่าเป็นเรื่อง การดูปฏิสนธิวิญญาณ พอไป ดำริ
แบบนั้น ก็มักกล่าวด้วยว่า เป็นเรื่อง อรหัตถมรรค !!!

ท่านคราบ อาหาร4 การกำหนดรู้ วิญญาณาหาร มันก็แค่ ปัญญากำหนดรู้นามรูป

หากไปพิจารณลง วิปัสสนาญาณ มันแค่ ญาณขั้นที่ 1 พึ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง

 

ไอ้ที่ร์วีกอเ ชอบเขียนให้ดูเป็นอริยะ เป็นพระไตรปิฎกเคลื่อนที่ เป็นเจ้าของพุทธพจน์ อ่านแล้วไม่ค่อยได้อะไร นอกจากวีรเอกอัตตานุภาพอวดอ้างศักดา ิแต่ถ้าพูดธรรมดาเหมือนก๊อปปี้คำสอนเค้ามาแต่อ้างว่าพูดไม่ผิดพุทธพจน์ อ่านแล้วก็เข้าใจได้ธรรมดา ส่วนที่เขียนเหมือนอาจหาฯและร่าเริงในธรรมกลับเหมือนเป็นเอกอัตตานุภาพอลังการเหมือนเขียนแล้วปัญญาผู้อ่านจะอุบัติขึ้นทันทีตามที่ร์วีกอเ หลงว่าเข้าถึงและหลุดพ้นแล้ว กว่าพุทธองค์จะอุบัติในโลกแต่ละเอกองค์ ล้วนมช้เวลา เกือบร้อยอสงไขย แต่เอกร์วีกอเ เหมือนอุบัติทันที ตวัดนิ้วมือกระแทกปุบน้ำปัญญาก็กระจายออกมาอย่างง่ายดายสะดวก พอคนกดไลค์ว่าชอบก็หลงตนเป็นเอกอัครศาสดาประจำบอร์ด แต่แค่การแสดงเหตุผลแบบคนปกติก็ไม่เป็น ต้องตะแคงนกฉัด ก็ว่ากันตรงไป ถ้าความคิดอันชั่วและต่ำทรามได้ขนาดถึงที่ก็จิกกัดไม่ลดละ แต่ถ้าต้องการอย่างนั้นก็จัดให้ แมวหน้าหงิกจิกคนไม่ปล่อย เอกวีร์ สองโพสต์ข้างบนที่พาดพิงน่ะ อ่านยังไงก็ไร้สาระ ปัญญาจะละการจิกกัดยังไม่มี เห็นแต่อัตตาเต็มไปหมด ว่างๆ จะจัดให้นะ ไม่ต้องกลัวว่า ณฉัตรจะไม่พาดพิงหรืออ่านโพสต์ ของเอกวีร์ อ่านไปขำไปครับ ได้เขียนถึงเอกวีร์รูสึกดีใจจริง เหมือนได้เจอแมวที่เคยชอบเล่น ปล่อยให้กัดสักพัก เอาขนไก่มาแหย่ แล้วแอบตบหัวมันเล่น ด้วยเอ็นดู 555

 

กั๊กๆๆๆๆ

คนเขาโพส เขาระบุโต้งๆว่า ชี้มาที่ วิปัสสนาญาณที่1 ขั้นเริ่มต้น จะภาวนาเป็น
หรือเปล่า ยังไม่อาจรู้ ..................แต่ คนโง่ อ่านแล้ว โอ้ยย ธรรมอริยะเจ้า
[ จะภาวนาเป็น ก็ต้อง ผ่านอุทัพยญาณ ยังอีกตั้งไกล ]

แห ตาอ่านหลายๆ รอบให้ดีๆ เขาเขียนว่า ขั้นเริ่มต้น จะเข้าถูกทางหรือเปล่า ยังไม่รู้เลย

ไม่ใช่ โน้นไปพูดเรื่อง สัญญาเวทยิตนิโรธน แล้ว บอกว่า นี่ คือ ธรรมแบบ พูดไปตาม
อินทรีย์ ...................................

ใคร เมาธรรมกันแน่ พินาเอาเอง นะฮับ

 

แม้ๆๆๆ เอกวีร์เล่นจิกกัดนกแฉตตั้งหลายโพสต์ นกแฉตไม่ได้เอาแค่สองโพสต์มาอ้างอิงหรอก รวมหลายสิบโพสต์ของเอกวีร์อ่านแล้วก็รู้ว่า แค่บอกอารมณ์ ไม่ใช่บอกเหตุผล ถ้าร์วีกอเ เขียนตอบพสต์นกแฉตนี้ ก็พินาไม่ถูกล่ะ เหตุแห่งปัญหา เหตุแห่งที่มายังไม่รู้เลย แปลว่าสติไม่ยั่งยืนนาน แล้วจะแก้ปัญหา ตอบคำถามได้ตรงหรือครับ แก้โจทก์ได้ถูกหรือ แมวจ้า ที่โพสต์พาดพิงร์วีกอเ นี้ไม่มีส่วนใหนใช้คัมภีร์ ก็เห็นว่าเป็นอารมณ์ล้วนๆ ยังจะแสดงภูมิอันประเสริฐแห่งปัญญาอีก นี่มันแค่เอาไม้แหย่แมว แล้วแมวก็ตะครุบ แล้วตบหัว ต้องทำบ่อยๆ เดี๋ยวแมวเลิกตะครุบ เอาการเรียนรู้เลย ไม่ต้องพินาทฤษฎีนะ แต่แมวตัวนี้ ยังตะครุบไม่เลิก ไม่ได้ว่าเมาธรรมนะแมวจ้า แมวจะอัตตาธรรมไปถึงโลกไหนก็ตามแมวนะ ที่แหย่นะ ก็ให้รู้ว่าถูกแหย่ แล้วแหย่ที่ตรงไหน จขกท เค้าน่าจะรู้ไปนานแล้ว จุดเริ่มต้นนะ ก็ตรงที่แหย่นั้นแหละ ไม่ต้องศัพท์แสงให้มากมายหรอก ไม่มีอะไรพิศดารจนชาวบ้านงงๆ งวยๆ นะ เขียนภาษาคนบ้างนะแมวจ้า

 

กั๊กๆๆๆๆ

คนเรา ตลกยังกะน้ำกลิ้งบนใบไม้

คุณอ้างโต้งๆว่า ที่มา แย๊บ เพราะ ผมไปแย๊บคุณก่อน ตั้งหลายโพส

ผมแย็บคุณไปหลายโพส จนคุณ เอาละ งั้นกูออกมาแง็บเหยื่อ

อ้าว ...บอกอยู่เองว่า โดนแย๊บก่อน แล้ว ก็ครั้งนี้ รวบรวมหลายโพส แล้ว ออกมาแง็บเหยื่อ

แต่กลับ อ้างว่า การมาแง๊บเหยื่อ เพื่อ ล่อเหยื่อให้ผม แง๊บ

เอา ไหนลอง ด้น เด้า เดาไปต่อสิว่า จะปลิ้นไปทางไหน

 

เอ้อ บอกก่อนนะ สำหรับ โพสในกระทู้นี้ เป้าหมายจริงๆ ไม่ใช่ ที่ร้องโวยวายอยู่นี่

เพราะ เราต่างทราบกันมาก่อนหน้าแล้ว เคยปะทะกันมาแล้ว จนกระทั่ง ไม่มีความจำเป็น
ใดที่จะต้องไป งัดกันอีก

ดังนั้น เป้าหมายที่ อาศัยเป็นตัวชิ่งไปกระทบเนี่ยะ เป็นอะไรที่กระเด้งได้ ไม่ใช่
อะไรที่ร้องโวยวายอยู่นี่

 

มันยอมไม่ลงใช่ไหมล่ะ สัญญามันกำหนดหมายรู้ว่านกแฉต ต้องอย่างนี้ ไปกระทบอัตตาธรรมร์วีกอเ เข้า เลยเกิดยึดมั่นว่านกแฉต เป็นนักcopy เป็นผู้ชี้ชวนคนให้ผิดทาง จึงเกิดเป็นร์วีกอเ นารายณ์ต้องจุติมาปราบปรามโดยเฉพาะ เป็นภพต่อเนื่องกัน ขนาดแมวหน้าหงิกอวตารโปรดโพสต์ขึ้นตอบใคร ยังไม่วายแบ่งภาคปราบมาโปราบนกแฉต นักcopy อยู่ร่ำไป อันนี้ สัญญานกแฉตก็กำหนดหมาย ว่านารายณ์ร์วีกอเ จะปราบแน่ ถ้าสัญญาได้ วางลง จะปรุงแต่งต่อไม่ได้ ก็ดูที่ตานั้นแหละเห็นโพสต์ก็อย่าระลุกชาติสิ ชอบระลึกชาติว่าโพสต์นกแฉตคือโพสต์เดียวกับนักcopy ที่เคยทักท้วงข้อธรรม แล้วตอบให้สงสัยไม่ได้ ซึ่งหากแค่แมวจะกลับมุมมองสักนิด แมวอาจตะครุบถูกแต่แมวหน้าหงิกเล่นยึดอัตตาธรรม แทนที่จะเข้าใจคนแหย่ กลับจะตะครุบสิ่งล่อ ซึ่งคือหางแมวนั่นเอง แมวแก้ปมได้ ก็หลุด แมวรู้ตัว เท่าทันสัญญาก็ไม่ต้องตะครุบหางตัวเอง

ปล. ก็เป็นเรื่องสัญญาอยู่ดี เอาแค่นี้นะแมวจ้า จะปล่อยให้แมวกัดไปจิกไปอีกนาน เพราะงานการก็มี นานทีๆ คงจะมีอารมณ์มาแหย่แมวอีก สัญญาไว้เลย 555 เรื่องสัญญาจริงนะ จขกท

 

กั๊กๆ

สัญญา เที่ยง หรือไม่เที่ยง ฮับ

ตอบตามจริงมาสิ

แล้ว วกกลับไปพินาประโยค

" สัญญาไว้เลย 555 เรื่องสัญญาจริงนะ "

คือ อัลลัยฮับ ....................

 

สัญญาไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา แต่อัลลัยที่แมวหน้าหงิกจ้องจิกกัดถาม คือ สิ่งที่ร์วีกอเ นารายณ์กำหนดหมายรู้ว่า มาร และจดจ้องจะอวตาร มาสร้างมหากาพย์ไงจ้า แต่ถ้ากำหนดรู้เท่าทันว่าสิ่งที่เห็นเป็นภาพสะท้อนมารในใจ เลยเห็นไม่ตรงตามจริง ซึ่งแมวคงมองไม่เห็น แต่ถ้าเห็นแมวจะตะครุบว่าจิตมารจ้าเราเจอเจ้าแล้ว ร์วีกอเ นารายณ์ก็ไม่ต้องอวตารลงมาปราบ เพราะลงมาปราบทีไรเห็นเป็นสงครามฆ่ากันทุกที เดือดร้อนไปทั้งสามโลก 555 แล้วก็ชอบอ้างว่า ลงมาเพื่อช่วยโลกปราบยุคเข็ญ มาเพื่อนำธรรมะให้ชนะอธรรม แต่คนตายเป็นแสนเป็นล้าน

 

ฮึยยยยย...

ท่านคร้าบ ท่านเมา ยากันยุง หรือฮับ

ผมเนี่ยะ ไปฆ่าใครต่อใครเป็นแสนเป็นล้านเอาแต่เมื่อไหร่ หลักฐานอยู่ตรงไหน

คุณปฏิบัติแทบตาย แล้วคุณก็สอนสั่งได้ถึงขั้นสัญญาเวทยิตนิโรธน ไหง เมายากัน
ยุง โดน "ความคิด" มันลากไปกล่าวอะไรที่ ไร้ "สัจจบารมี" อย่างนั้นหละฮับ

เว้นแต่ จะ เอาหลักฐาน ที่ผม ไปฆ่าคนตายเป็นแสนเป็นล้าน มาสำแดง
ก็จะถือว่า ได้กล่าวคำจริง ไม่มีเรื่อง มุสา ไปเรื่อยเปื่อย ตามที ความคิดมันผุดแล้วลากไป


อ้อ บอกก่อนนะ ลายเซ็น สงครามพระเนี่ยะ ผมเคยแสดงเหตุผลไปแล้ว(คนแมวๆ เป็นพยานได้)
ผมอ้างเอาจากที่ พระพุทธองค์ตรัสให้เรียก สัทธรรม ของพระพุทธองค์ว่าอะไร พระพุทธองค์
บอกว่า เรียก "ตำราพิชัยสงคราม" ก็ได้ ....ก็เลยเรียก การภาวนาของแต่ละคนว่า สงครามพระ

 

ขอโทษครับ ไม่ได้ว่าท่านนะครับ ผมพูดถึงพระนารายณ์อวตาร ท่านเองก็ไม่ใช่องค์อวตาร ประโยคถ้าก็ไม่ใช่ความจริง ถ้าท่านเข้าใจผิดต้องขออภัย บางทีโวหารมีความนัยอย่างหนึ่ง แต่บางคนเข้าใจไปอีกเรื่องหนึ่ง เจตนาผมจะให้เข้าใจอีกอย่างหนึ่ง บางคนไปอ่านตีความไปจากโวหารก็มี

ก็พูดบอกท่านตรงๆ ว่า ไม่ได้ว่าท่านไปทำผิดทำชั่วอะไรนะครับ ท่านไม่ได้ฆ่าใคร และไม่ได้จิกกัดใคร แค่แสดงความเห็นทั่วไป แต่หลายสิบโพสต์ผมไปตีความว่าท่านจิกกัดผม เอาว่าผมจะเข้าใจว่าท่านแสดงอย่างนั้นแค่โวหารไม่ได้กล่าวหาหรือให้ร้ายผม และขอให้เข้าใจครับ ผมก็ไม่ได้ว่าท่าน จะได้ไม่ต้องไปตีความว่าผมกล่าวหานะครับ

 

อ้าวเหรอ

แล้ว นารายณ์อวตาร เนี่ยะ คุณมีหลักฐานหรือเปล่าว่า เขาไปฆ่าใครเป็นแสนเป็นล้าน

หรือ ไม่มีหลักฐานหลอก แต่ รู้เองเห็นเอง ด้วย การสวดมนต์แล้วรอเมพขิงๆพาไปดูหนังกลางแปลง

หรือ ไม่มีหลักฐานหลอก ฟังเขามาอีกที

หรือ ไม่มีหลักฐานใดๆ ไม่ได้ฟังใครมา แต่......ความคิด มันเกิด แล้วก็ ไม่ได้ใส่ใจใน
ประโยชน์ของคนฟังอะไร พูดไปอย่างงั้นๆ เผื่อว่า ใครจะมาด่ากูเพ้อเจ้อ จะได้ กระทืบ
ปากมันคนนั้นว่า ผิดศีลกับก ทั้งที่เขา .........เขา..........เขา..........

 

เป็นมหากาพย์มหาภารตะ พระกฤษณะเป็นองค์อวตาร กล่าวว่า ต้องทำสงครามเพื่อให้ธรรมชนะอธรรม คัมภีร์เึค้ากล่าวว่าพระกฤษณะให้ท้ายพวกอรชุนฝ่ายธรรมะ อรชุนนั่นในระหว่างกล่าวกับพระกฤษณะว่า ไม่อยากรบ มีแต่ญาติพี่น้องทั้งนั้น แล้วลากคนกว่าหกล้านคนเข้าสู่สงคราม อยากไปบวชอยู่ป่า แต่พระกฤษณะสอนพระภวัทคีตา บอกว่าเรื่องญาติเป็นเหตุผลจิ๊บจ้อย แต่หน้าที่ผดุงธรรมคือ การแสดงให้โลกรู้ว่า คนทำดีควรได้ดี คนทำดีควรอยู่ในสังคมได้ ไม่ต้องไปบวชหรอก ถ้าขืนไปบวช ชาวโลกจะเอาเป็นตัวอย่างว่า ฝ่ายทุรโยธนที่ทำชั่วทุกทางให้ได้อำนาจกลับเจริญ ได้ดี ทุกคนจะนิยมทำชั่วไป

อันนี้ เป็นประวัติศาสตร์แบบกลายเป็นตำนานปรัมปรา เป็นยุคหลังพระราม แต่คัมภีร์ภควัทคีตา มัการแต่งเพิ่มมาก แต่หลักๆ คือข้างบน แต่ไปกล่าวซะมหัศจรรย์

ปล. เรื่องระลึกชาติ ไม่ขอพูดนะครับ อันนี้ มันเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล พิสูจน์เฉพาะหมู่บุคคลที่รู้กัน ส่วนจะตำหนิว่า มั่ว ก็ตามใจครับ ไม่ถือครับ มันพูดได้เฉพาะที่มีหลักฐาน คือ กลายเป็นเรื่องปรัมปรา เอาแค่ศึกษากิเลสคนตามท้องเรื่องก็พอ

 

เอิ่ม แล้วเข้าใจไปว่า การเล่า หรือ อธิบาย สาธยาย สิ่งเหล่านี้
คือ ประโยชน์ในการภาวนาเพื่อ การสิ้นกิเลส ท่าไหนฮับ

ถ้า ดูตามที่อ้างนี่ อ้างว่า " ดูกิเลสของคนอื่น "

ดูทำไมฮับ .....กิเลสตน มีอย่างไร โลภะหน้าตาเป็นไง โทษะหน้าตาเป็นไง
โมหะหน้าตาเป็นไง ต้องไป ส่องเอาจาก สิ่งข้างนอกเหรอฮับ

...

เอิ่ม อย่าลืมนะฮับ คุงสัญญาอะไรไว้กับ เจ้าของกระทู้ นี่มันใช่
การพิจารณา จิตที่มีอวิชชา ที่มันเคลื่อนไปด้วยการหิวอารมณ์
" จิตย่อมส่งออกนอกตลอดเวลา " ไปมีสัญญงสัญญา ทุกที
เวทนาสำคัญว่าดี ก็เผลอเผลินได้นาน ก็ใจไม่ใช่เราเปลี่ยนไปทุกวัน
จะทุกข์ไรกันได้นานเท่าไร..............
..................
ธรรมเมาเท่านั้นไม่เปลี่ยนเป็นพอง
.................
ใจเราเท่านั้นยังงั่งกันพอ

 

เรื่อง ระลึกชาติ มันมีด้วยหรือฮับ เป็นเรื่อง เฉพาะบุคคล

คุณ ระลึกเอาอีท่าไหนฮับ

เขามีแต่ ระลึกชาติได้แล้วเนี่ยะ เห็นชัดเลยว่า เป็นเรื่อง ปราศจากตัวตน บุคคล เรา เขา

ไหน ลองอธิบาย จิฮับ ระลึกชาติแล้ว กลายเป็นเรื่อง ตัวตย บุคคล เฉพาะบุคคล
คุณ ระลึกด้วย สัมมาทิฏฐิอย่างไรเป็น ประธาน

ระลึกด้วย สัมมาทิฏฐิเป็นประธานไม่ได้ คุณจะเอาอะไรไปสอน ไปบอกกล่าวคนอื่น ฮับ

 

กิเลสคน ตามท้องเรื่อง คือ กิเลสคนปัจจุบันนี่แหละ มันสะท้อนกิเลสของผมนี่เอง ผมก็เป็นคนนิ

เหมือนอ่านพระไตรปิฎก ก็มีเรื่องเล่ากิเลสให้ศึกษา ฟังมากๆ อ่านมากๆ จะได้กำหนดรู้ว่า นี่คือกิเลสนะ เราก็อาศัยขันธ์ ๕ นี่แหละ ศึกษากิเลส ก็อาศัยสัญญานี่แหละครับ

ปล. ผมขออ่านล่ะกันนะ เชิญเอกวีร์ติงได้ตามควรเถอะ ขอดูหนังก่อน พุทธเจ้า มหาศาสดาโลก ครับ

 

ถ้าจะให้สัญญาขาดเลยต้องสำเร็จขั้นอนาคามีครับ
เค้าจะเรียกว่าสัญญาตาย(บางสำนักนะครับ)
แต่ถ้ายังไม่ถึงก็อัปปนาสมาธิครับสัญญาไม่ดับแต่เหลือนิดเดียว

 

อ้อถ้าสำเร็จเป็นอนาคามีบุคคลแล้วเวทนาก็ขาดด้วยครับลืมข้อนี้ไป ขออภัย