เรื่องเด่น ตามรอยหลวงพ่อเงิน พุทธโชติ (กลุ่มหลวงพ่อเงิน)

ปุจฉา-วิสัชนา...เรื่องของ”ไอ้ทิด”...

...ถ้าพูดถึงเรื่อง ไอ้ทิด...(ชาวบ้านตะก่อนใช่เรียกพระที่ลาสิกขามาใหม่ๆ..พระสึกมาใหม่ๆ)...ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยเสียค่าครูกับพระสึก เนื้อเก่า พิมพ์เข้าเกณฑ์...ถ้าค่าครูไม่โหดร้ายมากนัก....เพราะการคิดเข้าข้างตัวเองว่าเผื่อฟลุ๊ค..หรือถ้าหากพลาดไปก็เก็บเอาไว้ศึกษา โดยแกล้งๆลืมไปว่าของเก๊เก่าเขามีมานานแล้ว....แต่ก็ไม่อยากเสียค่าครูบ่อย...เลยมาคิดว่าในการหาเช่าพระควรต้องเล่นเป็นตำรวจจับผู้ร้าย คือตั้งข้อสงสัยไว้ก่อน...แล้วให้ผู้ร้ายให้การแก้ข้อกล่าวหา...อย่างกรณีเจอ พระสึก..(ที่ไม่ใช่ไอ้ทิด..ถ้าจะเป็นไอ้ทิด ก็ต้องลาสิกขาซะก่อน)...ถ้าเป็นรูปหล่อสึก ก็ต้องสงสัยว่าคนใช้ห้อยบูชาอย่างไรจึงสึกในลักษณะแบบนั้นๆ...ใส่กระเช้าแบบไหน.หรือว่าถักลวดห้อยหรือว่ากลัดติดเสื้อติดกระเป๋า....แล้วร่องรอยคราบกระเช้า..รอยลวดถักอยู่ตรงไหน...ถ้าพระสึกได้ขนาดนั้นๆย่อมต้องมีร่องรอยปรากฏทิ้งไว้เป็นพยานหลักฐาน...ดูลักษณะการสึกขององค์พระได้ระนาบเป็นไปตามธรรมชาติมั้ย...ใบหน้าจะสึกได้ระนาบการสัมผัสถูกต้องตรงกับที่เราคาดการณ์ไว้หรือไม่ ...เช่นถ้าใส่กระเช้า หรือถักลวดห้อยส่วนใบหน้าที่จะสึกไปก่อนก็คือจมูก-คาง-ปาก-ตา...ถ้าใบหน้าหายเกลี้ยงสึกลงมาข้างแก้มด้วย...สึกได้ไง...การสึกในส่วนอื่นๆสัมพันธ์กันกับใบหน้าที่สึกในระนาบการห้อยเดียวกันหรือไม่...ร่องรอยคราบกระเช้า...หรือรอยลวดถัก...ถ้าห้อยกระเช้าควรสึกเฉพาะด้านหน้ากับด้านหลัง...บริเวณไหนควรสึกก่อนบริเวณไหนควรสึกทีหลัง...บริเวณไหนที่ไม่ควรสึกอันเนื่องมาจากถูกปกป้องจากวัสดุที่มาอุ้มองค์พระ...แล้วพยายามสืบส่องหาร่องรอยของการ...เช็ดขัดปัดถูให้ดูสึกที่ถูกทำขึ้น....(เพื่อให้เราคิดว่าพระผ่านการใช้บูชามาอย่างสำบุกสำบัน)....สมัยก่อนตอนที่ยังไม่มีร้าน..รับอัดพระ...เคยได้ยินเรื่องจ้างสามล้อถีบให้ห้อยพระ(สมเด็จ)เป็นเดือน..เพื่อให้ได้ฉ่ำคราบเหงื่อไคลในการใช้...ถ้าจะให้พระโลหะสึกคงต้องจ้างห้อยหลายสิบปีรอไม่ไหว...พวกทำไอ้ทิดจึงต้องหันมาใช้กระดาษทราย...เอามานั่งขัดเพื่อให้พระสึก..ดังนั้นถ้าส่องหาเจอรอยขัด..ก็จัดการวางลงที่เดิมได้...
ทีนี้หันมาดูทางด้านพระเหรียญ...รวมทั้งเหรียญจอบหลวงปู่เงินด้วย...ผมก็ใช้หลักการเดียวกันในการดูการสึกของรูปหล่อ...เพิ่มเติมการดูหูเหรียญ..อันนี้เป็นประเด็นสำคัญที่ช่วยได้มากทีเดียวผมไม่ยอมมองข้าม... แล้วจึงดูเรื่องตัวพระสึก...สมมุติเช่นถ้าเจอเหรียญจอบหลวงปู่ฯที่องค์พระสึกแต่ด้านในห่วงหูเหรียญไม่สึก...เอาหละสิ...เขาห้อยแบบไหนคิดซิๆ...ต้องเริ่มตั้งปุจฉาให้เยอะๆแล้ว....ถ้าคิดว่าเขาคงใช้เชือกด้ายมัดเพื่อให้พระติดนิ่งอยู่กับที่...และหรือตัวห่วงก็ถูกถักเชือกหุ้มอยู่ด้วย ก็ต้องมีร่องรอยและคราบของการมัดและหรือการถัก...และบริเวณที่ถูกเชือกมัดหรือถักจะต้อง..ไม่สึก..ถูกปกป้องซะขนาดนั้น...ถ้าบริเวณที่ถูกปกป้องไว้ถึงขนาดนี้ยังสึกด้วย...อันนี้ก็คงได้แต่ส่ายหน้า.....พระเหรียญทั่วไปที่ถูกห้อยบูชาแบบเปลือยองค์เป็นเวลานานตามปกติ...ห่วงหูเหรียญด้านในต้องสึกลู่รี มีร่องรอยการสึกให้เห็นเพราะต้องถูกคล้องกับห่วง..บางองค์หูขาด...ตัวเหรียญที่ถูกใช้ห้อยบูชาจะสึกทั้งสองด้านทั้งหน้าและหลังตามสภาพการใช้ที่พลิกกลับไปกลับมาตามธรรมชาติ....ปกติควรจะสึกด้านหลังมากกว่าด้านหน้า(คิดว่าคงไม่มีใครห้อยเอาด้านหน้าเข้าตัวนะ)...ส่วนช่วงด้านล่างมักจะสึกก่อนไล่ขึ้นมาด้านบน.แบบฟอร์มการสึกควรคล้ายใบขวานที่เอาด้านคมหันลงพื้นดิน ใครมีพระเหรียญเก่าๆลองนำมาสังเกตดูก็ได้ส่วนมากด้านหลังที่มีตัวหนังสือหรืออักขระลายยันต์ ช่วงด้านล่างจะสึกมากกว่าด้านบน เพราะด้านบนมีห่วงเป็นตัวบังคับมุมไว้ไม่ให้ด้านบนสึกมากเหมือนด้านล่าง...ลองวิเคราะห์ดูได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ ......ในกรณีที่เป็นเหรียญจอบหลวงปู่หล่อโบราณ มีหูเป็นห่วงในตัว สมมุติว่าห้อยมัดเชือกแบบโบราณให้เหรียญอยู่นิ่งๆประจำที่กับเชือก หรือเส้นหนังวัว(ให้เด็กๆ) ตรงที่ถูกมัดหรือถ้าถูกถักด้ายหุ้มตัวห่วง ก็ควรอย่างยิ่งที่จะไม่สึกหรือถ้าสึกก็ควรน้อยที่สุด..น้อยกว่าส่วนอื่นและก็ต้องมีคราบหรือร่องรอยของการถักการมัดปรากฏเป็นวัตถุพยานประจักษ์แก่สายตา....ที่สึกก่อนใครควรจะเป็นส่วนที่นูนที่สุดของห่วงทั้งด้านหน้าและหลัง...ส่วนมุมอับตรงที่ห่วงติดกับตัวเหรียญต้องไม่ควรสึก...ตรงจุดนี้สามารถใช้เป็นจุดจับพิรุธได้ว่าบริเวณที่มีการสึก มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกับจุดที่ไม่สึก...เป็นไปตามธรรมชาติ เข้าเกณฑ์ที่คิดไว้หรือไม่...ถ้าเป็นการห้อยแบบธรรมดาๆตัวเหรียญเคลื่อนที่ได้ ด้านในหูก็ต้องมีรอยสึกจากการห้อยรั้งขึ้นทั้งสองข้างของหูเหรียญ..สำหรับบริเวณอื่นๆที่สึกก็เช่นกัน...คือต้องหาความสัมพันธ์ ความต่อเนื่องของบริเวณที่มีการสึกกับส่วนที่ไม่สึก..มีการเดินเรื่องการสึกอย่างสมเหตุสมผลกับบริเวณนั้นๆมั๊ย...มุมลาดเอียงของการสึกต่อเนื่องกันมั๊ย...ตั้งข้อสงสัยซักถามตัวเองให้หลากหลาย..เช่นทำไมสึกแต่ด้านหน้า ด้านหลังทำไมไม่สึก...ถ้าใช้เชือกมัดบริเวณที่ถูกมัดเชือกทำไมถึงสึกได้...ทำไมด้านข้างห่วงกับด้านหน้าห่วงที่มีเม็ดไข่ปลาจึงสึกเกลี้ยงเกลาเสมอกันหมด....และก็ บรา...บรา...บรา..(ภาษาวัยรุ่นยืมลูกมาใช้...หมายความว่า และอื่นๆอีกมากมาย)....พูดง่ายๆคือเป็นคนขี้สงสัย...จ้องจับผิดให้มากๆ..มีจินตนาการให้เยอะไว้ก่อน...เราตั้งเกณฑ์ของเราไว้แล้ว อันไหนไม่เข้าเกณฑ์ของเรา...(เกณฑ์ของเราก็ต้องตั้งอยู่บนหลักการที่ถูกต้อง...พิสูจน์ได้ตามหลักวิทยาศาสตร์) เราก็สามารถคัดแยกของเทียมออกไป..เงินแท้ๆก็ยังอยู่กับเรา

นั่งพิมพ์เมื่อคืนจนดึกไม่ทันได้โพส...วันนี้กลับถึงบ้านแวะเข้ามาดุในกระทู้..ได้เห็นรูปด้านข้างของท่านsit01เพิ่มเติมเข้ามา..จึงได้สังเกตเห็นบริเวณด้านบนของหูเหรียญดูยังคงสภาพดี..ไข่ปลาชัดเจน..รวมทั้งมีคราบทิ้งไว้เป็นหลักฐาน กอปรกับรูห่วงมีลักษณะค่อนข้างรี..ระนาบการสึกดูแนวดิ่งจากห่วงถึงขอบเหรียญด้านล่างพอจะไปกันได้...จึงพอจะอนุโลมยกประโยชน์ให้จำเลย..ให้ปล่อยตัวจำเลยรอลงอาญา...เพราะมีโอกาสเป็นการสึกจากการห้อย...ต้องลองส่องให้ทั่วบริเวณที่สึกว่ามีร่องรอย เช็ดขัดปัดถูใดๆหรือไม่....ถ้าไม่มีก็รอดตัวไปอีกเปลาะ....เพราะอย่างน้อยๆก็อาจเป็นพระเก่าต่างวัด..หรือไม่ก็เก๊เก่าก็ได้...ต้องไปรอเช็คพิมพ์กับเนื้อจากองค์จริงๆดูอีกทีว่าจะผ่านหรือไม่....ขอให้โชคดีนะครับ

 

ถูกต้องครับป๋ม...อยากจะแนะนำให้เพื่อนสมาชิกใหม่ที่เข้ามาอ่านกระทู้โพสสุดท้าย..หรือหน้าหลังๆ...ให้ย้อนไปอ่านตั้งแต่หน้าแรกๆ...ของดีๆอยู่ตอนต้นๆเยอะนะจะบอกให้...(k)(k)

 

"สวัสดีครับทุกๆท่าน" เคล็ดไม่ลับ สำหรับพระหล่อจอบ หลวงพ่อเงิน" แยกแท้ เก๊ ด้วยตาเปล่า (จัดมาให้หลวงพี่ Sit01 โดยเฉพาะ) ความปราณีต และ กรรมวิธีการสร้าง ของช่างโบราณทิ้งไว้(พระโรงงานมองข้าม) คือ ความสัมพันธ์ของหูเหรียญกะตัวเหรียญ(มองจากด้านข้างเหรียญ) จะหนาเท่ากัน ต่างกันไม่มาก หูเหรียญจอบเล็ก(ท้องปลิง) จอบใหญ่(เป็นเหลี่ยมสัน ค่อนข้างหนา รับกับ ตัวเหรียญ) ด้านหลัง ตรงหูเป็นปากปลิง(ธรรมดา) สังเกตุเพิ่ม ของแท้ ส่วนใหญ่จะยุบตัวลงเล็กน้อย...(เกิดจากแรงกดให้หูเหรียญติดเป็นห่วง เมื่อเหรียญยังร้อนอยู่ครับ).....หวังว่า เท่านี้ "ท่านจอมยุทธทั้งหลาย ก็ไม่ต้องชักกระบี่ ให้เสียคม" ด้วยความปรารถนาดี จาก ศิษย์มีอาจารย์

 

พระของคุณแจ๊ค วิทวัส...น่าจะเป็นขี้ตาสามชาย..เนื้อทองเหลืองผสมทองแดง..แก่ทองเหลือง..น่าเสียดายที่ล้างคราบซะแล้ว...แต่ผิวก็สวยมีเสน่ห์น่าส่อง...ขอดูภาพเต็มองค์ ซ้ายขวาหน้าหลัง..ได้มั๊ยครับ...เพราะที่เห็นเต็มๆคือภาพใต้ฐาน..ซึ่งมีพิรุธน่าเป็นห่วงตรงที่ผมวงใว้ในภาพ...มีสิทธิ์กลายเป็นพระฉีดแต่งผิว...ซึ่งไม่ใช่เอกลักษณ์ของพิมพ์ขี้ตาหล่อโบราณ...และหากเป็นพระฉีด..ก็หมดสิทธิ์เป็นพระเก่า ...เรื่องอื่นๆก็ไม่ต้องพูดถึง
คหสต...รอฟังท่านอื่นๆอีกทีครับ

 

ต้องขอแย้งคุณซิกฯหน่อยครับ...ในการหล่อเหรียญจอบแบบโบราณ
จะต้องทำหุ่นเทียนก่อน..โดยหุ่นเทียนจะทำเป็นตัวเหรียญจอบพร้อมก้านห่วงติดอยู่ที่ยอดบนของเหรียญ...
เมื่อได้หุ่นเทียนมาแล้วจึงจะทำการม้วนก้านห่วง..ที่เป็นเทียน(มันง่ายกว่าการม้วนโลหะที่ร้อนและแข็งกว่าเป็นไหนๆ)
โดยรน(อัง)ไฟที่ปลายก้านก่อนที่จะม้วนแปะเข้าไปที่ด้านหลังของเหรียญ
..อันไหนที่ยังร้อนก็เกิดปากปลิงบานใหญ่...อันไหนที่เย็นหน่อยก็ปากปลิงเล็ก...เสร็จแล้วจึงนำไปติดก้านช่อนำน้ำทอง..ติดเป็นร้อยๆองค์เป็นพวง..
จะพวงเล็กหรือพวงใหญ่ก็แล้วแต่...แล้วจึงทำการพอกดินเบ้า...
เมื่อเข้าดินเบ้าแล้วก็ทำการสำรอกเทียนเพื่อเททองเข้าแทนที่...
เมื่อหล่อเสร็จแล้วจึงทุบเบ้าเอาพระออกจากพวงเป็นองค์ๆ...
หลักการคร่าวๆก็เป็นแบบนี้...เรื่องการหล่อพระมีกล่าวไว้แล้วในกระทู้นี้หน้ากลางๆมั๊งผมก็จำไม่ค่อยได้(แก่เลี้ยว)...
การดูพระของผม..จะดูว่าทุกอย่างที่ปรากฏเป็นผลที่มาจากเหตุ...
แล้วจึงคิด..วิเคราะห์...แยกแยะ..ตามหลักวิทยาศาสตร์ครับ...

 

"เคล็ดไม่ลับ สำหรับ เสือปืนไว"(ความเชื่อส่วนบุคคล) การที่จะได้พระแท้ เฉพาะพิมพ์นิยม ทันหลวงพ่อเงิน(วัดบางคลาน หรือวัดอื่นๆช่วงที่หลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่)  ด้วยตาเปล่า เริ่มกันเลย คุณเคยสงสัยไหมว่า พิมพ์นิยมตาหมวกแก๊ป และต้องมีหลุมลึกใต้หมวกแก๊ป(เหมือนตาม วาทกรรมต่างๆ)..แต่ความเชื่อของผม(ส่วนตัว)เป็นหลุมที่เกิดจาก การพอกดินขี้วัวหุ่นเทียน แล้วไปกดลูกนัยตาของหุ่น แต่ลูกนัยตาหุ่นแกนจับอ่อนแอมากจึงหลุด ทิ้งแต่ร่องรอยการยุบเอาไว้...สรุป รูปหล่อพิมพ์นิยม(ทันหลวงพ่อ)มีลูกตาครับ ที่บอกว่าตาหมวกแก๊ปนั่นคือ เปลือกตาครับ...ถ้าจะดันทุรังเถียงว่าหลวงพ่อแกะเหมือนพระสังฆจารย์ยิ้ม(ตลก ครับ)ใครจะบ้าแกะพิมพ์พระนั่งสมาธิแล้วยิ้ม(ยิ่งในสมัยโบราณ)เพราะขัดกับอริยบท นั่งสมาธิต้องเข้มขลัง แต่จริงๆผมคิดว่าช่างจะแกะลักษณะคล้ายตาพระพุทธรูป มีดวงตา เปลือกตาหนา กำลังเทศนา ครับ เอาหล่ะเข้าเรื่อง....ถ้าคุณเคยเห็นหลวงพ่อเงิน(พิมพ์นิยม)ที่มีเม็ดตานั่นแหละโอกาส ของคุณมาถึงแล้ว..ที่จะได้มีเนื้อองค์คูรไว้เชยชม(ส่วนมากจะติดข้างเดียว)...มีโอกาสลองพิสูจน์ดูครับ..แล้วค่อยมาขอบใจผม(ปล.ชม องค์ที่ผมลงให้ดูครับ พิมพ์นิยม D วัดบางคลาน ครับ) ถ้าจะใช้เชิงพาณิชย์ง่ายมาก สะกิดหน่อยก็หลุดแล้วครับ(ความลับของคนบางกลุ่ม)...จากผู้หวังดีคนนี้ Sixsent

 

จะหกโมงเช้าแล้ววววว
ว่ากันว่านี่คือหุ่นเทียนครับ (ขี้ผิ้งผสมชัน) ของผมเอง

 

"อรุณสวัสครับ เพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่าน"ต้องขอบคุณ คุณโพทะเลที่ช่วยชี้แนะครับ(เห็นต่างอย่างเข้าใจครับ)เพราะก็ไม่มีใครเกิดทันท่าน...แต่ผมสงสัยเรื่องกรรมวิธีการสร้าง(เฉพาะหล่อจอบ)..เรื่อง ก้านชนวน? เรื่องติดเต็มพิมพ์เหมือนกันหมด?...ผมมิค่อยได้อ่านตำรา..ช่วยชี้แนะด้วยครับ..แต่ที่อาจารย์บอก(สอนผม)คือ การสร้างเหรียญจอบเป็นการแกะห่นขึ้นมา(ด้วยอะไรไม่ทราบ)จากนั้นพอกดินขี้วัว(เฉพาะด้านหน้า พร้อมหูเหรียญเป็นเส้นตรง)สมมุติ ทำเหมือนคุณเอาของแข็งกดดินน้ำมัน...จากนั้นเวลาการทำหยอดน้ำโลหะลง ทำการเคาะด้านหลัง(อะไรไม่ทราบ คล้ายค้อนเล็กๆ)เพื่อให้ติดเต็มพิมพ์จากนั้นก็หยอดโลหะเพิ่มเพื่อปิดหลัง ม้วนหูเหรียญ เสร็จ แต่งตะไบ...ถูกผิดผมไม่ทราบ..ชี้แนะด้วยครับ ขอบคุณครับ Sixsent

 

แล้วแบบองค์ที่ผมมีและมีลูกตาพอมีลุ้นรึเปล่าครับ:d:d

 

เนื้อเทียนแบบนี้ไม่แน่ใจว่าที่ติดกับองค์ที่ผมลงไว้เนื้อเทียนจะใกล้เคียงแบบนี้รึเปล่าครับ

 

"สวัสดีครับ เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน" ส่วนตัว ผมว่าดี..มีลุ้นครับ(เพิ่มเติม.ดูจมูก ลุ้นไปทางสาย อ.ฟุ้ง แต่ติดว่าสายแก ชอบทำเนื้อจัดจ้าน แก่ทอง) เท่านี้ครับ ลองค้นคว้าดู ครับ

 

อ้อลืมไป ครับคุณ Happy_780...อย่าลืมค้นคว้าพิมพ์ของ หลวงพ่อพิธ ด้วย เพราะพิมพ์นิยมของท่านมีทั้ง เศรียรโต เศรียรเล็ก ครับ เท่านี้ หวังว่าจะเป็นประโยชน์ครับ

 

สวัสดียามดึกครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ทั้งหลาย

 

ขอบคุณคุณ Six sent มากครับที่ช่วยแนะนำ ผมคงต้องค้นหาตามที่บอกแน่ๆครับ
มีอีกเรื่องที่อยากถามครับ ท่านอื่นก็บอกได้นะครับ ถ้าเป็นพระที่หล่อแบบฉีดหรือหล่อแบบเหวี่ยง ตรงตำแหน่งที่เป็นช่อกลมๆใต้ฐานจะมีโอกาสที่จะไม่เต็มและเป็นรู(โพรง)ลงไปตรงๆรึเปล่าครับ ขอบคุณนะครับ

 

"ใช่ครับคุณ Happy_780"(ส่วนใหญ่ ร้อยละ99.99%)

 

อรุณสวัสวัสดิยามเช้าครับเพื่อนๆ.."ใช้จิต...จิตที่มีพลัง(พลังจิต)"คำเชิญชวน "ใช้จิตที่มีพลังก้าวข้าม หลุดพ้น เพื่อค้นหาด้วยปัญญา อย่างมีสติ ด้วยเหตุ และผล ไม่ยึดถือ ยึดมั่น กับสิ่งที่ขาดเหตุผล(วาทกรรมของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง) ถ้าท่านเชื่อมั่นและศร้ทธา(ไม่ใช่พาณิชย์) ท่านก็อาจจะเป็นผู้นำ มิใช่ผู้ตามอีกต่อไป...(เพราะไม่มีใครเกิดทัน หลวงพ่อทั้งนั้น) อย่าให้ซ้ำรอย พระสมเด็จฯ..คิดด้วยจิตใจที่เป็นกุศล.....เชิญครับ(เรียกแขก)"..ขอบคุณ Sixsent

 

"กระจาง.....สู่หนทางสว่าง"คุณเคยสงสัยบ้างหรือไม่ว่า...ถ้าการหล่อเหรียญจอบของหลวงพ่อเงิน ทั้งสวย ทั้งคมชัดเจน มาจากการหล่อก้านช่อ? แล้วทำไม..เหรียญหล่อของเกจิอาจารย์ยุคต่อมา(เช่น หลวงปู่บุญ หลวงพ่อไปล่ หลวงพ่อทา หลวงพ่อทบ..ฯลฯ)ต้องมาทำหล่อเบ้า แล้วประกบ?..ทั้งๆที่การหล่อก้านช่อแบบหลวงพ่อเงิน ก็สวยจัด คม ชัดเจน...."เหตุผล" เพราะการหล่อเหรียญจอบ ของหลวงพ่อเงินแบบก้านช่อนะไม่มี...เป็นการหล่อเบ้าหน้าเดียวครับ..คำถาม?(แล้วไอ้ที่รอยตัดใต้ขอบเหรียญหลวงพ่อหล่ะ)...คำตอบ=(เป็นแกนจับ ของแม่พิมพ์เวลากดพิมพ์ ทิ้งร่องรอยเอาไว้ครับ)....คำถามกลับ?(ถ้าเป็นการหล่อก้านช่อ...ขนาดก้านช่อ?(เล็กกว่าหลอดดูดนมเปรี้ยว?หรือเท่าเข็มฉีดยา?)...คำตอบ=(???? )"....โทษทีครับ(ชงเอง..ตบเอง)....ไม่เป็นไรครับผมรับฟัง ความคิดเห็น และข้อชี้แนะของเพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน ด้วยความเครพครับ...เชิญครับทุกท่าน(คิดต่าง อย่างเข้าใจ+เหตุผล) ด้วยความปรารถนาดี จาก ศิษย์มีอาจารย์ ครับ

 

ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันก็ยังคงใช้วิธีที่เดิมๆ อยู่ครับ เริ่มจากการแกะบล๊อคต้นแบบลงบนเนื้อหินอ่อน หรือวัสดุอื่นแล้วแต่วัดแล้วแต่ช่างผู้ชำนานการ และทำเป็นเส้นบนสุดของสามเหลี่ยมเป็นร่องในแบบ(เพื่อนำมาตัดและงอเป็นห่วงเพื่อห้อยส่วนมาขนาดของห่วงจะใก้ลเคียงกัน แต่ก็มีบางองค์ของจอบเล็กที่มีขนาดยาวกว่าปกติ แต่ไม่มาก)และเส้นล่างสุดที่ฐาน (เพื่อนำเข้าก้านช่อจึงพบว่าใต้เหรียญมักจะมีรอยหักและรอยตะใบอยู่เสมอๆ)
วิธีการทำ ขี้เกียจพิมพ์ไปหาอ่านเอามีข้อมูลก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็นั่นแหละ อดไม่ได้ที่จะต้องบอกบางช่วงบางตอน
ทำไมถึงใช้วิธีหล่อแบบก้านช่อ บล๊อคของแบบมีจำนวนน้อยไม่ต้องใช้จำนวนมากการสึกกร่อนน้อย แค่ใช้เทียน(ขี้ผึ้งผสมชัน)กดลงไปในแบบ ในส่วนของด้านหลังเหรียญบางองค์จะพบว่าเป็นรอยนิ้วมือ บางองค์เท่านั้นเพราะใช้มือกด ส่วนมากจะใช้ไม้กลมรีดเอาพิมพ์เลยชัด พิมพ์จะเหมือนกันตามบล๊อคที่มี การหล่อแต่ละครั้งจะได้จำนวนแยะ การงอหูห่วงจะงอทำแม่แบบก่อนเข้าช่อ โดยตัดส่วนที่เกินออก ลนไฟแล้วงอโดยใช้ไม้กลมเล็กบังคับให้ห่วงมีความกลมแต่ไม่กลมดิ๊ก ปลายห่วงกดไปที่หลังเหรียญ(อยากบอกว่าจะมีความลับในการดูอยู่ที่รูห่วงด้วย) จึงทำให้เกิดเนื้อเกินล้นออกมา ส่วนมากจะเรียกว่าปลิงอะไรประมาณนี้โอ้ยยยยขี้เกียจพิมพ์เด้อพี่น้อง
ก้านด้านล่างก็นำไปเข้าช่อเพื่อทำเป็นทางเดินของน้ำทองที่หลอมต่อไป
นำไปสร้างแบบ โดยการนำไปจุ่มมูลวัวบดผสมน้ำดิน ช่วงนี้แหละครับบางองค์เกิดรอยตามุ้งหรือรอยเส้นริ้วเล็กตามผิวเมื่อหล่อเสร็จแล้ว ก็เกิดจากเศษอาหารที่วัวควายกินเข้าไปที่หลุดรอดจาการกรองละเอียดของน้ำมูลวัว
เอาแค่นี้แหละขี้เกียจพิมพ์ ช่วงนี้อากาศร้อน เดี๋ยวฐาตุไฟแตก อิอิอิ


ตอนนั้งพิมพ์ฟังเพลง รุ่งเพรช แหลมสิงห์ ไปด้วย คล่าวๆ จะร้องว่า พี่บอกแล้ว ก็แล้วแต่วาสนาาาา จึงงงต้องเสียน้ำาาตาาาา เจ็บใจหนักหนานอนดิ้นนอนแผ่ เอะเอะเอะเอะ
อิอิอิไปล่ะ แว๊บบบบ

 

"ขอบคุณ เจ๊ตุ้มมากครับ" ที่ช่วยแนะนำครับ(ผิดเป็นครูครับ) ได้เห็นรูปหลวงมาเป็นช่อแบบนี้ เป็นบุญตาจริงๆ..?แต่สงสัยครับ แค่อยากได้ข้อมูลที่เจ๊ เอามาลงแค่นั้นครับ(เฉพาะรูปครับ)ช่อนี้เพิ่งถ่าย ภาพสวยสดใสดูง่ายจริงๆครับ(ไม่ใช่ย้อนยุคนะครับเจ๊..รูปนี้)เพราะเรากำลังพูดถึง สมัยหลวงพ่อ เท่านี้ครับเพราะถ้าย้อนยุคผมก็พูดได้เต็มปาก "หล่อก้านช่อ"ผมแค่อยากได้ข้อมูลภาพ..และจอบใหญ่ช่อนี้สถิตอยู่หนใดครับ เพื่อมีโอกาสจะได้ไปนมัสการ และชมเป็นบุญตา(ภาพสวยสดใส คงไม่ใช่ถ่ายยุคนั้น แต่ ช่ออาจจะเป็นยุคนั้น?) ขอบคุณล่วงหน้าและช่วยเพิ่มข้อมูลเกี่ยวกับภาพหน่อยครับเจ๊...(ช่ออาจจะอยู่บ้านเจ๊ ก็เป็นด้ายยย)ล้อเล่นนะครับ ขำๆ จาก Sixsent คนนี้