นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ลั่นทม...ระทมหรือ? จึงชื่อไว้ให้โศกเศร้า
ใครหนอทำร้าย<WBR>เจ้า...ปวดร้าวสิ้นทั้งวิญญาณ์

 

ช่าย...น่าสงสารจังเลย
พลัดพรากเหมือนเราเลย ไม่อาจร่วมทางและพบเจอกันได้อีก

 

เรามักจะชอบดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ และทุกดอกที่เราชอบล้วนมีประวัติที่เศร้าระทม ก็แปลกดีเนอะ ดอกลั่นทมก็เป็นอีกดอกไม้หนึ่งที่เราชอบ กลิ่นหอมเย็นๆ

สมัยที่เราเป็นเด็ก เคยไปเที่ยวพระราชวังบางปะอิน ที่นั่นจะมีต้นลั่นทมเยอะมาก และดอกลั่นทมก็จะร่วงหล่นอยู่ที่โคนต้น ตามพื้นหญ้า เราชอบไปเก็บมาดม และชอบไปยืนอยู่ใต้ต้นเพื่อสูดดมกลิ่นหอมของมัน ทำให้เราระลึกไปถึงอดีตอันยาวไกล แต่เราก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร

บางอาทิตย์เราก็นั่งรถไฟไปคนเดียว เพื่อจะไปเก็บดอกลั่นทม หรือไม่อย่างนั้นก็ไปยืนดมกลิ่นที่ใต้ต้นลั่นทม ของพระราชวังบางปะอิน

 

ดอกลั่นทมเดี่ยวนี้มีหลายพันธุ์ หลายสี แต่ที่เราชอบมากที่สุดคือ ลั่นทมสีขาวอ่ะ

 

ว่าจะเล่าแล้วก็ลืมทุกที

เมื่อหลายคืนก่อนนู้นนนนน
เราฝันเห็นเกี่ยวกับภัยพิบัติ
ผืนน้ำร้อนเป็นน้ำเดือด
ส่วนใต้น้ำนั้นเป็นภูเขาไฟ
ภูเขาไฟที่ดับไปนาน กำลังจะระเบิด
แต่ไม่รู้ว่าเป็นประเทศอะไร

******************

เราก็ชอบดอกลั่นทมสีขาวเหมือนกัน

 

ตำนานรักโศกเศร้าของคนกับพญานาค เรื่องเล่าขานประจำบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ

สมัยก่อน บริเวณที่เป็นตัวบึงโขงหลงนั้นไม่ได้เป็นพื้นน้ำ แต่เป็นพื้นดินที่ตั้งเมือง ชื่อว่ารัตพานคร มีผู้ปกครองนคร คือพระอือลือราชา มีมเหสีชื่อนางแก้วกัลยา มีพระธิดาชื่อพระนางเขียวคำ (ต่อมาอภิเษกกับพระเจ้าสามพันตา) มีพระโอรสชื่อเจ้าชายฟ้าฮุ่ง ตามตำนานเล่าว่า เจ้าชายฟ้าฮุ่ง เป็นผู้มีความเฉลียวฉลาด มีความรอบรู้และมีรูปเป็นสมบัติ

ต่อมาเจ้าชายฟ้าฮุ่งได้อภิเษกสมรสกับ นาครินทรานี ซึ่งเป็นพระธิดาของพระยานาคราชแห่งเมืองบาดาล ซึ่งจำแลงแปลงกายเป็นมนุษย์ การจัดงานอภิเษกสมรสได้จัดทำกันใหญ่โตมโหฬารมากทั้งเมืองรัตพานครและเมืองบาดาล(๗วัน๗คืน) เพื่อให้สมกับการแต่งงานอันยิ่งใหญ่ในครั้งครั้งนี้ และเพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธไมตรีระหว่างพระยานาคกับพระเจ้าอือลือ

พระยานาคราชได้มอบเครื่องราชกุฎภัณฑ์ซึ่งเป็นของมีค่าประจำตระกูลให้กับพระเจ้าอือลือราชาในโอกาสนี้ด้วย พร้อมกับฝากฝังลูกสาวของตน ให้เมืองรัตพานครดูแล โดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ว่า นางคือลูกของพญานาคแห่งเมืองบาดาลเจ้าชายฟ้าฮุ่งกับเจ้าหญิงนาครินทรานี อยู่กินร่วมกันมา ๓ ปี ก็ไม่สามารถที่จะมีผู้สืบสายโลหิตได้(เพราะธาตุมนุษย์กับนาคเข้ากันไม่ได้)

 

มีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วยแหระ...ไม่น่าเชื่อนะ...ข้อมูลที่ตะเองเอามาลง
เรื่องบึงโขงหลงนั้น เราเพิ่งผ่านตาไปเมื่อตะกี้ (แหม็บๆ) อ่ะ ^^

 

จึงทำให้เกิดความเศร้าโศกเสียใจกับทั้งสองเป็นอันมาก ซึ่งต่อมาทำให้เจ้าหญิงนาครินทรานีล้มป่วยลง ทำให้ร่างกายของนางกลับกลายร่างเป็นนาคตามเดิม ข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่วกรุงรัตพานคร แม้ต่อมาพระนางจะร่ายมนต์กลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้งก็ตาม

เมื่อทุกคนทราบความจริงว่านาครินทรานีเป็นนาค ประชาชนชาวรัตพานครและพระเจ้าอือลือราชาไม่พอใจอย่างมาก จึงได้แจ้งให้พระยานาคราชมารับลูกสาว พร้อมขับไล่นางนาครินทรานีกลับคืนสู่เมืองบาดาล โดยไม่ใยดี แม้กระทั้งการจะไปส่งด้วยน้ำใจก็ไม่มี ไม่เหมือนกับครั้งที่นางมาในพิธีอภิเษกสมรส

พระยานาคราชกริ้วโกรธกับการกระทำของเมืองรัตพานครที่ได้กระทำต่อลูกสาวของตน แต่ด้วยความรักที่มีต่อพระธิดาของตน จึงมารับพระธิดากลับโดยดี แต่ก่อนกลับสู่เมืองบาดาล พระยานาคราชได้ขอเครื่องราชกุฎภัณฑ์ที่เป็นเครื่องประดับยศ และสมบัติที่มอบให้พระธิดา เมื่อครั้งแต่งงานคืน

แต่พระเจ้าอือลือราชาไม่สามารถคืนได้ เนื่องจากได้นำไปแปรสภาพเป็นอย่างอื่นแล้วพระยานาคราชกริ้วโกรธมาก เพราะธิดาของตนถูกขับไสไล่ส่ง ก็เจ็บใจมากพอแล้ว อีกทั้งยังขอรับเครื่องราชกุฎภัณฑ์ของตนกลับเมืองบาดาลไม่ได้ พระยานาคราชแห่งบาดาลจึงได้ประกาศว่าจะกลับมาพร้อมกับไพร่พลแห่งเมืองบาดาล เพื่อถล่มเมืองรัตพานครให้สิ้นสภาพความเป็นเมืองหลังจากพระยานาคราชกลับเมืองบาดาล

ตกในคืนวันเดียวกันนั้นไพร่พลแห่งพระยานาคราช ได้ยกมาถล่มเมืองรัตพานครจนราบคาบเป็นหน้ากลอง ไม่มีใครรอดพ้นจากฤทธิ์ของนาคได้ จนพื้นดินที่เคยเป็นเมืองรัตพานครในอดีต กลายเป็นผืนน้ำอันเวิ้งว้าง รัตพานครล่มถล่มลง ผู้คนแห่งเมืองล้วนล้มตายเพราะความโกรธของพระยานาคราช ที่เกิดจากชาวรัตพานครกระทำต่อพระธิดาของตน เนื่องจากนางนาครินทรานีไม่ทราบว่าพระบิดาจะมาถล่มเมืองรัตพานคร

 

อะ...สัมผัสเธอกับฉัน น่าจะจูนกันเจอแล้วมั้งเนี่ย

 

แต่พอทราบภายหลังก็ขึ้นมาตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่ง นางออกตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่งทั่วบึงของหลง ถึงแม่น้ำสงครามแต่ก็ไม่พบ จึงได้กลับเมืองบาดาล เมืองรัตพานครถูกถล่มจนกลายเป็นบึงของหลง และได้กลายมาเป็น “บึงโขงหลง”

ในปัจจุบันจากพื้นดินอันเป็นที่ตั้งของรัตพานคร กลายเป็นเวิ้งน้ำ แต่ในช่วงที่ไพร่พลพญานาคเข้าทำลายเมืองนั้นยังมีวัดที่ตั้งอยู่ในรัตพานคร ที่พระยานาคราชและไพร่พลไม่ทำลาย เหลือไว้เป็นที่สักการะของผู้คนที่จะมาพบเห็นในกาลต่อไป

ซึ่งในกาลต่อมาวัดเหล่านั้นได้เสื่อมสภาพลง กลายเป็นเกาะและป่าขนาดเล็กที่มิได้จม หรือถูกทำลายให้กลายเป็นพื้นน้ำ วัดเหล่านั้นจึงปรากฏเป็นชื่อดอน หรือเกาะต่างๆ ในบึงโขงหลงในปัจจุบันดังนี้ วัดแก้วฟ้า หรือวัดดอนแก้ว ปรากฏเป็นดอนแก้วในปัจจุบัน วัดโพธิ์สัตว์หรือวัดดอนโพธิ์ มาเป็นดอนโพธิ์ และวัดแดนสวรรค์ กลายเป็นดอนสวรรค์

ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ทำการเขตห้ามล่าสัตว์ป่าบึงโขงหลง และสิ่งหนึ่งที่มีชื่อปรากฏตามตำนานในปัจจุบันคือ เส้นทางที่พระธิดานาครินทรานีตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่งในเมืองรัตพานครไม่เจอ จึงออกตามหาต่อจากบึงโขงหลง ต่อไปยังน้ำสงคราม

เส้นทางดังกล่าว กลายเป็นน้ำเมาที่เชื่อมต่อบึงโขงหลง และน้ำสงคราม ส่วนคำว่าน้ำเมา หรือห้วยน้ำเมานั้น เป็นเพราะเกิดจากความลุ่มหลงในรักของพระธิดาของพระยานาคที่มีต่อเจ้าชายฟ้าฮุ่ง ซึ่งตกอยู่ในอาการที่เรียกว่ามัวเมาในความรัก จึงเป็นเส้นทางแม่น้ำที่เรียกว่าน้ำเมาหมายเหตุ บึงโขงหลงเป็นแหล่งน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ อำเภอบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ เกิดตามธรรมชาติ มีพื้นที่ประมาณ ๑๑ ตารางกิโลเมตร ปัจจุบันประชาชนรอบพื้นที่บึงโขงหลงได้ใช้แหล่งน้ำแห่งนี้ ประกอบอาชีพด้านประมง กสิกรรม เกษตรกรรม

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ nouk
อะ...สัมผัสเธอกับฉัน น่าจะจูนกันเจอแล้วมั้งเนี่ย
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ่ะอ้า...บางที...มันอาจมีอะไรมากว่าที่เห็นก่ะได้ อ่าอ่าอ่า

 

จริงเหรอ...อะหาเรื่องใหม่ให้ท่านประธานอีกแระ
เรื่องนี้จะเกี่ยวกับใครน้า.....
ความรักระหว่างคนกับพญานาคเนี่ย มีมาตั้งแต่อดีตแล้วนะ

 

เล่าฝันดีกว่า จะมีใครแปลให้ไหมหนอ พยายามทำสมาธิแล้วดันหลับฝันไปว่า ขับรถไปนั่งอยู่ข้างถนน เอาโน็ตบุคไปด้วยเอาไปเล่นมันข้างถนนนั่นละ เสร็จก็คุยกับคนแถวนั้นด้วยจำไม่ได้ว่าใคร พอตอนจะกลับ จะขี้มอไซกลับก็มีชาย 2 คน จะมาขโมยโน็ตบุคซะงั้น มันพยายามจะดึงไปแต่ผมรู้ทันตั้งแต่เห็นสายตามันมองมาที่โน็ตบุคละ มันเลยดึงไปไม่ได้ ทำไปทำมาก็กระทืบกันกับโจร แล้วมันจะขึ้นรถยนต์หนีผมก็วิ่งตามไปเปิดประตูเข้าไปทางคนขับ แล้วไปตืบต่อในรถจากนั้นผมก็ขับเอง พามันไปตามทางเรื่อย ๆ ขับซึ่งปาดซ้ายขวาให้มันสยองกลัวตายเล่น ๆ แล้วก็ไปเจอตำรวจตั้งด้านอยู่เลยขับเข้าไปหาตำรวจแล้วบอกให้ตำรวจจับโจร 2 คนนี้ มันพยายามจะขโมยโน็คบุค ก็มีการคุยกับตำรวจเล็กน้อยจากนั้นก้ไปดรงพักสอบสวนเพิ่มเติม พอจะกลับบ้านผมก็ระแวงว่าอาจจะมีคนมาดักยิงเลยให้ตำรวจตามมาด้วย 1 คน พอขับรถเข้ามาในซอยก่อนจะถึงบ้านผมก็มีคนร้ายออกมายิงผมก็หักหลบเข้าตรอกตำรวจก็เลยจัดการยิงคนร้ายตายไป 1 คน แล้วผมก็ไปเจอคนร้ายอีก 1 คนดักอยู่แถวนั้นด้วย เกิดการสู้กันผมเลยฆ่ามันตายเลือดนองสยอง :boo: ผมก็คุยกับตำรวจว่าน่าจะค้นบ้านแถวนี้ดู อาจจะมีอาวุธปืนอยู่ตำรวจก็ไม่กล้าค้นเพราะกลัวไม่เจอหรือเดี๋ยวจะซวย แล้วตอนเย็นพวกผมก็มาบ้านร้างกัน เป็นบ้านร้างที่อยู่ในซอย (ไม่รู้มันมีอยู่จริงไหมนะบ้านร้างในซอยนั้นอะ) มีคนเล่ากันว่าจะเห็นผีตรงจุดนี้ จุดนั้น พวกผมเข้าไปกัน 4 คน ตอนขาไปไม่เจออะไรเลย เพราะยังไม่ค่ำเท่าไร ตอนขากลับออกมาเจอผีตามจุดต่าง ๆ เหมือนที่ฟังคำเล่าขานมา (ไม่รู้ไปฟังคำเล่าขานมาตั้งแต่ตอนไหน) แต่เราก็เดินผ่านผีไปเลย ไม่สนใจผีก็ไม่ได้ตามมา จนออกมาที่ปากซอยเหมือนมีอะไรบ้างอย่างทำให้เราเดินต่อไปไม่ได้ คล้าย ๆ มันจะทะลุมิติไปอีกมิติ พอจะทะลุผมมองเห็นผีตัวสูงมาก ๆ ผมก็เลยถอยออกมาจากจุดนั้น แล้วหลบเข้าไปในบ้านตรงทางเลี้ยว เรา 4 คน หญิง 3 คน มีหญิงคนหนึ่งเหมือนจะถูกดูดเข้าไป ผมก็ไปลากออกมาแล้วหญิงอีกคนบอกไม่ต้องลาก มันจะเข้าไปเที่ยวในนั้นด้วยกัน แต่ผมไม่ยอมก็ลากออกมาจนได้ แล้วหญิงคนนั้นก็บาดเจ็บเลือดไหลทางจมูก ปาก แล้วได้ยินเสียงคนตะโกนว่าผีมา ผมก็คิดได้ว่าสงสัยผีในบ้านร้างนั้นตามมาแน่ ๆ ผมตัดสินใจอุ้มผู้หญิงคนที่บาดเจ็บวิ่งหนี จะพาไปโรงพยาบาล ในฝันผู้หญิงคนนี้ชื่อกานต์ พอผมวิ่งออกมาที่ถนนก็เห็นผีตามมา คือผีมันตามผู้หญิงคนที่บาดเจ็บผมก็ไม่รู้จุดประสงค์ว่าตามมาทำไม แต่ผมก็ป้องกันเอาไว้ก่อนไม่ให้มันเข้าใกล้ ผมวิ่งถอยหลังผีก็วิ่งไล่เข้ามาเรื่อย ๆ พอผีจะมาถึงผมก็รวบรวมสมาธิอธิษฐานให้เกิดพลังที่เท้า (มีชื่อเรียก แต่ลืมแล้ว) จากนั้นผมก็เตะผีกระเด็นไปไกล ผีก็ไม่ยอมยังวิ่งเข้ามาอีกครั้ง ผมก็อธิษฐานต่ออีกให้เกิดพลังที่มือใช้มือ (มีชื่อเหมือนกันแต่ลืม) ฟันเข้าไปที่ตัวและเท้าเตะตามไปทันที ผีก็กระเด็นไปอีกครั้ง ผีก็ยังไม่ละความพยายามยังจะตามอยู่นั้นละ ผมก็อธิษฐานอีกรอบให้เกิดเกราะป้องกัน (ชื่อเกราะก็ลืม) เพิ่มเข้ามาด้วย แต่ผีก็เปลี่ยนไปรู้สึกได้ว่ามันไม่คิดร้ายกับเรา จากนั้นผีก็มอบทองคำ+ดอกไม้สวยงามมาให้ (เหมือนจะมอบให้ผู้หญิงคนนั้น) ผมก็ใช้พลังดึงของเหล่านั้นมา ในฝันตอนนั้นรู้สึกยินดีที่ผีมีน้ำใจไมตรีแล้วผีก็จากไป ผมก็พาสาวคนนั้นไปโรงพยาบาลแล้วก็กลับมาดูสาวอีก 2 คน สาวอีก 2 คนกำลังนับเงินจะไปช่วยค่ารักษาพยาบาล ผมมาเห็นเงิน 2 ล้านกว่าบาท พอเรากำลังจะไปโรงพยาบาลกันผมก็ตื่น (ในชีวิตจริงผู้หญิง 3 คนนั้นผมคิดว่าผมไม่รู้จักเลยสักคน)

 

ผมสงสัยว่าใครไปรังแกคุณติงติงรึป่าว หายสาบสูญเลยอะ น่าแปลกใจ :'(

 

บู๊ตลอดเลยนะท่านยักษ์ ฝันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
มีแต่เรื่องผู้หญิงกับต่อยตี แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอนรินทิพย์เนี่ย

 

ไม่รู้สิ ปกติวันๆก็ไม่ได้คิดจะไปฆ่าใคร แต่ทำไมชอบฝันก็ไม่รู้นะ :'(

 

ลองจับสังเกตดูดีๆ นะ มีหลายจุดเลยล่ะ อ่าอ่าอ่า (หัวเราะแบบนังมารร้าย)
ใน "ความบังเอิญ" นั้น มันไม่มี "ความบังเอิญ" โดยแท้จริงหรอก ^^

 

เราก็คิดเหมือนกันว่าเรื่องนี้น่าสนใจทีเดียวเชียว (ไม่หัวเราะ)
กำลังระแวงว่ามันจะเกี่ยวข้องกับตัวเองอีกอ่ะจิ (ก็มันญาติเยอะ)
ตั้งแต่พญาศรีสัตตนาคราช (ท่านพ่อ) มีพระชายาเป็นคนแล้ว

 

วันนี้จะมีใครมาเล่านิทานก่อนนอนมั้ยเนี่ย???

 

หลายครั้งที่เรารู้สึกเบื่อ ไม่อยากเล่า ไม่อยากพูดอะไร...ด้วยความรู้สึก
บางประการ แต่พอคิดอีกที...ถ้าเราทำแบบนั้น เราก็จะไปไม่ถึงเป้าหมาย
ที่เราตั้งใจเอาไว้...

การที่เราชอบซัก ชอบถาม เพราะความอยากรู้ และเราก็ไม่อายที่จะบอกว่า
"อยากรู้หนอ" เพราะถ้าอยากรู้ แล้วไม่ถาม แล้วมันจะได้คำตอบจากที่ไหน?
รอรู้เอง? เมื่อไหร่ล่ะ?

จิ๊กซอว์ที่อยู่ในมือ เมื่อมีจิ๊กซอร์อีกตัวมาเพิ่ม แม้จะไม่ใช่คู่ของมัน แต่อย่าง
น้อยมันอยู่ในเฟรมเดียวกันชิมิ...

อ่ะอ้า...หนุกหนานดีแท้หนอ ^^