บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

อยากเล่าแต่ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไรดี นึกไม่ออกค่ะ เรื่องนี้แล้วกัน.....

นิทานพญานาค

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว …. ในสมัยก่อนเมืองเวียงจันทน์กับไทยเป็นศัตรูกัน ไทยยกทัพไปตีเวียงจันทน์หลายครั้งแต่ก็ไม่ชนะสักที ทั้งๆ ที่ฝ่ายไทยมีกำลังมากกว่า ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า เมื่อเจ้าเมืองเวียงจันทน์เห็นทหารไทยยกทัพมา เจ้าเมืองจะรีบไปตีกลอง เสียงกลองดังขึ้น ก็จะมีพญานาคโผล่ขึ้นมาจากน้ำ แล้วพ่นพิษใส่ทหารไทย ทำให้ทหารไทยบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก

 

เมื่อฝ่ายแม่ทัพของไทยทราบเรื่อง จึงวางแผนให้เชียงเมี่ยง ซึ่งเป็นคนฉลาดหลักแหลม ปลอมเป็นโหร เข้าไปในเวียงจันทน์ เมื่อได้โอกาสก็ให้เข้าพบเจ้าอนุวงศ์ เจ้าเมืองเวียงจันทน์ แล้วให้ทำนายว่าเจ้าอนุวงศ์จะได้รับมรดกที่เป็นเงินฝังไว้ที่ครกมอง เมื่อเจ้าอนุวงศ์ได้ยินดังนั้น จึงสั่งให้ทหารไปขุดดูก็ได้พบสมบัติจริงๆ ทำให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธา เชื่อถือในตัวโหร(เชียงเมี่ยง)คนนี้มาก ส่วนสาเหตุที่พบนั้น เนื่องจากเชียงเมี่ยงให้คนเอาไปฝังไว้ก่อนแล้ว

 

ในเวลาต่อมา เชียงเมี่ยงให้คนทำว่าวติดคันธนู(ซึ่งจะทำให้เกิดเสียงดังเวลาปะทะกับลม) แล้วปล่อยขึ้นสูงมากจนมองไม่เห็น ได้ยินแต่เสียง เจ้าอนุวงศ์แปลกใจมากที่มีเสียงโหยหวนดังก้องมาจากท้องฟ้า อย่างหาสาเหตุไม่ได้ จึงให้เรียกโหร(เชียงเมี่ยง)มาทำนายดู โหรเชียงเมี่ยงก็ทำนายว่าจะมีเรื่องเดือดร้อนแก่บ้านเมือง เพราะเสียงนั้นคือภูตผีปีศาจที่ร้องโหยหวนจะลงมากินผู้คน เมื่อทราบเช่นนั้นเจ้าอนุวงศ์ จึงถามถึงวิธีแก้ เชียงเมี่ยงบอกว่าจะต้องไปตัดลิ้นกลองใบนั้นที่วางอยู่ ไปอุดรูพญานาค เสียงนั้นก็จะหายไป และภูติผีปีศาจที่ร้องโหยหวนจะไม่ลงมากินผู้คน

 

เจ้าอนุวงศ์ หลงในกลอุบาย จึงสั่งให้ทหารทำตามที่โหรบอก ฝ่ายเชียงเมี่ยงก็ให้คนไปตัดสายว่าว เสียงนั้นก็หายไป จากนั้นเชียงเมี่ยงก็ให้สัญญาณ ให้กองทัพของไทยที่รอสัญญาณอยู่ เข้าตีเวียงจันทน์ เจ้าอนุวงศ์จึงรีบไปตีกลองเหมือนเช่นเคย เพื่อให้พญานาคมาช่วยในการศึก แต่กลองก็ตีไม่ดัง เพราะสิ้นลิ้นไปแล้ว ประกอบกับพญานาคก็ถูกอุดรู พญานาคจึงไม่ได้ยินเสียง จึงไม่ได้ขึ้นมาช่วย ทำให้เมืองเวียงจันทน์ต้องแพ้แก่ไทย

นิทานพื้นบ้านเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- อย่าหลงเชื่ออะไรง่ายๆ
- จงใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา

คัดลอกมาจาก---http://www.nitan108.com

 

เรื่องนี้ดีจริงๆ ค่ะ ลองคลิ๊กเข้าไปฟังกันนะคะ เรื่องพญานาคตัวดำค่ะ

https://www.youtube.com/watch?v=vIBlOIDybA8

 

ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลืออยู่เท่านี้ค่ะ (มีประวัติค่ะ)

 

ลูกแก้วบนสุดนะคะ เป็นลูกแก้วใสขนาด 5 ซม. (แก้วนาคราช) ได้มาอย่างไร?

ได้มาตอนที่ไปอยู่วัดเป็นเวลาหกเดือนนั่นแหละค่ะ ก่อนหน้าที่จะไปอยู่วัด ได้รับการพยากรณ์ว่าบารมีจะเต็มกลางปีถัดไป (ปี 2557) พอออกพรรษา (ปี 2556) ก็เลยเดินทางไปทอดกฐินและอยู่บวชเนกขัมมะจาริณี จนวันเวลาล่วงผ่านไปหลายเดือน ตลอดเวลาก็มีความสงสัยในตนเองว่าบารมีเต็มหรือยัง (555) แล้วก็นึกในใจว่าน่าจะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาเป็นเครื่องยืนยันนะ แล้วก็ไม่ได้สนใจ จนวันหนึ่งเข้าไปในเฟสและได้เห็นภาพลูกแก้วลูกนี้ เกิดปิ๊งๆ ค่ะ ชอบ ก็เลยถามเพื่อบูชา น้องผู้ที่นำภาพมาลงบอกว่า ขนาด 5 ซม. 399 บาท มีแค่สองลูกค่ะ จัดเลยค่ะไม่รอช้า ให้น้องส่งมาให้ที่วัดเลย โดยส่งมาแบบพัสดุเก็บเงินปลายทาง เพราะเราไม่สะดวกที่จะไปโอนเงินที่ธนาคาร (ต้องเข้าไปในเมืองซึ่งมีระยะทาง 25 กิโล)

ก่อนที่ลูกแก้วจะมาถึง คืนนั้นฝนตกหนักเหมือนมีพายุ ลมพัดแรงมากค่ะ ก็ไม่รู้ว่าลูกแก้วจะมาถึงวันถัดไปนะ แต่เกิดความผิดปกติ เพราะว่าเป็นฤดูหนาว และสายๆ อีกวันหนึ่งก็มีไปรษณีย์มาส่งพัสดุ แกะกล่องออกมา...ใช่เลยที่เรารอคอย และฝนที่ตกหนักตั้งแต่กลางดึกจนถึงวันนั้น เป็นเหมือนสัญญาณบอกให้รับรู้ 555 แต่คนอย่างเราซะอย่าง ไม่เคยรู้อะไรกับใครเค้าเล้ยยยยย (รู้ทีหลังตาหลอด)

 

ถัดลงมาเป็นลูกแก้ว จะว่าสีเขียวใสก็ไม่ใช่ ฟ้าใสก็ไม่เชิง สีคล้ายๆ สีฟ้าน้ำทะเลใสๆ ค่ะ ลูกนี้หลวงพี่เป็นผู้ให้มา ท่านบอกว่าเป็นของเรา เคยเล่าไปแล้วนะว่าลูกแก้วนี้เกิดปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร ในโพสท์ก่อนหน้านี้ค่ะ (มีความลับค่ะ น้องที่เคยพบกันที่เชียงใหม่ อันมีอดีตชาติผูกพันเมื่อชาติภพของพระนางสมุนาเทวี เคยบอกไว้ว่าลูกแก้วสีประจำองค์สมุนาเทวี คือสีฟ้าน้ำทะเลใสๆ เป็นสีพิเศษ)

 

องค์เล็กๆ สีฟ้าสด เป็นหัวแหวนค่ะ มันหลุดออกจากตัวเรือน 555 เป็นแหวนที่ประมูลร่วมทำบุญ ได้มาอย่างฟลุ๊กๆ ค่ะ ไปเคาะราคาเล่นๆ กับเค้าแบบไม่ตั้งใจ

ถัดมาเป็นปฐวีธาตุ ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรค่ะ มีน้องคนนึงบอกว่าแม่ย่าเข็มทองท่านให้นำมาให้ โดยบอกว่าของสิ่งนี้เป็นของเรา มีประวัติอันยาวนานมาก อดีตชาติอีกแระ ก็อ่านไปเป็นนิทานแล้วกันนะ อดีตล่วงเลยมาหลายพันปี (ก็ไม่อยากจะบอกว่าหมื่นปี 555) มีเมืองๆ หนึ่งอยู่ทางภาคอีสานในปัจจุบันนี้แหละค่ะ ได้มีกษัตริย์นามว่า....(ลืม) เมืองๆ นี้นับถือและบูชาพญานาคค่ะ......ต่อมาเรื่องราวเป็นยังไงมายังไงก็ไม่รู้ (555) สรุปว่า ชิ้นที่เหมือนปฐวีธาตุนั้น คืออัฐิธาตุที่ชาวเมืองต่างนับถือบูชา ส่วนแม่ย่าเข็มทองคือพระมารดาของกษัตริย์พระองค์นั้น

 

เพชรพญานาคสัญฐาณน้ำเต้าสีขาว องค์นี้น้องที่อยู่ที่เชียงใหม่ให้มาค่ะ น้องบอกว่าองค์ปู่ภมรนาคราช ซึ่งเป็นอำมาตย์ฝ่ายขวาขององค์ศรีสัตตนาคราชให้นำมาให้เรา น้องหญิงคนนี้มีอดีตเป็นพระธิดาของท่านค่ะ และองค์ปู่ภมรทรงเป็นเชื้อพระวงศ์ พระญาติขององค์สมุนาเทวี

มีองค์จักรพรรดิ์ซึ่งเป็นเทพอยู่ที่เพชรพญานาคองค์นี้ นามว่า อัศวเทพจินดา ค่ะ ซึ่งเป็นเทพนาคราช มีหน้าที่ถอนคุณไสยมนต์ดำทุกชนิดค่ะ

 

ที่เหลือ สีน้ำเงินไม่รู้ว่ามาจากไหนเหมือนกัน อยู่ดีๆ ก็เจอในกล่องพัสดุไปรษณีย์เก่าๆ เป็นกล่องที่ส่งมาและเรานำของในกล่องออกหมดแล้ว แต่ยังไม่ได้ทิ้งกล่อง ปกติเป็นคนมัธยัสถ์ค่ะ (555) นำมารียูสได้อีก จึงไม่ได้ทิ้ง มีอยู่วันหนึ่งจะเก็บรวบรวมกล่องพัสดุไว้ให้เป็นที่เป็นทาง พอหยิบกล่องขึ้นมาก็ได้ยินเสียงดังกุกกัก จึงเปิดกล่องออกมาดู จ๊ะเอ๋...กับลูกแก้วสีน้ำเงินค่ะ ก็เลยเก็บไว้อีก ไม่รู้อีกว่าเป็นลูกแก้วอะไร (555)

ส่วนอีกสองชิ้นที่เป็นสีม่วง นั่นก็ไปประมูลร่วมทำบุญและได้มาอย่างฟลุ๊กๆ เช่นกันค่ะ...จบ

 

เตือนภัยผู้ใช้ Facebook Messenger App

http://pantip.com/topic/32541163]เตือน! ผู้ใช้บริการ Facebook Messenger App มันน่ากลัวมากๆ - Pantip

ตอนที่เข้าไปอ่านกระทู้ด้านบนก็แค่อ่านๆ ไป เพราะเราไม่ได้ใช้มือถือในการออนไลน์เฟสบุค แต่ก็ได้เจอเรื่องราวที่เป็นภัยกับตนเองค่ะ หลายครั้งด้วยกัน ตอนที่เจอใหม่ๆ ก็ยังไม่รู้ เพื่อนรุ่นพี่เป็นผู้หญิงโพสท์คลิปอนาจารลงบนไทม์ไลน์ของเรา อ้าวพี่ทำไมส่งอะไรมาให้เนี่ย ตอนนั้นคิดอย่างนั้นนะ ก็เลยส่งข้อความไปถามว่าพี่ส่งอะไรมาให้ แล้วเราก็ลบโพสท์ที่ไทม์ไลน์ทิ้งไป รออยู่นานเลย พี่ก็ไม่ส่งข้อความกลับมาถาม รู้สึกแปลกใจว่าพี่เค้าคงไม่ได้ออนเฟสบุคมั้ง เป็นเดือนๆ เลยค่ะ จึงแน่ใจว่าพี่เค้าไม่เคยออนเฟสบุค แล้วคลิปนั้นมันถูกส่งมาจากใคร ที่ไหน ก็เลยมาอ๋อ...ตอนที่มานึกถึงเรื่องราวในกระทู้ด้านบนค่ะ

ไม่ใช่แค่เฉพาะเพื่อนพี่สาวที่โดนแฮกเฟส สมาชิกในกลุ่มธรรมะของเราก็โดนแฮกเหมือนกัน วันดีคืนดีก็มีคลิปกระทำอนาจารร่วมเพศเข้าไปลงในกลุ่มธรรมะ เราลบโพสท์และผู้ใช้ออกไปเลยแบบแบนถาวร

จึงขอเตือนภัยผู้ที่ใช้มือถือในการออนไลน์เล่นเฟสบุค โปรดศึกษารายละเอียดของแอพพลิเคชั่นต่างๆ ให้ละเอียดถ้วนถี่ก่อนตัดสินใจนำมาใช้นะคะ ศึกษาถึงคุณและโทษให้ชัดเจนก่อน

 

กระทู้นี้มั่วๆ ดีเหมือนกันนะ เนื้อหาสาระแบบตามใจฉัน
มีแต่เรื่องเก่าๆ เรื่องใหม่ๆ ยังไม่มีเหตุเลย (มีแต่เล่าไม่ได้อ่ะ)

คืนหนึ่งของเดือนกรกฏาคม 2557 ฝันว่ามีชายรูปร่างสง่างาม ผิวขาว หล่อมาก มาหา ทรงเครื่องกษัตริย์สีทอง จำได้แค่นี้ ตื่นมาลืม จำได้แค่ความหล่อ 555

เช้าวันถัดมาขณะที่คุยแชทกับน้องสาวในห้องบ้านน้อยแสนรัก อยู่ๆ น้องสาวก็มีอาการผิดปกติ เป็นอันว่ารู้กันว่าจะมีผู้มาสื่อ แล้วน้องสาวก็ส่งข้อความมาว่า..........

 

" ใครกันหลงลืมสัญญา
จะกลับมาแม้นจักเนิ่นนานสักแค่ไหน
ใครกันพร่ำคำสัญญาไว้
เมื่อไปแล้วใยลืมคำ
เมื่อให้ความหวังให้คอย
ด้วยใจเศร้าสร้อยยังคอยแม้นหมดสิ้นความหวัง
ห่างร้างไกลลับไม่กลับคืนเวียงวัง
ไม่หวนกลับหลังปล่อยเราเฝ้าแต่รอ
กัลยานารีเจ้าหนีไกลไม่หวนกลับ
นี่ก้อนานนับล่วงมาเวลาเปลี่ยน
กาลนั้นหนอไม่อาจหมุนเปลี่ยน
คงเปลี่ยนเรื่อยไปเหมือนใจนาง
ตรอมตรมขมขื่นสะอื้นให้
ใจชายสลายด้วยใฝ่หา "
เจ้าจะกลับมาหรือไม่น้องยา
จงเอ่ยวาจามาเยือน "

 

ตอนที่อ่านบทกลอนนี้ รู้สึกปวดร้าวเข้าไปถึงใจ ใครตามหาใครอีก? หลังจากนั้น น้องสาวก็บอกว่าเห็นนิมิตชายแต่งกายเหมือนกษัตริย์ มาตามหาคนรัก นามว่า "ปทุมมาศ" อั้ยย่ะ!!! แล้วมาตามหาอะไรที่นี่ ใครคือปทุมมาศในอดีต ต้องมีใครสักคนแน่นอน

นั่นซิ! น้องสาวถามว่า "พี่....อ่านแล้วรู้สึกยังไง" ก็ตอบไปว่า "รู้สึกสงสาร และรู้สึกผิด" อร๊ายยยย...ฉันไม่ใช่ ปทุมมาศ น้าาาาาา (จบ)

 

คืนเพ็ญ 14 ค่ำเดือน 8 พรุ่งนี้วันอาสาฬหบูชา อย่าลืมไปทำบุญตักบาตรก่อนเข้าพรรษากันนะคะ

 

พญาเอรกปัตตนาคราช



ตายจากสงฆ์ไปเกิดเป็นพญานาค เนื่องจากจิตเศร้าหมองจากอาบัติปาจิตตีย์ แล้วมิได้แสดงอาบัตินั้นต่อคณะสงฆ์

 

โอ้....ชีวิต

 

บันทึกไว้เมื่อวันที่ 5-1-2014 เมื่อครั้งที่ไปอยู่วัดภูเพียง

วันนี้ได้ยืนมองใบไม้ที่สูงร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน...มันค่อยๆ ปลิดจากขั้วที่แก่ แล้วปลิวคว้างกลางอากาศท่ามกลางกระแสลม ช่วงเวลานั้นช่างเคว้งคว้างสิ้นดี...แต่แล้วความเคว้งคว้างก็สิ้นสุดลงเมื่อใบไม้กระทบผืนดิน...วันเวลาที่ผ่านไปทำให้ใบไม้นั้นเน่าเปื่อยผุพังลงไปในที่สุด...คลุกเคล้ารวมเป็นหนึ่งเดียวกับผืนดิน

แล้วใบใหม่ก็จะแตกออกมาแทนใบเก่าที่ร่วงจากขั้วไปแล้ว วัฏจักรนี้มีให้เราได้ดู ได้เห็นอยู่ทุกวัน แต่เราต่างมองข้ามมันไป...เพราะมัวแต่จ้องมองความสดใหม่บนต้นเพียงอย่างเดียว...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

เป็นครั้งแรกที่ได้ยืนมองพิจารณาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ต่างกับทุกวันที่ได้แต่กวาดใบไม้แห้งที่ร่วงลงมาเกลื่อนบนสนามหญ้าเท่านั้น