บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

จิตบอกว่ามันกลัวเสียงฟ้าเสียงฝน มันเลื้อยมาหาที่พึ่งและเพราะสัญชาติญาณในการป้องกันตัวของมัน เมื่อตัวมันไปกระทบอะไรมันก็กัดเป็นการป้องกันตัวมันเอง เป็นสัญชาติญาณของสัตว์เดรัจฉาน....มาสะดุดกับคำว่า "เดรัจฉาน" ความกลัวเป็นภูมิจิตของเดรัจฉาน เราไม่ใช่เดรัจฉานจะกลัวมันทำไม เราปฏิบัติเพื่อให้พ้นจากภูมิจิตที่เวียนว่ายอยู่ในกามาวจรภพไม่ใช่หรือ พิจารณามาถึงตรงนี้ เมตตาทะลักทะลวงเลยค่ะ เกิดความสงสารและเห็นใจตะขาบ ก็คิดต่อไปว่า...เราจะนอนกับตะขาบทั้งคืนหรือ เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามันจะไม่มาซุกเราอีก...555 คิดได้ดังนั้น ก็บอกกับตัวเองว่า "จะมานั่งโง่ถ่างตาจนสว่างทำไม ก็ไปนอนห้องอื่นก่อนซิ เช้าแล้วค่อยมาหาทางให้มันออกจากห้องไป" ค่ะ ก็เลยหอบเสื่อ หอบหมอน หอบผ้าห่ม ไปนอนห้องแม่ศรีที่อยู่อีกฟากของศาลา

เช้ามาก็กลับมาที่ห้อง กองผ้าห่มที่เอาปิดตัวตะขาบไว้ยังกองอยู่ที่เดิม ไปนั่งใจเย็นเปิดคอมก่อนพร้อมๆ กับคิดทบทวนไปมาว่าจะไปบอกให้ใครมาไล่มันดีหรือเปล่า ก็เกรงว่าคนจะตีมันตายอีก งั้นไม่บอกแล้วกัน ลองเปิดผ้าดูก่อนว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง พอเปิดผ้าห่มออกทุกอย่างว่างเปล่า ไม่มีตะขาบ!!!

มันคงหลบออกจากห้องไปตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากเสียงฟ้าเสียงฝนได้สงบลงแล้ว

 

...นิทานเรื่องนี้สอนให้พิจารณาจิตตนค่ะ ว่าในแต่ละขณะของจิต ในแต่ละขณะของการกระทำ จิตได้ดำเนินไปสู่ภูมิใดบ้าง เป็นการรู้จิตด้วยสติสัมปชัญญะ และดึงจิตกลับมาสู่ความเป็นปกติของมนุษย์ เทวดา หรือพรหม หรือตามที่ตนวางเป้าหมายเอาไว้

ขออนุโมทนากับตะขาบตนนั้น ที่มาแสดงให้เห็นสภาวธรรมที่เกิดขึ้นจริง ทำให้ได้แจ้งในเรื่องของภูมิจิต สาธุ

 

---เล่าสู่กันฟัง---
สภาวะของตนเองกับอารมณ์ต่างๆ ในปัจจุบัน

หากเราไม่ทิ้งการภาวนา การเกิดดับของอารมณ์ต่างๆ ของสภาวุะต่างๆ
มันจะสั้นเข้ามาเรื่อยๆ นะ ลองสังเกตดู
เรายังเห็นได้แค่แว้บเดียวเอง อารมณ์ซึ้งเนี่ยนะ
สติมันมาปังเลย
สัมปชัญญะจะฉอดๆๆ
สติสัมปชัญญะเป็นตัวเบรค กำลังจะไหลตามอารมณ์ มันเบรคกึ้กเลย
มันบอกว่า...นี่ๆ จะซึ้งไปทำไม ธรรมดาทั้งนั้น
เล่าให้ฟังเฉยๆ สภาวะทุกวันนี้
รู้สึกว่าแต่ละกระบวนการมันหดสั้นเขามา ไม่เนิ่นช้าเหมือนเมื่อก่อน
ผลของการปฏิบัติต้องทนต่อการพิสูจน์ได้
ไม่ใช่ใครพิสูจน์นะ เรานี่แหละพิสูจน์เองจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริง จากการกระทบจริง
ถ้าเรามัวแต่หลบหลีก ซ่อนเร้น เราก็จะไม่รู้จริงในผลของการปฏิบัติของตน ได้แต่เพียงนึกคิดไปอย่างเดียว
หลงก็รู้ว่าหลง แล้วหลงครั้งต่อๆ ไป มันจะค่อยๆ ลดลงไปเอง
จากสติรู้นี่แหละ รู้ด้วยปัญญา เป็นการสั่งสมรอบของปัญญา
ไปเรื่อยๆ นะ แต่คนอื่นๆ หลบไปกันเอง
เจือจางมันไปเรื่อยๆ นะ
ไม่หักทีเดียว
ตามจังหวะ
นิ่มนวล ประนีประนอม
ค่อยๆ ตบ ให้น่วมๆ ไปก่อน
ไม่สร้างเหตุอันเป็นอุปสรรคให้แก่ตนเอง
ทำทางให้ราบเรียบเข้าไว้
เคยมีคนตำหนิเราว่า ติดอุเบกขาทำให้ไม่ก้าวหน้า
แล้วต่อมาเค้าก็มาบอกใหม่ว่า อุเบกขาก็ทำให้ถึงนิพพานได้
ไม่มีอะไรแน่นอนสักอย่าง เราเพียรเอง เราย่อมรู้เอง
เล่าสู่กันฟัง คำคนมีอยู่ทั่วไป เพียงเราไม่ยึดมาใส่ใจมันก็จบ
หนทางของผู้กล้า ไม่มีใครทำให้เราสำเร็จได้หรอก หากเราไม่ลงมือทำ
ยิ่งสนใจมาก ก็ยิ่งมีอุปาทานมาก ฟุ้งมาก
เตือนเพื่อนๆ ที่ยังอ่อนไหวกับคำคนนะ

 

น้ำค้างกับยอดหญ้า....คือธรรมชาติที่เกื้อกูลกัน

 

ตื่นในหลับ กับหลับในตื่น ไม่เหมือนกันนะ
แล้วเราเป็นผู้ตื่นในหลับหรือหลับในตื่น

ความหมายของตื่นในหลับ

โลกที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เหมือนโลกของความฝัน โลกของจินตนาการ เพราะไม่ได้มีอยู่จริงตามที่รู้สึกนึกคิด เรียกว่าโลกแห่งความฝันก็ได้ ต่างคนต่างก็ฝันกันไป การได้รู้เห็นตามความเป็นจริงเป็นการตื่นในหลับ ไม่คล้อย ไม่เคลิ้มไปตามอารมณ์ความรู้สึกที่ปรุงแต่งขึ้นมา รู้เท่าทันกิเลสตัณหาอุปาทาน หรือที่เรียกว่ามีสติระลึกรู้สึกตัวทั่วพร้อมนั่นเอง

ความหมายของหลับในตื่น

ก็คือการลืมตาตื่นแต่ยังตกอยู่ในห้วงของภวังค์ ห้วงของความคิด ห้วงของการปรุงแต่งสังขารตลอดเวลา ชีวิตที่เต็มไปด้วยจินตนาการฝันเฟื่องไปไม่หยุดไม่หย่อน หัวเราะร้องไห้สลับกันไปมาอย่างนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะฝันไม่เป็นจริงสักที มีความอดทนที่จะฝันต่อไปเรื่อยๆ แม้ไม่รู้ว่าจะสำเร็จสมหวังในวันไหน เพราะไม่เคยลืมตาตื่นเห็นโลกตามเป็นจริงอย่างชัดเจน

แล้วปัจจุบันเราเป็นแบบไหน พิจารณาเอาเอง

 

ก็พูดๆ ไป

วันนี้เสพนันทิเต็มที่เลย
ชอบฟังเพลงช้าๆ แล้วก็ตรองไป
ตรองสิ่งที่กระทบทางตากับทางหู
อืม มันเพลินดี รู้แค่นั้นแหละ ก๊ากๆๆๆๆ
ดูอารมณ์จิตตนไป
ภาวนาทั้งกลางวันและกลางคืนนะ นี่คือสิ่งที่กระทำอยู่ในทุกวัน
ตัวเจ้าของรู้เองนั่นแหละ ไม่ต้องให้ใครมาบอก
กิเลสก็คือกิเลส จิตก็คือจิต มันคนละส่วนกันอยู่แล้ว จะเข้าไปถึงจิตได้ไง
กิเลสมันเกาะอยู่ที่อายตนะและขันธ์ห้า
เกิดและดับอยู่ตรงนั้น
ทำยังไงให้ราคะย้อมจิตไม่ได้
ไม่มีสัญญา เพราะไม่มีสังขาร
ฟังอย่างเดียว อ่านอย่างเดียว ไม่คิด
ไหลไปตามจังหวะของเสียงเพลง
อะไรที่เห็นว่าไม่มี อย่านิ่งนอนใจ วนลูปมันไป
ต้องรู้จักมันอย่างมืออาชีพก่อน
แม้แต่ทุกข์ ท่านยังให้รู้จักซ้ำๆ รู้จักจนมันซึมซาบลงไป ให้ใจรู้สึกและรับรู้ว่าทุกข์มีลักษณะอย่างไรบ้าง
มีกี่แบบ แต่ละแบบ เกิดจากเหตุอันใดบ้าง
เราจะรู้จากตำราแค่ว่า เหตุแห่งทุกข์ คือ ตัณหาสาม
แต่ก็ยังไม่รู้จักมันจริงๆ สักอย่างเดียว
เพราะถ้ารู้จักมันจริงๆ แล้ว ทุกคนคงไม่นิ่งนอนใจที่จะละออกจากเหตุจริงๆ
ให้ใจมันบอกว่าเข็ดแล้ว เข็ดแล้ว นั่นแหละ
ถ้ายังเบื่อๆ อยากๆ อยู่ อย่าเพิ่งบอกว่าตนเข็ดทุกข์แล้ว
พอมันเข็ดแล้ว มันจะเดินหน้าหาทางพ้นทุกข์เพียงอย่างเดียว อะไรๆ ก็ไม่เอาทั้งนั้น
จิตที่รู้จักแต่ของปลอม ก็ได้พบเจอแต่ของปลอม
จิตจึงไม่ยอมปล่อยอะไรๆ ที่ยึดไว้ได้สักที
ยึดทรัพย์ซิ แบบที่เค้ายึดกันอ่ะ 555
ยึดสวย ยึดรวย ยึดหล่อ
นี่นะ ยึดตั้งแต่สังคมภายนอก จนมาถึงสังคมภายในเลย ไม่ใช่น้อยๆ
ตอนนี้เราก็ยึดกระทู้ 555

 

เมื่อคืนฝันเห็นหลวงปู่แหวน ท่านบอกว่าช่วงนี้ท่านจะมาดูแล
วันนี้ก็เลยขอยกคติธรรมคำสอนของหลวงปู่แหวน มาให้อ่านกันนะ

“บารมีต้องสร้างเอา เหมือนอยากให้มะม่วงของตน มีผลดก ก็ต้องหมั่น บำรุงรักษาเอา ไม่ใช่แกไปชื่นชมต้นมะม่วงของคนอื่น ต้องไปปลูก ไปบำรุงต้นมะม่วงของตนเอง”

"มันเกิดขึ้นมาแล้ว
เกิดดีเกิดชั่ว เกิดผิดเกิดถูก
มันก็ดับไป ถ้ารู้เท่าทันมัน"

“ของดีอะไร อะไรคือของดี ของดีก็มีอยู่ด้วยกันทุกคนแล้ว”
การที่ร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บไข้ได้พยาธินั้น ก็มีของดีแล้ว การมีร่างกายแข็งแรง มีอวัยวะ ครบถ้วน ไม่บกพร่องวิกลวิการ อันนี้ก็เป็นของดีแล้วของดีมีอยู่ในตน ไม่รู้จะไปเอาของดีที่ไหนอีก สมบัติของดีจากเจ้าพ่อ เจ้าเแม่ให้มา ก็เป็น ของดีอยู่แล้ว มีอยู่แล้วทุกคน จะไปเอาของดีที่ไหนอีกของดีก็ต้องทำให้มันเกิดมันมีขึ้นในจิตใจของตน ความดีอันใด ที่ยังไม่มี ก็ต้องเพียรพยายาม ทำให้เกิดให้มีขึ้นนี่แหละของดีของดีอยู่แล้ว ในตัวของเราทุกๆ คน มองให้มันเห็น หาให้มันเห็น ภายในตนของตนนี่แหละ จึงใช้ได้ ถ้าไปมองหาแสวงหาของดี ภายนอกแล้วใช้ไม่ได้

“เรื่องราวเต็มโลก เต็มบ้านเมือง เราก็วางเสีย ละเสีย ละอยู่ที่กาย ที่ใจตนนี่แหละ อย่าไปละที่อื่น การหอบอดีต และอนาคต มาหมักสมไว้ในใจ ก็เป็นทุกข์ ตัดออกให้หมด…”

"ตา เป็นเหตุ หู เป็นเหตุ จมูก เป็นเหตุ เป็นเหตุแห่งความรักความชัง ตา เป็นเหตุ เมื่อได้เห็นรูปสวย รูปงาม รูปอัปลักษณ์ น่าเกลียดน่าชัง หู เป็นเหตุ ได้ยินเสียงการประโคมขับร้องอันไพเราะ หรือเสียงน่ารำคาญ จมูกและใจก็เหมือนกัน ถ้าดีเป็นน่ารัก มันก็ติดก็หลง ถ้าตรงกันข้าม มันก็เกลียดก็ชัง จึงว่ามันเป็นเหตุ"

"ภายใต้หนังกำพร้าของคนเรามีแต่ความโสโครก น่าเกลียดน่าสะอิดสะเอียน มีอวัยวะภายใน เช่น ตับ ไต ไส้น้อย ไส้ใหญ่ กระเพาะ น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำดี อุจจาระ ปัสสาวะ เหงื่อไคล ขังอยู่ภายในร่างกายโดยมีหนังกำพร่าห่อหุ้มอยู่ ถ้าลอกหนังออกจะเห็นร่างมีเลือดไหลโซมกาย เนื้อที่ปราศจากผิวหนังห่อหุ้มจะมองไม่เห็นความสวยสดงดงามเลย มองแล้วอยากจะอาเจียนมากกว่าน่ารัก ที่พอจะมองเห็นว่าสวยงามก็ตรงผิวหนังห่อหุ้มเท่านั้น ผิวหนังนี้ก็ใช่ว่าจะเกลี้ยงเกลาเสมอไปไม่ คนเราต้องคอยอาบน้ำชำระล้างทุกวันเพราะสิ่งโสโครกเหงื่อไคลภายในหลั่งไหลออกมาลบเลือนความผุดผ่องของผิวกายอยู่ตลอดวัน ถ้าไม่คอยชำระล้างก็จะสกปรกเหม็นสาบน่ารังเกียจ ทางช่องทวารขับถ่ายอุจจาระปัสสาวะ ก็หลั่งไหลออกมาตามกำหนดเวลาของมันทุกวัน น่ารังเกียจ เลอะเทอะโสมม ซึ่งเจ้าของไม่ปรารถนาจะแตะต้องทั้งๆ ที่เป็นของในกายของตัวเองยิ่งพิจารณาไปคนเราก็คือส้วมเคลื่อนที่ หรือป่าช้าที่บรรจุซากศพเคลื่อนที่ และเป็นผีเน่าที่เดินได้ดีๆ นี่เอง"

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

 

บทความดีๆ ...ข้อคิดเตือนใจค่ะ เอามาฝากกันนะ

กระจกเงา….

” จริง ๆ แล้ว คนรอบข้างก็เปรียบเสมือนกระจกที่วางในมุมต่าง ๆ
องศาต่าง ๆ ที่สะท้อนให้เห็นจุดเด่นหรือจุดด้อย
ข้อดีหรือข้อเสียของตัวเรา
ซึ่งหากเรายึดติดกับกระจกบานเดียว …..
เราก็จะไม่เห็นด้านอื่น ๆ ของตัวเอง
แล้วตัวเราก็จะเป็นอย่างนั้นไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

…. แต่ถ้าเรายอมไปใช้กระจกบานอื่น
และยอมเป็นกระจกให้คนอื่นบ้าง
ยอมที่จะมองเห็นปัญหาหรือ
อุปสรรคจากกระจกบานอื่นบ้าง ….
ต่างฝ่ายต่างเป็นกระจกสะท้อนมุมมองซึ่งกันและกัน ….

… เมื่อถึงตอนนั้น …. เงาในกระจกก็อาจจะเปลี่ยนไป …..
เราอาจเห็นสิ่งสวยงามได้ชัดเจนแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นก็เป็นได้ ”...

 

ลองปั้นพญานาคค่ะ เริ่มปั้นตั้งแต่วันที่ 29/5/59 เพิ่งปั้นเสร็จวันนี้ ก็เลยเอามาอวด

ยังไม่ได้ลงสี แรงบันดาลใจเกิดจากน้องคนหนึ่งที่รู้จักกันทางเฟส ส่งรูปพญานาคที่เธออยากได้คู่หนึ่งมาให้ดู เธอบอกว่าเธอมักจะฝันเห็นพญานาคลักษณะนี้และสีนี้เป็นประจำ พอไปเห็นรูปที่มีคนนำมาลงโฆษณาให้บูชา เธอก็ได้รู้ว่าพญานาคในฝันของเธอนั้นมีอยู่จริง แต่เธอไม่มีเงินพอที่จะบูชา ได้ฟังเธอเล่าแล้วสงสารค่ะ ความสงสารก็เลยเป็นแรงบันดาลใจที่จะปั้นพญานาคไว้ให้เธอได้บูชา พอดีมีเพชรพญานาคองค์จิ๋วเหลืออยู่ 1 องค์พอดี ไม่กล้าให้ใครเพราะว่าองค์เล็กมาก จึงนำมาติดองค์พญานาคที่ปั้นซะเลย

อ้อ...พญานาคที่น้องคนนั้นฝันเห็นบ่อยๆ เป็นสีทองกับสีขาวขลิบทองค่ะ

งานชิ้นแรกยังไม่ละเอียดดีนะคะ เพราะไม่เคยปั้นมาก่อน

 

พอคิดว่าจะปั้นพญานาค โดยที่ไม่เคยปั้นมาก่อนเลย แต่มีความเชื่อมั่นว่าตนปั้นได้แน่นอน ก็แปลกดีเหมือนกัน

คืนแรกก็นอนคิดว่าเราจะปั้นอย่างไร เริ่มจากตรงไหน วิธีการต้องทำอย่างไรบ้าง ก็เกิดภาพนิมิตขึ้นมาในจิตว่าทำอย่างนี้นะ อย่างนี้นะ
ต้องมีลักษณะอย่างนี้นะ หงอนอย่างนี้นะ เขี้ยวอย่างนี้นะ ต้องปั้นอันไหนก่อน อันไหนหลัง....ตื่นเช้ามาก็จัดเลยค่ะ

 

อย่างนี้ต้องเรียกว่า "เห่อ"
ภูมิใจค่ะ ที่ตัวเองทำได้

 

อวดรูปปั้นที่เพิ่งปั้นเสร็จเป็นองค์ที่สองค่ะ
ภาพที่ห้า-หก เทียบให้ดูกับองค์แรก
(ยังไม่ได้ลงสีนะ)

 

ทดลองสีค่ะ

 

การปั้นพญานาคเป็นอุบายในการปฏิบัติธรรม

ก็หาเหตุทำไปนั่นแหละนะ อยู่ว่างๆ ดูลมหายใจอย่างเดียวก็ได้แค่ดูลมหายใจ ออนเฟส ออนเวป ออนแชท ก็ดูเรื่องการกระทบ ูดูอารมณ์เมื่อถูกกระทบ อะไรๆ ที่ทำบ่อยๆ มันก็กลายเป็นชินไป เริ่มมองไม่เห็นผลด้านการปฏิบัติแระ 555

ทีนี้พอมาปั้นพญานาคด้วย ก็ได้สติปัฏฐาน จิตจดจ่อกับชิ้นงาน ไม่ส่งจิตออกนอก ไม่มีเวลาปรุงแต่งอุปาทานสังขาร ดำรงอยู่ในสมาธิจิตและสัมปชัญญะที่คอยบอกว่าต้องทำอะไรต่อไป ทำยังไง เริ่มจากไหนก่อน

ตอนนี้เริ่มว่างเพราะวางมือจากงานปั้น หันมาปรุงแต่งเรื่องราวเล่าสู่กันฟัง กร๊ากๆๆๆ

 

ได้สีถูกใจก็เสร็จสมบูรณ์ไปหนึ่งองค์ค่ะ
ฝีมือสมัครเล่น ยังไม่เข้าขั้นมืออาชีพ คงต้องปั้นอีกหลายๆ องค์ 555

 

ระยะนี้คงมีแต่เรื่องอวดผลงานปั้นนะคะ
เพราะต้องปั้นทั้งหมด 10 องค์ (ไม่นับรวมองค์เล็ก)

 

นิทานเรื่อง...ช่วยด้วยครับ!!! ทองผมหาย

วันนี้
Kaew 16:00...หวัดดีครับ พี่สบายดีครับ
Nou 16:00.....สวัสดีค่ะคุณ สบายดีค่ะ เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณพ่อ
Kaew 16:01...ขอบคุณครับ พึ่งกลับจากงานปริวาสกรรม
Nou 16:01.....อนุโมทนาสาธุค่ะ
Kaew 16:02...สาธุครับ แต่ต้องมาเสียใจเมื่อมีขโมยเข้าบ้าน
Nou 16:03.....อ้าว
Kaew 16:03...มาขโมยทองคำที่เก็บไว้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
Nou 16:04.....มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ค่ะ
Kaew 16:04...ไม่ครับแต่ทองหายไป 3บาท/ใช่ครับ
Nou 16:05......คิดว่าให้ทานไปค่ะ เค้าคงเดือดร้อนจริงๆ
Kaew 16:05....สาธุครับ ไม่ได้โกรธเขาแต่แค่อยากรู้ว่าใครเอาไป
Nou 16:06......คนในบ้านหรือเปล่าคะ
Kaew 16:06....ผมอยู่คนเดียวครับ พี่นั่งดูได้ไหมครับ
Nou 16:07......ไม่มีความสามารถค่ะ ก็น่าจะเป็นคนที่คุณรู้จัก
Kaew 16:08....ต้องขอโทษที่เอาเรื่องโลกมาเล่าให้ฟัง
Nou 16:08......มีร่องรอยการรื้อค้นหรือเปล่าคะ/ไม่เป็นไรค่ะ ยินดี
Kaew 16:09....ไม่มีเลยครับ
Nou 16:09......แสดงว่าต้องรู้ที่เก็บเป็นอย่างดี
Kaew 16:10....อาจจะเข้าไปค้นหาแล้วเจอ ก็เลยเอาไปเลย
Nou 16:10......ไม่ได้ซ่อนไว้หรอคะ
Kaew 16:11....ซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าครับ
Nou 16:11......คุณหาดูทั่วแล้วหรือคะ
Kaew 16:12....ใช่ครับ เพราะมั่นใจว่าเก็บเอาไว้ตรงนั้น
Nou 16:12......บ้านมีรอยงัดแงะป่าว
Kaew 16:12....ไม่มีเลยครับ พอจะช่วยได้ไหมครับ
Nou 16:13......คิดดีๆนะ เปลี่ยนที่เก็บเองแล้วลืมหรือป่าว
Kaew 16:13....พี่เห็นว่ายังอยู่ไหมครับ ผมหาดีแล้ว
Nou 16:14......ถ้าตามที่คุณบอกว่า ก็ไม่น่าจะหายนะคะ
Kaew 16:14....ใช่ครับแต่หาไม่เจอ
Nou 16:15......ลองจุดธูปบอกกับเจ้าที่ๆ บ้านดูนะคะ
Kaew 16:15....ครับ ขอให้ท่านช่วยหรือครับ
Nou 16:16......ถ้าไม่หายก็ขอให้รู้ว่าตกหล่นที่ไหน ถ้าหายก็ขอให้รู้ว่าใครเอาไป ลองดูนะคะ
Kaew 16:16....ขอบคุณครับ
Nou 16:16......พี่ว่าหล่นอยู่ที่ซอกตู้ เดานะคะ
Kaew 16:17....จะลองดูครับ
Nou 16:17......ค่ะ ขอให้เจอนะคะ
Kaew 16:17....ขอบคุณครับ
Nou 16:17......ยินดีค่ะ
Kaew 16:18....วันที่20-30มีงานปริวาสกรรมที่กุมภวาปี อุดรธานีสนใจไหมครับ
Nou 16:19......สนใจค่ะ แต่คงเดินทางไม่ได้ พี่สาวผ่าตัดค่ะ ต้องไปเฝ้าไข้
Kaew 16:19....ครับ ขอให้หายเร็วๆนะครับ
Nou 16:20......ขอบคุณค่ะ จุดธูปส่งบุญให้เจ้าที่แล้วขอให้ท่านช่วยนะคะ จากนั้นลองไปหาดูใหม่ ท่านคงแกล้งปิดตา
Kaew 16:21....ใช่ไหมครับ ขอบคุณมาก
Nou 16:22......ไปทำบุญทำกุศลมา ท่านก็คงอยากได้บ้างนะคะ
Kaew 16:22....แต่ผมก็แผ่ให้นะครับ ทั้งแผ่ไปให้ไม่มีที่สุดและไม่มีประมาณ
Nou 16:23......บ้านเราเอง ไม่ได้ถูกงัดแงะแต่ของหาย ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ถ้าเราไม่ได้ให้คนอื่นไปเอง หรือมีคนอื่นที่เราพาเข้ามาในบ้านเราแล้วเห็น ลองพิจารณาดูนะคะ
Kaew 16:46....ขอบคุณมากครับพี่ ผมตั้งสติอุทิศบุญแล้วลองกลับเข้าไปค้นหา เจอแล้วครับ
Nou 16:48......สาธุ
Kaew 16:48....ขอบคุณพี่ที่ช่วยชี้ทาง ขอบคุณมากๆ
Nou 16:48......องค์แม่บอกค่ะว่าไม่หาย
Kaew 16:48....ท่านคงอยากได้บุญได้กุศล
Nou 16:48......ใช่ค่ะ
Kaew 16:49....ขอบคุณมาก
Nou 16:49......แค่บังตา
Kaew 16:50....บังตาจนผมต้องไปแจ้งความเอาไว้
Nou 16:50......อ้าว อย่างนี้ก็ต้องไปถอนแจ้งความซิคะ
Kaew 16:51....ใช่ครับเพราะเมื่อเช้านี้ค้นหากันทั้งบ้าน
Nou 16:51......555
Kaew 16:51....ใช่ครับ พี่แม่นมากครับ
Nou 16:51......เจอที่ไหนคะ
Kaew 16:51....เจอในตู้เสื้อผ้าที่เก็บเอาไว้ครับ
Nou 16:52......555
Kaew 16:52....หาหลายรอบแต่มาเจอตอนที่พี่บอก
Nou 16:52......ชิมิ
Kaew 16:54....ถ้ามีโอกาสอยากชวนพี่มามาปฏิบัติธรรมที่บ้านด้วย จะได้เป็นศิริมงคล
Nou 16:54......ถ้ามีโอกาสคงได้ไปค่ะ
Kaew 16:55....ขอบคุณครับ
Nou 16:55......ยินดีค่ะ
....................สิ้นสุดการสนทนา.................

 

ภาพของคนดี ภาพของคนอยากดี ภาพของคนแสร้งดี ภาพพวกนี้ล้วนลวงตา

เมื่อคืนฝันว่าสนทนาธรรมอีกแล้ว เรื่องโลกลวง ลวงให้เราทำ แล้วก็ลวงให้เราเล่า ต่างคนก็ต่างนำเรื่องราวที่ถูกโลกลวงมาเล่า โดยไม่รู้ว่าได้ถูกมายาของโลกหลอกลวง แล้วในที่สุดก็ไม่มีทั้งคนถูกลวงและคนเล่าเรื่องลวง กลายเป็นอนัตตา

ในฝันนั้น จิตเข้าใจเรื่องนี้ละเอียดลึกซึ้ง ได้เห็นความจริงของสิ่งทั้งปวงที่เป็นอนัตตา แต่เราๆ ก็ยังถูกลวงให้หลงได้...เห้ออออออ....หลงรูปนาม

 

ชีพต้องดำเนินไปด้วยลมหายใจ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่
จงใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่กายและใจ
อย่าหายใจทิ้งๆ ขว้างๆ ไปวันๆ โดยเปล่าประโยชน์ โดยไม่รู้ทิศทาง

 

มาอัพเดทผลงานค่ะ พญานาคนะไม่ใช่มังกร

ตามที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้วว่ามีแรงบันดาลใจมาจากน้องคนหนึ่งทางเฟสบุค แต่หลังจากปั้นเสร็จไปแล้ว มีคนเข้ามาชมภาพแล้วชอบ อยากได้ไว้บูชาบ้างก็เลยรับปั้นเพิ่ม ตอนนี้ 10 องค์ค่ะ เสร็จสมบูรณ์ไปแล้ว 3 องค์ ไม่รวมองค์เล็ก กำลังปั้นต่อองค์ที่ 4

เหตุมาจากแม่ย่ากฤษณาฯ ท่านต้องการประทานพรให้ลูกหลานบริวารที่ประพฤติตนอยู่ในศีลในธรรม และต้องการให้ปฏิบัติธรรมอย่างถูกทาง เป็นสัมมาทิฏฐิอันจะนำไปสู่ปฏิเวธ

จึงอนุญาตให้ปั้นรูปพญานาคแทนองค์ โดยใช้สีขาวกับสีทองเท่านั้นค่ะ