บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

และแล้วรูปปั้นพญานาค 5 เศียรก็ได้อุบัติขึ้นโดยมือเรา 7 เศียรกำลังตามมาค่ะ
งานนี้ขอบอกว่าเป็นนาคเกี้ยว อิอิ รอชมกันนะคะ

 

เพราะเราคู่กัน

 

มาอัพเดทกระทู้ด้วยภาพค่ะ

 

เล่าสู่กันฟังนะ

เราไม่ใช่ผู้มีศรัทธาในพญานาค ไม่ชื่นชมด้วยซ้ำไปเวลาที่เห็นผู้ที่อ้างตนว่าเป็นลูกเป็นหลานพญานาค แล้วมาอวดฤทธิ์อวดเดชกัน เราศรัทธาในพระรัตนตรัย แต่ที่ได้มาปั้นองค์พญานาค ได้เคยบอกเล่าไปแล้วว่าเป็นไปตามเหตุ มีแรงบันดาลใจมาจากลูกที่มีศรัทธาในองค์พญานาค แต่มีวิบากกรรมตามส่งผลมากเหลือเกิน ด้วยความสงสารจึงปั้นองค์พญานาคขึ้นมาแทนตนฝากกระแสธรรมลงไปที่รูปปั้นนั้น เพื่อช่วยลดทอนวิบากกรรม ให้ไปบูชาและเข้าสู่ทางธรรมอันเป็นหนทางหลุดพ้นได้อย่างแท้จริง

ทีนี้ พอนำมาลงเฟส ผู้ที่ได้พบเห็นเกิดความชอบอยากได้ไปบูชาบ้าง เราก็ปั้นให้ พอปั้นเสร็จ วัดศรัทธากันตรงนี้ได้เลยนะ พวกที่บอกว่าเก็บไว้ก่อนจะมาเชิญไปบูชาด้วยตนเอง นี่ต้องตั้งวางไว้บนหัวนอนกันเลย เพราะสถานที่บ้านคับแคบ ไม่มีที่จัดเก็บเป็นกิจจะลักษณะ ตอนนี้อยู่บนหัวนอน 3 องค์ เราก็บ่นในใจไปว่า คงไม่สวยงามโดนใจ เค้าจึงไม่ต้องการ ถ้าต้องการให้ปั้นอีกก็ขอให้มีโชคกับเค้าบ้าง จะได้มีปัจจัยไปทำกุศลบำรุงพระพุทธศาสนา พอนึกไปแล้วก็มาพิจารณา เราไม่เล่นหวยนี่หว่า นั่นเป็นอบายมุข เป็นกิเลสความโลภ ถ้างั้นให้โชคคนในบ้านแล้วกัน ทำยังไงก็ได้ให้คนในบ้านคนใดคนหนึ่งมีโชคลาภ นึกในใจนะ ไม่ได้มานั่งกราบไหว้กันหรอก งวดนี้น้องชายถูกหวยค่ะ หลานชายผู้ออกทุนในการจัดซื้อวัสดุงานปั้น ก็ไปจองรถแล้ว

มีผู้สนใจต้องการได้องค์พญานาคที่เราปั้นไปบูชา จึงทำให้สัมผัสได้ว่าพญานาครักและห่วงใยลูกหลาน ต้องการให้ปฏิบัติธรรม ต้องการให้เข้าถึงธรรม ช่วงนี้ท่านจึงลงมาป้วนๆ เปี้ยนๆ อยู่ข้างๆ เรา 555

ท่านใดที่เป็นลูกๆ หลานๆ ท่าน ที่ยังปฏิบัติบ้าง ทิ้งบ้าง คือปฏิบัติแบบเช้าชามเย็นชาม ท่านจะมาให้นิมิตเองนะ อย่ารอนิมิตจากเรา เพราะเราคงไม่มีนิมิตในเรื่องของใครที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันมาในอดีต นิมิตเรื่องของตัวเองนานๆ จึงจะมีปรากฏสักครั้งนึง ถ้าไม่มีเหตุสำคัญจำเป็นจริงๆ เทพนิมิตนะ ไม่ใช่ฝันเพ้อเจ้อฟุ้งไปตามกิเลส

ก็เล่าให้ฟังสำหรับผู้ที่มีศรัทธาจริงๆ ศรัทธานั้นก็จะนำพาท่านไปสู่หนทางที่ชอบอันเป็นสัมมาทิฏฐิเอง ไม่ใช่มิจฉาทิฏฐิที่หลงไปตามโมหะอวิชชา ไปในเรื่องฤทธิ์เรื่องเดช เวทมนต์คาถาต่างๆ

ความจริงมีเรื่องเล่าเยอะนะ เพราะสัมผัสได้ด้วยจิต รู้ขึ้นมาในจิต แต่เล่าไปให้ผู้ที่ยังมีกิเลสหนาแน่นอยู่อ่านกัน ก็จะปรุงแต่งกันไปตามอุปาทานของตน ไม่ดีแน่...พูดเหมือนเราหมดกิเลสแล้วอย่างนั้นแหละ ยังจ้ะ ยังไม่หมดกิเลส ยังมีกิเลสอยู่ แต่มีสติเป็นแม่ทัพใหญ่ในการที่จะปรุงแต่งสังขารหรือไม่ปรุงแต่งสังขารนะ

 

พัฒนาการ 5 เศียรค่ะ ทำไปก็นั่งเล่นไป ไม่ซีเรียส เรื่อยๆ มาเรียงๆ ตลอด

ระยะนี้ นอนเกือบตีสองทุกคืนเลย สวดมนต์และสัพเพฯ จบหรือเปล่าก็ไม่รู้
สวดมนต์ในใจ หายไปตอนไหนไม่รู้

เมื่อก่อนพอคำสวดในใจหายจะต้องกลับมาเริ่มต้นสวดใหม่ทุกครั้งเลย แต่ปัจจุบัน...หายแล้วหายเลย จิตจะหลับๆ ตื่นๆ อ้าวไม่ใช่ซิ สติหลับๆ ตื่นๆ 555

นอนปวดมือ นั่งนวดกระดาษกับกาว นั่งปั้น ตั้งแต่ลืมตาตื่นไปจนถึงเวลานอน เวลานอนจะรู้สึกว่ามือบวม ตึง และปวด จะรู้สึกตอนใกล้จะตื่นนะ

ได้พิจารณาทุกขเวทนาและมรณานุสสติ ก็คุยกับตัวเองว่าหากตายไปตอนที่ยังมีทุกขเวทนาอย่างนี้ คงเป็นการตายที่ทรมานมากเลย เห็นความเจ็บปวดทุรนทุรายนั้น...แล้วถ้าเราตายไปในขณะที่เกิดทุกขเวทนาอย่างนี้....เราจะก้าวข้ามมันไปได้อย่างไร? คงต้องกลับมาทบทวนตนอีกครั้ง

เวลาที่เห็นใครๆ สนทนาธรรมกัน ก็รู้สึกเฉยๆ ไม่สนใจเหมือนเมื่อก่อน มันวางอารมณ์ธรรมไปหมด เห็นเป็นเรื่องธรรมดาไป ที่บอกว่าธรรมดาหมายถึงผู้ที่สนใจในธรรมมักจะสนทนาและถกธรรมกัน ผิดบ้าง ถูกบ้าง ก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ที่กำลังศึกษาธรรม เราไม่ต้องเข้าไปแทรกแซง วางธุระในเรื่องนี้ไปจนถึงสภาวธรรมของตนก็วางไปเหมือนกัน 555 ไม่ได้สนใจอยากรู้เลยว่าตอนนี้อารมณ์จิตเป็นอย่างไร ก็ไม่ได้เฉยซะทีเดียว ยังมีอารมณ์สนุกสนานครื้นเครง ในเมื่อเรายังอยู่ท่ามกลางของความเปลี่ยนแปลงจึงไปยึดถืออะไรไม่ได้เลย...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

 

แม่ย่าทองคำ...มีทรัพย์มากมายมหาศาลไว้ให้ลูกหลาน
ใช้เท่าไหร่ก็ไม่รู้จักหมดนะ
เสร็จสมบูรณ์ไปแล้วหนึ่งองค์ค่ะ

 

อวดผลงานที่ยังไม่ 100% ค่ะ

 

ลักษณะของนาคตัวผู้กับนาคตัวเมีย

เราได้นิมิตนี้เมื่อตอนอายุสิบสองขวบ ได้เห็นพญานาคมานอนเหยีดยาวขวางอยู่หน้าบ้านของบ้านทุกหลัง ตอนนั้นก็ได้รับรู้ว่าพญานาคเป็นภูมิของพระภูมิเจ้าที่ จากนั้นก็มองและพิจารณาพญานาคของบ้านแต่ละหลัง มองไปที่ตนไหนจิตก็บอกว่านี่เป็นพญานาคตัวเมีย นั่นเป็นพญานาคตัวผู้ ตัวผู้จะมีลักษณะงดงามปราดเปรียวกว่าตัวเมีย สีสันต์ก็สดสวยกว่า ครีบและหางก็ยาวกว่า ลำตัวยาวกว่า ส่วนตัวเมียจะสั้นๆ ป้อมๆ ไม่สวยงาม....ลักษณะของพญานาคที่เห็นในนิมิต มีลักษณะเหมือนกับพญานาคบนกล่องไม้ขีดไฟตราพญานาค ไม่มีหรอกลายกนกสามชั้นสี่ชั้น อันนั้นมันเป็นศิลปะลายไทยที่ผู้ปั้นเค้าใส่ลงไปเพื่อเพิ่มความงดงามอ่อนช้อยของชิ้นงาน กร๊ากๆๆ

เราก็เลยจดจำมา จดจำเอาไว้เผื่อได้พบเจอตัวจริงแบบจะจะ จะได้รู้ว่าเป็นนาคาหรือนาคี 555

 

เป็นนักปฏิบัติอย่าไปติดสถานที่ กายต้องทำหน้าที่ของกาย หน้าที่ของกายคือ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ขี้ฯลฯ ทำกิจไปตามตำแหน่งที่โลกเค้าสมมติมาให้ ก็ทำๆ ไป ส่วนเรื่องปฏิบัติยกให้เป็นหน้าที่ของใจ สำรวมใจไม่เอาอกุศล พอกพูนแต่กุศล ทำสติจากลมหายใจ หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้

เวลาเราหายใจ เราไม่ได้เลือกสถานที่สักหน่อย ชิมิ หายใจได้ทุกที่ตลอดเวลาด้วย เพราะฉะนั้นเลิกยึดอะไรๆ ที่มันรุงรังรกใจ ทิ้งไปให้หมด ขยะทั้งนั้น

 

อวดอีกแล้ว

 

ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ เหลืออีกประมาณ 10%

 

และแล้วก็สำเร็จเสร็จไปอีกหนึ่งชิ้นงานค่ะ
นาคเกี้ยวมหาบารมี มหามงคล

 

แผนที่ๆ พระพุทธองค์ทรงบอกไว้ให้ ให้เราได้ศึกษาเพื่อรู้จัก รู้จักสมมติบัญญัติต่างๆ ตามสภาวะจิต สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นจริง ไม่ได้ให้เรายึดไว้

สภาวะจิต สภาวะธรรม จะเกิดขึ้นจากการฝึกฝน จากการปฏิบัติที่เป็นไปตามขั้นตอนที่ทรงบอกกล่าวไว้

สภาวะจิต สภาวะธรรม ก็ไม่เที่ยง มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป อันนี้ต้องแจ้งด้วยตนเอง การอ่าน การคิด การเขียน การพูด ที่เกิดจากการได้ยินได้ฟัง ได้อ่านมา เป็นแค่เพียงสัญญาความทรงจำเท่านั้น ยังไม่แจ้งแก่จิตตน ก็ย่อมไม่เห็นไตรลักษณ์อย่างแท้จริง เมื่อไม่เห็นไตรลักษณ์ จิตก็ไม่ยอมวางลง อุเบกขาจึงไม่เกิดขึ้นเมื่อเกิดการกระทบทางอายตนะต่างๆ

ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ จึงเป็นดังนี้ คือต้องรู้เอง แจ้งเอง รู้ด้วยจิต แจ้งด้วยจิต การรู้ด้วยจิต แจ้งด้วยจิต ไม่มีสมมติบัญญัติ เพราะ ณ ขณะจิตนั้นไม่มีขันธ์ห้า ปราศจากการปรุงแต่ง จิตต้องอยู่ในฌาน มีกำลังของฌานในการเจริญปัญญา มีกำลังของฌานเป็นฐานของมรรคจิต

อย่าไปยึด เพราะยึดไว้จิตก็ไม่ก้าวหน้าไปไหนได้ เหมือนเราเอามือยึดเกาะราวไว้มันก็เดินไปไหนไม่ได้ เพราะว่าห่วงราว ห่วงว่าตัวเองจะพลาดตกหกล้ม มันก็จะเห็นเหตุสืบเนื่องกันไปเป็นทอดๆ นะ ถ้าใช้ปัญญาพิจารณาจริงๆ เหตุของความกลัว เหตุของความห่วง เหตุของความหลงฯลฯ ตัวต้นเหตุก็คือ อัตตา สักกายทิฏฐิ

พิมพ์ไปพิมพ์มาก็เหมือนพายเรือในอ่าง....จบดีกว่า

 

ขนาดของนาคเกี้ยวที่ปั้นเสร็จไปค่ะ

 

....เพียรก็เหมือนไม่เพียร ไม่เพียรก็เหมือนเพียร...

หลายๆ คนคงจะสงสัยว่าทำไมปั้นเสร็จเร็วจัง จะไม่เร็วได้ไงนอนตีหนึ่งตีสองทุกคืน ตื่นสายสุดแปดโมงเช้า มานั่งปั้นต่อ ไม่ได้สบายหรอกนะ แต่ก็ได้ฝึกตน ได้รู้อะไรๆ ที่เกี่ยวกับกายมากขึ้น ได้เจริญปัญญามากขึ้น ได้เจริญทุกขอริยสัจจ์

ท่านั่งปั้นมีอยู่สองท่า คือนั่งขัดสมาธิขวาทับซ้าย กับเหยีดขาตรง ทั้งวันนะจ๊ะ ลุกไปเข้าห้องน้ำเป็นระยะๆ สองมือก็ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวตลอด ได้เห็นอิริยาบถต่างๆ ของกายชัดเจนขึ้น รูปเกิด รูปดับตลอด นามเกิดดับตลอดเหมือนกัน

อนุโมทนากับผู้สั่งปั้นทุกท่านที่มีส่วนร่วมในความเพียรนี้ สาธุ

เงินค่าบูชาพญานาคที่ปั้นจะนำไปใช้ในงานปฏิบัติธรรม ปริวาสกรรมที่วัดภูเพียง หลังออกพรรษาจ้ะ

หลังออกพรรษางดงานปั้นเพราะจะไปทำกิจที่วัด สิ่งที่ทำนี้ถือได้ว่าเป็นการทำความเพียรในช่วงเข้าพรรษาด้วยการเจริญทุกขอริยสัจจ์ เจริญสติ เจริญปัญญา ตลอดวันตลอดคืน

 

กายคืออุปกรณ์ในการทำความเพียรของใจ การพิจารณากายในอิริยาบถต่างๆ ได้เห็นทุกขลักษณะ เป็นทุกข์ที่ทนไม่ได้ต้องเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ในขณะที่เปลี่ยนแปลง รูปก็เกิด รูปก็ดับ ไปตามอิริยาบถนั้นๆ มีเพียงรูป เมื่อใดที่ตรึกนึกคิดไป นามก็เกิดและดับไปตามการตรึกนั้นๆ (สังขาร+สัญญา+เวทนา+วิญญาณ)

อันนี้ไม่ได้พูดธรรมนะ เล่าให้ฟังเฉยๆ

 

องค์นี้กำลังปั้นค่ะ ออเดอร์จากนครนายก ต้องการบูชาสององค์
บังเอิญองค์สิริฉัตรธิมานาคเทวี ผู้สั่งปั้นหายสาบสูญ 555
ปั้นเสร็จแล้วไม่รับ ท่านนี้ก็เลยขอบูชาซะเลย

ประดับลูกแก้วธรรมดาทั้งสององค์ค่ะ

 

มือเปื้อนกาว กำลังนวดคลึงกระดาษกับกาวให้เป็นเนื้อเดียวกัน เพื่อนำมาปั้น กว่าจะได้งานชิ้นหนึ่งๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย ใช้มือทั้งหมด ไม่มีเครื่องมือ เครื่องทุ่นแรง เพราะตอนนี้เราคงยังโง่อยู่มั้ง ก้อนนี้นำมาทำเกล็ดได้ความยาวประมาณ 10 เซน

ต้องคลึงจนเป็นอย่างภาพที่ 2 (ไม่มีกาวติดมือ) จึงจะนำไปใช้ได้

 

....บ่นๆๆๆๆๆๆ....

ตึงไปก็ขาด หย่อนไปก็ยาน
ควรทำอะไรที่พอดี หาความพอดีของตัวเองให้เจอ
ความพอดีใช้ในการปฏิบัติ ความดีพอ ใช้กับคนทั่วไปและสังคม
ใช้ให้ถูกกาล ถูกคนก็ไม่มีปัญหา
ธาตุกินธาตุ ถ่ายออกมาเป็นธาตุ มีแค่นี้
อย่าเอาตัวตน บุคคล สัตว์ ใส่ลงไป
ยังไงๆ ก็ตายอยู่วันยังค่ำ ถนอมรักษามันยังไง มันก็ไม่อยู่กับเราหรอก
รักมันจนตาย... ่า
ทดลอง ทุ่มเท ในที่สุดก็ไม่มีอะไรสักอย่าง
คนเราทำอะไรมักจะมีจุดประสงค์ ทบทวนให้ดีๆ รากเหง้าของจุดประสงค์ต่างๆ มาจากอะไร
กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา
วัฏจักร ห่วงโซ่อาหาร มันมีมันเป็นไปอย่างนี้มาเนิ่นนาน
ยุคไดโนเสาร์ ยุคหิน กินอะไรกัน
คนยุคก่อนมีอายุยืนยาวกว่าคนในยุคปัจจุบัน วิวัฒนาการต่างๆ ก็ด้อยกว่ายุคปัจจุบันด้วยซ้ำไป
คนในยุคปัจจุบันอายุสั้นลงเพราะปรุงแต่งกันมาก
ปรุงแต่งมาก คิดมาก กายและจิตจึงมีแต่พิษ

 

นิทานยามเช้า

เมื่อคืนเห็นหนูวิ่งเอาหัวชนบันได ขำเลย
มันแอบอยู่ใต้เตียง น้องชายไอหรือจามนี่แหละ มันได้ยินเสียง มันตกใจวิ่งจู๊ดออกมาจากใต้เตียง
พุ่งจู๊ดชนบันได กระเด็นถอยหลัง
แต่ไม่เห็นมันร้องโอ๊ยเจ็บเลยนะ
สัญชาติญาณระแวงภัยทำให้ลืมความเจ็บ
คนและสัตว์มีสัญชาติญาณเหมือนๆ กัน
ตัวเล็กนิดเดียวเองนะ ลูกมัน
สัตว์ทุกชนิดมีสัญชาติญาณระแวงภัยอันเกิดจากความกลัว กลัวตาย
ยังไม่พ้นจากความเป็นสัตว์ล้วนกลัวตาย พอกลัวตายก็ทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้ตนตาย
ทำทุกวิถีทางเพื่อยังชีพตนให้อยู่ยั่งยืนนาน
ผิดหรือถูกก็ไม่รู้หรอก เพียงขอให้ตนไม่ตาย
โกงเค้า เบียดเบียนเค้า ลักขโมยเค้า ทุกอย่างที่ยังชีพตนได้
คนเป็่นสัตว์ที่ฉลาดกว่าสัตว์อื่นๆ ก็แยบคายกว่า พลิกแพลง เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ
มันเป็นสัญชาติญาณที่ธรรมชาติให้มา
ธรรมะพัฒนาให้คนเป็นสัตว์ประเสริฐ จนก้าวข้ามความเป็นคนไปได้
เมื่อพัฒนาแล้วก็ไม่อาจกลับไปเป็นอย่างเดิมได้อีก
เรียนแล้ว รู้แล้ว พัฒนาแล้วก็ก้าวข้ามไป อย่าเป็นสุรชัยสามช่า (เป็นสำนวนที่เราตั้งขึ้นมาเองนะ)
สุรชัยสามช่า จะชอบเดินหน้าหนึ่งก้าว แล้วก็ถอยหลังสองก้าวไง
แบบว่าตัวเองดีกว่าไรงี้ แล้วก็๋ตำหนิผู้ที่ตนคิดว่าด้อยกว่าไง
พุ่งหัวชนบันไดเหมือนหนู

กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....จบนิทานภาคเช้า