บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

ทุกสิ่งอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เหลือไว้เพียงความทรงจำ...จดจำในสิ่งที่มีค่า
จัดทำเพื่อเป็นเครื่องน้อมรำลึกถึงคุณความดีที่ไม่มีประมาณ...ด้วยความอาลัย

เมตตาอัปมัญญา
กรุณาอัปมัญญา
มุทิตาอัปมัญญา
อุเบกขาอัปมัญญา

"พระพุทธรัตนอาลัย"

 

นำไปถวายที่จิตตภาวัน วิทยาลัยเรียบร้อยแล้วค่ะ
ถวายเป็นพระราชกุศลแด่พ่อหลวงของเรา

 

เหตุของการปั้นพระพุทธรูป เนื่องจากจบกิจงานปั้นที่เคยตั้งใจไว้ครบถ้วนแล้ว ก็ว่างซิ กอปรกับดูคลิปของพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศตลอด ทำให้เกิดความอาลัยในคุณความดีของพระองค์ท่าน ก็รำลึกไปถึงอนาคตข้างหน้า เราจะจดจำวันที่ทรงเสด็จสู่สวรรคาลัยนี้ได้หรือป่าว คนไทยลืมง่ายเนาะ ตอนนี้ยังใหม่อยู่ ก็เหมือนตกกระแสส่วนหนึ่ง ก็มาคิดทบทวนว่าทำอย่างไรเราจึงจะจดจำวันนี้ได้ วันที่อาลัยรักในการจากไปของพระองค์ท่าน เราจะตอบแทนคุณความดีของพระองค์ท่านในด้านไหนได้บ้าง สำหรับคนที่ไม่ได้ทำงานอย่างเรา ไม่มีสังคมอย่างเรา การกุศลก็ยังรอเวลา รอจังหวะและโอกาส

ด้วยมีความศรัทธาในพระรัตนตรัยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็มาปิ๊งว่าปั้นพระพุทธรูปซิ เป็นพระพุทธรูปที่มีลักษณะอยู่เหนือใคร นั่นคือปางชนะมาร อันนี้คือพระพุทธรูปในดวงใจเลยก็ว่าได้ ลองปั้นดู ฝีมือเราจะเป็นไปได้หรือป่าว ก็คิดทดลองปั้นดูก่อน

เรียบง่าย ไม่มีอุปสรรคใดๆ ในการปั้นเลย เริ่มลงมือปั้้นตั้งแต่วันที่ 17 ตุลาคม 2559 เสร็จสมบูรณ์วันที่ 19 ตุลาคม 2559 ไม่ได้คิดว่าจะปั้นขนาดหน้าตักเท่าไหร่ ก็เหมือนเดิมคือกะด้วยสายตา เริ่มปั้นตั้งแต่ส่วนฐานขึ้นมาพอเป็นองค์แล้ว จึงปั้นเศียร สวนทางกับการปัั้นพญานาคที่เราจะขึ้นเศียรก่อนแล้วค่อยไล่ปั้นลงไปจนสุดหาง งานปั้นพระพุทธรูปยากตรงเศียรนี่แหละ ปั้นแล้วต้องได้สัดส่วนกับลำตัวและส่วนอื่นๆ แต่ก็ปั้นไปจนเสร็จ รายละเอียดอื่นๆ จะปรากฏขึ้นมาเองให้ได้รู้ เหมือนมีใครมามาร์คจุดตำแหน่งต่างๆ ให้

ทีนี้ พอปั้นเสร็จ เอาแล้ว...จะต้องตั้งชื่อให้กับพระพุทธรูปองค์นี้ ต้องมีชื่อนะ และชื่อก็ต้องสื่อความหมายให้ได้จดจำจารึกไว้ ก็ถามกับองค์แม่ ขอให้ท่านตั้งชื่อให้ มีชื่อปรากฏขึ้นมาให้เลือกอยู่ประมาณสามชื่อได้มั้ง ไม่ตกลง มาตกลงชื่อสุดท้าย "พระพุทธรัตนอาลัย" สื่อความหมายถึง พระพุทธเจ้า ทรงคุณอันประเสริฐ ความอาลัยที่เกิดขึ้น เพราะทรงเป็นพระมหาโพธิสัตว์ที่จะมาตรัสรู้ในกาลข้างหน้า มีปณิธานโปรดสัตว์และมีพระนิพพานเป็นที่หมาย พระพุทธรูปองค์นี้ติดเหรียญบาทที่มีพระบรมฉายาลักษณ์ที่ใต้ฐานพระ ไม่ต้องปลุกเสกก็มีความศักดิ์สิทธิ์

ตอนแรกก็คิดเรื่องมวลสารที่จะนำมาบรรจุในองค์พระ พวกธาตุต่างๆ ที่มีอยู่ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ จิตบอกว่าเหรียญบาทไง ดีที่สุด มีพระมหาบารมีของพระองค์ท่านอยู่ ทรงแผ่บารมีไปทั่วราชอาณาจักรไทย ต่อไปเมื่อเปลี่ยนแผ่นดินใหม่แล้ว พวกธนบัตรและเหรียญต่างๆ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นในหลวงรัชกาลใหม่ ทุกสิ่งอย่างจะค่อยๆ เลือนหายไป จะใช้แบงค์ธนบัตรก็เป็นกระดาษ นานไปก็ผุกร่อน เหรียญที่ทำจากโลหะดีกว่า คงทนไปนานหลายสิบปีเลย

มีการจารึกไว้ที่ฐานพระ วันที่สร้างเสร็จ ๑๙ ตล. ๕๙ "นิพพานัง ปรมัง สุขขัง" และ "พระพุทธรัตนอาลัย" ขนาดหน้าตักรวมฐานกลีบบัว ๕ นิ้ว (อ้าวทำไมเป็น ตล ไม่เป็น ตค. งงเหมือนกัน)

 

วันนี้เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า สร้างพระมีอานิสงส์นี่ เราไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย แค่ต้องการแสดงความกตัญญูเท่านั้น ก็ลองมาดูเรื่องอานิสงส์การสร้างพระพุทธรูปกันแล้วกันนะ ถือว่าเป็นผลพลอยได้ไป

อานิสงส์การหล่อ/สร้างพระพุทธรูป
ถาม-การหล่อหรือสร้างพระพุทธรูปมีอานิสงส์(บุญกุศล)มากน้อยแค่ไหนคะ?
ตอบ-
1)สร้างพระ 1 องค์ ได้อานิสงส์ 5 กัป(หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ)....ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ สร้างด้วยอะไรก็ตาม หมายความว่าบุญกุศลจะตามหนุนส่งท่านไปทุกภพทุกชาตินานถึง 5 กัป........
2)หลวงพ่อฤาษีลิงดำ กล่าวว่า"การสร้างสมเด็จองค์ปฐมทำได้ยาก คือ ว่าเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต้นพระพุทธเจ้าทั้งหมด การสร้างองค์ปฐมนี้ ท่านเปลี่ยนบัญชีใหม่ โดยใช้บัญชีสีทอง เป็นทองคำล้วนทั้งเล่ม จดบันทึก(เป็นอีกเล่มหนึ่งจากที่จดธรรมดา) ก็แสดงว่า คนที่จะสร้างพระพุทธเจ้าองค์ปฐมได้นี้ ต้องเป็นคนมีบุญมาก และไปนิพพานได้เร็วมาก" เพราะบัญชีสีทอง หลวงพ่อฯบอกว่า พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ต้องโมทนาหมด......
3)ผู้ใดสร้างรูปพระพุทธเจ้า จะเป็นองค์เล็กเท่าต้นคาก็ดี ใหญ่กว่าต้นคาก็ดี ผู้นั้นจะได้เป็นพรหม เป็นอินทร์ หมื่นชาติแสนชาติ ถ้าเป็นมนุษย์ จะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิหมื่นชาติ แสนชาติ จะไม่เป็นผู้ตกต่ำเลย ตราบจนกว่าเข้าสู่นิพพาน(หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว)......
4)การสร้างพระ เปรียบได้กับธนาคารบุญ ซึ่งจะเกิดบุญกุศลกับผู้ที่มีส่วนในการสร้าง โดยบุญกุศลนั้น จะเกิดขึ้นทุกครั้ง ที่มีผู้มากราบไหว้ สักการะบูชา เท่ากับจำนวนคน และจำนวนครั้ง (หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา).......
5)การที่ผู้สร้างพระพุทธรูปได้เกิดศรัทธา จนถึงสละเงินออกมาสร้างพระพุทธรูปได้ และออกมาทำทาน ในงานฉลองพระพุทธรูปได้ ชื่อว่าเป็นผู้มี"ความเห็นตรง เห็นถูกแท้" เพราะเป็นบุญของตนเอง ไม่ใช่บุญของใครเลย ผู้สร้างพระพุทธรูป ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาท ชื่อว่า เป็นผู้ได้เตรียมตัวก่อนตาย(หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)

 

มีเวลาว่างมากไปไม่ดีค่ะ ก็เลยหาทำเพิ่มต่อไป
สองจิตสองใจที่จะนำไปเป็นบริวารกฐินดีหรือเปล่า?

 

ไปทีละขั้นทีละตอน

 

เขยิบไปวันละเล็กละน้อย

ไม่ใช่เด็กศิลป์ก็เลยปั้นลวดลายไทยไม่เป็น ปั้นได้ก็เก่งแล้วเนอะ (คริคริ)

 

วันนี้
Kaew....เมื่อคืนฝันว่าได้สนทนาธรรมกับพี่นิ แต่จำไม่ได้ว่าธรรมบทไหน
Nou....สาธุ ยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ ว่าไปคุยอะไรกับผู้ชายทุกคืนเลย
ไม่ทุกคืนซิ สองคืนที่ผ่านมา สนทนาธรรม จำไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร 555
คุณมีความก้าวหน้านะคะ
Kaew...รู้ได้ไงครับ
Nou.....ขึ้นภูมิเทวดาแล้ว
Kaew....ถูกต้องครับ
Nou......สาธุ
Kaew....ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไหมช่วงนี้สติดีมาก ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยครับ
Nou......ยินดีด้วยค่ะ
Kaew....ตื่นนอนปุ๊บเขาจะบอกให้เรามีสติอยู่ตลอด
Nou......สาธุ
Kaew....รู้สึก ความสุข
Nou......ค่ะ
Kaew....ละอารมณ์ได้มากขึ้น
Nou......ยินดีค่ะ นิ่งขึ้น
Kaew....ใช่ครับนิ่งขึ้น
Nou....เห็นธรรมได้มากขึ้น
Kaew....อยากละบ้านอยากออกไปครับ
Nou......ไปไหนอ่ะ
Kaew.....นั่นสิครับ
Nou.......รออีกสักระยะ
Kaew....การปฏิบัติอยู่ไหนเราก็ทำได้ สติบอก
Nou .....ใช่ค่ะ
Kaew....มันทำใช่จริงๆครับ
Nou .....ยินดีด้วยค่ะ มีสติอยู่กับปัจจุบันไปเรือ่ยๆ จิตก็จะพัฒนาไปเอง
Kaew....สาธุครับ ก็พยายามครับ
Nou .....ใจโน้มเอียงไปในทางกุศลก็เป็นเหตุปัจจัยหนุนส่งค่ะ
Kaew....ตลอด30กว่าปีมาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยครับ เหมือนฝืนตัวเองทำแต่มันก็ไม่ใช่
Nou .....ค่ะ
Kaew....มันยินดีและพอใจที่ได้ทำครับ
Nou ......สาธุค่ะ ก็เป็นไปตามเหตุ
Kaew....ครับ สาธุ
Nou .....เหตุสั่งสมไว้ดีแล้วก็มีผล
Kaew....สาธุครับ
Nou .....อย่าลืมพิจารณาเรือ่งความเปลี่ยนแปลงด้วยนะคะ ให้เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
Kaew....คืนหนึ่งฝันว่าท่านมาบอกเหมือนกัน เราต้องพิจารณาจนชำนิชำนาญใช่ไหมครับ
Nou .....ใช่ค่ะ
Kaew....ย้อนกลับไปและกลับมา ทุกวันคืนไหมครับ
Nou .....คุณเข้าใจธรรมได้มากขึ้น ใช่ค่ะ พิจารณาทวนกลับไปกลับมาให้เห็นทั้งเหตุและผล
Kaew....ครับ ก็อาศัยท่านผู้รู้ให้ช่วยแนะทางครับ
Nou .....ผู้รู้?
Kaew....ครูบาอาจารย์ และอีกผู้รู้พี่นิไงครับ
Nou .....ค่ะ อย่างนี้คงต้องบอกว่าได้ครูดี
Kaew....สาธุ เป็บุญหลายครับ
Nou ....ใช่ค่ะเป็นบุญ เป็นวาสนาเดิม
Kaew....บางครั้งนั่งแล้วจิตยังไม่สงบแต่จิตกลับพิจราณาในกาย อย่างนี้เรียกจิตปรุงแต่ง หรือจิตฟุ้งซ่านไหมครับ
Nou .....ฟุ้งในธรรมค่ะ
Kaew....ต้องปฏิบัติยังไงครับ หรือพิจารณาไปเรื่อยๆ
Nou .....สักแต่ว่าค่ะ
Kaew....ขอขยายความครับ สักแต่ว่า
Nou .....ดู รู้ วาง
Kaew.....สาธุ
Nou .....เราฝึกเพื่อรู้จักกายจิตตามความเป็นจริง รู้จักธรรมชาติของเค้า การเห็นไตรลักษณ์บ่อยๆ ทำให้จิตดำเนินไปสู่วิปัสสนาญาณ
Kaew....ขอบคุณครับพี่นิ
Nou .....วิปัสสนาญาณเกิดเต็มรอบของปัญญาเมื่อไหร่ก็จะรวมลงกับศีลสมาธิ เป็นมรรคสมังคีประหานกิเลสค่ะ พ้นจากความเป็นปุถุชนก้าวเข้าสู่แดนอริยชน ไม่ตกต่ำอีก
Kaew....เริ่มจากพระ โสดาบันขึ้นไปไหมครับ เกิดปิติทั่ได้สนทนากับพี่นิ
Nou .....ใช่ค่ะ สาธุ

 

ความคืบหน้าค่ะ

 

แวะนำน้ำจิ้มมาฝากค่ะ เพิ่งปั้นได้สองวัน
ออเดอร์พิเศษค่ะ ส่งท้ายก่อนไปกฐินและปฏิบัติธรรม

 

องค์นี้มีนามว่า "มุจรินทร์" ค่ะ

 

จ๊ะเอ๋ๆ ยู้ฮูววววววววว มาแล้วค่ะ

วันนี้นำเรื่องราวของพระพุทธรัตนอาลัยมาฝากกัน

พอมีผู้รู้ว่าเราปั้นพระเพื่อที่จะนำไปถวายวัด เป็นพระราชกุศลแด่พระเจ้าอยู่หัวในบรมโกฏิ ก็มีศรัทธาขอร่วมสร้างพระด้วย โดยการมอบอัญมณีเพื่อใช้ประดับฐานพระพุทธรูปค่ะ

ขณะนี้ปั้นเสร็จสมบูรณ์พร้อมถวายในวันที่ 13 ที่จะถึงนี้ ที่วัดภูเพียง จังหวัดน่าน

พอปั้นเสร็จก็นึกถึงน้องคนนึงที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว อยากให้เค้าได้มีส่วนร่วมในบุญสร้างพระนี้ด้วย ก็เลยส่งภาพไปให้น้องเค้าดูเพื่อที่จะได้อนุโมทนาบุญ แต่ที่ไหนได้ พอน้องเห็นภาพเกิดศรัทธาอยากร่วมบุญด้วยอีกคน ขอให้ปั้นเพิ่มอีกองค์เพราะต้องการสร้างเป็นการส่วนตัวแต่ไม่ทันแล้วค่ะ การปั้นต้องใช้เวลาหลายวัน น้องก็เลยขอร่วมสร้างด้วยทรัพย์ จึงเกิดองค์พญานาคห้าเศียรขึ้น เพื่อเป็นของที่ระลึกในการสร้างพระครั้งนี้ค่ะ

องค์พญานาคห้าเศียรนี้ใช้เวลาปั้นแค่ 3 วันเอง เร่งด่วนมาก เพราะเราจะออกเดินทางวันพรุ่งนี้แล้ว (วันที่ 10) เริ่มปั้นตั้งแต่วันที่ 7 เสร็จวันที่ 9

 

วันนี้เน็ตไม่แรง ลงรูปให้ชมกันได้แค่นั้นก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยนำมาลงให้ชมกันต่อไป

 

เรื่องของ "อย่า"

อย่าทำตัวเป็นเถรใบลานเปล่า
อย่าเป็นกบเฒ่าเฝ้ากอบัว
อย่าวิ่งไล่ไขว่คว้าเงา
อย่าข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า
อย่าแสวงหาความวุ่นวาย
อย่าเอาแต่สบายจนลืมทุกข์
อย่าคิดว่าสุขจะเที่ยงทน
อย่าคิดว่าคนจะเหมือนเรา
อย่าหาเหามาใส่หัว
อย่ากล่าวมั่วสัจธรรม
อย่าคิดว่าค่ำแล้วต้องนอน
อย่ามัวแต่เล่นละครจนลืมความจริง
อย่าทำทิ้งทำขว้าง
อย่ากล่าวอ้างเรื่องดินฟ้า
อย่าถวิลหา......อนัตตา

ทัังหมดเป็นเรื่องของสังขาร

 

องค์มุจรินทร์ เสร็จสมบูรณ์ขนด 9 ชั้น

 

กระจกส่องใจคือสติ
พกสติแล้วจะมีสตังค์นะคะ คริคริ

ตอนนี้ไม่สะดวกลงรูปให้ชมกัน อุปกรณ์ไม่เป็นใจค่ะ

นานๆ แวะมา เรื่องราวไม่ค่อยมีมาเล่าแล้ว พอมาอยู่กับกายกับจิตกับสติ โลกก็แคบลง มองไม่เห็นว่ามีอะไรที่น่าสนใจไปกว่าการดับชาติภพ....แหมๆ พูดซะเว่อร์ไปเลย ก็แค่เห็นแต่ยังทำไม่ได้...อยู่กับตัวเองให้มากๆ

คำว่า "อยู่กับตัวเองให้มากๆ" ไม่ได้หมายความว่าอยู่ตัวคนเดียวไม่เอาสังคม แต่หมายถึงให้หันมามอง มาพิจารณาตน ทุกอิริยาบถ ทุกการกระทำ ปล่อยวางเรื่องราวของผู้อื่น สิ่งอื่น

ทุกสรรพสิ่งมีเกิด มีดับ จริงๆ...

ขอตัวไปทำกิจที่พึงทำก่อนนะคะ แล้วพบกันใหม่

 

มีผู้อยากรู้เรื่องราวการปฏิบัติธรรมของเรา ยาวนานมากสำหรับชาตินี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้ที่ดำรงค์ชีวิตอยู่ทางโลก ทำหน้าที่ของโลกสมมติไปพร้อมๆ กับการปฏิบัติธรรม ยึดมั่นในศีลห้า

เริ่มเข้ามาสู่หนทางพุทธตอนอายุ 7 ขวบ เพราะสอบเข้าเรียนโรงเรียนของรัฐบาลได้ เป็นโรงเรียนวัด มีการสวดมนต์หน้าห้องเรียน มีการฟังธรรมเทศนา กล่าวปวารณาตนเป็นพุทธมามกะ มีการทำบุญทำกุศลในวันสำคัญทางพุทธศาสนา

ถูกหล่อหลอมจากแวดล้อมที่ตนเกิดมา ครอบครัวมีฐานะยากจน เพราะมีลูก 4 คน เราเป็นคนที่ 3 พ่อเคยบวชเรียนได้นักธรรมโท

ชีวิตได้เข้าสู่หนทางปฏิบัติจริงๆ ตอนอายุ 10 ขวบ ช่วงปิดเทอมประถม 3 ยายทิพย์มารับไปอยู่ด้วยในช่วงปิดเทอม เพราะสงสารที่เห็นเราทำงานบ้านคนเดียว และแม่ก็ตีแต่เรา ยายทิพย์ชอบสวดมนต์ นั่งสมาธิ ก็สอนให้เราสวดมนต์ก่อนนอนอย่างเดียว และให้รักษาศิริ ยายชอบไปทำบุญและฟังธรรมที่วัดธรรมมงคล ปีนั้นมีโครงการบวชชีพราห์มกี่ร้อยรูปก็จำไม่ได้แล้ว เป็นโครงการที่จัดทำขึ้นเพื่อหาทุนในการสร้างธรรมเจดีย์

ตอนเป็นเด็กเป็นคนที่มีความจำแม่นยำ พูดน้อย คิดเยอะ ว่านอนสอนง่าย

ก็มาพิจารณาว่าคงเป็นวาสนาเดิม จึงทำให้มีเหตุให้ได้ไปปฏิบัติ ขอตามยายไปบวชด้วย ก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอก รู้อย่างเดียวว่าต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ ต้องเดินทางไปที่วัดไผ่ดำ จังหวัดสิงห์บุรี ทางวัดธรรมมงคลอำนวยความสะดวกจัดหารถบัสไปส่งและรับกลับ บวช 7 วัน

เด็กไม่รู้จักชีพราห์ม รู้จักแต่ชีที่โกนผมหมด ไปถึงวัดใครที่จะบวชชีต้องไปหาแม่ชีรอเข้าคิวโกนหัว เราก็ไปต่อแถวกับเขา มีแต่ผู้ใหญ่ เราเป็นเด็กตัวเล็กมาก แม่ชีก็ถามว่าอายุเท่าไหร่ ตอบไปว่า 10 ขวบ แม่ขีว่าอายุยังน้อยอยู่ โกนหัวไม่ได้ ให้บวชเป็นชีพราห์ม ระหว่างยืนดูเค้าโกนหัวกัน เกิดปวดท้องหนัก ทางวัดใช้สังกะสีมาล้อมทำเป็นส้วมสำหรับผู้มาบวชปฏิบัติํธรรม 7 วัน พอเปิดสังกะสีเข้าไปก็เห็นไม้กระดานสองแผ่นพาดอยู่ปากหลุมที่ขุดไว้ มีแมลงวันหัวเขียวตัวโตๆ บินว่อนไปมา มองลงไปในหลุมก็เห็นขี้ที่มีคนมาถ่ายไว้ เกิดความรู้สึกรังเกียจ ขยะแขยง จนลืมว่าตนเองปวดท้องถ่าย

ก็ยืนมองแล้วคิดว่า เราต้องอยู่ที่นี่ 7 วัน ทำอย่างไรจึงจะไม่ต้องขี้ จิตก็บอกว่าถ้าไม่กินก็ไม่ขี้ จึงอธิษฐานจิตขอให้ภายใน 7 วันไม่หิว ไม่ขี้ ก็อธิษฐานไปตามประสาเด็ก

การปฏิบัติ 7 วันนี้เข้มข้นมาก เพราะนั่งสมาธิทั้งคืน มีครูบาอาจารย์ที่เป็นพระสายหลวงปู่มั่น ผลัดกันมาเทศน์สอนเรื่องสมาธิขณะที่เรานั่งหลับตา สอนตั้งแต่ท่านั่ง การหายใจ การภาวนา การวางจิตในตำแหน่งต่างๆ สภาวะที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ ไปจนถึงตัดกาย ตายเป็นตาย ท่านให้หยุดหายใจในสภาวะของฌานสามเข้าฌานสี่ ก็ได้เห็นว่ากายไม่มี ไม่รู้สึกถึงกาย ลมหายใจไม่มี เห็นจิตเดิมแท้เป็นประภัสสร เห็นพระพุทธเจ้า นี่คือคืนวันที่ 7 พอออกจากสมาธิรู้สึกสุขอย่างประหลาด เห็นกิเลสทางโลกมากมาย จิตบริสุทธิ์แล้ว ตอนนั้นคิดอย่างนั้นว่าจิตบริสุทธิ์แล้ว ไม่อยากแปดเปื้อนอีก ใจทิ้งทางโลกจะอยู่ที่วัดนี้ไปจนตลอดชีวิต

(7 วันไม่หิว ไม่กิน และไม่ถ่ายจริงๆ คงเป็นด้วยอานุภาพของฌานสมาธิ กลางวันก็ไม่ง่วง)

ยายบอกให้ลาศีลเพื่อกลับบ้าน ก็บอกยายว่าไม่กลับ จนยายต้องอ้างแม่ จึงระลึกได้ว่าแม่จะลำบาก ยังไม่ได้แทนคุณเลย จึงลาศีลกลับบ้าน แต่ก็อธิษฐานไว้ว่าหากมีวาสนาก็ขอให้ได้บวชอีก

ตอนที่จะกลับครูบาอาจารย์ก็มาเทศน์สอนอีก ให้จดจำอารมณ์ตอนเข้าฌานสี่ไว้ กลับไปบ้านก็ไปทำเองได้ ให้เข้าฌานสี่วันละ 5-10 นาทีก็พอ เพื่อชำระกิเลส ได้บุญสูงกว่าการไปทำบุญอย่างอื่น ท่านบอกอีกว่าฌานสี่เป็นฐานของอภิญญา สามารถอธิษฐานใช้อภิญญาได้ ระลึกชาติได้ ถอดจิต ถอดกายทิพย์ได้ ฯ. ท่านบอกว่าจบหลักสูตรของสมถะสมาธิแบบอานาปาณสติแล้ว ได้ดวงตาเห็นธรรมแล้ว บางคนก็ได้โสดาบัน สำเร็จอาโลกสิณ ท่านบอกว่าอาโลกสิณ เป็นกสิณเดียวที่ได้แล้วไม่เสื่อม ในบรรดากสิณทั้งหมด และหากกลับมาบวชอีก ท่านจะสอนวิปัสสนา เพราะได้ฐานแล้วมีฐานแล้ว ให้รักษาศีลห้าไปตลอดชีวิต ศีลห้าเสื่อม ฌานก็เสื่อม

ขอจบตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นเข้าสู่หนทางความพ้นทุกข์...โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

 

ชีวิตกับการปฏิบัติธรรม...ตอนที่สอง

หลังจากกลับมาจากการบวชครั้งแรก ก็นำความรู้นั้นมาปฏิบัติต่อที่บ้าน ก็คือการนั่งสมาธิ

บ้านเราเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ชั้นเดียว ปลูกอยู่กลางทุ่งนาก็ว่าได้ เพราะใต้ถุนบ้านจะมีน้ำ มีห้องนอนใหญ่ห้องเดียว เราอยู่ห้องนี้กับพี่สาว ทุกวันหลังจากกลับมาจากโรงเรียน ทำงานบ้านเสร็จแล้ว เราจะแอบทุกคนเข้าห้องล๊อกประตู แล้วนั่งสมาธิ อธิษฐานจิตนั่งไม่เกินห้านาที เพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ และสงสัยว่าเราหายไปไหน

ห้านาทีนี้ พออธิษฐานเสร็จก็หลับตา ดูลมหายใจเข้าออก บริกรรมพุทโธ ระลึกถึงอารมณ์ตอนเข้าฌาน ก็ดิ่งเข้าสมาธิได้เลย ปกติ เรามักจะอธิษฐานจิตในสมาธิ ขอให้พ่อแม่มีโชคมีลาภ พ้นจากความยากจน จากนั้นก็แผ่เมตตา. .แล้วค่อยๆ ทำความรู้สึกให้เกิดขึ้นที่กาย แล้วจึงลืมตา ออกมาจากห้อง

เวลาที่รู้สึกว่าจะป่วย เราก็หลบมานั่งสมาธิแล้วใช้พลังจิตที่เกิดจากอำนาจของฌาน อธิษฐานขอให้โรคภัยไข้เจ็บนั้นอันตรธานหายไป เราจึงไม่เคยเจ็บไข้ได้ป่วย กระเสาะกระแสะเหมือนคนอื่นเขา

ยังสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนเหมือนเดิม สวดแต่บทอิติปิโสฯ บทเดียวและแผ่เมตตา ปฏิบัติอย่างนี้เรื่อยมา

ความทุกข์ในวัยเด็ก ก็คือความกดดันในใจที่เกิดขึ้นเมื่อทำอะไรแล้ว จะถูกพ่อแม่พี่น้องตำหนิ ถูกลงโทษโดยไม่มีความผิดบ้าง รู้สึกเหมิอนเป็นตัวประหลาด ความคิดความอ่านไม่เหมือนใคร บอกเล่าอธิบายไม่ได้ ก็จะน้อยใจ เสียใจ ร้องไห้คนเดียว ใช้ขันติมากๆ ข้างในบอกว่าให้อดทน ให้สร้างขันติบารมี แล้ววันหนึ่งข้างหน้าจะพ้นจากแรงกดดันต่างๆ เหล่านี้

ก็ปฏิบัติแบบนี้เรื่อยมา ควบคู่ไปกับขันติบารมี สมาธิก็ทำได้อยู่แค่นั้น แต่ก็สุขใจ ทุกข์ก็ไม่นานเพราะไม่ชอบเก็บทุกข์ จะหาอุบายให้ตัวเองลืมทุกข์ วิธีง่ายๆ ก็คือบอกให้ตัวเองลืมไปซะ อย่าจดจำเรื่องราวที่เป็นทุกข์

นั่นคือวิธีแก้ทุกข์ทางใจในสมัยเด็ก

ไม่อาฆาตพยาบาทใคร ไม่โกรธใคร ไม่ริษยาใคร มีแต่ความน้อยใจอย่างเดียว อารมณ์โทสะยังมีอยู่ เวลาทะเลาะกับพี่ๆ น้องๆ ก็มีทิฏฐิมานะเอาชนะ ตีกัน เราแพ้ทุกที โดนแม่ตีซ้ำอีก สมน้ำหน้า...555 โทษของกิเลส. ตอนนั้นยังไม่รู้จักตน แต่รู้ว่าจิตอย่างนี้ไม่ดีเลย เวลาโมโห ใจจะเต้นแรง ตัวแดงและร้อนมาก มันจะพุ่งทะยานออกไปทำร้ายให้สาสมอย่างเดียว แต่เป็นอารมณ์ที่เกิดและดับไป พอดับไปแล้วเราก็ลืมว่าเคยโมโห เคยตีกัน เข้าทำนองโกรธง่ายหายเร็ว

ปล. ความจริงยังมีโกรธแต่ไม่ผูกโกรธ

จบตอนที่ 2 ค่ะ

 

การปฏิบัติธรรมของตนที่ได้เล่าไปแล้วสองตอน จะเห็นได้ว่ามีความเข้มข้นและเรียบง่ายไปตามกาลต่างๆ อยู่บนพื้นฐานของความพร้อมของเหตุปัจจัย

หากเรื่องราวที่นำมาเล่านี้เกืดประโยชน์แก่ผู้อ่าน ก็ยินดีค่ะ

นิมิตต่างๆ เกิดขึ้นหลังจากกลับมาจากการบวชครั้งแรก แต่เนื่องจากเป็นคนปล่อยวางง่ายๆ จึงไม่ได้ใส่ใจ มองว่าเป็นเรื่องของอุปาทานไปซะ

จนกระทั่งกระทบกับความทุกข์อีกครั้ง ตอนที่เลิกกับสามี จากคนที่โลกสวย แปลงร่างเลยค่ะ สำมะเลเทเมา แต่สติไม่เคยขาดเลย ต้องการลืมแต่ลืมไม่ได้ ทุกข์มากๆ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิต แต่ยิ่งทำกลับเป็นการเพิ่มทุกข์ให้กับตนเอง

ก็มาทบทวนว่าสมาธิทำให้สุขแค่เพียงชั่วคราว ลืมทุกข์ได้เพียงชั่วคราว พอหมดอำนาจของสมาธิก็กลับมาฟุ้งซ่านใหม่ ทุกข์ใหม่ วนเวียนอยู่อย่างนั้น ปวดร้าวอยู่อย่างนั้น ทรมานเหลือเกิน นี่เป็นเพราะเรายังขาดปัญญา จึงแก้ทุกข์ไม่ได้ ต้องมีหนทางซิ ก็คุยกับตัวเอง พลันระลึกได้ว่าครูบาอาจารย์เคยบอกว่า ถ้ากลับมาบวชอีกครั้ง จะสอนวิปัสสนา 6 ให้ แต่โอกาสของการกลับไปบวชอีกคงไม่มีในเวลานี้ เพราะมีภาระต้องทำงานเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัว สิ้นหวังค่ะ

เข้าห้องพระ ไปนั่งมองพระเชียงแสน แล้วก็ถามท่าน คือคุยในใจ บอกกับท่านว่าตอนนี้ลูกทุกข์เหลือเกิน ลูกไม่อยากทุกข์อีกแล้ว ขอให้ดลจิตดลใจให้ลูกได้พบหนทางแห่งความพ้นทุกข์ด้วยเถิด และขอถวายกายสังขารนี้ให้กับพระพุทธศาสนา การปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั้งหมดที่เคยกระทำมาขอถวายแด่พระพุทธเจ้าเพื่อเป็นพุทธบูชา เมื่อบวชกายไม่ได้ ลูกขอบวชใจ

...ก็นั่งพร่ำพรรณาไปในใจ สายตาก็ไปกระทบหนังสือธรรมะที่อยู่ในห้องพระ เป็นเรื่องนิพพาน วิปัสสนาลัดสั้น ธรรมถึงคน คนถึงธรรม

...จบตอนที่ 3....

 

ชีวิตกับการปฏิบัติธรรม ตอนที่ 4

หลังจากเห็นหนังสือวิปัสสนาลัดสั้น ก็หยิบมาอ่านเลย เนื้อหาลัดสั้นจริงๆ อ่านแล้วทำให้รู้จักขันธ์ห้าว่ามีอะไรบ้าง ขันธ์แต่ละขันธ์คืออะไร ไปจนถึงการพิจารณาไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

เรื่องการเห็นไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า
ยังจับรูปไม่ได้เพราะไม่รู้จักรูป ไม่เข้าใจว่าอย่างใดคือรูป
สังขารคือความคิด ก็ยังจับการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่ทัน
สัญญาคือความจำได้หมายรู้ ก็รู้อยู่แค่นั้น แต่ยังมองไม่เห็น ไม่ทัน
วิญญานขันธ์ ความรู้สึกต่างๆ ก็ยังไม่แจ่มแจ้งในความหมายของสมมติบัญญัติ จึงไม่ได้พิจารณา
เวทนาขันธ์ดูง่ายที่สุด หยาบที่สุดในความคิดของตน ณ ตอนนั้น เพราะดูแค่สุขเวทนา กับทุกขเวทนา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ใช้ความจำที่อ่านมา แล้วเอามาท่อง เวลาที่สุขหรือทุกข์ "เวทนาหนอ เกิดขึ้นหนอ ตั้งอยู่หนอ ดับหนอ" คิดนึกในใจอย่างนี้ ไม่ได้เห็นด้วยใจกับการเกิดดับจริงๆ ก็ยังโง่อยู่

ปัญญาจริงๆ แท้ๆ มันอยู่ที่ไหนนะ ก็ไหนครูบาอาจารย์บอกว่าวิปัสสนา คือปัญญาไง แต่ทำไมเรายังไม่รู้ธรรม ยังไม่แจ่มใส เหมือนมีม่านปิดกั้นอยู่ตลอดเวลา

งมไปเองค่ะ ไม่มีครูบาฯ กำกับ

การพิจารณาที่ทำอยู่ก็คือ ดูการเกืดดับของลมหายใจควบคู่ไปกับการท่อง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ยังติดบริกรรมพุทโธ พุทโํธนี้บริกรรมกำกับลมหายใจตลอดวัน ตลอดคืนเลยค่ะ เพราะพุทโธนี่แหละพาเที่ยวทุกคืน แม้อยู่ในฝันก็ได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกกับพุทโธ

และพุทโธอีกเช่นกันที่พาไปพบปัญญา...
จบตอนที่ 4 ค่ะ