บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

คิดถึงบ้าน แต่ไม่รู้บ้านอยู่ใหน?

อะไรจะรันทดขนาดนั้นคับ

แอบหนีออกจากบ้านหรือเปล่าน้า

ไปพักที่วิมานแก้ว สิคับ ว่างอยู่ ไม่ใด้ใช้สักพักล่ะ

เอิ้กๆ

 

เคยไปเห็นวิมานหลังหนึ่งใหญ่โตมากสีขาว มีหลังคาซ้อนๆ กัน เหมือนเก๋งจีน วิมานนี้อยู่กลางสระบัว มีสะพานทอดยาวจากวิมานข้ามสระบัวมาอีกฝั่ง ภายในมีบริวารอยู่มากมาย ดอกบัวในสระมีทั้งตูมและบาน ชูดอกสูงต่ำ ลดหลั่นกันไป.. เราอยู่ที่นี่...

 

สมัยเด็กๆ จะคิดถึงแต่บ้าน เพราะที่นี่คือโลกใหม่ ภาษาที่ใช้ก็ใหม่ เราไม่ค่อยเข้าใจคำพูดต่างๆ บางเรื่องเราเก็บมาคิดจนปวดหัว มันหมายความว่าอะไร อย่างเช่น ได้ยินคนพูดว่ารัก ก็เก็บมาคิดว่าทำไมต้องรักกัน มีสิ่งหนึ่งในใจบอกว่านั่นคือทุกข์ เห็นการบีบคั้น เห็นคนหอมแก้มกัน เรารู้สึกรังเกียจ ขยะแขยง จนเป็นลม ความรังเกียจมันแล่นเข้าสู่หัวใจ เราผิดปกติมาตั้งแต่เด็ก

 

คำพูด...จะปรับแต่งให้สวยหรู...งดงามอย่างไรได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโลกหรือเรื่องธรรม แต่การกระทำนี่ซิ มันบ่งบอกได้ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูด

วันนี้มีเรื่องการตรวจสอบตนเองของผู้บรรลุมรรคผล มาฝากกัน (ก๊อปมาเด้อคร้าเด้อ)

การตรวจสอบตนเอง ก็มี 2 แบบ

แบบแรกเป็นการทราบชัดทันทีที่ผ่านการเกิดมรรคผลแล้ว โดยผู้ที่ผ่านมรรคผล ที่เกิดผลญาณยาวนานและเคยเรียนรู้ปริยัติธรรม ว่าพระโสดาบันละสังโยชน์ใดได้บ้าง และพระโสดาบันมีองค์คุณใดบ้าง (คือการเข้าถึงพระรัตนตรัยอย่างแน่นแฟ้น การมีศีลบริสุทธิ์ และการไม่เที่ยวแสวงหาบุญกิริยาอื่นนอกหลักของพระศาสนา)

ในขณะที่ผ่านผลญาณออกมานั้น จิตจะพิจารณาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทันที แล้วรู้ชัดด้วยตนเองในขณะนั้นเลยว่า เกิดอะไรขึ้นแล้ว บุคคลชนิดนี้ จะไม่สนใจกระทั่งการไปสอบถามครูบาอาจารย์ แต่ก็จะคิดถึงครูบาอาจารย์ เพราะคิดถึงคุณของท่าน

เมื่อไปกราบครูบาอาจารย์ ก็จะไม่ไปเพื่อขอคำรับรอง เพราะธรรมรับรองตนเองเรียบร้อยประจักษ์ใจไปแล้ว

(พวกที่ทำผิดแล้วมั่นใจมากๆ ก็มีเหมือนกันนะ โดยเฉพาะพวกที่พลาดไปติดวิปัสสนูปกิเลส)

 

การตรวจสอบตนเองอีกชนิดหนึ่ง เป็นการสังเกตตนเองในภายหลัง คือ บางคนบรรลุพระโสดาบันโดยมีผลญาณเกิดในช่วงสั้นๆ หรือ ผู้ที่ไม่เคยรู้ตำราเกี่ยวกับพระอริยบุคคล แม้รู้ธรรมแล้ว สังโยชน์ขาดแล้ว แต่ก็พูดไม่ได้อธิบายไม่ถูก ประเภทนี้ก็ต้องคอยสังเกตเอาในภายหลัง และแม้ผู้ที่เกิดผลญาณยาวดังที่กล่าวมาแล้ว ก็ควรตรวจสอบตนเองในภายหลังด้วย เพื่อกันความเข้าใจผิดไปหลงติดวิปัสสนูปกิเลส

วิธีง่ายๆ ในการตรวจสอบตนเองภายหลังก็คือ สังเกตที่จิตตนเอง โดยรู้ลงไปที่จิตตนเองว่ายังเหลือ "ความเห็นว่าจิตเป็นตัวเรา" หรือไม่

เพราะพระโสดาบันนั้น ไม่มีความเห็นผิดว่า จิตเป็นเราเหลืออยู่เลย และกระทั่งจิตยังไม่เป็นตัวเรา ก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรูป เวทนา สัญญา สังขาร เพราะสิ่งเหล่านั้นจะถูกเห็นเป็นตัวเราไปไม่ได้เลย ถ้าไม่เห็นว่าจิตเป็นตัวเราเสียแล้ว

ถัดจากนั้นก็คอยดูว่า จิตมีความรักศีลเพียงใด มีความจงใจทำผิดศีลหรือไม่ เพราะพระโสดาบันนั้น จะไม่มีความจงใจทำผิดศีลเกิดขึ้นเลย

การตรวจสอบตนเองเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ทุกวันนี้ เจริญสติยังไม่ถูกต้องเลย ปรมัตถธรรมก็ยังไม่เคยเห็น แต่อาศัยการเรียน ความจำและความคิด จู่ๆ ก็คิดว่า เราน่าจะเป็นพระโสดาบันแล้ว หรือบางท่านจิตรวมด้วยสมถะ แล้วเข้าใจผิดก็มี ต้องคอยสังเกตจิตใจตนเองให้มากๆ นะ ว่ายังเห็นว่าจิตเป็นเราหรือไม่?

 

ผมหลงทุกอย่าง ติดหลายอย่างเลยเน้อ

ไม่กล้าตรวจ ฝากตรวจให้ที ว่าแต่ผลตรวจออกมาวันใหนเอ่ย?

 

ตรวจให้ใครไม่ได้ค่ะ ไม่มีความสามารถ

รู้ว่าหลง...ดีกว่าหลงว่ารู้

 

คุยเรื่องจักรๆ วงศ์ดีกว่า ผ่อนคลายดี

 

ในมหาสุขาวตีวยุหสูตร ได้กล่าวถึงการชุมนุมของพระสงฆ์และพระโพธิสัตว์หมู่ใหญ่ โดยมีพระเมตไตรโพธิสัตว์เป็นหัวหน้า

ที่ภูเขาคิชฌกูฎในนครราชคฤห์ พระพุทธองค์ได้กล่าวถึงกำเนิดพระอมิตาภพุทธเจ้าและสวรรค์อันเลอเลิศสุดคือ ดินแดนสุขาวดี อันเกิดจากบุญบารมีตามปณิธานของพระอมิตาภพุทธเจ้า

พระอมิตาภพุทธเจ้ามีอายุและแสงสว่างไม่มีที่สิ้นสุด มีมหาปณิธานที่จะโปรดสัตว์ที่ระลึกถึงพระองค์ ผู้ใดปฏิบัติธรรมมีความแน่วแน่ในพระองค์จนวาระสุดท้ายจะได้ไปเกิดในดินแดนของพระองค์ ได้ฟังธรรมได้ปฏิบัติธรรมและหลุดพ้นในดินแดนของพระองค์

อัครสาวกเบื้องซ้ายของพระองค์คือ พระมหาสถามปราบมหาโพธิสัตว์ ในเมื่อพระอวโลกิเตศวร(กวนอิม) มหาโพธิสัตว์ เป็นอัครสาวกเบื้องซ้ายของพระองค์ ทำหน้าที่เปรียบเป็นธรรมกายหรือตัวแทนพระอมิตาภพุทธเจ้าในการโปรดสัตว์ในอนันตจักรวาลทั้งสิบทิศ

ส่วนจุลสุขาวตีวยุหสูตร กล่าวถึงการชุมนุมของคณะสงฆ์ พระโพธิสัตว์ และทวยเทพทั้งหลายที่เชตวันมหาวิหาร นครสาวัตถี และพระพุทธองค์ทรงเทศนาถึงที่ตั้งชีวิตอันอุดมเป็นอมตะ และความสวยสดงดงามอันหาที่เปรียบปานมิได้ ในดินแดนสุขาวดี ของพระอมิตาภพุทธเจ้า (หรืออมิตายุ คือ พระพุทธเจ้าที่มีอายุไม่มีวันสิ้นสุด)

 

ใน อมิตายุรธยานสูตร ได้กล่าวถึง พระนางเวเทหิ อัครมเหสีของพระเจ้าพิมพิสาร ทรงโศกเศร้าพระทัยเป็นอย่างยิ่งที่พระเจ้าอชาติศัตรู พระราชโอรสของพระองค์ทำปิตุฆาต ทรงขังพระองค์ในห้องส่วนพระองค์ในพระราชวัง หันหน้าไปภูเขาคิชฌกูฎ อันพระพุทธองค์ประทับอยู่น้อมระลึกถึงพระพุทธองค์และตรัสทูลขอพระพุทธองค์ ได้โปรดส่งพระอานนท์และพระมหาโมคัลลานะมาช่วยตอบปัญหาความทุกข์ของพระองค์

พระพุทธองค์ทรงทราบด้วยญาณแล้ว ได้ปรากฏพระองค์ต่อหน้าพระนางเวเทหิ มีพระโมคคัลลานะอยู่เบื้องซ้าย (ซึ่งแสดงว่าเบื้องซ้ายมีฐานะสูงกว่า) พระอานนท์อยู่เบื้องขวา พระนางเวเทหิทรงร่ำไห้ด้วยความเศร้าโศก ผิดหวังของพระองค์ไม่ประสงค์มาเกิดในโลกใบนี้อีก แต่ขอไปเกิดในโลกใบอื่นที่ไม่มีความชั่ว มีแต่ความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีสัตว์เดรัจฉาน เปรต อสูรกาย สัตว์นรก พระพุทธองค์ทรงเมตตาบันดาลให้พระนางเวเทหิได้เห็นสวรรค์ชั้นต่างๆ ในโลกนี้ และโลกอื่นเป็นอเนกอนันต์

 

ในที่สุดพระนางเวเทหิทรงเลือกที่จะไปเกิดในสวรรค์สุขาวดีของพระอมิตาภพุทธเจ้า และทรงถามถึงการปฏิบัติธรรมที่จะไปเกิดในดินแดนดังกล่าว

พระพุทธองค์ทรงพระกรุณาให้พระนางเวเทหิได้เห็นพระอมิตาภพุทธเจ้า โดยมีพระมหาสถามปราบโพธิสัตว์ยืนอยู่เบื้องขวา พระอวโลกิเตศวร (กวนอิม)โพธิสัตว์อยู่เบื้องซ้าย (ตามคติของจีน เบื้องซ้ายมีฐานะสูงกว่าเบื้องขวา) พระนางเวเทหิได้เข้ากราบแทบพระบาทพระอมิตาภพุทธเจ้า ขอเข้าถึงพระอมิตาภพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์ทั้งสองและจากนั้นพระองค์ก็ได้ทรงสอนวิธีการเจริญสมาธิที่จะให้ไปเกิดแดนสุขาวดี

 

ในพระสูตรนี้ บอกถึงลักษณะและคุณวิเศษของพระอวโลกิเตศวร (กวนอิม) โพธิสัตว์ และพระมหาสถามปราบโพธิสัตว์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้ว น้อมจิตไปเกิดในแดนสุขาวดี

เมื่อจิตใกล้จะดับจะเห็นพระอมิตาภพุทธเจ้า พร้อมกับพระโพธิสัตว์ทั้งสองและบริวารมานำพาไปแดนสุขาวดี หรือมิฉะนั้นก็จะมีพระโพธิสัตว์ทั้งสองพระองค์มารับ หรือเมื่อจิตดับจากโลกมนุษย์แล้วผุดขึ้นในแดนสุขาวดี เมื่อผุดออกมาจากดอกบัวในแดนสวรรค์สุขาวดีก็จะได้พบพระโพธิสัตว์ทั้งสองพระองค์ ทรงให้ความเมตตาสั่งสอนธรรมจนสามารถขจัดกิเลสทั้งหลายได้สิ้น

 

จีนกำลังภายใน น่าดูเลยนะคับ ตอนล่าสุดเนี่ย

 

ณ ขณะจิตหนึ่ง

พระพุทธองค์ทรงเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว พระศาสนาจะคงอยู่ไม่เกิน 5,000 ปี เมื่อกาลล่วงไป ศาสนาของพระองค์จะเริ่มเสื่อมถอยลง เนื่องจากมนุษย์หลงลืมศีลธรรม จะถอยลงไปจนถึงกลียุค เป็นยุคที่ไม่ศีลธรรม มนุษย์จะเข่นฆ่ากันเอง สัตว์นรกจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ จนนรกไม่มีที่เพียงพอที่จะรองรับสัตว์นรก

เราจะลงไปเตือนมนุษย์เรื่องศีลธรรม แค่ศีลห้าก็ไม่ตกนรกแล้ว

ท่านยังลงไปไม่ได้ ยังไม่ถึงวาระ อีกอย่างสวรรค์ได้ส่งคณะลงไปทำหน้าที่นี้แล้วเป็นจำนวนมาก

แล้วเสียงโต้ตอบทางจิตก็เงียบหายไป ความสงบที่อยู่ในฌาน ทำให้ไม่มีความร้อนรนที่จะไป กลายเป็นปล่อยวาง

มีเสียงหนึ่งดังเข้ามา ท่านไม่ลงไปจริงๆ หรือ ที่ภพมนุษย์นั้น คู่ของท่านลงไปเกิดแล้วนะ แต่คู่ของท่านในชาติภพใหม่ก็มีคู่ใหม่ ท่านไม่อาจครองคู่กันอีก

เราอยากลงไปพบเจอกับเขา เพื่อถามว่าในอดีตทำไมจึงฆ่าเรา ทั้งๆ ที่เรารักเขา เราผิดอะไร เราอยากรู้

อีกเสียงหนึ่งทักท้วง...ท่านอย่าลงไปเลย ท่านไม่เสียดายเวลาที่บำเพ็ญมาหรือ ข้างล่างนั้นเต็มไปด้วยกิเลสอันเป็นเครื่องผูกย้อม ท่านบำเพ็ญมาจนหมดจดแล้วจะแปดเปื้อนได้

เรามั่นใจว่าเราจะไม่หลงกิเลส เพียงชั่วแวบเดียวของความคิดนั้น จิตก็เคลื่อนออกจากที่ทรงฌาน มีเสียงหนึ่งตามมาบอกว่า...ท่านจงจำไว้นะ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร...

 

ฆ่าเพราะรัก ไม่อยากเห็นเธอต้องลำบากด้วย ชาติ และชรา

อิอิ

 

เดาล้วนๆ ฮ่าๆ อย่าได้ถือสา คนจร

 

ระหว่างการเดินทางของจิต ได้พบเจอเพื่อน จึงขอให้เพื่อนพาเที่ยวชมนรก เพื่อนก็พาไปพร้อมทั้งบรรยายนรกขุมต่างๆ นรกนั้นมืดมิด แสงสว่างในนรกเกิดจากเปลวไฟนรก สีแดงฉาน ร้อนแรงแผดเผาแทบทนไม่ได้ แต่ละขุมช่างน่ากลัว ล้วนแล้วแต่เป็นแดนลงโทษสัตว์นรกที่เคยทำผิดศีลในข้อต่างๆ

เพื่อนบอกว่านรกไม่เว้นโทษแก่ผู้กระทำผิด แม้แต่ท่านเอง หากทำผิดศีลก็ต้องมาที่นี่เพื่อรับโทษทัณฑ์ ขอให้ท่านระลึกไว้ว่าเมื่อขึ้นไปเกิดยังภพมนุษย์แล้ว อย่าเผลอทำผิดศีลข้อใดข้อหนึ่งเป็นอันขาด อีกอย่างความทรงจำของท่านจะถูกลบ ท่านจะจดจำเรื่องราวต่างๆ ไม่ได้

นั่นจึงเป็นสาเหตุให้มีการกำหนดจิต สั่งจิตให้จดจำเฉพาะเรื่องที่เห็นว่าเป็นคุณ เพื่อนำมาเล่าเป็นธรรมทาน

 

ก็ลงบ่อยๆ เดียวก็ชินไปเอง

 

เพื่อนถามว่าท่านจะไปเกิด ด้วยบารมีของท่านที่สั่งสมมานั้นทำให้ท่านสามารถเลือกสถานที่ พ่อแม่ รูปร่างหน้าตา และวงศ์ตระกูลที่จะไปเกิดได้ ท่านจะเลือกอะไร ทุกชาติหากเกิดเป็นชาย ท่านจะสง่างาม และเกิดเป็นหญิงท่านงดงามมาก ชาตินี้ท่านจะเกิดเหมือนทุกๆ ชาติหรือเปล่า

ไม่ ความงามทำให้เราทุกข์ ชาติตระกูลที่สูงศักดิ์ทำให้เราสุขสบายจนเกินไป เราไม่ต้องการเป็นที่รู้จักของใคร ไม่ต้องการให้ใครจำเราได้ แค่หน้าตาธรรมดา ไม่โดดเด่นสะดุดตาก็พอ ฐานะของวงศ์ตระกูลไม่สำคัญสำหรับเรา ส่วนพ่อแม่เราขอคนที่มีศีลห้าครบ

 

หายากนะคนที่มีศีลห้าครบ ขอตรวจดูก่อนว่ายังมีอยู่หรือไม่

เห็นอยู่คู่หนึ่งที่มีศีลห้า แต่ฐานะยากจนด้วยวิบากกรรมตามส่งผล ท่านจะยินดีหรือไม่

ไม่เป็นไร เรายินดี จนรวยไม่สำคัญ ขอแค่ศีลห้าครบก็พอ ที่เหลือเราจะช่วยพวกเขาเอง