บทความ : คุณเชื่อหรือไม่ว่าสุดปลายแห่งสายน้ำคือทะเลอันกว้างใหญ่

ธรรมวิจัยยะสัมโพชฌงค์ คือสิ่งใด
เหตุใดจึงถูกจัดรวมลงในโพธิปักขิยธรรม

 

ที่คุณขวัญกล่าวนั้น ถูกต้องในระดับนั้น และหลวงพ่อก็สอนไว้เช่นนั้น คุณจึงเข้าใจอย่างนั้น เราจึงมิอาจกล่าวสิ่งใดมากไปกว่านั้น จนกว่าจะถึงเวลานั้น...

 

หรอ คะ ก็โอเช นะ

เพราะ ก็รู้แค่นี้ มากกว่านี้ จิตเขาก็ไม่รู้ แระ

 

ก่อนอื่น ปัญญา คือ การเห็นไตรลักษณ์ในสังขารธรรมที่เห็นลงเป็นปัจจุบัน

ถ้าปัญญา ไม่เกิด ก็จะหลุดออกมาเป็นสังขารธรรมจำนวนมาก ก็เอาส่วนนี้
มาพิจารณาโยนิโสมนสิการตามหลัง ต้องไม่ลืมว่า โยนิโสมนสิการ หรือ
การน้อม ก็คือ การคิด เป็นส่วนทิฏฐิ หรือ ส่งออกนอก เสพขันธ์5 ไปแล้ว
การทวนกระแส จึงช้าไปแต่ทำให้เกิดกำลังของสมาธิ แต่ถ้ามากไปก็ไม่
เห็นอะไร กลายไปเห็นอะไรเที่ยงสักอย่าง

ดังนั้นจะเอาจิตแสวงหาจิตโดยการจมอยู่ในกองขันธ์5 นั้นไม่ใช่ฐานะ

ส่วนของปัญญา ที่เห็นไตรลักษณ์ในสังขารธรรมที่เห็นลงเป็นปัจจุบันขณะ
จึงเป็นเรื่องที่อาศัย ญาณทัศนะ(ระลึกเห็นไตรลักษณ์) และ ฌาณ(สมาธิ--
จิตปราศจากกิเลศ นิวรณ์)

จริงๆ การรู้ลงทันเป็นปัจจุบัน ไม่มี เพราะแม้แต่จิตเห็นจิต ก็เป็นการเห็น
จิตที่มันดับไปแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องเห็นทันปัจจุบัน ล้วนแต่เป็นการรู้ตาม

ภาวะเกิดสังขารุเบกขาญาณ วิตก วิจารจะดับ ดังนั้น ภาวะนั้นจะไม่มี
การพิจารณา นึกคิดได้อีก แต่การเห็นตาม(ญาณทัศนะในการ
เห็นสังขารธรรมที่ละเอียดปราณีต)นั้นยังมีอยู่

 

ดีแล้วเจ้าค่ะ
รู้ไปเรื่อยๆ ปัญญากล้ากว่านี้ ค่อยต่อโพชฌงค์
อ่อ อย่าทิ้งสมาธิล่ะ ช่วงนี้อุททัจจะ กุกกุตจะ พอสมควร

 

ท่านกล่าวได้ชอบแล้ว
ว่าแต่ ท่านอ่านปรัยัติมากไปหรือเปล่าเพ้
จะไปแจงละเอียดยิบอะไรนักหนา
ปรารถนาปฏิสัมภิทาญาณหรือ?

 

ไปเรื่อยๆ แล้วแต่จิตมัน.....

ก็เห็นมันทำของมันไปเรื่อยๆ ....นะเพ้

 

= สอง กอง (ถูกรู้ - รู้)

 

^.^

 

เคยอ่านประวัติครูบาอาจารย์ไหม
ในขณะใกล้บรรลุธรรม มักจะมีการทวนกระแสปฏิจจสมุปบาท
ถามว่า เป็นการรู้ไปเฉยๆ หรือ มีเจตนาในการทวน

เราขอกล่าวแค่นี้ เราอาจผิดพลาด ขอท่านทั้งสองระลึกไว้ว่า ที่ผ่านมามีอะไรใหม่บ้างไหม หรือ ย่ำอยู่ที่เดิม
โปรดระวัง ศรัทธา จะปิดบัง ปัญญา

จาก กัลยาณมิตรที่ห่วงใย...

 

มะมีใครคุยกะเราเลย กรำ

 

:VO

 

ไม่มีเจตนาในการทวน มันจับพลัดจับพลูเห็นสังขารธรรมอยู่
ก็เกิดการโพล่งไปเห็น จึงชัดว่าไม่มีเจตนาเจือปน

ปฏิจสมุปบาท ไม่อาจเห็นได้โดยคนที่กำลังจะบรรลุธรรม มีแต่
คนที่บรรลุธรรมไปแล้วจึงมาทบทวนการเห็น แถมต้องเป็นอรหันต์
เท่านั้นถึงจะเห็นหรือทบทวนได้ถูกต้อง

อย่าไปนึกคิดหาวิธีเข้าหาธรรม ธรรมที่หาได้จากการคิดก็มีแต่ปรุง

การยึดว่าก่อนบรรลุธรรมจะต้องมีการพิจารณา ใช้เจตนาเข้าทวน
ปฏิจสมุปบาทคืออาการอุธธัจจะไม่ระงับ(ปัญญามันนำ) มีนิวรณ์
จึงมีสมาธิไม่สมบูรณ์ ไม่อาจมีสภาวะเจโตวิมุตติ

เจโต , เจตคติ , เจตตนา + วิมุตติ

การทวนกระแส เป็น การครองอารมณ์ยึดส่วนหนึ่งเพื่อน้อมเข้าหา
สร้างความเที่ยงไว้อย่างหนึ่งแล้วมุ่งเข้าจับ เกิดความเที่ยงก่อนบรรลุ
ธรรมเสียอีก แล้วจะเห็นอะไร ไตรลักษณ์ความไม่เที่ยงเหรอ

 

การทวนกระแส เป็นเครื่องป้องกันใจใช่มั้ย ถ้าใช่จะพูดต่อ เพราะเราไม่เคยอ่านเรื่องการทวนกระแส ได้แต่ปฏิบัติอย่างเดียว

 

ไม่เคยอ่านเรื่องทวนกระแสเหมือนกัน รู้แต่ว่า ก่อนจะผ่าน มันจะมีอาการในการผ่าน

เรื่องการกำหนดให้เป็นปัจจุบัน หลวงพ่อท่านกล่าวว่า กำหนดให้เป็นปัจจุบัน เพราะการกำหนดรู้อยู่กับปัจจุบันนั้นเป็นคุณประโยชน์อย่างยิ่ง สามารถส่งผลให้การปฏิบัติธรรมได้สำเร็จลุล่วงไปโดยรวดเร็ว จนสามารถได้ดวงตาเห็นธรรม

ส่วนญาณ ที่ 11 สังขารุเบกขาญาณ จะมีองค์คุณของสังขารุเบกขาญาณ 6 ประการ

1 กำหนดอารมณ์ต่าง ๆ ที่มากระทบได้ง่ายและว่องไว

2 ไม่มีเวทนา เช่น เมื่อย คัน แต่ผู้ซึ่งพิจารณาที่เวทนาอาการแน่นมาก ยังคงปรากฏให้เห็นอยู่

3 นั่งได้นาน ๆ ไม่รู้สึกเมื่อยหรือขี้เกียจ

4 จิตอยู่ในอารมณ์เดียวพร้อมด้วยสติสัมปชัญญะ ไม่วอกแวก ซัดส่าย

5 อารมณ์เฉย ๆ ไม่ยินดียินร้าย

6 อารมณ์กับจิตที่กำหนดละเอียดมา (คัดลอกมาจาก คู่มือวิปัสสนาจารย์ สภาวะธรรมของผู้ปฏิบัติ )

ตอนปฏิบัติไม่สามารถจะบอกได้เลยว่าถึงญาณอะไรแล้ว รู้แต่ว่าอารมณ์ตอนนั้น เป็นอยู่ในทั้งหกข้อนั่นแหระ (เมื่อมาอ่านดูทีหลัง)

 

เจโตวิมุตติ ถ้าจะเทียบกับอรรถกถาก็น่าจะเรียกว่าเป็น สมถยานิก คือ เริ่มต้นจากการเจริญสมาธิก่อนแล้วค่อยใช้ปัญญาพิจารณาไตรลักษณ์ในสติปัฏฐานสี่ สายพระป่าส่วนมากก็ใช้วิธีนี้ครับ

ส่วนปัญญาวิมุตติก็กลับกัน คือ เป็นวิปัสสนายานิก โดยเริ่มต้นจากการเจริญวิปัสสนาไปก่อนแล้วอาจจะมีการเข้าพักในสมาธิสลับกันไป(การเข้าพักนี้ บางท่านก็ปล่อยให้จิตเข้าพักเอง บางท่านก็ฝึกสมาธิเล็กๆน้อยๆเป็นส่วนประกอบ) หรือบางท่านแม้ไม่เคยได้สัมผัสกับสมาธิเลย แต่ไปได้สมาธิเอาในขณะแห่งมรรคผลก็มี

แต่ไม่ว่าจะเริ่มต้นด้วยสมถะหรือวิปัสสนา สุดท้ายทั้งสองอย่างก็ต้องอิงอาศัยซึ่งกันและกัน ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถถึงธรรมได้ด้วยการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงอย่างเดียว ส่วนในเรื่องของวิธีการนั้นก็แล้วแต่อุบายของแต่ละคนว่าถนัดและถูกจริตกับแบบไหน ตัดสินแทนกันไม่ได้หรอกครับ


อ้างอิง จาก : http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/009974.htm
​

 

อย่าตกอกตกใจไปนะ เรายังมีกิเลสเท่าปุถุชนเหมือนเดิม

การเห็นสภาวะธรรมนั้นๆ เราเห็นมาสี่ครั้ง แต่ละครั้งมันผลิก
ออกมาเสียก่อน

เป็นกรุณาเจตสิกที่ดึงออก สังเกตจากการพิจารณาสรรพสัตว์แล้วร้องไห้

ซึ่งเราก็ไม่ได้ยินดีอะไร คราวนี้รู้แล้วว่า ต้องตามดูอะไรต่อให้ทัน ก็แค่
ดูกรุณาที่มันผลิกออกให้ทัน ก็จะล่วงทุกข์ได้ ก็จะเห็นว่า ไม่มีการเอา
อะไรไว้ หรือ จะหมายเป็นอะไร มีแต่ต้องรู้ทุกข์ไปสถานเดียว

เห็นหรือไม่เห็น ได้หรือไม่ได้ ทันหรือไม่ทัน เรื่องของจิตมัน

 

ขอขอบใจ ท่าน มากมาย ที่เป็นห่วง เรา นะ ^.^

ใจเราสงบลงแล้ว ชั่วคราว ที่ฟุ้ง ก็เพราะ ปล่อยของออก กินไปเยอะ มันร้อนนน

จิตเขารู้แล้วว่า มันรีบร้อนไปก็เท่านั้น อยากบรรลุธรรมเร็วๆ ก็ใช่ว่าจะได้อย่างที่ต้องการ

เรามีหน้าที่กิน เอ๊ย ไม่ใช่ มีหน้าที่เจริญสติ ภาวนา รู้สึกตัวไป

อริยมรรค จะเกิด เมื่อ เราเดินมรรคได้ถูกทาง เนืองๆ จน xxx เกิดเอง นั้นแล

เพื่อนจะช่วย ก็ช่วยบอกด้วยละกัน ว่า ทำถูกป่าว หรือ เฉไฉ ไปนอกทาง

หรือล้ำเส้นไปแระ เห็นคนเค้าเป็นโน่น เป็นนี่ แม๊ มันก็กระดี๊ กระด๊า

อยากจะหนีออกจากความจริง ไปฝันกะเค้ามั่ง แต่แทนที่จะฝันแข่งกะเขา

ดันหาเรื่องไปเหยียบเท้าเค้าซะงั้น นิสัยเรา ไม่ค่อยดีนะนี่ ฮุฮุ

 

จริง ๆ แล้วเจโตวิมุตติ มันจะเห็นความไม่เที่ยงของจิตนะ มันจะเห็นสภาวะเกิดดับ มันจะสว่าง และจะดับ แต่ตอนดับต้องรู้ให้เท่าทันว่านั่น ดับแล้ว เมื่อดับแล้วอารมณ์เราเป็นเช่นไร หากไม่พอใจ เพราะความไม่รู้เท่าทัน จิตจะตก แต่ถ้าเรารู้ว่ามันเกิดดับเป็นธรรมดา แม้แต่ เจโต ก็มีการเกิดดับ นั่นให้เห็นถึงสภาวะธรรม เห็นเป็นไตรลักษณ์ได้เลยนะ ถ้าอารมณ์เราปกติ จิตไม่ตกนะ