ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

ได้รับความรู้มากมาย ออกเล่าข่าวได้สบายครับ

 

อ่านถึงตอนนี้แล้วทำให้นึกถึงหนังสือพระสมัยก่อน
คอลัมน์ตอบปัญหาพระ ที่มักจะมีคนเขียนจดหมาย วาดภาพเข้ามาสอบถาม
สอบถามว่าเป็นพระอะไรยังพอทำเนา
แต่สอบถามว่าแท้หรือไม่ ก็มี โดยเฉพาะสมเด็จ เห็นเยอะ

แล้วนึกถึงหนังสือบอกตำหนิ ดูพระแท้ แต่ภาพประกอบ เป็นภาพถ่าย(ขาวดำ ไม่ชัด ตามสมัยโน้น) แล้วมีวงจุดที่เป็นตำหนิ มีวาดภาพประกอบในส่วนตำหนินั้น ๆ เป็นลายเส้นหยาบ ๆ ถ้าไม่มีพระแท้อยู่กับตัว นึกไม่ออกเลยทีเดียวว่าตำหนิจะหน้าตาเป็นยังไง แต่ถ้ามีพระแท้อยู่กับตัว ดูประกอบ เห็นตำหนิตามที่วาด ส่องหาก็จะเจอเหมือนกัน

 

คิดถึงสมัยมีหนังสือพระใหม่ ๆ เลยครับอ้าย
แต่กว่าจะรู้ข่าว หมดไปจากวัดหรือจากกรุแล้วครับ

 

....นี่ร่วม ๒ ปีแล้วมั้ง..
...ขอบคุณ..ที่ยังไม่ลืมกัน....

 

......
....อันนี้..ล้ำหน้าเรื่องของผม..ไปประมาณ ๒-๓ ตอน..หนังสือแบบที่ว่านี้..เกิดหลัง..มีสนามพระวัดมหาธาตุ..แล้วครับ(..ที่ผมเล่าอยู่ตอนนี้สนามพระวัดมหาธาตุ..ยังไม่เกิด)..และเกิด..หลังปี ๒๕๑๑ ไปแล้วเมื่อการเล่นพระ..กำลังเริ่มบูม..ผมต้องมาพูดถึงอยู่แล้วครับ..เมื่อเหตุการณ์ไปถึง..ช่วงนั้น..คุณเหลิมยังโชคดี..ที่มีโอกาศได้อ่าน..แต่ถ้าผู้อ่านบางท่านอยากเห็น..ผมว่า..ร้านขายหนังสือเก่าแถบ..จตุจักร..ก็ยังน่าจะยังมีอยู่นะครับ..เพราะขขนาดร้านขายหนังสือเก่าร้านเล็กๆในห้างยูเนี่ยนมอลล์..ปากทางลาดพร้าว..ก็มีให้เห็นอยู่หลายเล่ม..ขอบคุณครับ

 

.......
....หวัดดี..พลศิริน้องรัก...และ Punthai
......................
...ต่อจากตอนที่แล้ว.....
.......................
..............................................................................
...ขณะเดียวกัน...เมื่อหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ เป็นต้นมา...เมื่อมีจำนวน..ผู้นิยมพระมากขึ้น..
....พระ..และ..หลวงพ่อดังๆก็มีคนรู้จัก..มากขึ้น..แต่..ก็รู้แค่ผิวเผิน..สำหรับคนทั่วๆไป....
..........กลไกตลาด...ก็เข้ามาหาความต้องการ..ของคนสังคมนี้...เอง..นั่นคือ..เริ่มเกิด..หนังสือ
...ทั้งเป็นแบบ..พ็อคเก๊ตบุ๊ค...ขึ้นมาหลายเล่ม...บางเล่มก็เป็นปกแข็ง....เพื่อ..แนะนำ...
....พระเครื่องที่ดังๆ...ทั้งพระกรุ...พระหลวงพ่อ..ตัวหลวงพ่อเอง...เนื่องจากเป็นส่วนมาก
....ที่เคยได้ยินแต่ชื่อ..แต่ไม่รู้ว่า..หน้าตาเป็นยังไง...ด้วยซ้ำ...ก็แน่นอนครับ..ยุคนั้น....
...ขาวดำ..ที่ดีหน่อยแพงหน่อย..ก็จะเอารูปลง..กระดาษอาร์ต(ผิวมัน)....บางเล่มก็อนาถาหน่อย
พิมพ์มันลงในกระดาษธรรมดา(..เหมือนหนังสือรายเดือนพระรุ่นแรกๆ..มีแค่ปกที่เป็นกระดาษอาร์ต)
.....ก็ขายดิบ..ขายดีกัน...เรียกว่า..อย่างพวกข่าราชการที่อยู่หน่วยงานเดียวกัน..ใช้วิธี..ลงขันซื้อกัน
..แล้วแบ่งกันอ่านก็มี...(เพราะ..จะซื้อทุกเล่ม..มันก็ตกหนักคนซื้อ...ซื้อมาก็ต้องแบ่งเพื่อนอ่านอีก
..ก็ลงขัน..แชร์กันอ่านหมดเรื่อง..)...หนังสือ..ก็วางทั่วประเทศ..ออกมาเท่าไหร่..ก็หมด....
.....ลักษณะ..ก็..แบ่งเป็น..พระกรุภาคเหนือ...แล้วก้แบ่งไป..เล่มละภาคมั่ง..
....หรือ...หลวงพ่อดัง..ภาคต่างๆ...
...ประวัติหลวงพ่อ..และ..พระของท่านดังๆ...ถ้าเป็น..เดี่ยวๆ..ก็ต้องสมเด็จโต...ออกกันมาหลายเจ้า
...ถ้าระดับรองลงมา..ก็รวม..หลายๆองค์....ยุคแรกๆนี่..จะไม่แยก..ประเภท..อย่างในยุคหลังคือ
...เป็น..แบบรวมเหรียญหลวงพ่อดังหลายๆองค์....ไม่มีการชี้ตำหนิอะไร...เพราะที่คนต้องการก็
แค่...ประวัติหลวงพ่อ...ปาฏิหารย์..หรือ..ความศักสิทธิ์..หลวงพ่อ..และ..ของๆท่าน....รูปของๆ
ท่านแค่นั้น.....
............ส่วนอย่างพระกรุ..ก็ที่มาที่ไป...รูปทรง..พระในกรุ..พระอะไรบ้าง..มีพิมพ์ไหน..เนื้ออะไร
...ส่วนใหญ่แล้ว..ก็จะมองเห็นไม่ค่อยชัด..เพราะความคมของภาพ..และ..เทคนิคการพิมพ์...
มีข้อจำกัด...บางเล่ม...คนพิมพ์..ไม่มีพระแบบนี้..ก็ต้องยืมเขามา..แล้วเขียนรูปตาม..แล้วก็เอา
มาพิมพ์..แทนภาพถ่าย...
..............ก็เรียกว่า..ช่วยระบายความอัดอั้น..ตันอุรา..ของคนชอบพระ..ไปได้เยอะ...ส่วนใหญ่แล้ว
..จะพิมพ์จำนวนไม่มาก..เพราะกลัวขายไม่ออกกัน...ถึงบางเล่ม..ที่หมดเร็วมาก..ก็ไม่ค่อยมีการ
พิมพ์ซ้ำ....
.......เวลาต่อมาเรื่อยๆ..หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น..ก็มีจำนวนมากขึ้นไปด้วย..จากที่มีแค่หัวเมืองใหญ่ๆ
..ก็กระจายไปตาม..จังหวัดธรรมดา..แล้วเรื่องที่จะลงเหตุการณ์ในท้องถิ่นที่เล็กลงมันจะมีอะไรมาก
...มันก็มีการ..ลงแนะนำ..หลวงพ่อในท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงกันไปด้วย..ก็ค่อยๆทยอย..ลงไป..จังหวัด
ไหน..พระกรุเยอะ..ก็ทยอยลงเรื่องไป....อย่างหนังสือพิมพ์เสียงสุพรรณ ของท่านอาจารย์มนัสนี่
..เนื่องจากเจ้าของชอบพระอยู่แล้ว...เรื่องทั้งพระกรุ..และ..หลวงพ่อ..ก็จะมีลงกันไม่ขาด....
.........แล้ว..ข้อมูลทั้งหลาย..ก็จะเข้ามาสู่ในเมืองกรุง..แล้วกระจายไปแหล่งอื่นได้...
..ตามที่..ผมเล่ารูปแบบ..ไปเมื่อ..ตอน ๒ตอน..ที่ผ่านมา..ยิ่งมีถนนหนทางมากขึ้น..ทางรถไฟทั่วถึง
..การส่งไปรษณีย์..และ..การส่งพัสดุ..ดีขึ้น..ทุกอย่างมันก็เร็วขึ้น..ง่ายขึ้น..และ..แพร่ออกไปกว้างขึ้น
...ตามไปด้วย....
.........................ต่อตอนหน้า..............

 

.....
........................
...................................
.......พอหลัง ๒๕ พุทธศตวรรษ..มา..กอปรกับ..มีพิธีใหญ่อย่างที่ทราบ...วงการพระก็เฟื่องฟูขึ้น
มาก..พระปลอมก็มีมากขึ้น..คนที่ทำธุรกิจ..เกี่ยวเรื่องพระ..ก็..เฟื่องฟู...ทั้งร้านทอง..ที่ทำทั้งกรอบ
เงิน..และ..กรอบทองเลี่ยมพระ..ก็รวยอู้ฟู่กันไป...หนังสือพระเป็นเล่มๆ..ก็ทยอยออกมา..แต่ยังไม่
มากนัก(ยังไม่มีการ..แยกแยะ..พระปลอม..ไม่ปลอม)....จนเมื่อ..หลังไปไม่กี่ปี....กลุ่มคนนิยมพระ
เครื่อง..ก็ได้สถานที่..เป็นเรื่องเป็นราว..ถาวร..เพราะทางวัดมหาธาตุ..ยกพื้นที่..ทางฝั่ง..ติดกับ..
กำแพงด้านทิศเหนือ..ให้..บริเวณนั้นมี..ต้นโพธิ์ใหญ่เป็นสง่าอยู่..(ปัจจุบัน..ก็..คือ..พระบรมรูป
ของ..วังหน้า..และ..ต่อลึกเข้าไป..ถึงต้นโพธิ์)....คราวนี้..ก็ดูเป้นเรื่องเป็นราว..แผงขายพระ...
ก็วางติดๆกัน..บรรดาผู้เชี่ยวชาญมากหน้าหลายตา..ก็เวียนกันเข้ามา..ทั้งสังสรรค์..พูดคุย...
แลกเปลี่ยนความรู้กัน..รวมถึง..ธุรกิจด้วย...เป็นที่คึกคัก...คราวนี้..คนชอบพระ..และผู้เชี่ยวชาญ
จากแต่ละถิ่น..ก็..มีที่ๆจะมุ่งหน้ามา...แลกเปลี่ยน..ความรู้พบปะ..และ..updateข้อมูลกับ..ผู้เชี่ยว
ชาญ..ในกรุง...ที่ตอนนี้..ทั้งฝั่งพระนคร..และ..ฝั่งธนฯ..ก็มาสุมหัวกันอยู่ที่นี่.....
.....เรียกว่า..อยากจะรู้เรื่องพระ..ไม่ว่า..ภาคไหนที่ไหน...ก็ต้องมาที่นี่..นี่คือ..ศูนย์รวมทุกอย่าง...
...ทุกอย่างเจริญขึ้นเรื่อยๆ..จนเมื่อ..ปี๒๕๐๙-๒๕๑๐ บ้านเรา..ส่งทหารจงอางศึก..เข้าร่วมรบที่
เวียตนาม....วงการพระก็ได้ฮือฮาอีกครั้ง..ทำให้กระแสแรงขึ้น...เพราะข่าวของการสู้รบนั้น..ก็
ลงหนังสือพิมพ์..อยู่เรื่อย..รวมถึงข่าวความศักสิทธิ์..ของ..พระเครื่องไทย...(อย่างคราว..สงคราม
เกาหลี..ก็ต้อง..พระผงของขวัญ..หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ)...ไม่ว่า..หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ
...หรือ..เจ้าคุณนรฯ วัดเทพสิรินทร์...แล้ว..คนปลอมพระ..ก็จับกระแส..ความแรงได้..ทำของออก
มาต้อนรับ..ความต้องการกันใหญ่..แต่ความจริง..พวกเหรียญหลักนั้น..ก็มีปลอมกันอยู่แล้ว..
แต่ไม่มากนัก...แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ของปลอมออกมาต้อนรับอย่างทันควัน...เรียกว่าเป็นจุดเริ่ม
ต้นความเปลี่ยนแปลง..ของสังคมพระเครื่องเลย....ทั้งสององค์นี่เลยดังสุดๆ..หลวงพ่อแดงก็มี
ผู้สรัทธาไปให้ท่านออกเหรียญให้ไม่หยุด...เจ้าคุณนรฯ..นั้น..ต่างกันเพราะท่านเอง..คนละรูปแบบ
...ส่วนใหญ่..ก็จะมีคนเข้าไปกราบ..ด้วยความศรัทธาเป็นส่วนใหญ่..และท่านเองก็ไม่ปลุกเสกให้ใคร
ง่ายๆ..ต้องใช้วิธีรวมกันหลายๆเจ้า..แล้วทำสักหน (..อย่างในปี ๒๕๑๒ ครั้งนึง..แล้วก็ปี ๒๕๑๓
อีกครั้ง)..หนังสือประวัติท่าน..ทั้งหลวงพ่อแดง..และ..เจ้าคุณนรฯ..ก็แยกกันออกมา..หลายเล่ม
ขณะที่กระแสพระปลอม..ก็ทำเอาวงการปั่นป่วน...
...........ดังนั้น..จึงเริ่มมีหนังสือ..เฉพาะ..ที่ชี้แจงแยกแยะ..ของปลอมขึ้น..แต่ไหนๆ..ทำทั้งที...ก็เอา
เหรียญอื่น..อย่างเหรียญหลักมาด้วย..ภาพถ่ายก็เป็น..ขาว-ดำ...เวลาขยายจุดตำหนิ..ก็ใช้ฝีมือ..วาด
รูปขยายเอา...แล้ว..หนังสือพระประเภทบอกจุดแยกแยะ..ของปลอม..ก็ทยอยออกมา..รวมทั้งพระ
เนื้อต่างๆ..แต่ก็มีไม่มากนัก..แต่ก็ถือว่า..เป็นความเปลี่ยนแปลง..ที่จะก้าวเข้ามาสู่ปัจจุบัน..
.....หลังจงอางศึก..ก็..กองพลเสือดำ...กระแสต่อเนื่อง...วัดต่างๆที่มีหลวงพ่อดังๆอยู่..ก็เริ่มออกพระ
กันมามากขึ้น...ทั้งปลุกเสกเดี่ยว..ทั้งปลุกเสกหมู่.......
..............สื่ออย่างนึง..ที่โผล่เข้ามา..ตั้งแต่ก่อนหน้านั้นไม่นาน..แต่ตอนนี้กว้างขวางไปเกือบทั่วประเทศ
..ก็คือ...โทรศัพท์...ที่ทำให้การสื่อสารทางธุรกิจพระ..รวดเร็ว..และชัดเจนขึ้น....
....ผมเคยเล่าไปนาน..แล้ว..เรื่องการใช้โทรเลขแจ้งข่าว..ในยุคก่อนที่..โทรศัพท์จะแพร่หลาย..
ว่า..ข้อเสียคือ..คนรับอ่านแล้วงง..เพราะ..คนแปลๆผิด...แต่ก็จำเป็น..เพราะ..อย่างพระกรุแตก...
..จะมารอส่งจดหมายก็ไม่ได้...ก็ต้องใช้โทรเลขแจ้งข่าว.....
.........แต่พอมายุคหลัง...ตามร้านค้าใหญ่..หรือ..มีฐานะหน่อย..ก็เริ่มมีใช้กัน..โทรศัพท์สาธารณะ..
..ก็พอมีบ้าง..(สมัยก่อน..เรียกว่าต้องต่อคิวเข้าแถวกันยาว)....
.....................ต่อตอนหน้า...............................

 

.........
.............
............................................................................
....ไอ้พวกวิ่งพระ..และ..จัดหาพระใหม่ๆ...พวกนี้ก็ส่วนใหญ่..ไม่รวย..ถึงมีบ้านก็ส่วนใหญ่จะไม่
มีปัญญา..และ..ไม่มีวาสนาได้ติดโทรศัพท์ที่บ้านกับเขา..เพราะโควต้า..หมายเลขเครื่องยุคนั้นใน
ต่างจังหวัดน้อยมาก..ขนาดในตัวอำเภอเมือง..ยังได้กัน..ไม่เท่าไหร่..ถ้าอำเภอนอกๆยิ่งไปกันใหญ่
....ส่วนใหญ่ก็จะได้กันตามร้านค้าในเขตชุมชน..ที่หนาแน่นหน่อย...พวกนี้..จะต้องตีซี้..กับเจ้าของ
ร้าน..ไว้เยอะๆ...พอสนิทมากๆ..ก็ขอเขาให้ช่วยหน่อย..ถ้าใครโทรมาตัวเอง..ก็ช่วยรับฝากข้อความ
..หรือ..จะให้โทรกลับ..ไปเบอร์อะไร..ก็ช่วยบอกให้ด้วย.....หรือ..ถ้ามีญาติที่มี..ก็ยิ่งสบาย...แล้ว
...ตัวเอง..ก็ต้องหมั่นไป..ที่ร้านนี้บ่อยๆ..เผื่อลูกค้าโทรมา..หรือ..แจ้งข้อความไว้..จะได้ใช้เครื่อง
โทรสาธารณะ..โทรกลับ..ไปหา..หรือ..ขอรายละเอียดอีกที.....
............แต่มีพวกที่เจ๋งกว่านั้น...เพราะใช้วิธี..เพื่อนฝูง..หรือ..ญาติ..ที่ทำงานราชการ...ก็ได้อาศัยโดย
..จะบอกลูกค้าไว้ก่อน..ให้โทรไปหา..คนชื่อนี้..แล้วฝากบอก..ข้อความเขาไว้...เพราะหน่วยงาน
ราชการ..นะ..จะมีโทรศัพท์..โทรทางไกลเข้ามาได้..แต่เขาล็อคไม่ให้โทรทางไกลออก....
...ถ้าญาติหรือ..เพื่อนคนนี้..อยู่แถวบ้าน..ก็สบาย..เขาก็จะบอกให้เอง.......
..........ยุค ๒๕๑๔ - ๒๕๑๕ นี่..พรรคคอมมิวนิสต์ประเทศไทย..เริ่มทำการรบกับ..ทหารหนักขึ้น
...และ..ต่อเนื่องมาเป็นนับสิบปี...ดังนั้น..หลวงพ่อประเภท..เหนียวและ..อุตม์..จึงมีโอกาศสร้าง
ชื่อได้..หลายองค์..ตั้งแต่นั้นมา..ทั้งเหนือ..อีสาน..กลาง..ใต้...ยิ่งพื้นที่ไหน..ที่มีคอมฯอยู่เยอะ..
เราจะเรียกว่า..พื้นที่สีแดง...น้อยลงมาหน่อย..ก็เป็นชมพู....อย่างองค์หนึ่ง..ที่ดังขึ้นมาจากเหตุนี้
โดยเฉพาะ..ก็..หลวงพ่อวัดดอนตัน..จังหวัดน่าน..ที่เป็นพื้นที่สีแดง...เป็นต้น...
..............คราวนี้..ก็ใกล้จะมาเข้าเรื่องแล้ว..ก็คือ..รูปแบบ..ที่ช่วยเสริม..ความดัง..ของหลวงพ่อ..
...ต้องเข้าใจตามยุคที่ผมว่านี้..คือ ๒๕๑๔-๒๕๑๕..วงการพระขยายมาก..มีสื่อหนังสือพิมพ์ในกรุง
รองรับ..เป็น..บางคราว..แต่..หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น..ได้พึ่งพาเต็มที่......
.......มันเป็นเรื่องปกติครับ..ที่ใครเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อไหน..ก็พลอย..อยากให้หลวงพ่อของเรา
ดังสุดๆ..เรียกว่า...มันมีทั้งแอบแฝงธุรกิจเข้าไป..และ..มีทั้งเจตนาบริสุทธิ์..แบบ..เราเป็นแฟนบอล
ทีมหนึ่ง...เราชื่นชอบและศรัทธา...เราก็อยากให้คนอื่นชื่นชม...ทีมของเราด้วย..แต่ก็ต้องหมายความ
ว่า..ทีมของเราก็ต้องเก่งมีฝีมือ..ด้วยนะ..ไม่งั้นเชียร์ยังไงก็ไม่ขึ้น...อันนี้เราเรียกกันว่า..ดันกันด้วย
ความบริสุทธิ์ใจ.......
........ตอนนั้น..อีสาน...อาจารย์ฝั้น..ดังมาก..หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น..ในแถบอีสาน..ก็ลงประวัตื..
ปาฏิหารย์กัน..เยอะแยะ.....เชียงใหม่ก็..หลวงปู่แหวน..ดังสุดๆ....
......ที่ผมบอกว่า..ยุคที่การสื่อสารเริ่มมีหลายทาง..การเดินทางก็สะดวก..กรุงเทพก็คือศูนย์กลาง
ข่าวคราว..มันก็เข้ามากระจายไปเอง..ยิ่งดังมากๆ..คราวนี้..แม้แต่หนังสือพิมพ์..ในกรุงก็ยังต้อง
ลงให้ด้วย.......
............ส่วนนึงในความดัง...นอกจากข่าวจากประสพการณ์..ปากต่อปาก...บรรดาลูกศิษย์ของ
หลวงพ่อแต่ละองค์..ก็ทำงาน..หรือ..ประกอบอาชีพกันหลากหลาย...เวลาพูดคุยกัน..ถึงความ
ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ..มันก็กระจายไปได้ทั่วจังหวัด...นั่นคือสิ่งที่โจษจรรย์กัน..และก็เป็นหน้าที่โดย
อัตโนมัติ..ที่นักข่าวท้องถิ่น..จะต้องเอาเรื่องที่มีคนสนใจเยอะๆ..มาลง..ในหนังสือพิมพ์ของตัว
...ให้คนได้อ่านรายละเอียดกัน....พอยิ่งถ้านักข่าว..หรือ..เจ้าของหนังสือพิมพ์..เป็นลูกศิษย์ด้วย
..ก็เหมือน..เสือติดปีกเลย..ดันกันสุดสตีม...ลงบ่อยๆ..หารายละเอียดมาเรื่อยๆ...คราวนี้ก็เลย
ยิ่งดังกันใหญ่................
..................ต่อตอนหน้า......................

 

รอติดตามตอนต่อไปครับ

อาเคยมีประสบการณ์ เคยสัมผัสกับหลวงพ่อดังๆ ทางภาคอีสาน นอกเหนือจากหลวงปู่คำพันไหมครับ อย่างของโคราช (บ้านเกิดผม หลวงปู่สอน วัดเสิงสาง)

 

บทความของคุณลุง ติดตามอ่านได้ไม่มีเบื่อเลยจริง ๆ

 

.......
....อ้าวเล่าไปแล้ว..ไง...กลับไปค้นดู..หลวงพ่อมา วัดวิเวกอาศรม..เสลภูมิ..ร้อยเอ็ด..แถวโคราช..ไม่มีโอกาศไปหา..ไปก็ไปทำงานอย่างเดียว..

 

.......
...หวัดดี..ธรรมจักร...เออ..เงียบไปนานเลยเรา...
...........................................
...ต่อจากตอนที่แล้ว...
.................................
.................................................................
....ผมเองก็เป็นคนบริสุทธิ์ใจ...ไม่ได้เข้าข้างผู้ใด....มันก็ไม่ผิดหรอกครับ..เราเป็นลูกศิษย์ใคร..
นับถือใคร...ถ้าเราแค่..อยากให้คนอื่น..รู้จักคนที่เราเคารพเทอดทูน..แบบ..บริสุทธิ์ใจ..และไม่ยก
เมฆ...เล่าไปธรรมดาๆ..แค่นั้นพอให้คนอื่น..เขาตัดสินใจเอาเอง...ไม่ต้องชี้นำ...เพราะผมเอง..
ก็เอา..ประวัติหลวงอาของผม(พระครูสมุห์ทองดี)..มาเล่าให้ฟังเฉยๆ..ไม่ได้ชี้นำ..หรืออวดอ้าง
ให้วิเศษวิโส...หรือ..อย่างหลวงพ่อจันทร์..อาจารย์ผมด้วย...แต่มันขึ้นกับสื่อเป็นหลัก..ถ้าเป็น
หนังสือพิมพ์..นี่..ของมันต้องซื้อขาย...ไอ้จะไปเขียนเรียบๆ..มันก็ไม่มีสีสรรค์..และ..ก็ไม่รู้สึกว่า
โดดเด่น..อะไร..จนต้องมาลง.........
............อย่างตอนที่แล้ว..ที่ผมเขียนไป...แต่ละจังหวัดหรือภาคในยุคนั้น..ก็มีหลวงพ่อดังๆ..เป็นที่
รู้จักกันอยู่...อย่างเชียงใหม่นี่...เป็นจังหวัดใหญ่..วัดเยอะ..พระเยอะ...เป็นศูนย์กลางของภาคเหนือ
...เป็นที่รวมของ..อาจารย์หลากหลาย..ชั้นยอด..ทั้งที่มาจากสายอาจารย์มั่น..และ..ที่เรียนมาจาก
สายพม่า.....แต่โดยภาพรวม..ก็กลายเป็นสายอาจารย์มั่น..ที่โดดเด่นกว่าเขา..ทั้งหลวงปู่แหวน..
และ..อาจรย์สิม....อย่างที่ไม่ใช่สายนี้ที่ดัง..ก็อย่าง..หลวงปู่คำแสน วัดสวนดอก..เป็นต้น..
...แต่ยุคที่มีการรบพุ่งกันภายในประเทศ...ถ้าจะให้หวือหวา..ก็ต้องออกทางเหนียว..อุตม์...
แคล้วคลาด...ถึง..จะน่าสนใจ..เอาเรื่องลง..หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น.....
..........ขณะที่..ลำปาง...เล็กกว่า..เชียงใหม่เยอะ...จำนวนวัด..และ..พระสงฆ์..ก็น้อยกว่ากันมาก...
...แต่กลับมีพระที่..ถือว่ายังไม่แก่..อายุยังไม่ถึง..๖๐ โด่งดังขึ้นมา...ด้วยสาเหตุหลายประการ...
...เช่น....
๑. ท่านไม่ได้อาศัย..ในวัด..แต่..อาศัยอยู่ใน..สุสาน..และอยู่ในเมือง...องค์เดียว...ซึ่งก็ไม่เคย
มีปรากฏ..ที่ไหน..ไม่สนใจ..ตำแหน่งทางพระ
๒. ท่านเริ่มมีชื่อเสียงเป็นประจักษ์ไปนอกจังหวัด..จาก..ประสพการณ์ของผู้ได้ใช้..ทั้งคน
ธรรมดา..และ..ทหาร..จากเหรียญ..ของท่านคือ..เหรียญที่ออกให้วัดคะตึกเชียงมั่น...ในปี ๒๕๑๔
๓. ท่านไม่ได้ไปไหน...ผู้ศรัทธาไปหาก็สะดวก...อยู่ในเมือง....
๔. วัตรปฎิบัติท่าน..ใครก็เห็นได้..ว่าละทางโลกสิ้นเชิง..ไม่สะสมอะไร..อยู่ง่ายๆ
๕. ท่านไม่ใช่คนสามัญ..แต่มี..เชื้อเจ้าทางเหนือ...( สายตระกูล ณ ลำปาง..สืบทอดมาจาก
..หนานทิพย์ช้าง..)
.........................บางท่านอาจสงสัย..แล้วก่อนหน้าปี ๒๕๑๔ ท่านก็ดังแล้วนี่...ใช่ครับ..ก็ดัง..ในท้อง
ถิ่น..แบบหลวงพ่อทั่วๆไป...ผมก็ว่า..ไปหาอ่านประวัติท่าน..ได้ง่ายๆอยู่แล้ว..ผมจะไม่กล่าวถึง..
...ที่ผมกล่าวนี้..คือ..ความดัง..ของท่านที่..เปลี่ยนไป..อันมีผลมาจาก..สื่อ..หนังสือ...ไม่ใช่ปากต่อปาก
.........แล้วคนนอกจังหวัด..คนต่างอำเภอ..จะรู้ได้ยังไง...ก็เพราะเรื่องของท่าน..ได้ลงในหนังสือพิมพ์
ท้องถิ่น..มาเป็นระยะ..จาก ๕ ข้อที่ผมกล่าวถึง..มันดูแล้วน่าสนใจ..แถมใครอยากสัมผัส..ท่านว่า
เป็นยังไง..ก็ง่าย(..เน้น..ในยุคนั้น)...ลองเป็นแบบที่อื่น..ต้องนั่งรถดมฝุ่นมั่ง..ขึ้นเขา..ลงห้วย...
....หลายคนนึกอยาก..พอเจอว่าลำบากแน่..ก็ส่ายหัวแล้ว...
...ลูกศิษย์และ..คนศรัทธา..ท่านก็เพิ่ม..ขึ้นอย่างรวดเร็ว.....
.........ที่สำคัญมากๆ........คือ.........ในลำปาง...พูดง่ายๆ...จาก ๕ ข้อที่ผมบอก..ทำให้ไม่มีใครไปเทียบ
ท่านได้...จึงเรียกว่า...มาเดี่ยว...................
.........ขณะที่..เชียงใหม่....มีหลายองค์....คนศรัทธา..หรือ..จะไปเป็นลูกศิษย์..ก็ต้องแบ่งจำนวนออก
ไป...หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น..ก็ต้องแบ่งลงองค์นี้มั่ง...ลงองค์โน้นมั่ง.....
.................และ..เมื่อ..ดู ๕ ข้อ..ที่ผมบอก...แล้วไปเทียบกับ...หลวงพ่ออื่น(..เราไม่ได้เทียบเรื่อง
ความเก่ง..)...มันมีความน่าสนใจกว่า..หลวงพ่ออื่นๆ..ที่ทำให้คนแม้กระทั้งที่อื่น..ก็อยากสัมผัส
....ก็ขนาดผมเอง..อยู่กรุงเทพ...ยังได้ยินชื่อเสียง..และความแปลก..ของท่านมาตั้งแต่..ปี ๒๕๑๔
..ก่อนที่..คนอื่นจะมารู้จักท่านจากเหรียญ..ระฆังปี ๒๕๑๖...เพราะในสนามพระ..ก็มีแต่คนพูดถึง
ว่า..หลวงพ่อองค์นี้แปลก..ถ้าแปลกอย่างเดียว..ก็คงไม่ดัง..แต่ของท่านมีคุณภาพด้วย..ก็ยิ่งทำให้
น่าสนใจ.........
.......................ต่อตอนหน้า..........................

 

สวัสดีครับคุณครู _/\_
ตามอ่านอยู่ตลอดนะครับ ^__^

 

.........
...หวัดดี Mastertest...มาได้จังหวะพอดี...
....................................
........................................................................
..........ดังนั้นจึงมีคนเข้าใจผิดเป็นจำนวนมาก..แม้แต่คนที่เล่นพระ..และเข้าสนามมา ๓๐ ปีแล้ว
...เขาเหล่านั้น..แก่สนามพระฯไม่พอ...มาเริ่มเดินสนามเอา..ก็..สมัยท่าพระจันทร์..วัดราชนัดดา
.....เพราะอย่างที่..ผมเล่าไปตอนที่แล้ว..ว่าท่านเริ่มมีชื่อเสียงเข้าสนามฯและวงการส่วนกลาง
มาตั้งแต่..มีอยู่สนามฯเดียวคือ..สนามพระวัดมหาธาตุ...............
....พอเหรียญระฆัง..ปี ๒๕๑๖ มีกำหนดสร้าง....นักเลงพระ..กับ..คนสนใจพระ..(อย่าง..พ่อผม..
และ..ผมเอง..)...มันเป็นอะไรที่คาดง่าย...ข่าวเข้ามาในสนามพระ...ขาเล็กขาใหญ่..ก็เริ่มพูดคุย..
กันเรื่องนี้...ถึงแม้ตอนนั้น..หลวงพ่อเกษมเอง..ยังไม่โดดเด่น..เท่า..เจ้าคุณนรฯ...แต่ขณะนั้น..
ก็ต้องถือว่า..เป็นดาวรุ่งเลย...หลวงพ่อคูณเองยังดังไม่เท่าท่าน..(...เหรียญวัดแจ้งนอกนั้น..ก็ถือ
ว่า..ดังแค่ระดับภูมิภาค...แล้วท่านเอง..ก็ฝังตะกรุดทองใต้ท้องแขน..เป็นงานหลัก..ทั้งฝรั่ง..ทั้งไทย
...ที่ท่านมามีคนรู้จักกันทั่วประเทศครั้งแรก..จริงๆ..ไม่ได้ดังมาจาก..ความขลังของๆท่าน..แต่เพราะ
ท่าน..ไปกระโดดล็อกคอจับผู้ร้ายด้วยตัวเอง(..ไม่แน่ใจรู้สึกว่า..จะเป็นลูกศิษย์ท่าน)..ลงหนังสือ
พิมพ์ทุกฉบับ...นั่นแหละ..ชื่อท่านจึงเริ่มติดปากกัน).........
.....เรื่องนี้..มันเหมือนย้อนรอย..เมื่อปี ๒๕๑๓ ...ที่เจ้าคุณนรฯ..ปลุกเสกครั้งสุดท้าย.....นักเลงพระ
..คนสนใจพระ(อย่างพ่อผม..และ..ผม..เช่นเคย)...ก็คาดการณ์ได้..ว่า...ดังแน่..และ..จะแพง..แล้ว
ของปลอมจะออกมาเพียบ....ในเวลารวดเร็ว......ครั้งนั้น..ก็เช่นกัน..พ่อผม..เช่ามาทั้งเหรียญ..และ
..รูปเหมือนใบโพธิ์...อย่างละ..๗ แต่นั้น..คือคนที่สนใจพระ....
.....ถ้ามามองที่นักเลงพระ..และ..พวกซื้อขายพระ..เป็นอาชีพ..ก็กว้านมาจากวัด..เป็น..อย่างละ..
เป็นร้อยองค์เลย....กำไร..แน่นอน.....ท่านผู้อ่านทราบหรือไม่ว่า...เหตุการณ์ปี ๒๕๑๓ สร้างเสี่ย
ในวงการไปกี่คน...จากเดิม..ธรรมดาๆ...
............เหตุการณ์ในปี ๒๕๑๖ ก็แทบไม่ต่างจากเดิม...พ่อผม..ก็เช่ามาเป็นสิบเหรียญ..ตอนที่ออก
มาเลย....แต่พวกนักเลงพระ...กว้านกัน..คนละไม่รู้เท่าไหร่...รวยกันไปอื้อซ่า..................
.............เพราะ..มันเป็นอย่างที่ทุกคนคาด..ยิ่งตอนนั้น..ทั้งเหนือ..อีสาน..รบกันหนัก....ออกมาไม่ถึง
ปี..ประสพการณ์เพียบ..ทั้งจากทหาร..ข้าราชการทั่วไป..คนธรรมดา...ทั้งแคล้วคลาด..คงกะพัน...
......ราคาพุ่งกระฉูด..ให้พวกนักเลงพระอมยิ้มกันแก้มปริ...ไอ้พวกปลอมพระก็ยิ้มแก้มปริเช่นกัน
..เพราะยอดสั่งไปจำหน่าย..ทะลุเป้า..เกินค่าGDPปีก่อนๆ..มหาศาล....สนามท่าพระจันทร์..ตอนนั้น
แผง..เหรียญไหน..ไม่มีเหรียญระฆังก็เป็นเรื่องตลก...
.......ตั้งแต่บัดนั้น...รายการปลุกเสกพระ..ต่อเนื่อง..ไปยันปี ๒๕๑๘ ก็ไม่ขาดสาย..ดู๋ดี๋..กับ..
หลวงปู่แหวน...อาจารย์ฝั้น....แต่ที่ท่านเด่นคือ..หนุ่มกว่า..และ..มี ๕ ข้อ..ที่ผมกล่าวไปแล้ว...
............ประวัติท่าน..ลงทั้งหนังสือพิมพ์..ในกรุง..ภาคเหนือ...และ..เหรียญระฆังก็ต้องไปลง..
ในหนังสือ..ชี้ตำหนิเหรียญดังด้วย.....
....................ตอนนี้ที่Mastertest..ถามมานั้น..คงไม่แปลกใจแล้วมั้ง...พอหนังสือ..รายเดือนพระเครื่อง
ที่ออกมา..ปีแรกในปี ๒๕๑๗...ก็..เลยได้เป็นพระสงฆ์ที่ยังมีชีวิตอยู่(ขณะนั้น)..ได้ลงรูปสีหน้าปก
หนังสือพระรายเดือน...สิ่งศักดิ์สิทธิ์พระเครื่องพระบูชา...เป็น..องค์แรก..คือ..ปมจำไม่ได้แม่น..
ถ้าไม่เป็นองค์แรก...ก็ไม่น่าจะเกินองค์ที่ ๒ ในประวัติศาสตร์พระเครื่องไทย.........
.........ถึงแม้..ท่านผู้อ่านบางท่าน..นับถือ..หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่..แต่ต้องยอมรับความจริงว่า
...ต่างกับ..กรณี..หลวงพ่อเกษมนะครับ...นี่เป็นความจริง...ก่อนหน้าที่เจ้าของหนังสืออภินิหาร
พระเครื่อง(ชินพร สุขสถิตย์)..ที่ได้พบและไปขอเป็นลูกศิษย์ท่าน...แล้วเอาเรื่องท่านลงต่อเนื่อง
ทุกฉบับ....ในหนังสือตัวเอง...หลวงพ่อเองเป็นพระที่ดังแค่ระดับจังหวัด...ในสนามพระกลาง
ยังแทบไม่มีใครรู้จักท่าน...(เว้นแต่สายตะวันออก)...ผมเองเดินสนาม..อยู่บ่อยแทบทุกอาทิตย์..
ก็ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงท่าน...จนมาอ่านประวัติท่าน..ในหนังสือพระนั่นแหละ......
..........ต่างกับหลวงพ่อเกษม...ที่ท่านดังมาก่อนหน้านาน...แล้วหนังสือพระถึงเอาประวัติท่านมาลง
..เพราะมีคนอยากรู้รายละเอียด.....
...........ที่ผมเอามากล่าวเปรียบเทียบ..ไม่ได้เป็นการ..มาบอกว่า..ใครเก่งกว่า..ดังกว่า...ท่านก็เก่ง
ทั้งคู่แหละครับ....เพียงแต่..เรื่องมาเข้าMainเรื่องของเรื่องนี้..เพื่อให้เห็นว่า..สื่อสิ่้งพิมพ์...ในยุค
หลังนี้..มันมีอิทธิพล..ต่อผู้สนใจพระเครื่องขนาดไหน..ดังก่อนแล้วลง...กับ..ลงก่อนแล้วดัง...ต่างกัน
ยังไง....ก็คงไม่มีอะไรเล่าอีกแล้ว...หวังว่า..ต้นตอของคำถาม..คือ Mastertest..คงจะพอกระจ่าง
บ้าง...ว่า..พระสมัยก่อน..หนังสือพระรายเดือนไม่มี...นักเลงพระเขารู้กันได้ยังไง.....
......ผมก็เลยร่ายยาว..ซะ..ยาวยืด..จริงๆ.......หวังว่าคงพอใจ...แต่มีคนนึงที่ผมรู้ว่า..ไม่พอใจ..
ก็คือ..พลศิริ..น้องรักผม...เพราะรู้ว่า..นี่คือ..สัญญาณบอกว่า..เรื่องจบ..ผมก็ขอลา......
..........................ขอบคุณครับ.........................

 

ขอบคุณครับอา

หวังว่าคุณอาจะมีเรื่องอื่นมาเล่าต่อนะครับ คงยังไม่ปิดฉาก

จะรอติดตามต่อนะครับ

 

ยังตามอ่านอยู่เสมอครับคุณลุง ดีใจทุกครั้งทีคุณลุงเอาบทความมาลงและใจหายทุกครั้งที่หายไปเพราะจะหาบทความแบบนี้ยากมาก ตอนนี้ผมก็ตามอ่านย้อนหลังอยู่ครับ

 

ขอบคุณมากครับ หวังว่าวันหนึ่ง คงมาเขียนให้พวกเรา ได้เรียนรู้กันใ่หม่...

 

หวังใจว่าคุณลุงจะกลับมาบอกเล่าเรื่องราวอีกครั้งในเร็ววันนี้นะครับ

 

สอบถามพี่ modpong ว่า นอกจากหลวงพ่อเกษมแล้ว
กระแสของหลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง ในยุคโน้นเป็นยังไงบ้าง
เห็นมีรายชื่อเสกพระหลายรายการตั้งแต่ในยุคโน้นแล้ว

และเรื่องพิธีพุทธาภิเษก ในยุคโน้น (ถ้าไม่นับความขลังของพระที่มานั่งปรก) เรื่องความขลังของพิธี เทียบกับสมัยนี้ ต่างกันมากน้อยแค่ไหน เห็นประวัติสร้างพระบางรุ่นพิธีทำกันจนข้ามคืน ไม่ทราบว่าทำกันเป็นปกติของยุคโน้นเลยหรือเปล่าครับ