ผลของการโต้ตอบธรรมที่รุนแรง

มีสังขารมารภายนอกด้วยแหะ

คิดว่ามีแต่ เทวบุตรมาร ที่เป็นธรรมภายนอก

* * * *

จะผิดอีกเป่าหว่า

นึกถึง ตอนพระพุทธองค์จะเสด็จออกจากประตูวัง มารมาปรากฏ

ม : ท่านจะละทิ้ง เป็นคนอกตัญญูต่อราชบัลลังค์กระนั้นหรือ

พระพุทธองค์ : เราจะไปหาประโยชน์อันยิ่งกว่า มาให้กับพวกเขา

 

นี่แสดงว่ายังหยั่งไม่รู้จริงสิ ว่าหยุดสงสัยไปนานแล้ว ไม่รู้จริง ๆ น่ะเหรอ ถ้าไม่รู้จริง อย่าพูด ชั้นทำอะไร ชั้นมีสติ ชั้นรู้ทุกอย่างที่ชั้นทำ ไม่ใช่ไม่รู้ แค่นี้จบ จะบอกให้นะ ว่าที่ปวดหัวนะ แก ไม่ใช่ชั้น และที่อาการสับสน วุ่นวาย กระวนกระวายก็แก ไม่ใช่ชั้น รู้ไว้ซะด้วย อาการเบื่อเซ็งเป็ดก็ของแก ไม่ใช่ของชั้น เพราะชั้นรู้อารมณ์ที่มันคงสภาวะของชั้นอยู่ ชั้นแยกออก พอแยกออกว่าเป็นของแก ปุ๊บ อารมณ์ของชั้นมันก็กลับมาเป็นอารมณ์เดิม อ้อมีอีกอย่าง และที่ร้อนที่ขา น่ะ ก็ไม่ใช่ของชั้นด้วย แค่นี้จบ ขี้เกียจ ไหล

 

เราซาบซึ้งในน้ำใจของท่านยิ่งนัก

ถ้าเขามีกรรมที่ขวางกั้นมรรคผลแล้ว

การมีโอกาสได้เป็นคนดี ถือว่ามีบุญระดับหนึ่ง

ชาตินี้ไม่ได้มรรค แต่ได้เป็นคนดี ก็เป็นวาสนาของเขาแล้ว

แต่ท่านได้โปรดเล็งญาณให้ละเอียดขึ้นอีกสักเล็กน้อย

ว่าเขามีบุญจะได้เห็นธรรม เห็นมรรคหรือไม่ เพื่อว่าท่านจะได้ไม่มีงานล้นมือ เกินไป

นะเจ้าคะ

 

ที่ชั้นพูดนี่ แกไม่รู้จริง ๆ เหรอ ว่าเป็นแก กับชั้น เท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว

 

ต้องอย่างนี้สิ ศิษย์ตถาคต

เป็นปลื้มแทนพระพุทธองค์

ภพชาติ ตัดไปอีกหนึ่ง

สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณและซาบซึ้งใจยิ่งนักที่มาชักชวน เจ้าค่ะ

อิฉัน ชอบซักเอง อิอิ

 

อาการ ร้อนที่ขา และ ที่ปวดหัว ผมจะบอกวิธีแก้ให้ เนื่องจาก ใครที่ปฏิบัติธรรมแล้ว กำลังจิตจะมากขึ้น มีสมมติฐานได้หลายกรณี
แต่สรุปคร่าวๆ ว่า เมื่อเรามีกำลังมากขึ้น แต่ยังอยู่ในที่ๆ มีเชื้อไฟ สะเก็ดไฟ ก็ยิ่งทำให้ร้อน ให้ดันขึ้น
ก็ พูดง่ายๆ ว่า ความเครียด และ ความไม่สบายรุมเร้า จนไม่ต้องทำอะไร จิตก็หมุนไปทางนั้น แม้มีเชื้อนิดเดียวก็วิ่งไปแล้ว จนเป็นอัตโนมัติ
วิธีแก้ ก็คือ ให้ สวนทางกับจิตที่จะวิ่งไปทางนั้น ด้วยอาการใช้สติ และ ระลึกน้อม เอาฉันทะ เข้ามาที่ตัวที่ใจ ให้บ่อย ให้จดจำสภาวะที่ สบายใจ สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนให้ทุกคืน ก็จะทำให้จิตประคองอยู่กับสมาธิ และ ดึง อาการไหลไปของจิตที่ไปในทิศทางต่างๆ กลับคืนมา
สรุปนะ ระลึกเอาฉันทะ หรือความพอใจ สบายใจ กลับมาให้เป็นนิสัย ให้บ่อยๆ ให้เป็นกิจวัตร แล้ว อาการนั้นจะหายไป แน่นอน

 

หูยยยย ท่านลีลาดี

เขาเข้าใจกัน ถึงกึ๋น กันแล้วค่ะ

เหลือแต่หน้าที่ใครก็ทำกันไปตามหน้าที่ นะเจ้าคะ

รู้ตัวกันแล้ว หน้าที่ของตัวเองเพื่อตัวเอง ก็ทำกันไป

ทำเพราะ รู้ตัว มีสติ ก็จะไม่เสียใจที่เลือกทำ เพราะเป็นเมตตาธรรม

 

อ่าว..... กรรมอีกละ ท่านอย่าโมเม เอา นะเจ้าคะ

อิฉันยังไม่ตัดสินใจ ขอไปตามทางอิสสระ แระกันนะ

ไม่อยากผูกมัดใคร ช่วยได้เท่าไร ก็เท่านั้น

ยังมีคนรอคิวอีกเพรียบบบบ ไม่ชอบต่อคิวนาน เจ้าค่ะ

อิฉันเป็นคนขี้เบื่อ รอคิวนานไปแล้วถ้าเกิดจะเซ็งเป็ด ขึ้นมา

ก็จะทุกขเวทนาแสนสาหัส หนักกว่าตอนนี้ นะเจ้าคะ

ไปแล้วไปเลยดีกว่า ชัวร์ป้าบบบ...

 

ไปไหนเหรอ ^-^

 

กรำ นี่ อิฉันหาเหาใส่หัวไปแล้วหรอคะ

ที่บ้าน ก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย เอ... หรือว่าพวกเดียวกันกับคนที่บ้าน

ยังไม่เก็ต จริงๆนะเนี่ย

 

มีแค่สองมือ สองเท้า จะทำอะไรได้ ^-^

 

ชั้นขออีกติ๊ดนึงนะ แกคิดว่าแกเป็นใคร ถามใจตัวเองดูซิ ว่ามันคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงจะยกงานให้คนอื่น พระศรี ก็เอาออกไปแล้ว นี่เป็นใครอีกหล่ะ

 

หิวก็ต้องขวนขวายหากิน อิ่มก็ต้องขับถ่าย ธาตุไม่สมดุลก็เจ็บป่วย เป็นเพียงสัตว์เล็ก ๆ ในโลกที่กว้างใหญ่ จะทำอะไรได้ ^-^

 

มีเพียงรักเท่านั้นที่งดงาม.....

 

จริง ๆ คุณ ขวัญต้องพิจารณาใหม่ ว่า แท้จริงแล้ว ขจร เป็นคนช่วยพวกเราต่างหาก ถ้าไม่มีขจร แล้วจะมีปัญญาตามจับกิเลส ทันหรือ
จร เป็นโจทย์ ให้เราต้องใช้ปัญญา มาสะกัดกั้นกิเลส อันคอยแต่จะผุดขึ้นมา เว้นแต่ว่า ระวังว่า จะกลายเป็น รับกิเลสจากจรไปแทน
ใครเป็น ศิษย์ ตถาคต ยิ่งต้องเจอมาร และ มารในใจเรามีความแยบคายมากกว่า ขจรนัก ทั้งพลิกแพลง หลอกล่อ

นี่แหละ ข้อที่ว่า ทำไมพญามารจึง มีบุญมาก เพราะแม้ว่า เขาหลอกล่อ แต่ เขาก็ไม่ได้กระทำ ความชั่วร้าย ยิ่งพญามารที่เก่งมากๆ จะมี แต่ความสวยงาม มีแต่ความดี มีแต่ความวิเศษ เพราะหน้าที่ของเขา คือ เป็นโจทย์ทดสอบให้กับ พระอริยะ และ กัลยาณปุถุชน

 

ของจริง ต้องเจอของจริง

ตัวปลอมก็ต้องถอยดีกว่า... แหะ แหะ

 

ขอบคุณ อาจารย์ ที่โยนห่วงยางมาให้

หมดแรงพอดี แหะ แหะ

 

ถ้าเป็นธรรมในจะสนุกไม่ออก ^-^

 

ยินดีต้อนรับ สู่ กรุงสาวัตถี ครับ คุณลีลาวดี

ไม่ต้องหาทางแก้ แต่ให้เฉยๆ กับมันคือ เมื่อมันรุ้สึกก็ บ่ายหน้าไปทางอื่นไปคิดเรื่องอื่น จิตก็จะไม่ไปจับไปครุ่นคิดกับสิ่งนี้ แล้วมันจะค่อยๆจางไปเองครับ