ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ไม่ใช่ไม่มีเรื่องเล่านะ แต่มันตีกัน พอเล่าเรื่องพี่สิงห์ พม่าก็เบรค
(คงจะอัญเชิญกับพม่า วันพระพรุ่งนี้ ตอนนี้เดินลากโสร่งเล่น)

พอจะเล่าเรื่องครุฑ ภพอโยธยาก็เบรค

จะเล่าเรื่องอวกาศ ก็รู้สึก ไม่อยากไปนะเขากะลาน่ะ (ป.ล.ไม่มีค่าน้ำมัน)
พอจะเล่าเรื่องอวกาศ พวกนี้เตรียมเชื่อมจิตทันที

จะเล่าเรื่องพญานาค ก็โจท์เยอะ(เสือกเรื่องชาวบ้านไว้เยอะ
พวกนาคไม่พอใจ ถึงกับมาชี้หน้า นังมนุษย์อย่ายุ่ง หลังจากได้สัมผัส
หลายๆเรื่อง อยากบอกกลับไปว่า พญานาคอย่ายุ่งกับภพมนุษย์
มันผิดกฏ)

 

มีคนที่มาดูดวงท่านหนึ่ง เป็นเพชรฆาต จากอโยธยามาเกิด
ภาพที่มา กับความรู้สึที่มา มันรุนแรงมาก ขนาดรับแค่ผ่านๆ

สุดจะบรรยายความคลั่งแค้น ...ของวิญญานอาฆาต

 

ช่วงนี้ มีเสียงเรียกมาตลอด เป็นเสียงของเพศชาย
จงคิดถึงเรา เมื่อมีภัยจงเรียกหาเรา วายุภักษ์
ทุกครั้งที่มีเสียงนี้มา จะปรากฏ เหมือนละอองทอง โปรยปรายมาในตาเรา

(ป.ล.ไม่กล้าเรียก แม้แต่ใช้จิตเรียก ถ้าบุญวาสนาสัมพันธ์กัน คงได้รูป
พญาครุฑทาบูชาเร็วๆ นี้แน่ๆ )

เหมือนมีครุฑเคยพูดว่า บัดนี้ปีกของเรา จงปกป้องดูแลเจ้าไปทุกภพทุกชาติ
จงอยู่ใต้เงาแห่งสายลมของข้า

 

เขียน ๒๒.๔๗

๕๕๕ น้ำตาที่จะไหลนั่นน่ะ เป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติหรือป่าวน๊า หึหึหึ

เอ..แต่เรื่องกินแล้วจะอ๊วก บ่ายวันนี้เราก็เป็นอ่ะ
กินข้าวเหนียวหมูปิ้งตอนบ่าย แล้วพะอืมพะอม ท้องไส้ปั่นป่วน
เรางงมากเลย อาการนี้ไม่เคยเป็น ปกติท้องเราแข็งแรงมากนะ ๕๕๕

ท้องเสีย ก็ใช้ปราณซ่อมได้ ใส่ๆ วนๆ เข้าไปที่สะดือ แป๊บเดียวก็หายได้ จริงนะ
แต่วันนี้ แค่หยุดเคี้ยว จิบน้ำนิดนึง แล้วกล่อมลำไส้ให้นิ่งๆ ปลอบใจมันหน่อย ๕๕๕
ปรับลมปราณให้สงบลงเล็กน้อย เดินปราณขึ้นลงถึงท้อง ช้าๆ ไม่กี่รอบเอง
ครู่เดียวก็เป็นปกติ ไม่น่าจะถึงสามนาทีล่ะมั้ง นะ
และเนื้อสัตว์ เราก็ยังไม่เหม็นมาก ยังกินได้ดีอยู่ ๕๕๕

ใส่ชุดขาวแล้วดูดี ดูมีสง่าราศีมากขึ้น ใช่ป่าวครับ ๕๕๕

เอ..เรื่องเงินเรื่องใหญ่ ทั้งเดือนได้แค่หมื่นกว่าบาทเองรึ จะพอยาไส้ไม๊น๊า
เอ้า เพื่อนๆ "ฝั่งโน้น" น่ะ จะใช้งานใคร ก็จ่ายให้มันคุ้มค่าหน่อยดิ มันเหนื่อยนะเออ หึหึหึ
ให้ใครไปตามลูกค้ารายใหญ่ๆ มาให้บ้างดิ แบบใจถึงๆ นะ กล้าจ่ายแยะๆ ๕๕๕

แบ่งหนึ่งในสี่ของการทำบุญ แปลว่าได้มาร้อยนึง เก็บไว้แค่ยี่สิบห้าบาทเองรึ
ถ้างั้นท่านก็ทำไม่ถูกแล้ว ขอบอก ว่าอย่าบ้าบุญให้มากนักเลยน้อง หึหึหึ
พวกขาใหญ่น่ะนะ เค้าได้จากสิ่งที่ท่านทำลงไป คุ้มค่ามากแล้วล่ะ
ไปแก้กรรมให้พวกเค้าน่ะนะ (โจทย์ของเทพเค้าน่ะ)

คือเราสงสัยมานานแล้วนะว่า พวกที่มาสิงเราน่ะนะ
เค้าก็มีกรรมของเค้าใช่ม๊า แล้วดันมาตกอยู่กะเราด้วยดิ ซวยเลย
เราไม่ได้อะไรเท่าไหร่ เพราะไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง คนอื่นได้ซะมาก
แล้วกรรมของเทพที่ลงมาสิง ดันถ่ายโอนมาให้เรารับไว้บางส่วนซะอีก เฮ้อ..เซ็ง

เพราะฉะนั้น ตามกฏแห่งพุทธะ ข้อ ประโยชน์ตนก่อน แล้วจึงเป็นประโยชน์ท่าน
ก็แปลได้ว่า ทำบุญได้ไม่เกินยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของรายได้ ก็มากพอแล้วล่ะมั้ง นะ
ส่วนกุศลที่ท่านได้ทำ จากการช่วยเหลือแนะนำคนโน้นคนนี้ ทำนี่ทำนั่น
มันก็เยอะแยะแล้วหล่ะ เชื่อดิ
อย่าลืมว่าทุกอย่างสำเร็จด้วยใจ "มโนมยิทธิ" เห็นเค้าว่ากันงั้นนะ เราว่าตามด้วยละกัน ๕๕๕

อ้อ เรื่องลูกค้าน่ะ "พี่น้องญาติเพื่อน ฝั่งโน้น" ทั้งหลายของเรา ช่วยไปพามาหน่อยเร้ว นะนะ

เรื่องยูไลยาวเหยียด เขียนยาก ใช้ลูกแก้วทำสารพัดภารกิจเลย ขอบอก มั่วมาก ๕๕๕
แต่ลูกใหญ่สุด ก็แค่เสกคลุมรพ.ศิริราช แค่นั้นเองอ่ะ
ยังไม่เคยทำคลุมประเทศเลยแฮะ

แต่ เอ...ตอนล้อมโลกไว้ ไม่รู้ใช้อะไรนะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ


ชื่อข้า พระอาทิตย์ สกุลสถิตย์ บนจันทรา / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

แบ่งหนึ่งในสี่ของการทำบุญ แปลว่าได้มาร้อยนึง เก็บไว้แค่ยี่สิบห้าบาทเองรึ
ถ้างั้นท่านก็ทำไม่ถูกแล้ว ขอบอก ว่าอย่าบ้าบุญให้มากนักเลยน้อง หึหึหึ
พวกขาใหญ่น่ะนะ เค้าได้จากสิ่งที่ท่านทำลงไป คุ้มค่ามากแล้วล่ะ
ไปแก้กรรมให้พวกเค้าน่ะนะ (โจทย์ของเทพเค้าน่ะ)

ไม่ใช่ค่ะ 40 คนแรก ใช้สองส่วน ทำบุญหนึ่งส่วน หรือมีท่านใดระบุว่าที่ให้มา
ทำบุญเท่าไหร่ก็เท่านั้น

แต่หลังจากนี้ คงขอใช้สามส่วน ทำบุญหนึ่งส่วน

 

ร่วมทำบุญปูกระเบื้องครับ
คุณแม่ชอุ่ม ศรีไตรรัตน์
นายเอนก ศรีไตรรัตน์
นายสมเกียรติ วารี
นางทักษวรัตน์ วารี
น.ส.สุภัคชญา วารี
รวม 2000 บาท โอนแล้วครับ

 

คืนนี้วันพระ กลับอโยธยากันดีกว่า

 

ขอเล่าก่อนกลับอโยธยาค่ะ ได้ไปบอกสูตรยาแก้คัน
แก่พี่ท่านหนึ่งในกระทู้หมอสุวิ วันนี้คันทั้งวันเลย คันทั้งตัว
คล้ายเป็นลมพิษอ่อนๆ แต่ไม่เป็นไรมาก

เศษกรรม สำหรับคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน :'(

 

ใช่ซิ แค่เอ่ยปาก ก็ได้รับส่วนแบ่งแล้ว

แล้วเขาผู้เป็นเจ้าของโรค ก็แก้เกมที่เราบอกยาแก้โรคให้คนไข้เรียบร้อยแล้วด้วย
แบบว่ายา แก้โรคได้ รักษาโรคได้ แต่เอามาใช้ไม่ได้(เพราะคนใช้จะแพ้ยา ที่เราบอกไว้)

 

สิงห์ลิ้มรสอาหารมื้อนั้น แอบลอบมอง พ่อครูขาว และแม่ยิ้ม
ใจก็คิดถึงพ่อครูเอก กับแม่เอื้อม จิตใจสิงห์นั้นยังสาดส่ายอยู่มาก

อยากจะทอดถอนหายใจ ก็เกรงใจพ่อครูขาว สิงห์กินข้าวได้ไม่กี่คำ
ก็อิ่ม เอื้อมมือไปหยิบ ขันน้ำทองเหลืองขนาดใหญ่
ที่ลอยดอกมะลิ ข้างสำรับ มาล้างมือ

แม่ยิ้มกับพ่อครู สบตากัน แม่ยิ้มหยิบผ้าเช็ดปากจากชายพกผ้านุ่ง
มาซับปาก แล้วยกขันน้ำ ขึ้นมาจิบน้ำ เงียบๆ แล้ววางขันน้ำ สิงห์เอื้อมมือส่งขัน
น้ำล้างมือให้แม่ยิ้ม แม่ยิ้มพยักหน้ารับ แต่ส่งให้พ่อครูขาวต่อ
(เป็นธรรมเนียม ต้องให้ผู้ชายในสำรับ ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า
แม้แต่น้ำล้างมือ ก็ต้องให้ผู้ชายในสำรับล้างก่อน)

 

งั้น เอางี้จ้ะ ผู้เป็นเจ้าของกรรม ขอรับกรรมแต่เพียงผู้เดียวจ้ะ ขออย่าให้้อาการคันหรือเดือดร้อนใดๆ เกิดแก่น้องjarujun เลย ขอให้อยู่เย็นเป็นสุขจ้ะ ขอประกาศถึงเจ้ากรรมนายเวร มา ณ.ที่นี้เลยค่ะ

 

"ข้าวไม่ถูกลิ้นหรือ สิงห์เอ๋ย" พ่อครูถามด้วยความปราณี
"ไม่ขอรับ ร่างกายยังรู้สึกไม่เต็มนัก คงจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง"

พ่อครู พยักหน้า "เอาเถอะ ข้าให้แม่ยิ้มจัดเตรียมเสบียงให้เอ็งแล้ว

ลงเรือนไปกับข้าก่อน ข้าอยากพูดคุยกับเจ้าก่อนเดินทางอีกซักนิด"

พ่อครูหันไปมองพวกเข้มอีกสำรับ " พวกเอ็งจะพิรี้พิไร อีกนานไหม
รีบกินรีบลุก เวลาไม่รอท่า ไปจัดเตรียมม้า มารอข้าและสิงห์ที่หน้าลานบ้าน"
ใบหน้าและดวงตาพ่อครูขาวก็แลดุดันขึ้นมา

ทุกคนในวงสำรับนั้น รีบลุกราวกับโดนไฟลวก บางคนยังไม่ทันได้ดื่มน้ำด้วยซ้ำ
แทบจะกระโดดลงเรือนกันทีเดียว

สิงห์มองด้วยความฉงน แล้วก็นึกถึงกกริยาที่พ่อครูขาว ทำกับตนแลเข้ม ก่อน
จะจำได้ว่าตนเป็นใคร ก็ให้เข้าใจ พ่อครูขาวช่างดุดันนัก

 

อย่าคิดมากค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงฝึกงาน เลยทดสอบนู่นนี่
จะได้รู้ขอบเขตตนเอง ว่าทำได้มากน้อยแค่ไหน

แค่ไม่ทราบว่า แค่เอ่ยปาก จะมีผลขนาดนี้ 555

แต่แค่คันคะเยอ เล็กๆ ประกอบกับเป็นวันพระด้วยค่ะ

 

พ่อหนวดดุและพวก เดินอย่างจ้ำอย่างรวดเร็ว ไปทางคอกม้า แล้วอยู่ๆ
พ่อหนวดดุก็หยุดเดิน แล้วหันหลังกลับมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง แทบชนกับเข้ม
ที่เดินจ้ำตามมา
"ข้าชักจะสุดทนกับน้องเอ็ง เมื่อวานประมวยกัน ข้าไม่ยอมรับว่าแพ้
เพราะสู้กันเพียงไม่กี่เชิง วันนี้น้องเอ็ง ยังเหลือทน ให้พ่อครูรอตั้งสำรับ ไร้การอบรม
ไอ้พวกคนจรหมอนหมิ่น แถมมันยังไม่รู้ธรรมเนียม ยังเลิกสำรับ
เร็วเยี่ยงนี้ ไม่รู้ว่าน้องเอ็งมีอันใดดีกัน พ่อครูให้ร่วมสำรับ
แต่สำหรับพวกข้า พวกเอ็งมันก็แค่ไอ้ขี้ข้า หากแม้นพ่อครูไม่สั่งไว้
ข้าจักไม่ร่วมทางไปกับพวกเอ็ง เช่นนี้แล้ว อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ
การเดินทางครั้งนี้ พวกข้าแค่ร่วมเดินทาง ไม่ใช่ขี้ข้าขี้ครอก
จงเร่งรีบไปจัดเตรียมม้าให้น้องเอ็ง อย่าให้ต้องเสียมือ เสียตีนกู"
ว่าแล้วพ่อหนวดดำ ก็จ้ำต่อ ทิ้งไว้แต่ความเป็นอริ

เข้มให้หนักใจนัก แต่หากเดินทางแค่สองคนกับสิงห์ ในสถานการณ์บ้านเมือง
เช่นนี้ คงจะไปถึงหัวเมืองเหนือได้ยากนัก จึงจำต้องอดกลั้นต่อกริยาที่
โดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรี ทั้งหลาย ตั้งใจนึกถึงคำครูเอก ว่าจักถวายชีวิตเพื่อแผ่นดิน

 

ความกตัญญู ความซื่อสัตย์ ความเคารพ ความอดทน ของคนไทย
ในสมัยโบราณ กว่าจะรวมเป็นชาตินั้น มีมากมายประมาณมิได้
ขอโทษทุกท่านที่เล่าวันละนิดละหน่อย แต่ท่านๆ ที่อยากให้ถ่ายทอดเรื่องสิงห์
อยากให้บรรยายโดยละเอียด เพื่อเมื่อตอนถึงที่สำคัญ จักได้ซึมซับอารมณ์
ความขมขื่น และความเป็นไท ได้มากที่สุดค่ะ

 

เขียน ๒๓.๐๗

อูย...เมื่อวานเราก็คันเหมือนกันแฮะ
แต่ไม่ทั้งตัว คันเป็นหย่อมๆ อ่ะ ๕๕๕

สงสัยจะโดนยุงกัด ช่วงนี้ยุงแยะ แต่แปลกนะ
สงสัยจะเป็นยุงล่องหนรึป่าวน๊า มองไม่ค่อยเห็นตัวเลย

คงไม่เกี่ยวกะท่านลินดาคันๆ เกาๆ หรอกนะ เนอะ
เราคันล่วงหน้าหนึ่งวัน เอ..หรือจะช่วยแม่หมอคันล่ะหว่า ๕๕๕ แบ่งกันคัน

แล้วเรื่องยูไลยาวเหยียดอ่ะนะ แม่หมอทราบเรื่องมากกว่าที่เล่ารึเปล่าครับ
แบบว่ามียูไลทรีอินวันไม๊อ่ะ ๕๕๕ แบบมาสามรสในร่างเดียวเลย หึหึหึ
แถมมาเป็นแพ๊คๆ ละยี่สิบซอง เฮ้ย..นั่นมันกาแฟซองแล้ว ๕๕๕

เหมือนกะว่า เราทำทั้งสามแบบเลยอ่ะ โม้แบบมั่วๆ นะ เนอะ
แต่ตอนล้อมประเทศไทย เราใช้แบบขีดเส้นแสงเอาน่ะ
ลากเส้นยึกยือไปตามขอบประเทศ ไม่แบ่งพลังให้เพื่อนบ้านเลย ๕๕๕

(ยังอยู่ในนิทานนะ แม้จะเป็นนิทานเรื่องจริง แต่อย่าเชื่อเชียว ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ)


กระต่ายป่า ข้างวัด / เล็บครุฑ นารายณ์ทรง
.

ปล.รู้สึกว่าเราจะแจมมันไปทุกเรื่องเลยแฮะ เฮ้อ..
หรือพูดแบบจิ๊กโก๋ ก็ว่า เสือกมันไปทุกงานเลย ล่ะมั้ง นะ หึหึหึ

 

สูตรยาแก้คันนี่จากโรคกรรมใช่มั้ยคะ ต้องดูดวงก่อนหรือเปล่าถึงจะใช้ยาได้

 

โรคปกติก็ใช้ได้ค่ะ ลองทำทดสอบดูก็ได้ ไม่ต้องดูดวงค่ะ ^-^

 

ปล.รู้สึกว่าเราจะแจมมันไปทุกเรื่องเลยแฮะ เฮ้อ..
หรือพูดแบบจิ๊กโก๋ ก็ว่า เสือกมันไปทุกงานเลย ล่ะมั้ง นะ หึหึหึ
ยินดี ให้ยุ่ง(เสือก) 555

 

และกรุณ รับส่วนแบ่งด้วย (อย่ากลับไปมือปล่าว)