ภาพบรรยากาศการเดินทาง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป..!"

ดูพอแล้วก็ไปต่อได้




เจอรถบรรทุกจอดยาวเป็นกิโลเมตร


อีก ๙ กิโลเมตรถึงเมืองโซนามาร์ก








เดินทางต่อ..อะไรเอ่ยโผล่มาแว็บ ๆ ?








ธารน้ำแข็งครับท่าน...มันใหญ่มาก..!




ช่วงนี้ชิปหายาก รถติดจึงชิปหาย..!








ชมกันอิ่มตาอิ่มใจ แต่ก็อย่างว่าแหละ..ระยะนี้ชิปหายาก..! จึงหนาวจนชิปหาย..!


เวลา ๑๒.๑๕ น. (อินเดีย) ถึงเมืองโซนามาร์ก




มีหลักฐานหิมะกองมหึมาอยู่หน้าร้าน..!


ตักกันเองตามอัธยาศัย


มื้อเพลวันนี้


เหมือนกับทุกมื้อที่ผ่านมา
​

 

ลดลงไปแล้ว..บรื๊อววววส์..!




อิ่มแล้วออกไปชมวิวรอบโรงแรม รีบส่งงานก่อนโดนบล็อกสัญญาณอีก..!


ถ่ายรูปตอนอ้วนไว้ดูบ้าง




๗๑ กิโลเมตรวิ่งเสียครึ่งวัน อีกร้อยกว่ากิโลเมตรทำให้ต้องตัดโปรแกรมขี่ม้าดูกราเซียร์ไปเลย


เวลา ๑๓.๑๐ น. (อินเดีย) ออกเดินทางพร้อมกับข่าวดี มีหิมะถล่มปิดทาง ไม่ทราบว่าจะเคลียร์ทันเราไปภึงหรือไม่ !?


มาได้แค่นี้โดนไล่กลับให้ไปขี่ม้าซะดี ๆ เคลียร์ถนนเสร็จแล้วถึงจะให้ไปได้


จะไปต่อก็ได้..แต่คุยกับปืนผมก่อน..!


ใครว่า AK 47 เป็นปืนคอมมิวนิสต์ ?


ย้อนกลับไปเมืองโซนามาร์ก








ไหน ๆ ก็เสียเวลาแล้ว ไปขี่ม้าชมธารน้ำแข็งกัน






ถ่ายรูปเดี่ยวรูปหมู่กันตามอัธยาศัย








บรรยากาศงามสุด ๆ ไม่มาแม่ตีตายเลย..!


กลับมานั่งรอข่าวร้ายในโรงแรม ว่าอาจจะต้องอีกหลายวัน..!


เวลา ๑๕.๔๕ น. กลับไปเสี่ยงดวงกันที่ด่านอีกที


รถขนาดนี้น่าจะมีหวัง..!


ชมยอดเขาหิมะให้ใจเย็น ๆ ก่อน


โดนไล่กลับครับ ต้องไปหาโรงแรมนอน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน




ฯ สี่ปีให้หลังความหวังพังสิ้น..กลับถิ่นบ้านเก่า หัวใจปวดร้าวเพราะ..เขาหลอกหลอน ฯ


ที่เห็นเป็นแผงคือรถที่ติดจากหน้าด่านมา..!


คนเราอย่าสิ้นความหวังง่าย ๆ ไปเจรจารอบใหม่นายด่านบอกว่าห้าโมงเย็นอาจจะไปได้ ??


เวลา ๑๖.๔๒ (อินเดีย) นายด่านเปิดให้ผ่านได้แล้ว


แต่..ให้รถเล็กไปก่อนนะจ๊ะ..!


ทุกคันแย่งกันไป ถึงผ่านด่านได้ก็มาติดหนักมาก










ดูวิวให้ใจเย็น ๆ​

 

ไม่หนาวกันเลยหรือพี่น้อง ?
























ชมกันให้เต็มอิ่ม แต่คนถ่ายหนาวจนมือไม้แข็งหมดแล้ว


ติดอะไรกันวะ ?


โอ้พระเจ้า..หิมะถล่มปิดทางมิดเลย..!






พลิกวิกฤตเป็นโอกาส ระหว่างรอก็ลงไปถ่ายรูปถ่ายวีดีโอกัน
​

 

ผ่านไป ๕๘ นาที พระเอกก็เจาะทางทะลุได้


ปาดทิ้งไปเป็นกำแพงยาวเหยียด


ทั้งของเก่าของใหม่รวมแล้วปิดทางไปหลายกิโลเมตร


เข้าเขตเมืองคาร์กิลของลาดัก ซึ่งห่างออกไปอีก ๙๖ กิโลเมตร


วิ่งฝ่ากำแพงน้ำแข็งไปหลายกิโลเมตร


เวลา ๑๙.๓๐ น. (อินเดีย) มาถึงด่านตรวจคนเข้าเมืองคาร์กิล


ต้องกรอกเอกสารขอเข้าเมืองเป็นชั่วโมง


บางคนเพิ่งกรอกได้แค่ครึ่งฉบับ เจ้าหน้าที่คงรำคาญปล่อยผ่านเฉยเลย..!


ถัดจากนี้ไปวิ่งท่ามกลางความมืด ถ่ายรูปไม่ได้แล้วครับ


เวลา ๒๐.๐๐ น. (อินเดีย) พลขับขอแวะร้านน้ำชากลางทาง เพราะว่าต้องวิ่งอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงที่พัก

สถานที่สำคัญทางยุทธศาสตร์ มีการบล็อกสัญญาณโทรศัพท์เป็นระยะ
ถ้าหายเงียบไปโปรดทราบว่าโดนบล็อกไปแล้ว


กินกะลัมไจ เพื่อให้มีกำลังใจขับรถต่อไป


ใครไม่กินส่งมา..!


ถ้าไม่ได้เจ้าแม่ฯ มีหวัง..!
​

 

เวลา ๒๐.๓๐ น. (อินเดีย) ออกเดินทางท่ามกลางความมืด


เวลา ๒๑.๓๐ น. (อินเดีย) หรือห้าทุ่มบ้านเรา ยังคงโดนเขย่าอยู่บนถนน..!


ติดอะไรอีกแล้ววะ..!?


อ้อ..ด่านตำรวจ


กรอกเอกสารเข้าเมืองอีกแล้วครับท่าน..!


เหมือนเดิมครับ เขียนไม่ทันเสร็จก็ไล่ให้ไปอีกแล้ว..! มึงให้กูเขียนเพื่อ..???


สงสัยว่าจะโดนเจ้าแม่ฯ เขกบาล จึงต้องรีบให้ไป


ด่านนี้แจกบัตรไถเงินกลางดึก..!
​

 

บันทึกการเดินทางวันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
โซจี ลา ช่องทางผ่านที่ความสูง ๒,๗๐๐ เมตร หุบเขาแสนสวยสุดอันตราย

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๒

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๓

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๔

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๕

https://youtu.be/I5IPzmee2YI
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๖

https://youtu.be/5m65CRIGhjI
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๗

https://youtu.be/zoDt1FwFKCY
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๘

https://youtu.be/ySX4AUWlO0M
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๙

https://youtu.be/Oe4E89ix5Jc
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๐​

 

บันทึกการเดินทางวันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
โซจี ลา ช่องทางผ่านที่ความสูง ๒,๗๐๐ เมตร หุบเขาแสนสวยสุดอันตราย

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๑

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๒

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๓

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๔

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๕

https://youtu.be/AocWVftmIoQ
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๖

https://youtu.be/dxNy5UQ_bQU
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๗

https://youtu.be/trV7Ss1xE4Q
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๘

https://youtu.be/2RHQzhWRExA
วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๑๙
​

 

บันทึกการเดินทางวันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
ถนนเลียบแม่น้ำดราส อันตรายจากหินถล่มในความมืด

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๒๒

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๒๓

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๒๔

วันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ - ๒๕
​

 

เวลา ๒๒.๒๐ น. (อินเดีย) ถึงโรงแรมไก่เซ่อ (Kaiser Palace) เมืองคาร์กิล


ภายในล็อบบี้โรงแรมไก่เซ่อ


นั่งรอกุญแจห้องพัก


พนักงานขนกระเป๋าเข้ามาให้


หัวหน้าทัวร์กับไกด์ท้องถิ่นจัดการเรื่องห้องพัก


หลวงพ่อได้ห้องหมายเลข ๒๐๔


ห้องเล็ก ๆ แต่อินเตอร์เน็ตแรงโคตร..!


ห้องน้ำก็เล็ก


ต่างกับเมื่อวานเหมือนฟ้ากับเหว..!
​

 

วันอาทิตย์ที่ ๓๐ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖


เวลา ๐๑.๕๐ น. (อินเดีย) อากาศน่าคบหามาก ตอนแรกบอกว่าจะถึง - ๖ องศาเซลเซียส


ฮีตเตอร์ตัวแค่ลูกแมว แถมเอาไปไว้มุมห้องไกลลิบ จะมีประโยชน์อะไรวะ ?


ต้องนี่เลย..ตรงนี้อุ่นชัวร์..!




บรรยากาศตรงระเบียงโรงแรมเวลาตีห้าของอินเดีย


ไฟฟ้าอินเดียที่ไหนก็เหมือนกันหมด ต้มน้ำร้อนยังไม่ทันเดือดก็ตัดดับหมดทั้งห้อง..!


โรงแรมนี้สนับสนุนสุขภาพส่วนบุคคล จึงไม่มีลิฟต์ให้..!


จะออกไปถ่ายรูปนอกโรงแรม ประตูดันปิดเอาไว้ จึงต้องเปิดเอง..!


ป้ายชื่อด้านหน้าประตูทางเข้า




ถนนขึ้นโรงแรมทั้งชั้นบนและชั้นล่าง




โรงแรมนี้ช่างโชคดี มีภูเขาเป็นของตัวเอง


งานแกะสลักไม้ตรงระเบียง


นัดฉันเช้าหกโมงอินเดีย จนป่านนี้ครัวยังว่างโล่งโจ้งอยู่เลย
​

 

รับประทานอาหารเช้า ณ ห้องอาหารในโรงแรม Kaiser Palace เมืองคาร์กิล แคว้นลาดัก ประเทศอินเดีย


ต้องให้แกรนด์มาเธอร์เชฟลงมือถึงได้กิน..!


เก็บกระเป๋าเตรียมเดินทาง


คืนกุญแจที่นี่ต้องสแกนพาสปอร์ตด้วย


อากาศลบ ๒ องศาเซลเซียส รถยนต์จึงเหลือแค่ ๒ คันเพื่อเพิ่มความอบอุ่น..!


เจอเพื่อนเก่าอีก ๑ ตัว


เวลา ๘.๐๐ น.(อินเดีย) เริ่มออกเดินทาง


ภูเขาล้านเลี่ยนเตียนโล่ง


เปลี่ยนมุมนิดเดียวก็เห็นภูเขาหิมะเป็นสง่า


เมืองคาร์กิลจากมุมบนยอดเขา


มุมสวยมีไปตลอดทาง

ยังอยู่ใกล้โรงแรม เน็ตแรงพอส่งวีดีโอได้


ดอกเหมยเริ่มบานแล้ว




ข้างบนมีภูเขาหิมะ ข้างล่างมีดอกเหมยเบ่งบาน

เย้..! ยังส่งได้


ถนนลัดเลาะไปตามไหล่เขา


ความอ่อนโยนบนความแข็งแกร่ง
​

 

ภูเขาหิมะยังมีให้เห็นไปตลอดทาง


อีก ๑๘๖ กิโลเมตรจะถึงเลห์


เริ่มปรากฏความเป็นทิเบตน้อยแล้ว


เลห์ - ลาดัก มีฉายาว่าทิเบตน้อย




เวลา ๐๘.๕๙ น. (อินเดีย) แวะไหว้พระศรีอริยเมตไตรยที่วัด Mulbek Temple เป็นวัดทิเบตสายวัชรยาน




นายเทนซินมัคคุเทศก์ท้องถิ่น ถ่ายรูปให้แล้วไปยืนบรรยาย


อดีตพระลามะ ปัจจุบันเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน




ไปหาห้องน้ำใหม่แต่ล็อคไว้ มีแต่ส้วมหลุมให้..!


ออกมาถ่ายรูปที่หน้าวัด


มัคคุเทศก์ขอสแกนพาสปอร์ตของทุกคน
​

 

เวลา ๐๙.๔๐ น. (อินเดีย) ออกเดินทางต่อไป









ทิวทัศน์ตามรายทาง ยิ่งดูยิ่งง่วงนอน..!




เวลา ๑๐.๑๕ น. (อินเดีย) มาติดอยู่ที่หน้าด่าน พลขับต้องลงไปดำเนินการให้ผ่านด่านได้








ชมทิวทัศน์ไปเรื่อย ดีกว่านั่งไปหลับไป
​

 

เรือนชานบ้านช่องตามรายทาง




จอด..จอด..จอด..มีผู้โชคดีถูกเจ้ากรรมนายเวรตามทัน อาหารเป็นพิษ..! อ้วกกระจาย








พลิกวิกฤตเป็นโอกาส ลงไปถ่ายวิวทิวทัศน์แบบเหน่ง ๆ..!


เป้าหมายคือเมืองลามะยูรู ยังห่างไปอีก ๓๐ กิโลเมตร


เวลา ๑๑.๔๕ น. (อินเดีย) ถึงแล้วเมืองลามะยูรู


ถ่ายรูปหมู่กันก่อน
​

 

เข้าชมวัดอวโลกิเตศวร (Avalokiteshvara Temple) ซึ่งสร้างโดยท่านนาโรปะ เมื่อ ๑,๒๐๐ ปีมาแล้ว


มุมนี้เป็นโรงเรียนพระปริยัติธรรมของวัด








ฟังบรรยายแล้วเข้าไปชมข้างใน ทำบุญกันกระจายจนพระลามะท่านต้องสวดให้พร..!




เข้าไปในวิหารเก่าอายุพันกว่าปีซึ่งเหลืออยู่เพียงหลังเดียว กราบพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์และทำบุญ








พระลามะท่านประทับใจในความ "มือหนัก" ขอเลี้ยงชานมทั้งคณะ มีแต่สละสิทธิ์ให้หลวงพ่อ โดนไปคนเดียว ๔ ถ้วย..!
​

 

เวลา ๑๓.๐๕ น. (อินเดีย) เข้าภัตตาคารเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน คนเดียวฉันน้ำไป ๔ แก้วใหญ่ "น้ำตาจิไหล"..!










เอาแค่นี้ก็พอวะ..!






เวลา ๑๔.๐๕ น. (อินเดีย) ออกเดินทางกันต่อไป


มีแต่คนบ่นว่า ๔ องศาเซลเซียสอะไรวะ อย่างกับ ๒๐ องศาเซลเซียส ก็ลองไม่ให้เจ้าแม่ฯ มาด้วยดูสิ..!
​

 

บริเวณนี้เรียกว่า Moon Land เพราะว่าไม่มีต้นไม้ขึ้นเลย มีแต่หินล้วน ๆ เหมือนโลกพระจันทร์


มีเพียงรอบวัดนี้ที่ปลูกต้นไม้ นอกนั้นเป็นหินเหมือนเดิม


อีก ๓๙ กิโลเมตรจะถึงเมืองอัลชิที่หมายเบื้องต้นของเรา


ข้ามแม่น้ำสินธุที่ตอนแรกเข้าใจผิดว่าเป็นแม่น้ำดราส






มาติดที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองลาดัก ต้องเก็บพาสปอร์ตไปสแกนอีกถึงจะผ่านได้




มาจอดซื้อยาแก้ท้องเสียให้คนป่วยครับ




เลาะตามแม่น้ำสินธุมาข้ามสะพานนูร์ลา
​

 

วิ่งขนานไปกับแม่น้ำสินธุ


มีป้ายระวังหินตกเป็นระยะ


พรุ่งนี้ห่างจากเมืองเลห์อีก ๗๕ กิโลเมตร


เลี้ยวขวาข้ามแม่น้ำสินธุเข้าสู่เมืองอัลชิ


ทางเข้าวัดอัลชิเป็นทางแคบ ๆ ชนิดที่รถหลีกกันแทบไม่ได้


ลงรถเดินเข้าวัดอัลชิ เจอแผงขายของที่ระลึกเป็นอันดับแรก


ทางเข้าวัดเก่าแก่อายุเกือบพันปี แต่..ต้องฝากโทรศัพท์มือถือและกล้องไว้ด้านนอก..!




ชมของเก่าจนทั่วแล้วออกมาหลังวัดชมแม่น้ำสินธุ


ดงต้นปอปลาร์ข้างวัด




ไม่ให้ถ่ายใช่ไหม ? ขอให้กล้องอยู่ในมือก็พอ..!


หลิวต้นนี้อายุนับพันปี


เดินกลับมาลานจอดรถ


ต้นแอปริคอตที่ลานจอดรถกำลังออกดอกบานสะพรั่ง


รูปหมู่ประชดชีวิตที่ลานจอดรถ..!
​

 

เวลา ๑๖.๔๐ น. (อินเดีย) ออกเดินทางต่อ มีสาธิตการหลีกรถแถวนี้ให้ดูด้วย..!








มุ่งสู่ทางอันแสนไกล แม้ว่ายากเย็นเพียงใด ตั้งใจแล้วต้องไปให้ถึง




เมืองเลห์ เป้าหมายของวันนี้ อีก ๓๗ กิโลเมตรเท่านั้น


มีศาสนสถานของพี่น้องชาวซิกข์ด้วย


มัวแต่ตวรจคันอื่น พลขับของเราแหกด่านเฉยเลย..!


ข้ามสะพาน Phayang


เลี้ยวขวาไปเมืองลาดัก


มีตัวเมืองใหญ่อยู่ข้างหน้า


ป้ายบอกว่าอีก ๙ กิโลเมตรถึงเมืองเลห์




ตัวเมืองอยู่ข้างหน้า เห็นยอดเขาก็หนาวแล้ว..!


ให้รถหมายเลข ๒ นำไปโรงแรม






เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย ทำไปทางไหนเราก็ต้องไปด้วย


ไม่ใช่หลังนี้ครับ แหม้...เสียดายจัง..!
​