มีพ่อดุโหดร้ายชอบทำร้ายร่างกายต้องทำไงดีครับ

ถ้าเค้าขอขมาด้วยใจจริงก้อดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เพราะนวลก้อมีปัญหากับครอบครัวตลอด ก้อขอขมาหลายหนแล้วนะ พยายามให้ทุกอย่างดีขึ้น เท่าที่ทำได้

 

มีคนประเภทหนึ่งคิดว่าจะทำเลวยังไงกับอีกคนก็ได้
แค่ก่อนที่คนโดนกระทำจะตาย ให้ไปขออโหสิกรรมแล้วจะได้ไม่ต้องรับกรรมที่ตัวเองก่อ....

ต้นกรรมถูกปลูกขึ้นแล้ว คิดหรือว่าแค่การขออโหสิกรรม จะไม่ทำให้มันออกผล...

 

คนประเภทไหน ๆ ถ้ามีสมองอยู่บ้างก็ควรรู้จักขออโหสิกรรม
ดีกว่ารับเต็มทุกประการเยอะ

 

ถ้ามีหิริโอตัปปะอยู่ในใจก็ไม่ควรทำบาป
ถ้าคิดจะทำบาป ก็ควรยึดอกรับผลกรรมที่ตัวเองก่อ
ถ้าทำโดยไม่เจตนาแล้วขออโอหสิกรรมก็ว่าไปอย่าง....
แต่ถ้าเจตนาทำแล้วไปขออโหสิกรรมนี่คุณต้องดูว่าขออโหสิกรรมเพราะอะไร ถ้าขออโหสิกรรมเพราะรู้สึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำก็โอเค
แต่ถ้าทำเพียงเพราะกลัวบาปของตัวนิ นี่มันคน....

 

ผมเห็นด้วยกับคุณครับหว่านพืชเช่นใดย่อมได้ผลเป็นเช่นนั้น

 

({) สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้

ดิฉันเองก็มีอาการคึกคักของไบโพลา แต่เรคิดบวกประจำเลยไม่เป็นอะไรมาก แค่นอนน้อยช่างพูด แต่ตอนนี้หายแล้ว ด้วยสมาธิแผ่เมตตาคะ

 

ของผมใช้วิธีแข็งข้อ ให้เขาคิดว่าเราบ้าบิ่นพอจะตอบโต้ พอโตมาตัวพอๆกันก็ไม่ยอมอีกต่อไป ไม่ทำตาม ไม่เชื่อฟัง ถือมีดไว้ข้างตัวตลอด(ตอนนั้น) ใช้จิตวิทยานะตอนนั้น ทำให้คิดว่าเราเลว เราบ้า เราเลือดเย็น ถ้าเขามาแตะ เขาจะต้องได้เลือด(แต่ไม่ทำจริง) **วิธีของผมนะ ไม่แนะนำ แต่ผมใช้ได้ผล**

ของผมมีพี่ชาย(ต่างพ่อ)กับแม่นะที่รุนแรง(พ่อทิ้งไป) ที่โหดกับผมตอนเด็กๆ คือแค่ทำอะไรผิดนิดเดียว แบบว่าตอนเด็กผมไม่รู้เรื่อง ตอนเด็กๆทุกคนก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน(พี่ผมห่างผมเกือบ 10 ปี เพราะงั้นเขาจะโตกว่ามาก) โดนเตะ โดนเหยียบ ไม้กวาดฟาด ขี้เถ้ายัดปาก ตามไปตีที่บ้านเพื่อน ไฟแช็คลนแขน โดนตบหัวสุดแรงก็มี(ทั้งพี่ทั้งแม่) แล้วตอนเด็กทำให้เกิดผลกระทบเป็นคนขี้กลัวว่าจะทำผิด แล้วไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดไปด้วยนะ เพราะโดนกระทำอย่างไร้เหตุผลและรุนแรง ถ้าตีปรกติมีเหตุผลผมคงไม่โกรธ บางทีผมแค่หวังดีเห็นกำลังหุงข้าวอยู่ผมก็ไปถอดปลั๊กก็เห็นว่ามันหุงอยู่นานแล้ว ผมหวังดีนะ รู้มั้ยผมถูกให้กินข้าวดิบๆตอนนั้นยังเด็กอยู่ ผมนี่น้ำตาคลอ(คือว่าก็เราหวังดีไง ทำไมทำกับเราแบนี้ ถ้ามันจะผิดก็แค่บอกดีๆ คือคิดนะ) **แต่เขาก็มีข้อดี คือไม่เคี่ยวเข็ญเรื่องเรียน เรื่องอื่นๆ** แต่ข้อเสียคือรุนแรงเกินไปกับเด็กอายุแค่นั้นที่ยังไม่รู้เหตุผล บางทีก็ไม่ผิดด้วยนะ แกมายอมรับทีหลังว่าระบายอารมณ์

พอผมโตขึ้นผมก็เริ่มจากสู้แม่ก่อน มาอีกทีก็สู้พี่ เริ่มสู้แบบท้าทายคือกล้าฆ่าไหม ถ้ากล้าก็เอาเลย(ตอนเด็กเป็นความรู้สึกที่ไม่มีอะไรจะเสีย ทำไมชีวิตเพื่อนดีกว่าชีวิตเรา ไม่สนใจถ้าจะตาย ใจบ้าบิ่น ณ ตอนนั้น) แล้วก็จะมีจะใช้กำลังสู้กันด้วย ผมก็เลยหลุดพ้นจากตรงนั้นมาได้ แต่ตอนโตกลายเป็นคนโหดร้าย มีความกล้าในการทำสิ่งที่เลว เข้าสังคมลำบาก ไม่กล้าตัดสินใจ จนมาพยายามเปลี่ยนตัวเองช่วงหลังอีก เปลี่ยนมาเรื่อยๆ เปลี่ยนผิดเปลี่ยนถูก กลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวน วิตกจริต(ผลกระทบด้วย ทำตัวเองด้วย)

ตอนนี้ผมคุมบ้าน เสมือนว่าสั่งทุกคนได้ ไม่ได้บอกว่าผมทำถูกหรอก แต่ละบ้านไม่เหมือนกัน แต่การกระทำของผมไม่ค่อยทำใครเจ็บตัว(แต่เจ็บใจ) ถ้าแต่ก่อนมีพ่อด้วยคงฆ่ากันตายจริงๆ เพราะพ่อคงไม่ยอม แต่ก่อนผมก็ไม่รู้จักศีล ไม่รู้จักธรรม โมโหร้าย คงได้ลงอเวจีทีเดียว ผมเกือบลืมไปเลยว่าวัยเด็กผมโตมายังไง กระทู้นี้เรียกความจำเก่า

ปล.เคยช่วยเพื่อน จูงจักรยานกลับบ้าน(รถเพื่อนยางรั่ว) กลับถึงประมาณ 6 โมง(ห้ามกลับบ้านค่ำ 6 โมงนี่เลยเวลาแล้ว) พอกลับมาถึงแม่ว่าทำไมถึงเพิ่งมาถึง กำลังจะตี เลยบอกว่าช่วยเพื่อนจูงจักรยานกลับบ้าน แม่ก็ด่าว่าโง่ แกว่าถ้าเป็นเขาจะช่วยเรามั้ย คือผมเข้าใจว่าแกโตมากับสังคมในเมืองแล้วช่วงหลังมาอยู่ชนบท แต่คนชนบทไม่ได้มีนิสัยทิ้งกันในยามลำบากไง โชคดีที่ตอนนั้นไม่เชื่อแม่ ตัวผมนี่ถ้าเป็นเพื่อนกันผมทุ่มเทมากตอนนั้น ไม่งั้นผมคงไม่มีเพื่อนดีๆในทุกวันนี้

 

คุณต้องเตรียมช่องทางย้ายไปตั้งหลักฐานที่อื่น ถ้าเราต้องขอเงินเขาใช้อยู่ ก็ต้องคิดหาเงินใช้เองแล้ว ถ้าคิดว่าต้องอาศัยบ้านเขาอยู่ ก็ต้องมุ่งมั่นหาที่อยู่ของตนเอง ต้องพยายามลดการช่วยเหลือจากท่าน และช่วยเหลือตนเอง

เมื่อเราไม่ต้องขอความช่วยเหลือกัน ก็ไม่มีบุญคุณต่อกัน เปรียบเสมือนการทำงานลูกจ้างเพราะเราต้องการเงินจากเจ้านาย บางครั้งท่านเจ้าอารมณ์ ลงไม้ลงมือ ก็ต้องอดทนเพื่อเงิน แต่ถ้ามากไปก็สามารถแจ้งความได้ แต่จะมีปัญหากับพ่อแม่ หากทำอย่างนั้นใครจะให้เงินเลี้ยงดู ก็ต้องกลับไปที่คุณต้องดูแลตัวเองให้เร็วและแยกตัวออกมาอยู่เองอยู่ดี(ตรงนี้เป็นจุดอ่อนของการเป็นลูกพื้นฐานเลยล่ะ)

คนเรามีศัตรูตามธรรมชาติ ทุกคน แต่จะมากจะน้อย จะคนใกล้คนไกลตัว ก็ต้องดูเหตุว่าเกิดจากอะไร นิสัยหรือว่าเป็นเฉพาะกับคุณ ..เรียนรู้ศัตรูของคุณว่าชอบและไม่ชอบอะไร ทุกคนมีจุดอ่อน คนดุร้ายนั้นส่วนใหญ่ ชอบให้ชม ให้เลียเป็นพิเศษ คุณต้องปรับตัวเองให้ไว พยายามลดการปะทะ บางครั้งรู้ว่าอ่อนแอจากปัญหาอื่นๆ ก็ควรอยู่ห่างๆเอาไว้

ต้องรู้อีกอย่างว่าศัตรูก็สามารถเป็นมิดรได้ เพราะถ้าศัตรูมีศัตรูเหมือนกัน ก็กลายเป็นมิตรได้ในบางครั้ง รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ..ปัญหาเพราะว่าไม่คิดแก้ปัญหา คิดว่าอีกฝ่ายเป็นพ่อ เลยไม่คิดจะไปสำรวจจุดอ่อนจุดแข็งนั้น เลยทำได้แค่อดทน จริงๆทำอย่างอื่นได้ ต้องใช้ปัญญาในการวิเคราะห์อุปนิสัยให้มาก จะทำให้คุณมีอะไรให้เล่นๆอีกเยอะ และเป็นการฝึกวิเคราะห์ปัญหาไปในตัวเอง โชคดีก็แล้วกันครับ