รวบรวมข้อมูลเตรียมตัวรับมือกับภัยพิบัติ

โดยปกติแล้ว ชีวิตประจำวัน ผมจะออกข้างนอกเสียส่วนใหญ่ ครับ

ผมมักจะติดเครื่องเล่น MP3 อยู่เป็นประจำ และเครื่องเล่น MP3 ถือว่า เป็นสิ่งๆหนึ่ง ที่จำเป็นมาก ที่น่าจะรวมไว้กับเป้ฉุกเฉิน หรือพกพาติดตัวตลอดเวลา เพื่ออัพเดทข่าวสาร ทางวิทยุ เช่น ช่องที่ผมฟังบ่อยที่สุด คือ จส.100 และ ลูกทุ่ง FM

ปัจจุบันนี้เครื่องเล่น MP3 ส่วนใหญ่มีแต่แบบชาร์จไฟในตัว (แบตลิเธียม)

และด้วยพฤติกรรม ชอบกดนั่นกดนี่ ตลอดเวลา ผลที่ตามมา คือ แบตหมดเร็ว

ปัญหาแบตหมดเร็ว เกิดขึ้นจาก การกดบ่อยๆ และ การแสดงผลเป็นจอสี ทำให้เปลืองแบตมาก เมื่อใช้ไปนานๆ เข้า แบตก็เสื่อม ไปตามกาลเวลา ครับ

ตอนนี้ ผมหารุ่น ที่เป็น ถ่าน AAA ได้แล้ว ยี่ห้อ CUBE ครับ แถมจอแสดงผล เป็นขาวดำ ด้วย นี่ล่ะ สิ่งที่ผมต้องการ เพราะแบบ ถ่าน AAA หาได้ยากเต็มที

วันนี้มาทดสอบ พฤติกรรมกดบ่อยๆ เหมือนเดิม แถมใช้ถ่านรุ่นที่ดีๆ หน่อย อย่าง Panasonic Evota ฟังตลอดเกือบทั้งวัน แบตเตอรี่ที่หน้าจอ ยังไม่ลดเลยครับ

อีกทั้ง ถ่าน AAA ก็หาได้ง่ายกว่า หมดเมื่อไหร่ ก็สามารถหาซื้อได้ ไม่เหมือนแบบชาร์จในตัว ที่ต้องมานั่งหาปลั๊กไฟ หรือ กลับบ้านเท่านั้น ถึงจะชาร์จ ได้ครับ

เวลาซื้อ ต้องดูว่า มี วิทยุ FM ไหม และ ใช้แบตเตอรี่อะไรครับ

 

Find portable water filter  LifeStraw mountain climbing Food on eBay International Market, with worldwide deals on items in all your top categories

ชี้เป้า LifeStraw ครับมาขายใน ebay แล้วครับ

 

ไม่ต้องซื้อ Ebay ครับ ซื้อใน ร้านอุปกรณ์เดินป่า ยี่ห้อ Karana ครับ ตามห้างสรรพสินค้า ทุกแห่ง ที่มียี่ห้อ Karana

เห็น คุณ Kitcamp ว่าจะเอามาขายเหมือนกัน ผู้ที่อยู่ต่างจังหวัดลองสอบถามได้ครับ www.kitcamp.com

-
-
ต่อไปค่อยมาต่อว่า ในเป้ขนาด 25 ลิตรที่ผมแบกประจำทุกวัน เวลาออกไปข้างนอกมีอะไรบ้าง เพราะในชีวิตประจำวัน ผมโดยสารทางเรือด่วนเจ้าพระยา ขึ้นรถโดยสาร ทำงานในตึก ครับ

 

ขอบคุณในคำตอบที่ให้มาอย่างละเอียด เหตุที่ถามของ 5 สิ่ง ก็เพราะคิดว่าเมื่อมีผู้รู้ว่าสิ่งที่สำคัญ คืออะไรบ้าง ผู้ไม่รู้อีกหลายคนจะได้ทำตาม ในสิ่งที่จำเป็นเบื้องต้นที่จะเตรียมของ พกอยู่ใกล้ๆตัวตลอด ผมชอบใจตรงที่เอาKNOWHOW มาก่อนคือตำราที่เราต้องมีครับ
ส่วนอุปกรณ์หลักๆ ที่น่าจะมีพกอีกอย่างน่าจะมีถุงมือนะครับ ถ้ามีเหตุการณ์ต่างๆคุณต้องอาศัยมือทั้ง2 มากเลยที่เดียว ถ้าเป็นอะไรไปคงไม่สะดวกอย่างมาก

 

ผมคิดว่าน่าจะมีอุปกรณ์กรองน้ำดื่มยามจำเป็นทดแทน LifeStraw เพราะในสถานการณ์จริง หลายท่านคงไม่มีใช้ ต้องอาศัยวิธีคิดแบบแมคกายเวอร์ว่าเราจะประดิษฐ์ของสิ่งนี้ขึ้นมาได้ด้วยวิธีใดบ้าง ผมมีไอเดียอยู่บ้าง ต้องหาคนมาช่วยวิจัยและทดสอบดูว่าใช้งานได้ดีแค่ไหน ปลอดภัยหรือไม่ เช่น เราสามารถตัดลำต้นของไม้น้ำบางชนิด เช่น ผักตบชวา เถาวัลย์ขนาดใหญ่ เช่น เถารางจืดแก่ๆ เป็นท่อนสั้นๆ แล้วจะนำมาใช้เป็นหลอดกรองน้ำฉุกเฉินได้หรือไม่ ประสิทธิภาพดีแค่ไหน

หรือดัดแปลงสายยางแล้วเอาฟองน้ำละเอียดหนาๆ มาอุดไว้เพื่อกรอง หรือาจจะทำเครื่องกรองน้ำแบบเฉพาะกิจโดยอาศัยสิ่งของที่พอหาได้ในบ้านมาใช้งานยามฉุกเฉิน ถ้าเรามีข้อมูลเหล่านี้มากพอ เราก็สามารถประดิษฐ์ใช้เองแก้ขัดได้ หรือถ้ามีการระบาดของโรคผ่านทางน้ำ ก็อาจต้องคิดค้นวิธีกรองหรือกำจัดเชื้อโรคออกด้วย และถ้าจำเป็นอาจต้องหาทางกลั่นน้ำดื่มแทน เป็นต้น

ในกรณีที่ต้องหลบเข้าป่า เราจะหาอาหารและน้ำอย่างไร เช่น ต้องรู้จักมันชนิดต่างๆและพืชมีหัวใต้ดินที่สามารถกินได้และไม่มีพิษว่ามีอะไรบ้าง และวิธีสังเกต การทดสอบพิษ วิธีแก้พิษ

เถาวัลย์แบบไหนดื่มน้ำได้ แบบไหนดื่มไม่ได้ ดูอย่างไร นอกจากหาน้ำจากเถาวัลย์แล้วเราจะหาน้ำดื่มจากไหนได้อีกบ้าง มีวิธีประดิษฐ์อุปกรณ์กลั่นน้ำดื่มเองแบบง่ายๆสไตล์แมคกายเวอร์ไหม โดยใช้วัตถุดิบจากดินชื้นๆหรือใบไม้สด

ท่านใดพอทราบหรืออยากจะเสริมก็แวะมาเล่ากันหน่อยนะครับ

ได้ทดลองกับต้นผักตบชวาแล้ว มีข้อจำกัดคือ ดูดน้ำไม่ขึ้น ถ้าขึ้นเพราะมีรู้กลวงใหญ่ตรงกลางก็ใช้ไม่ได้
อีก และเปราะบางไป สำหรับพืชอื่นคงคล้ายๆกัน ถ้าจะกรองคงต้องใช้แรงดันสูงมากไม่เหมาะใช้งาน คงต้องอาศัยการกรองในวิธีทั่วไปมากรองให้น้ำใสก่อนแล้วนำมาขจัดเชื้อโรคอีกทีครับ ถ้าน้ำเน่าเสียหรือมีสารพิษคงต้องกลั่นน้ำแทน

การหาน้ำในป่าหรือทุ่งหญ้าเวลาเช้ามืด จะมีน้ำค้างเกาะตามใบไม้ให้เอาผ้าสะอาดไปซับน้ำค้างตามใบไม้ใบหญ้ามาให้ชุ่มแล้วบิดผ้าคั้นเอาน้ำออกมาใช้ได้ในยามที่หาแหล่งน้ำไม่ได้ ถ้าจะดื่มควรขจัดเชื้อโรคออกด้วยการต้มหรือใส่ขวดใสๆไปตากแดดให้นานพอ

เว็บนี้ดีมากเลยมีวิธีเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆด้วยครับ
http://www.thesurvivalexpert.co.uk/

 

การที่จะผลิตเครื่องกรองน้ำใช้เอง ต้องคำนึงถึง ความสะอาดของน้ำ เกือบ 100% ซึ่งอย่างเครื่องกรองน้ำ Lifestraw ทำได้ เกือบ 100 %

ทีนี้ถ้าจะทำเอง จะไม่ใช่แค่ กรองน้ำ เพื่อให้น้ำขุ่นๆ กลายเป็นน้ำใสๆ เท่านั้น

เพราะว่า สภาพพื้นที่ ที่ไม่แน่นอนในอนาคต เราไม่รู้ว่า จะรับน้ำมาจากที่ไหน

ถ้าแหล่งน้ำธรรมชาติที่เป็นแหล่งน้ำไหล ยังพอสะอาดบ้าง

แต่ถ้าเป็นบ่อน้ำขังเล็กๆ ก็อาจจะมีเชื้อแบคทีเรียปนอยู่ มันก่อให้เกิด อาการท้องร่วงรุนแรง อาจถึงชีวิตได้ครับ

เคยคิดครับ ต่างจังหวัดอาจไม่มี Lifestraw จะทำอย่างไร ตอนนี้ยังคิดไม่ออก

แต่สิ่งที่ทำได้ คือ ใช้ "น้ำกลั่น" โดยใช้ อุปกรณ์ ดังนี้ แก้วน้ำ กะละมัง ถุงดำ หิน 1 ก้อน

(กะละมัง ใช้กรณี เมื่อ พื้นที่คุณ มีแต่หิน หรือ ปูนซีเมนต์)

​

แต่ข้อเสียคือ ถ้าไม่มีแสงแดด ก็จบกัน แต่มันก็ใช้ได้ ในที่มีแต่น้ำเค็ม ถ้าคุณมีอุปกรณ์เหล่านี้ ที่คล้ายคลึงกัน ครับ

นอกนั้น ก็หาของในป่า กิน

แต่โดยสภาพพื้นที่ ประเทศไทย ก็ยังพอมีแหล่งน้ำเยอะ ทั้งน้ำไหล และน้ำขัง เดี๋ยวผมว่าจะลองหา อุปกรณ์มารองรับเหมือนกันครับ

 

5 ทักษะพื้นฐานในการดำรงชีพและการเอาตัวรอด

1. การจุดไฟ

2. การทำที่พักอาศัย

3. การส่งสัญญาณ เพื่อขอความช่วยเหลือ

4. การหาอาหารและน้ำ

5. การปฐมพยาบาลเบื้องต้น

ในวันอาทิตย์ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2553 มีไปบรรยายที่ ม.รังสิต เป็นครั้งที่ 4 ครับ เริ่มตั้งแต่ 08.00 น. ที่อาคารกีฬาและนันทนาการ

เป็นกิจกรรมของนักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต วิชาค่ายพักแรม

ท่านใดสนใจ เชิญได้เลยนะครับ แต่ว่า เนื้อหา ไม่อัดแน่น เนื่องจาก เป็นเด็กนักศึกษา เน้นบันเทิงมากกว่า

แต่สิ่งที่ผมจะพูด ก็จะพูดในเรื่องของ 5 ทักษะพื้นฐานในการดำรงชีพ

ช่วงเช้า บรรยาย

ช่วงบ่าย ปฏิบัติ หุงข้าวหม้อสนาม และ ทำอาหาร กันเอง โดยใช้เตาถ่าน

มี อาหารฉุกเฉิน อย่าง Seven Oceans ให้ลองทาน ด้วยครับ

อาหารกลางวัน หาทานเองนะครับ ขออภัยในความไม่สะดวก

เส้นทางมา มหาวิทยาลัยรังสิต

http://www2.rsu.ac.th/web/aboutrsu/directionstoRSU.aspx

 

ท่านที่สนใจไป ขอเชิญลงชื่อจองเอาไว้เลยครับ จะได้ทราบยอด

 

เรื่องที่ยังค้างไว้ คือ เรื่องที่ เป้ที่ใช้ในชีวิตประจำวันของผม มีอะไรบ้าง

ปกติ ชีวิตประจำวัน คือ ไปทำงาน และเรียน นั่งเรือโดยสารด่วนเจ้าพระยา นนทบุรี-สี่พระยา ทุกวัน ครับ นั่งรถเมล์ หรือ รถไฟฟ้าบ้างเป็นบางครั้ง

ดังนั้น ก็จะมีติดอุปกรณ์ทุกวัน ไว้ในเป้ ครับ ดังนี้...

1. เสื้อกันหนาวแบบแจ็คเก็ต กันน้ำ กันลม (บางๆ)

2. ร่มเล็กๆ

3. เครื่องเล่น MP3 ฟังเพลง ฟังวิทยุ FM ใช้แบตเตอรี่ AAA

4. หน้ากากกันฝุ่น ไอเสีย

5. น้ำ 1 ขวด

6. มีดพก ใบกึ่งหยัก

7. ไฟฉาย

8. ชุดอุปกรณ์มินิ มีดังนี้
- พลุสัญญาณแบบมือถือ ถือว่าจำเป็นมาก เวลานั่งเรือด่วนเจ้าพระยา
- แท่งเรืองแสง
- ถุงยางอนามัย (ใส่น้ำ)
- กระจกส่งสัญญาณสะท้อนแสง
- ชุดปฐมพยาบาล ประเภท ยาประจำตัว พลาสเตอร์
- หลอดกรองน้ำ ขนาดเล็ก
- เสื้อกันฝน
- ลูกเกด
- มีดอเนกประสงค์
- ผ้าห่มฉุกเฉิน
- กล่อง Survival kit ประกอบด้วย เข็มทิศ แท่งจุดไฟ toolcard ไม้ขีดกันน้ำ ยาเม็ดฆ่าเชื้อโรคในน้ำ ฯลฯ ตามที่เคยนำเสนอครับ

 

แท่งเรืองแสง จากสำเพ็งครับ เข้าใจว่า มีไว้ไปดูคอนเสิร์ต

เผอิญไปหาอาจารย์เรื่องงานอบรม ก็เลยขอแท่งเรืองแสง มาลองทดสอบก่อนครับ

ระยะเวลาทดสอบ ยังไม่ได้ลองครับ แต่คิดว่าคงได้ไม่นาน เพราะสว่างน้อยมาก ครับ

เห็นอาจารย์ว่า 60 บาท ครับ หลักการเดียวกับแท่งเรืองแสงทั่วไป หัก แล้วสว่างเหมือนกันครับ

ตัวนี้ยาว 1 ฟุต ครับ ยาวมากเลย จนน่าตกใจครับ

 

ใช้เป้ขนาดกี่ลิตร และน้ำหนักรวมเท่าไรครับ

 

ใช้เป้ ประมาณ 25 ลิตรครับ มันเป็นเป้ notebook ใส่ ได้ขนาดจอกว้าง 15 นิ้ว ครับ

ส่วนน้ำหนักน่าจะสัก 2 โล กว่าๆ ได้ครับ

ปล. วันนี้ มีด Spyderco หายจ๋อย สงสัยตกในรถเมล์ เหน็บกางเกงไว้

 

“ ชั่งหัวมัน ” โครงการในพระราชดำริ


ได้กลับบ้านเกิดในวันหยุดยาววันพ่อ คุณพ่อก็ชวนขับรถเที่ยว
อำเภอเล็กๆ ในจังหวัดเพชรบุรี อย่างอำเภอท่ายาง ไม่ได้มีที่เที่ยวน่าสนใจไปกว่า ชะอำ หัวหิน จึงนึกไม่ออกว่าจะขับรถไปเที่ยวที่ไหนได้อีกนอกจากสองที่นั้น

คำเชิญชวนต่อมาของพ่อชวนให้รู้สึกสนใจขึ้นไปอีก เพราะพ่อบอกว่า "ไปดูไร่ที่ในหลวงซื้อเอาไว้ไหม"

พ่อเล่าต่อว่า ไร่นั้นอยู่ห่างไกลความเจริญ ถนนราดยางยังเข้าไม่ถึง ไฟฟ้าไม่มี แต่พระองค์ท่านทรงปลูกบ้านอยู่ที่นั่นเรียบร้อยแล้ว

บ้านมีสองหลัง หลังแรกของในหลวง หลังที่สองของพระเทพฯ ราชการทูลเกล้าถวายเลขที่ บ้าน เลขที่ 1 กับเลขที่ 2 ให้

ฟังทีแรกก็ไม่เข้าใจว่าพระองค์ท่านจะไปซื้อที่ดินในที่ทุรกันดาร แถมยังปลูกบ้านไว้ที่นั่นทำไม

ในเมื่อปัจจุบันพระองค์ท่านก็อาศัยอยู่ที่หัวหินเป็นกิจลักษณะแล้ว

แถมพ่อยังบอกอีกว่า ขับรถเข้าไปในที่ดินได้เลยนะ ทหารเขาให้เข้า ก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่าเราจะเข้าไปขับรถเล่นในเขตพระราชฐานกันได้ยังไง ด้วยความอยากรู้ อันนี้ก็ต้องพิสูจน์กันดู

จากตัวอำเภอท่ายาง ขับเลี้ยวเข้าไปทางตำบลเขากระปุก ถนนเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยไร่นา นั่งมองต้นไม้ไปได้สักครู่ สองข้างถนนก็เริ่มมีธงชาติ ธงเหลือง ธงฟ้า และธงม่วง พร้อมตราสัญลักษณ์ของแต่ละพระองค์ (ราชาศัพท์เรียกอะไร??) ติดเต็มไปตลอดทาง

ดูจากเสาธงก็รู้ว่าเป็นธงที่ชาวบ้านช่วยกันทำขึ้นอย่างตั้งใจเพื่อรับเสด็จ ข้างๆ ธงมีร่องรอยตะเกียงน้ำมันอย่างง่าย (หรืออาจเรียกได้ว่าคบไฟ) เพื่อรอรับเสด็จในเวลากลางคืน ทั้งธงและคบไฟบ่งบอกได้ว่าข่าวของพ่อไม่ผิด เรากำลังเคลื่อนที่เข้าใกล้ไร่ของในหลวงเข้าไปทุกขณะ

ในขณะที่นั่งชมทิวธงและคบไฟไปได้จนเริ่มง่วง ถนนราดยางก็เปลี่ยนเป็นถนนลูกรัง ฝุ่นคลุ้งตลบ แต่เราคงมาไม่ผิดทางแน่ เพราะทิวธงยังคงอยู่

มองไปแต่ไกลเห็นภูเขาขนาดย่อมอยู่ตรงหน้า กังหันผลิตไฟฟ้าประมาณสิบกว่าต้น สูงเด่น มีรถทะเบียนกรุงเทพฯ วิ่งสวนมาเป็นระยะ ฝุ่นฟุ้งกระจายเต็มถนนแคบ

รั้วลวดหนามทอดตัวยาวไกล ต้นไม้หลากหลายชนิดเรียงตัวเป็นระเบียบอยู่ในนั้น เขื่อนดินขนาดใหญ่ พร้อมศาลาเก้าเหลี่ยมสูงเด่น เราเดินทางมาถึงไร่ของในหลวงกันแล้ว

เมื่อแลกบัตรที่ป้อมทหาร และเลี้ยวรถเข้าไป ก็เพิ่งถึงบางอ้อ
ที่ดินจากพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ที่ว่า ไม่ใช่ไร่ที่ซื้อเอาไว้หลบหนีความวุ่นวายในเมืองหลวง หรือใช้ตากอากาศ แต่มันคือที่ดินเพื่อใช้เป็น โครงการในพระราชดำริ ที่มีชื่อมันๆ ว่า "โครงการชั่งหัวมัน"




ดูจากวันที่ตั้งโครงการ คาดว่าน่าจะเป็นโครงการล่าสุดเลยทีเดียว

พอได้เดินเข้าไปในโครงการก็เกิดอาการซาบซึ้ง เพราะไม่นึกว่าในหลวงที่เราเห็นในทีวีที่แทบไม่มีแรงยกมือ กลับยังมีใจ + มีไฟ ริเริ่มโครงการใหม่ๆ ในถิ่นที่อยู่ห่างไกลความเจริญอยู่ตลอดเวลา ไม่มีหยุด

ดูจากบอร์ดภายในโครงการ อธิบายว่า โครงการนี้เป็นเสมือนแปลงทดลองปลูกพืชเศรษฐกิจในท้องถิ่น อันได้แก่ มะนาว มะพร้าว ชมพู่เพชร และพืชไร่ พืชสวน อะไรอีกจิปาถะมากมายที่ไม่รู้จัก หรือไม่มีความรู้พอจะเขียนถึง


มีการขุดบ่อ (หรือในโครงการคือเขื่อน) เพื่อเก็บกักน้ำ มีกังหันและโซล่าเซลเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า เหมือนจะเป็นแบบทดลองตัวอย่างแก่เกษตรกรโดยรอบ เพื่อเพิ่มคุณภาพให้ผลผลิต แบบพึ่งพาตัวเอง

และเหนือสิ่งอื่นใด พอมีข่าวในหลวงเสด็จมาตั้งโครงการปั๊บ ชาวบ้านแถวนั้นก็ดีใจกันยกใหญ่ หลายคนถวายแรงกายแรงใจ เข้ามาช่วยงานในโครงการฟรี ชาวบ้านบางคนที่ทำงานอยู่ในนั้น พูดอวดใครต่อใครที่มาเยือนว่าได้ก้มลงกราบฝ่าพระบาทถวายตัวรับใช้งาน พูดไปน้ำตาไหลไป มีความภาคภูมิใจในถิ่นที่เกิดและอาชีพของตัวเอง

นี่คือเรื่องราวๆ ดีๆ เพียงไม่กี่เรื่องในรอบปีที่ได้รู้แล้วก็อยากเอามาเล่าต่อ

ในขณะที่กลุ่มแอนตี้รอยัลลิสต์ ที่เขียนโจมตีโครงการในพระราชดำริในเว็บบอร์ดของตัวเองว่าเป็นโครงการที่ไม่เคยผ่านความเห็นชอบของรัฐสภา ไม่มีความเป็นประชาธิปไตย

วันนี้อยากพูดกรอกหูคนเหล่านั้นว่า อย่างน้อยโครงการนี้ก็เป็นโครงการที่เกิดจากพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ มีประโยชน์เพื่อการพัฒนารากเหง้าของชาวบ้านที่แท้จริง ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับมาตรฐานฝรั่ง แต่เอารากที่เมืองไทยมี คือการเกษตร มาพัฒนา

ไม่ต้องพึ่งพาพลังงานน้ำมัน ไม่ต้องตามตลาดโลก ไม่ต้องป่าวประกาศ ไม่ต้องออกข่าวหน้าหนังสือพิมพ์ แต่ทำอย่างเงียบๆ ทำดีอย่างที่ในหลวงบอกคนไทยเสมอว่าเป็นการ "ปิดทองหลังพระ" อย่างแท้จริง

และงานแบบนี้ ถ้าในหลวงไม่ทำ ก็อย่าหวังว่ารัฐบาลชุดไหนจะมาทำให้คนไทย รับรองได้ว่าไม่มีแน่ๆ

แถมท้าย

หลังจากกลับมาค้นข้อมูลเกี่ยวกับโครงการนี้ในอินเตอร์เน็ต

ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับชื่อที่มาของโครงการว่า

ตอนที่ในหลวงเสด็จมาที่ที่ดินนี้ครั้งแรกๆ มีชาวบ้านเอาหัวมันมาถวาย

แต่ยังไงไม่รู้ ในหลวงทรงลืมเอาหัวมันกลับไปด้วย พอกลับมาที่ที่ดินนี้อีกที หัวมันนั้นก็เริ่มงอกขึ้นมาเป็นต้น

เมื่อถึงเวลา ก็พระราชทานชื่อโครงการนี้ว่า "โครงการชั่งหัวมัน"

ถ้าใครได้ติดตามผลงานของในหลวงมาตลอด ก็จะรู้ว่า ในหลวงท่านทรงมีเอกลักษณ์ในการตั้งชื่อแบบนี้ ชื่อไทย+จำง่าย+ มีอารมณ์ขัน

หลายคนต่างก็ตีความคำว่า ชั่งหัวมัน ไปต่างๆ นานา แต่การตีความไปได้ต่างๆ ก็เป็นเสน่ห์ที่ดีอีกอย่างหนึ่งของการตั้งชื่อ ดังนั้น แล้วแต่ใครจะไปคิดเป็นอะไรก็แล้วกัน

แต่ส่วนตัวของกระผม คิดว่าพระองค์ท่านน่าจะมีความสุขทีเดียวที่ได้ทำงานนี้ การได้เลี้ยวรถจากหัวหินมาแวะที่โครงการชั่งหัวมัน ถ้ามันสร้างความสุขให้พระองค์ท่านได้ สร้างความสุขให้กับชาวบ้านแถวนี้ได้ ผลผลิตทางการเกษตรก็ถือเป็นของแถมไปแล้ว

โครงการชั่งมัน ตั้งอยู่ที่ บ้านหนองคอกไก่ ต.เขากระปุก อ.ท่ายาง จ.เพชรบุรี

ภาพข้างล่างคือ บ้านพักส่วนพระองค์ของในหลวง บ้านเลขที่ 1 เด่นเป็นสง่าภายในโครงการ


ขอบคุณข้อมูลจากกัลยาณมิตร

 

อาจารย์ยักษ์ (ดร.วิวัฒน์ ศัลยกำธร มูลนิธิกสิกรรมธรรมชาติ) ขอตีความตามแบบฉบับอาจารย์ยักษ์ว่า ท่านกำลังบอกให้เรากลับมา “หา” สิ่งที่สำคัญ จำเป็นพื้นฐานของชีวิต

ใครอยากจะเจริญทันสมัย มีไฮไฟ มีอินเทอร์เน็ต มียานอวกาศไปถึงพระจันทร์ ดาวอังคาร มุ่งหาแต่ความเจริญทางวัตถุ หาทรัพย์สินเงินทองก็ปล่อยเขาไป ไม่ต้องไปสนใจ

เรากลับมาหาสิ่งที่สำคัญ จำเป็นพื้นฐานของชีวิตให้ชีวิตเรามีพออยู่พอกินมีอาหาร ไม่ต้องเป็นเสืออย่างคนอื่น แต่มีความสุขก็พอแล้ว


เช่นเดียวกับ "หัวมัน" เป็นพืชใต้ดินที่ไม่มีใครเห็น ดูๆ ไปแล้ว ก็มิได้มีค่าอะไร เป็นพืชที่ขึ้นง่าย ขึ้นในทุกสภาพภูมิอากาศ แม้ในที่ที่แล้งที่สุด หัวมันก็ยังขึ้นได้

หัวมันจึงเป็นสัญลักษณ์ของสิ่ง “มีค่า” ในยามวิกฤติที่สุด ไม่มีข้าว ไม่มีปลา ก็ยังมีหัวมันที่เราสามารถใช้ประทังชีวิตได้

Man In Flame - ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย - โครงการชั่งหัวมัน ตามพระราชดำริ

 

ยามข้าวปลาบนดิน ประสบพิบัติธรรมชาติ วอด

ธัญญาหารใต้ธรณี จะเป็นที่พึ่ง

 

สวัสดีครับ คุณยาล้างตา คุณSaisawan
ขอบคุณข้อมูลจากคุณ ~:สิกขิม*เทวาลัย:~ ด้วยครับ

เยี่ยมเลยครับ

(ผมพกหมวกกับชุดกันฝนแทนร่ม)
มีดตัวเก่งหล่นหายซะได้นะครับ เสียดาย
อยากทราบข้อแตกต่างที่เลือกใช้แบบพลุสัญญาณแฟร์ครับ เทียบกับแบบหักแล้วเรืองแสง แบบพลุสัญญาณเปียกน้ำแล้วจะดับไหมครับ

พูดถึงเรือด่วนเจ้าพระยา ตอนที่ผมมองหานกหวีดฉุกเฉินได้คุยกับพนักงานท้ายเรือเรือด่วนเจ้าพระยา บอกว่าใช้นกหวีด ACME ธรรมดา (ที่มีขายตามร้านอุปกรณ์กีฬา) แบบที่มีลูกกลมๆข้างในแล้วผ่าเอาลูกกลมๆข้างในออก ก็สามารถใช้ได้แม้จะเปียกน้ำ

 

พลุสัญญาณแบบยิงขึ้นท้องฟ้า เมื่อยิงขึ้นท้องฟ้าจะไม่ดับง่ายเพราะลุกไหม้ด้วยสารเคมี แต่ถ้าฝนตกก็จะทำให้ร่มเปียกน้ำตกลงพื้นเร็ว ส่วนแบบขว้าง ไม่ดับเพราะขนาดลุกไหม้ติดเสื้อผ้ายังดับยากทำเอาเป็นแผลไหม้เลย แต่มันเป็นยุทธภัณฑ์ทางการทหารจะผิดกฏหมาย

 

บ้านผมอยู่จังหวัดเพชรบุรี ครับ

ไร่ "ชั่งหัวมัน" ของในหลวง อยู่ใกล้กับบ้านไร่ผม ไม่กี่ กิโลเองครับ บางที ว่างๆ ก็จะขับรถเข้าไปชม บ้าง แต่ไม่ได้เข้าไป ข้างในโครงการ

บางทีก็ได้ยินจาก คนงานที่ไร่ผมบอกว่า ชาวบ้านที่นั่น ได้เห็นท่าน เก็บมะนาว ที่ท่านทรงปลูกเอง อยู่เป็นประจำ ก่อนมารักษาที่ศิริราช ครับ

นี่เป็นเรื่องจริง ที่ผมได้สัมผัสบารมีของท่าน ตรงที่บ้านไร่ผม อยู่ใกล้ไร่ในหลวง ครับ

 

เป็นบุญมากเลยครับคุณก้อง

 

ตอนนี้เตรียมของไว้นำเสนอ วันอบรม นักศึกษา ม.รังสิต เกือบครบแล้วครับ