รวบรวมข้อมูลเตรียมตัวรับมือกับภัยพิบัติ

ในกรณีวุ่นวายต้องใช้ระบบรวมกันเราอยู่ครับ ถ้ามีจุดหมายที่นัดกันอยู่ในกลุ่มคนที่มีการเตรียมการมาแล้วก็จะลดปัญหา กรณีมีคนประสงค์ร้ายไปได้มาก เพราะจะได้มีการป้องกันและช่วยเหลือกันและกันได้มาก ถ้าแยกเป็นกลุ่มเล็กๆลำบากครับ เพราะเป็นเป้าได้ง่าย ส่วนใหญ่เราคงไม่ได้ไปเดี่ยวๆ คงมีครอบครัวที่มีคนแก่เด็กไปด้วย อย่างนั้นการป้องกันใดๆจะทำได้ยากยกเว้นรวมเป็นกลุ่มใหญ่และมีการแบ่งหน้าที่ มีหน่วยคุ้มกัน ก็พวกผู้ชายหรือคนที่แข็งแรง ก็พอจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่บ้านเมืองไร้ขื่อแปร ลองดูเหตุการณ์ที่ผ่านมาก็ได้ครับ ชุมชนไหนแข็งแรงมีพลังก็ปกป้องชุมชนให้รอดผ่านเหตุการณ์ได้

 

หากพวกเราจะใช้ระบบ "รวมกันเราอยู่"

ผมแนะนำว่าควรจะทำเป็นรูปธรรมนะครับ โดยการตั้งกลุ่มขึ้นมาใหม่ แต่อาจจะเป็นกลุ่มย่อยของกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติอีกทีครับ จะชื่ออะไรก็ว่าไป...

เพราะเนื่องจากว่า กลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ มีคนจำนวนมาก มีความแตกต่างด้านความคิดเยอะ แม้กระทั่ง กระทู้ รวบรวมข้อมูลรับมือภัยพิบัติ ผมยังไม่ทราบเลยครับว่า ในนี้มีคนเตรียมแล้วกี่คน เพราะผู้ที่เข้ามาอ่านแล้ว บางท่านบอกเตรียม บางท่านบอกไม่เตรียม และรวมไปถึง ท่านที่ไม่แสดงตัวตนด้วย ก็เลยไม่ทราบว่า ท่านเตรียมหรือไม่

ดังนั้น หากจะมีแผน "รวมกันเราอยู่" ขึ้นมา อย่างน้อย ควรจะตั้งกลุ่ม ณ เดี๋ยวนี้ ในยามที่ไม่มีภัยพิบัติเสียก่อน ทั้งในเว็บ และกิจกรรมทางนอกเว็บ คือ การพบค่าหน้าตา ทำความรู้จัก ตัวตน นิสัย เสียก่อน

คือ ทำงานให้เป็น ระบบ ครับ เช่น สมาชิกมีเท่าไหร่ ,ชื่ออะไรบ้าง , อยู่ที่ไหนบ้าง สถานที่รวมตัวยามเกิดภัยพิบัติที่ไหน , รวมไปถึงการแชร์ความรู้ การรับมือ การเตรียมตัวของแต่ละท่าน

และที่สำคัญ "สมาชิกทุกคนนกลุ่มนี้ ต้องเตรียมตัว ด้านกายภาพ ปัจจัย 4 รับมือภัยพิบัติ อย่างแท้จริง" เพื่อจะได้มีความจริงจังกับการรับมือภัยพิบัติมากขึ้นครับ

 

เห็นด้วยกับแนวความคิดของคุณยาล้างตา และ คุณก้องครับ
ถึงแม้จะคาดเดาปัญหาล่วงหน้ามารำไร
แต่ก็ต้องเป็นสิ่งที่ต้องเผชิญและแก้ไขกันไปครับ
เตรียมตัวทั้งกายภาพ ควบคู่ไปกับจิตใจ
จึงจะรับมือกับภัยพิบัติที่จะเกิดดขึ้นได้
....
ดูข่าวเห็นชุมชนหลังวัดปทุมวนารามที่รอดพ้นจากภัยมา
เนื่องจากมีการจัดการ ร่วมมือและร่วมใจที่เข้มแข็ง
อาหารทุกบ้านมากน้อยเอามารวมไว้เป็นกองกลาง
แล้วทุกบ้านมาเบิกเอาไปใช้
ไม่ให้ออกไปข้างนอกชุมชน เพราะอาจเกิดอันตราย
(วิธีแบบนี้ รัฐไม่ได้แนะนำ
แต่แนะนำให้คนในชุมชน เสี่ยงออกไปรับอาหารที่ทาง กทม มาแจกเอง)

 

การรวมกลุ่มเป็นกลุ่มย่อย ๆ เป็นรูปธรรมดี ครับ เห็นเป็นรูปเป็นร่าง เป้าหมายเด่นชัด แต่ก็ต้องอาศัยบุคคลที่ให้ความร่วมมือและเสียสละทั้งเวลาและทรัพย์ส่วนตัวจริง ๆ เพราะต้องมีการประสานงานกันต้องมีการพบปะเพื่อให้เกิดความสัมพันธ์ต่อกัน ติดต่อกันเป็นโครงข่าย แลกเปลี่ยนความคิดเห็น การรวมกลุ่มแต่ละครั้งเป็นไปได้ยากเพราะต้องใช้่เวลาวันหยุด ซึ่งแต่ละท่านก็คงมีที่แสวงบุญต่างสถานที่กัน ปฎิบัติธรรมต่างสายกันก็มี จึงต้องสละเวลาส่วนตัวจริง ๆ และคงต้องบ้าพอสมควร แถมต้องหน้าด้านอีกต่างหาก ถ้าหน้าบางลงมาเล่นไม่ได้ เดี๋ยวกลัวคนอืนเขาเยาะเย้ยถากถางเอา แบบนี้ไม่เป็นตัวของตัวเองชอบเป็นตัวของคนอื่น จะทำอะไรที่ดี ๆ กลัวกลัวความชั่วมาตำหนิเสียอีก เลยเอาดีไม่ได้เสียที :'( ถ้าลงมือแล้วไม่ยาก ยากตรงที่ยังไม่ได้ลงมือ นี่ ซิ ........เอาแบบกางแผนที่ประเทศไทย ใหญ่ ๆ แบบห้องยุทธการ ศอฉ. กำหนดจุดที่ตั้งเป็นกลุ่ม ๆ ที่มีอยู่ลงบนแผนที่ แต่ละกลุ่มก็มีนามเรียกขานที่ัชัดเจน เช่นที่พยุหะ นี่ ก็ ปรียนันท์ ปรียนันท์ ๐๑ คุณ click, ปรียนันท์ ๐๒ ก็ ......... ไล่กันไป ตามสมัครใจ ชอบไหนก็ไปนั้น ใกล้กัน สนิทกันก็ไปอยู่ด้วยกัน บางทีอาจอยู่ไกลกันก็ได้ แต่ใจไกล้กันก็ตาม ๆ กันๆไป

จัดทำคำแนะนำในการติดต่อสื่อสาร เป็นเล่ม ๆ ไป ตั้งนามข่าย นามเรียกขานแต่ละบุคคลความถี่วิทยุหลัก,รองถึงเวลาก็งัดออกมาใ้ช้ ถ้าจะให้ดูเก๋..หน่อยก็อาจ มีประมวลลับ มีรหัสตัวเลขเพื่อความลับ มีเวลาว่างก็หาค่าน้ำมันรถตระเวนไปให้ทั่วประเทศสักครั้ง

จะให้ดูดีไปอีกก็จัดทำแผนการเคลื่อนย้าย เส้นทาง หลัก รอง ระยะทาง ลักษณะภูมิประเทศ คำแนะนำต่าง ๆ กำหนดจุดนัดพบระหว่างทางที่มองเห็นได้เด่นชัดในภูมิประเทศ

จะให้ดูแบบคลาสสิค อีกก็จัดทำแผนเผชิญเหตุเข้าไปอีก ตั้งสมมุติฐานไว้หลาย ๆ แบบ เ่่ช่นเกิดสงคราม,แผ่นดินไหว,น้ำท่วมฉับพลัน,ว่าถึงแผนการปฏิบัติเมื่อเผิญเหตุการณ์ต่าง ๆ กลุมแต่ละกลุ่มจะปฏิบัติอย่างไรเพื่อเป็นแนวทางการปฏิบัติแบบกว้าง ๆ เข้าไว้ เมื่อแต่ละกลุ่มปฏิบัติก็จะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน เมื่อขาดการติดต่อสื่อสารแต่ละกลุ่มก็จะทราบว่าในเวลานี้ ขณะนี้แต่ละกลุ่มที่เผชิญเหตุการณ์นั้นปฏิบัติในขั้นตอนไหน

:'( พอจะมีใครบ้าด้วยไหม ครับ ..:'( ศอฉ.ก็แนว ๆ นี้แหละ ครับหลักการ เดียวกัน ตั้งสมมุติฐานไว้ก่อนแล้วเขียนแผนการปฏิบัติ พอสั่งใ้ช้แผนนั้นก็เป็นคำสั่งทันที ขีดเส้นในแผนที่เขียนเป็นแผ่นบริวารแจกจ่ายให้แต่ละหน่วยเอาไปปฏิบัติแต่ละหน่วยก็ต้องรับผิดอบในเขตของตนเองแล้วปฏิบัติตามแผนคำว่าถอยไม่มีถ้าถอยอาจเจอข้อหาหนีทัพต่อหน้าอริราชศัตรู :'(


:boo:ปรียนันท์ รับสมัครผู้ร่วมตาย ด่วน ครับ ๑๐ ท่านแรก จะได้รับปลัดขิกมหาเสน่ห์ รุ่นมีกูไม่อับจนหนทาง :boo:

 

เข้าท่า......... ศอฉ.พลังจิต ลองร่างแนวปฏิบัติ แล้วขอมติ เฉพาะผู้ที่สนใจ เพื่อจะเป็นกลุ่มเป็นก้อนขึ้นมาจริงๆ ก็ดีนะครับ เวลามีอะไรเกิดขึ้นก็จะได้รวมตัวกันเป็นกลุ่มย่อย ๆ สำหรับผู้ที่อยู่ใกล้เคียงกันก่อน (อย่างรวดเร็ว) แล้วค่อยรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่ ณ จุดหมายอีกทีหนึ่ง

 

เยียมครับ ในแนวปฎิบัติ อยากให้ไม่ยากหรือซับซ้อนเกินไป เน้นแยกเป็นเซลเล็กๆ แล้วค่อยค่อยๆรวมตัวใหญ่ขึ้น การลงมือทำให้คนปกติๆสามารถทำได้ไม่ยากหรือลงทุนมากไป
(ยกเว้นท่านที่มีกำลังมากพอก็แล้วแต่) เน้นเคลื่อนที่เร็วหรือมีจุดพักซุ้มกำลังหรือเป้าหมายแรกสำหรับช่วงต้น ส่วนจะไปไหนไกลกว่านั้นคงคิดเป็นแผน2 แผน3 ต่อไป หัวใจคือเมื่อเกิดเหตุจะประสานงานติดต่อกันอย่างไร มีแผนฉุกเฉินหรือแผนที่ไปสมทบกันอย่างไร
อย่างน้อยๆถ้าเหตุเกิดจริง ก็ยังมีความหวังหล่อเลี้ยงกำลังใจว่ายังมีที่ไป แสงสว่างในใจยังจะได้คงอยู่ต่อไป กำลังใจน่าจะสำคัญสุดในตอนนั้นครับ เริ่มโดยประสานจัดกลุ่มติดต่อกันเป็นกลุ่มทางPM ก่อนไหมครับ เพราะคงมีบางอย่างไม่สมควรออกอากาศหรือเปล่าครับ
เอ้อ.. ลืมไป ใครจะเป็นผู้พันไก่โต้งขัวญใจสาวๆดีครับ.....5555"""

 

คุณคลิก กล่าวได้ตรงดีครับ ผมก็คิดแบบนั้นล่ะครับ แต่ไม่อยากกล่าวอะไรมาก

จริงๆแล้ว รวมกันเราอยู่ก็เป็นสิ่งดีครับ แต่ว่า ผมก็บอกตรงๆ ว่า มันก็เป็นไปได้ยากอยู่ ที่ทุกคนจะมารวมตัวกันได้ ในยามภัยพิบัติ

สำหรับผมแล้ว ก็ถือว่ามีปัญหา สำหรับเรื่องการรวมตัวนี้เหมือนกันครับ สิ่งที่ผมคิดคือ ทุกวันนี้ ผมยังตัวคนเดียวอยู่ คนที่รับรู้เรื่องภัยพิบัตินี้ ผมยังรับรู้แค่คนเดียว ส่วนคนในครอบครัว หรือ คนที่เรารัก แฟน พ่อ แม่ พี่สาว ญาติสนิท ยังไม่รับรู้เลย ผมก็บอกนะครับ แต่เขาไม่ได้ให้ความสำคัญเท่าไหร่ อย่างน้อย ผมคนหนึ่งที่ให้ความสำคัญนี้ และพอที่จะช่วยเหลือ คนที่เรารักได้ครับ และผมเชื่อว่า ยามภัยพิบัติ เรื่องการช่วยเหลือ อย่างแรก คือ ช่วยตัวเอง และ คนใกล้ชิดอย่างครอบครัว แต่ผมเห็นว่า ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวนะครับ น่าจะเป็นเรื่องปกติ ที่มนุษย์ทุกคน น่าจะทำก่อนเป็นอันดับแรก หากพอจะช่วยเหลือตัวเองและคนในครอบครัวได้ และพอจะมีเหลือ ก็คงได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ต่อไป

การที่จะให้ เวลาเกิดภัยพิบัติใหญ่ ทั่วประเทศไทย นั้น หนีไปคนเดียว แล้วทิ้งคนที่เรารักคงทำไม่ได้ครับ

ดังนั้น ประเด็นเรื่อง สถานที่หลบภัย ผมอยากให้ตัดไปก่อน ค่อยเป็นค่อยไป ไปทีละขั้น โดยเริ่มจากการ รวมตัว มีสมาชิก และ การช่วยเหลือตัวเอง เป็นหลักก่อน

เพราะถ้าเราไม่รอด ก็คงไปช่วยคนอื่นไม่ได้เหมือนกัน คนจะไปรบ ก็ต้องอิ่มทอง ไว้ก่อน ถ้าทุกคนพร้อม ทั้งหมด ก็สามารถช่วยเหลือตนเองได้ และคนอื่นได้ด้วย

การวางแผน การช่วยเหลือตนเอง เป็นสิ่งที่ใกล้ตัวที่สุดครับ ผมกำลังจะบอกว่า ผมก็พยายามรณรงค์ให้ คนทุกคน ได้เตรียมพร้อมรับมือ แต่ผมคงไม่สามารถบอกได้ทั้งหมด เพราะหลายคนที่มาอ่าน การให้ความสนใจแตกต่างกัน ดังนั้น การให้เป็นกลุ่ม "เฉพาะทาง" ดีที่สุด และคนที่เข้ามาในกลุ่มนี้ ต้อง "บ้า" เหมือนอย่างที่คุณคลิกว่า คือ พร้อมที่จะสนใจเรื่องนี้ และพร้อมที่จะปฏิบัติจริง

ส่วนแผนอื่นๆ สถานที่หลบภัย การติดต่อสื่อสาร แผนฉุกเฉิน ต้องมานั่งคุยครับ และต้องสามารถยืดหยุ่น ตามสถานการณ์ได้ครับ

และที่สำคัญ ต้องไม่มีเงินๆทองๆ เข้ามาเกี่ยวข้องในการทำกิจกรรมครั้งนี้ครับ

 

ดีครับ บัดเจอกันก็ดีหรือติดต่อกันทางไหนดีครับ ที่สำคัญคือหลักปฎิบัติ กรณีอยู่ไม่ได้แล้วในที่อยู่ปัจจุบัน พอดีผมอยู่ กทม. คงต้องคิดวิธีเดินทางให้ได้ใน รัศมี100 กม. โดยวิธีที่แย่ที่สุดคือเดิน เพราะถ้าทำได้ถ้ามีหนทางอืนก็สบายกว่า อย่างที่คุณก้องว่า เราไม่ใช่ตัวคนเดียว มาเดี่ยวไปเดี่ยว ดังนั้นไปก่อนที่เหตุจะเกิด คงเป็นไปไม่ได้แน่ กว่าครอบครัวทั้งหมดจะเห็นด้วย มันต้องแรง...พอดูแล้วโดยเฉพาะผู้ใหญ่ของครอบครัวส่วนใหญ่มักจะตั้งมั่นว่า... ไม่ไปไหน อยู่บ้านไม่ไปไหนแน่ ถ้าจะให้ไปก่อนเห็นเหตุการณ์เกิดแน่ๆต้องขออุ้มไปแน่ครับ ดังนั้นได้ไปตอนเหตุการณ์เกิดแล้วแน่ๆ ยังไม่นับกว่าจะรวมตัวคนในครอบครัวครบถ้าเป็นวันทำงาน โกหาหลแน่ๆ ขั้นแรกคือจะทำให้คนในครอบครัวเชื่อพร้อมที่ไปได้อย่างไร ไอ้เรื่องให้เขาเตรียมของก่อนน่ะ คงยาก เว้นแต่เราเป็นเจ้าภาพวางแผนไว้ก่อน
โดยคำนึงถึงเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้นเหมือนอย่างพี่คลิก ว่าไว้ คิดว่าเหตุการณ์น่าจะเดินไปแบบใดแต่ละกรณี แล้วสรุปยอดเลยว่าสิ่งสำคัญต้องมีอะไรไม่กี่อย่างก็พอ เพราะช่วงแรกๆผมก็จะเตรียมแบบบ้าหอบฟางเหมือนกันในช่วงหลังจึงเริ่มจะเปลี่ยนแนวเหมือนกัน แต่คุณก้องน่าจะให้คำแนะนำที่ดีได้นะครับ

 

โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่า ไม่มีอะไรเพอเฟกต์น่ะ ครับ มันต้องยืดหยุ่นได้ทุกสถานการณ์ เพราะแผนทุกแผน ต้องเจอปัญหา ไว้แก้ต่อไป แผนมีไว้เป็นภาพรวม ให้เราสามารถจัดการได้ง่ายขึ้น


อย่างที่คุณล้างตาบอกว่า ขั้นแรก ให้ทุกคนในครอบครัวเชื่อก่อน จริงๆ เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่พวกเรา ต้องบอกให้ทุกคนในครอบครัว ที่ไม่ได้รับข้อมูลแบบพวกเรา ให้ทราบอยู่แล้ว แต่คนในครอบครัวจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็แล้วแต่สมาชิกในครอบครัวเอง ผมมองเรื่องนี้ เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละครอบครัวเอง อย่างผมก็คงไปบอกให้ครอบครัวอื่นเชื่อ ก็ไม่ได้ เป็นการก้าวก่ายซะมากกว่า

ครอบครัวผม ผมก็บอกนะครับ แต่ดูเฉยๆ เรื่อยๆ มากกว่า สมาชิกในครอบครัวผม ก็ไม่ได้เตรียมอะไร ไม่ได้ขวนขวายหาอุปกรณ์ หรือสิ่งจำเป็น มีแต่ผม เท่านั้น ที่เตรียมให้พวกเขา ในครอบครัวผม ผมถึงว่า ไม่มีอะไรเพอเฟกต์ แต่ก็ดีกว่า ไม่มีอะไรเลย บางครั้ง ต้องนึกถึงว่า ตามมีตามเกิด ดาบหน้า และ แล้วแต่บุญแต่กรรม

ส่วนเรื่องการเตรียมของเนี่ย ผมแค่หมายถึงว่า ถ้าเราจะ ทำเป็นกลุ่ม สมมติว่า เราชื่อกลุ่ม Thai Disater Survival Club (สมมตินะครับ)

สมาชิกที่จะเข้ามาอยู่กลุ่มนี้ เงื่อนไข จะต้องเตรียมของไว้ สมมติ อาจจะมีรูปให้ดูว่า คุณเตรียมของจริงๆ หรือ หากไม่มี แต่ต้องให้ความสนใจจริงๆ หรือ บ้าจริงๆ ถึงจะมาเป็นสมาชิกกลุ่มนี้ได้ เพราะฉะนั้น หากทุกคนจะไม่จริงจัง และก็ไม่รู้จะตั้งกลุ่มไปทำอะไร

วัตถุประสงค์การตั้งกลุ่มนี้ เพื่อ เตรียมตัวรับมือจริงๆ ไม่ใช่เล่นๆ ไม่ได้เอามาอวดกัน ผมว่ามันต้องจริงจังนะ ถ้าไม่ได้จริงจัง ก็เป็นกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ เหมือนเดิมดีกว่า ต่างคนต่างเตรียมเอง

อันดับแรก ผมคาดหวังให้ทุกคนเตรียมของก่อนครับ (เป็นเงื่อนไขในการเข้ากลุ่ม) ผลดี ก็ดีกับสมาชิกเอง


1 สมาชิกต่อ 1 ครอบครัว (ครอบครัวไม่เตรียมไม่เป็นไร บางทีทำให้เชื่อยาก แต่อย่างน้อย 1 ในสมาชิกของครอบครัวได้เตรียม ก็ยังพอที่จะทำอะไรได้บ้าง)ผมเชื่อว่า 1 สมาชิกที่เข้ามาอยู่นั้น ได้รับข้อมูลเพียงพอแล้ว แล้วค่อยขยับขยายไปเรื่อยๆ

ส่วนเรื่องการลำดับเหตุการณ์ ตรงนี้ ขอเป็นการแชร์ ความรู้ แลกเปลี่ยนแล้วกันครับ

ภาพภัยพิบัติทุกวันนี้ มีหลายภัยมากเช่น แผ่นดินไหว ภูเขาไฟ พายุ น้ำท่วม สึนามิ ซึ่งบางสิ่งบางอย่างไม่สามารถคาดการณ์ หรือคาดคะเน ได้ เช่นแผ่นดินไหว

ผมลำดับเหตุการณ์จากหนักไปหาเบา และให้ความสำคัญเรื่อง แผ่นดินไหวเป็นหลัก เพราะมันหนักที่สุด

อุปกรณ์ที่ผมเตรียม ก็กลายเป็นอุปกรณ์ที่รับมือแผ่นดินไหว โดยเฉพาะ มันก็คือ ชุดเคลื่อนที่เร็ว น่ะครับ

แต่มันก็อีกหลายมุมมอง ถ้าพายุ น้ำท่วม การเอาตัวรอด ก็คือต้องอยู่ในที่กำบัง ก็คืออยู่ในอาคาร ก็เลยเป็นที่มา คือ ชุดภายในอาคาร

และชีวิตประจำวัน หากเราไปไหนต่อไหน ไม่ได้อยู่บ้านตลอด อุปกรณ์ทั้งหลาย ก็ไม่สามารถติดตัวไปได้ ผมถึงต้องมีชุดมินิ ติดตัวไว้

ผมมองทุกอย่างแค่ มีดีกว่าไม่มีอะไรเลย ครับ

อุปกรณ์ หรือสิ่งจำเป็น บางที ผมก็ไม่สามารถบอกได้หรอกครับว่า ทุกคนจะต้องเตรียมอะไรบ้าง

เพราะชีวิตประจำวันของแต่ละท่าน ไม่เหมือนกัน ครับ

 

ตอนนี้ผมยังไม่มีแผนอะไรมากนัก

เพราะการเตรียมของและสิ่งจำเป็น ก็เกือบเสร็จแล้ว ที่บอกว่าเกือบเสร็จ เพราะว่า ปรับไปปรับมา ลำดับ อะไรสำคัญกว่า

นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไร เหมือนกับรอ ให้มันเกิด และค่อยแก้ไปทีละอย่างๆ

ดังนั้นผมถึงให้ความสำคัญเรื่องการเตรียมของมาก เพราะถ้ามันเกิด อย่างน้อย ก็มีอะไรได้ใช้บ้าง ดีกว่าไม่มีอะไรเลย จริงไหมครับ

การเตรียม พยายามให้ครอบคลุม อย่าเสียดาย อย่าบ้าสมบัติ อย่าบ้าหอบฟาง อย่าคิดว่า จำเป็นทุกอย่าง เอาให้จำเป็นจริงๆ ที่พอจะรับมือได้ทุกสถานการณ์ ครับ

 

สมมติว่าเรามีกลุ่มกันจริงๆ

ผมขอเสนอ เงื่อนไข การเป็นสมาชิกกลุ่ม ดังนี้ครับ

1.มีความเชื่อเรื่องเกิดภัยพิบัติแน่นอน ไม่ว่าสมาชิกจะรับความรู้ที่ให้เกิดความเชื่อมาจากไหน เช่น คำทำนาย สถิติ การพยากรณ์ อื่นๆ ฯลฯ แต่ขอให้เป็น 1 เดียวคือ เชื่อว่าเกิดภัยพิบัติกับเราแน่นอน

2. สมาชิกต้องพร้อมที่จะลงมือปฏิบัติจริง เช่น เตรียมตัวรับมือ ทั้งทางกายภาพ และจิตใจ

3. พร้อมที่จะแชร์ความคิด ความรู้ ด้านภัยพิบัติอย่างเต็มที่ มีพี่ที่ผมนับถือ ท่านหนึ่ง ให้ลองทำเป็นเอกสาร หรือ แบบสอบถามเป็นลักษณะออนไลน์ หรือ ส่งไฟล์อีเมล์ไป ให้ผู้ที่สนใจว่า ท่านคิดอย่างไรกับภัยพิบัติ และการเตรียมการ เป็นอย่างไร ที่ทำแบบนี้ ผมคิดว่า มีหลายท่านไม่อยากเปิดเผยตัวเอง บางท่านเข้ามาในกระทู้นี้แล้ว อ่านอย่างเดียว ด้วยเหตุผลไม่อยากแสดงตน ดังนั้น การทำแบบสอบถามออนไลน์ น่าจะดีครับ

ภาพรวมของกลุ่ม

1. ไม่มีหัวหน้ากลุ่ม ไม่ต้องแต่งตั้งใครเป็นประธาน ทุกคนคือ เพื่อน พร้อมที่จะแชร์ความคิดเห็นกัน ใครมีกิจกรรมอะไรดีๆ แนะนำกันมา ใครอยากจัดอะไร ทำอะไรที่ไหน ที่เป็นประโยชน์ในภายภาคหน้า ก็มาร่วมกันก็ได้

2. เป็นกลุ่มอิสระ คือ ไม่ต้องมีพิธีรีตอง หรือความเป็นทางการนัก อยากให้เป็นแบบสบายๆ แต่อยากให้สมาชิกตรงเป็นไปตามเงื่อนไขกลุ่ม เพราะผมเชื่อว่า เวลาหลายคนไม่ตรงกัน

3. ต้องเป็นกลุ่มนี้เน้นเรื่องการ เตรียมตัวรับมือภัยพิบัติ เท่านั้น ซึ่งกิจกรรมอื่นๆ ผมคิดว่า ทางกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ มีหลายกิจกรรมอยู่แล้ว และการสร้างกลุ่มนี้ อยากให้เป็นไปตามเฉพาะทางจริงๆ นี่คือวัตถุประสงค์และเป้าหมาย

กิจกรรมภายในกลุ่ม ที่ผมมองว่า อดีต เคยทำมา น่าจะดี

1. อบรมการดำรงชีพในป่า
2. สัมมนารับมือภัยพิบัติ

สิ่งเหล่านี้ ผมไม่ได้หมายถึงว่าจะจัดนะครับ รอดูว่า การที่จะให้เป็นกลุ่มนั้น มีการขยับขยาย ไปแค่ไหนครับ

สุดท้าย เราเล่นกระทู้นี้กันมาเนิ่นนาน ผลลัพธ์ตอนนี้ เริ่มออกมาเป็นกลุ่มที่มีวัตถุประสงค์ รับมือภัยพิบัติเท่านั้น

ดังนั้น เรื่องอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง อยากให้ งด ไปนะครับ

หากท่านใด มีคำแนะนำ เพิ่มเติม เชิญได้เลยครับ

ผมคิดคนเดียว คงจะไม่ได้อะไรมากนัก

 

เริ่มเลยครับ TDS Club ผมขอร่วมด้วยคน

 

คู่มือใช้รถลุยน้ำท่วม

 

โอเคครับ คุณยาล้างตา เพื่อนร่วมชะตาเดียวกัน ดังนั้น ขอเปิดตัว....

Thai Disaster Survival Club (TDSC)

ประวัติของกลุ่ม

เกิดจากการรวมตัวของคนกลุ่มๆหนึ่ง ที่มีความคิดเห็น ไปในทิศทางเดียวกัน คือ การให้ความสำคัญเกี่ยวกับภัยพิบัติในประเทศไทย ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ไม่ว่าจะเป็น ภัยพิบัติทางธรรมชาติ หรือ ภัยพิบัติที่เกิดจากมนุษย์ โดยมีการเตรียมตัวรับมือ ทั้งทางกายภาพและทางด้านจิตใจ ให้มีความพร้อม ทุกสถานการณ์ เท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อความปลอดภัยในชีวิต

วัตถุประสงค์

1. เพื่อให้ทุกคนได้ตระหนักถึงภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

2. เพื่อให้ทุกคนได้จัดเตรียมอุปกรณ์ฉุกเฉิน รับมือภัยพิบัติ ของตนเอง

3. เพื่อเป็นการเผยแพร่ให้กับผู้ที่ยังไม่ได้รับรู้เรื่องภัยพิบัติ

4. เพื่อเป็นการเตรียมตัวให้กับผู้ที่สนใจ หรือ ช่วยเหลือให้กับผู้ที่ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์กลางแจ้ง (Outdoor)

เงื่อนไขการสมัครสมาชิก TDSC

1.มีความเชื่อและสนใจด้านภัยพิบัติอย่างแท้จริง

2.พร้อมที่จะลงมือปฏิบัติจริง เช่น การเตรียมของจำเป็น การเตรียมของรับมือภัยพิบัติ

3.พร้อมที่จะแชร์ความรู้ แลกเปลี่ยน ด้านภัยพิบัติและการเตรียมตัวรับมือภัยพิบัติของผู้สมัครเอง

หมายเหตุ

- ทุกชาติ ทุกศาสนา สามารถ เข้าร่วมเป็นสมาชิกได้
- กลุ่มนี้ ขออนุญาต งด กิจกรรมการแสวงบุญทุกชนิด เพื่อให้กลุ่มมีความเป็นกลาง พอดีๆ และทุกคนที่อยากสมัคร สามารถเข้าถึงกลุ่มได้ โดยมีความคิดเห็นไปในทิศทางเดียวกันคือ "การเตรียมตัวรับมือภัยพิบัติ" ขอให้ทุกท่านเข้าใจด้วยนะครับ
- ไม่มีหัวหน้ากลุ่ม ดังนั้น ท่านใดเสียสละพอที่จะทำอะไรได้ ก็ตามแต่โอกาส ครับ
- กลุ่มนี้ ไม่แสวงหาผลกำไร ใดๆ ทั้งสิ้น
-ทั้งนี้ กิจกรรมใดๆ ที่ทางกลุ่มจัดขึ้น นั้น มีค่าใช้จ่าย ทางกลุ่มจะไม่เรี่ยไรสมาชิก แต่กระนั้นขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของสมาชิกเอง ตามกำลังคน และ กำลังทรัพย์


กิจกรรมในอนาคต

- อบรมการดำรงชีพในป่า สำหรับ ผู้ที่ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์กลางแจ้ง
- สัมมนาด้านการรับมือภัยพิบัติในด้านต่างๆ

ท่านใดสนใจ อ่านรายละเอียด เงื่อนไขการสมัครสมาชิกเข้ากลุ่ม ให้เข้าใจเสียก่อน หากแน่ใจว่า ตัวเองพร้อม เชิญสมัครเข้ากลุ่มได้เลยครับ

http://palungjit.org/groups/359/thai-disaster-survival-club-tdsc

ไม่มีค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด

ต่อไปจะทำให้เป็นระบบมากขึ้นครับ หากมีผู้สนใจมาก ตอนนี้เอาเท่านี้ก่อนครับ

 

ลองทำบอร์ดของกลุ่มดูครับ

PaLungJit.com - Thai Disaster Survival Club (TDSC)

 

เพิ่มเติมครับ

กลุ่มนี้ จะเน้นไปด้านการเตรียมตัวรับมือภัยพิบัติโดยเฉพาะ ดังนั้น ข้อมูลทุกอย่าง จะผ่านกระบวนการกลั่นกรองของแต่ละท่าน แต่ละสมาชิก เองครับ

ไม่ได้เป็นข้อมูลทั่วไป ที่มาจากหลายๆแหล่ง มารวมกัน อย่างกระทู้นี้ครับ ซึ่ง ข้อดีของข้อมูลในกลุ่ม จะทำให้เป็นระเบียบมากขึ้น และเข้าถึงข้อมูลได้ดีกว่าครับ และมาจากประสบการณ์โดยตรงอย่างแน่นอน

เรียนเชิญสมาชิกที่สนใจเข้ากลุ่ม เชิญได้เลยครับ

​

 

ว้าว...คุณก้องโลโก้ น่ารักดีจัง น่ากรีนเสื้อ

 

ขอบคุณครับ บังเอิญว่า บอร์ดของกลุ่มต้องมีรูปประจำบอร์ดด้วย ก็เลยรีบคิด รีบทำครับ นั่งทำอยู่ ชั่วโมงนึง ได้แค่นี้ รูปมันหายากน่ะครับ กะว่า ใช้ไปพลางๆ ก่อนครับ

ถ้าอยากเอาไปสกรีนเสื้อ ไปสกรีนได้เลยครับ แต่คงต้องสกรีนด้วยคอมพิวเตอร์ครับ สกรีนมือคงทำไม่ได้ เพราะใช้สีเยอะ

 

ผมขอเสนอแนะเรื่องสี

ถ้าทำโลโก้ รบกวนจัดให้มีสีห้าสีเป็นหลัก ได้แก่ สีฟ้า สีเหลือง สีแดง สีขาว สีเขียว (หรืออาจเพิ่มสีดำ) เข้าไปด้วยก็ได้ครับ ควรเป็นสีที่เห็นชัดเจน และแต่ละสี ไม่ควรเอาสีดำมาตัดขอบนะครับ และภาพควรเชื่อมโยงกันหรือเป็นเรื่องเดียวกัน ไม่ขัดกัน ต่อเนื่องกัน

ส่วนเรื่องเหตุผล เมื่อใช้เพ่งแล้ว เพื่อป้องกันและแก้อำนาจที่ไม่ดีครับ ทำให้อำนาจจิตแข็งแกร่งขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถใช้รวมกายทิพย์ที่แตกกระจาย หรือจิตที่ตกใจอย่างรุนแรง จนกายทิพย์สะเทือน
คนคงตกใจ ขวัญหายนะครับ เนื่องจากความโศกเศร้า ความตกใจกลัว ความโกรธ
ถ้าเกิดภาวะเร่งด่วน จริง ๆ คงหาสีมาทายาก และคงไม่มีใครมีเวลามานั่งวาดรูป ถ้าโลโก้ของกลุ่ม มีอยู่แล้วก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างก็คงดี

 

ผมแนะนำว่า ทำความเข้าใจเรื่องกลุ่มก่อนครับ

ตรงนี้แล้วแต่สมาชิกเองว่า จะเข้าร่วมหรือไม่เข้าร่วม ก็ตามแต่สมาชิกเอง ไม่ได้บังคับอะไร

ผมให้ความหมายก่อนที่จะตั้งกลุ่มแล้วว่า เป็นกลุ่มอิสระ สบายๆ และมีความเห็นตรงกัน คือ "เตรียมตัวรับมือภัยพิบัติ" ดังนั้น ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ จะเชื่อแบบใดก็ตาม คุณจะใช้ตำราเล่มไหน หรือรับข้อมูลด้านภัยพิบัติจากที่ใด

ผลสุดท้าย คือ ทุกคนเชื่อว่ามีภัยพิบัติ และมัน ก็จบว่า มีภัยพิบัติ ถูกไหมครับ

และ สิ่งที่จะทำไม่อยากไปมองเรื่องโลโก้ ให้มองไปที่เป้าหมาย จุดประสงค์ของกลุ่มมากกว่า

คนนั้นบอกว่าดี คนนี้บอกไม่ดี ผมต้องถามหน่อยว่า จุดไหน คือ พอดี ??

ไม่อยากให้ต้องมา เถียงหรือขัดแย้งเรื่องแบบนี้ แต่อยากให้มองว่า เราจะรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ทำอย่างไร

ผมอยากให้มองคุณค่า ประโยชน์ มากกว่า ภาพวาด นะครับ แต่ถ้าหากท่าน ไม่ชอบ นั่นคือสิทธิของท่านครับ ผมถึงบอกว่า คนนั้นคิดแบบนั้น คนนี้คิดแบบนี้ อะไรคือ จุดพอดี

แต่ถ้ามันมีปัญหามากมายนัก ก็ไม่ต้องมีโลโก้ ไปเลยดีกว่าไหม ?

หรือยกเลิกกลุ่มไป เตรียมกันเอง ก็จบไป