ร่วมทำบุญบูชา สำเร็จสิทธิพระที่นั่งมหาบัลลังก์(ปรารถนาเป็นหนึ่งกุณฑธานเถระ) พ่ออาจารย์พล

ได้รับพระขุนแผนพิมพ์พรายกุมารเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณครับ

 

จ้า ลองห้อยดูนะ

 

ติดตามนะ เดี๋ยวถ่ายรูปเหรียญหล่อองค์พระสยมบล้อคล่าสุดให้ดู น่าจะรุ่น 3 หรือรุ่น 4 ได้แล้วมั้ง ติดตามดูกัน สวยๆ

 

โอนเงินพระป้อนข้าวป้อนคำแล้วนะครับ ที่อยู่จัดส่งแจ้งใน pm ครับ

 

ตอบPM ครบแล้ว ใครจะถามก็ส่งเรื่องกันเข้ามาได้จ้า

 

องค์สุดท้าย หลุดจอง อย่าพลาดๆ

 

พันธกิจ

วันนี้จะนำเนื้อหาเรื่องพันธกิจมาลงต่อไป ติดตามๆ

พ่ออาจารย์ท่านฝากมาทางนี้ ด้วยเห็นว่าเป็นสิ่งที่ควรจะปรับปรุงระบบความคิดกันเสียใหม่ เนื่องจากที่ผ่านมามีหลายคน หรือแทบจะเรียกได้ว่าทุกคนเลยก็ว่าได้ มักจะสอบถามเข้ามา เอาดวงมาให้ดูบ้าง สิ่งที่อยากฟังอยากรู้ก็คือ ตนเองนั้นเป็นใคร เกิดมาทำไม เพื่อจะทำการณ์สิ่งใดให้สำเร็จ

ซึ่งสิ่งนี้ท่านบอกว่ามันเป็นความยึดติด เป็นความเข้าใจผิด เธอทั้งหลายต้องเข้าใจเสียใหม่ว่า จิตแต่ละดวงนั้นอาจมีพันธะ มีกิจอื่นๆอยู่มากมาย กิจเหล่านี้มันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ ตามกรรม ตามวาระ ที่มันผูกเจ้าไว้ในโอฆะสงสาร ที่จริงนิพพานนั้นก็เห็นไม่ยาก ไปไม่ยากอย่างใดเลย มันต้องถามตัวเจ้านั่นแหละว่าพร้อมกันมั๊ย การเตรียมใจตรงนี้มันยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน

ตัวเจ้านั้นมีอารมณ์เบื่อหน่ายในรูปกายของเจ้าหรือยัง มองเห็นทุกข์ในกายแล้วหรือยัง ทุกข์ภายนอกนั้นมันยังไม่เป็นเหตุแห่งการหลุดพ้นเท่ากับทุกข์ภายใน เราถึงบอกว่าไม่ต้องแสวงหาสิ่งใด ไม่ต้องเดินทางไปไหน ถ้าคนจะไปนิพพาน นั่งอยู่กับที่ก็ไปได้ เพราะที่สุดแห่งทุกข์นั้น มันก็อยู่ในร่างกายเจ้าทั้งสิ้น

มันต้องมาดูอารมณ์ก่อนว่าพวกเธอเบื่อกันมั๊ย สมเด็จพระบรมครูพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านบอกว่า นัยน์ตาเรานี้มันเป็นของร้อน หูก็เป็นของร้อน จมูกก็เป็นของร้อน ลิ้นก็เป็นของร้อน ใจก็เป็นของร้อน กาย โผฏฐัพพะ และวิญญาณ มันเป็นของร้อนทั้งสิ้น

ท่านว่ามันร้อนนัก นี่คือไฟนรกที่อยู่ในตัวของเธอทุกคนไม่แบ่งแยกชายหญิง ผู้ดีมีจนอย่างไร ก็มีเสมอกันหมด ที่ว่าร้อนนั้นเพราะราคะ โทสะ โมหะ การเกิดแก่เจ็บตาย ความทุกข์ ความเศร้าโศก ความแค้น ความเสียใจ นี่คือเราอาศัยสิ่งที่เป็นของร้อนนี้ดำเนินชีวิตกันทั้งสิ้น

ท่านทั้งหลายอยู่กับสิ่งเหล่านี้มาเป็นเอนกอนันต์ชาติ มันจะมีจุดอิ่มตัวอยู่ เมื่อเจ้ารู้ตัวของเจ้าเอง อารมณ์ที่จะเกิดนี้มันเป็นอารมณ์ของความเบื่อความหน่าย เบื่อไปเสียหมด แต่อย่าไปเบื่อโลกนะ เพราะโลกมันกว้างใหญ่เกินไป เอาเพียงในกายที่เรายังพอพิจารณาได้กันก่อน

ความเบื่อหน่ายนี้เมื่อเกิดขึ้นกันแล้วมันเบื่อไปหมดเลย เราจับความเบื่อนี้มาพิจารณาดูสิ เบื่อนัยน์ตา เบื่อหู เบื่อจมูก เบื่อลิ้น เบื่อกาย เบื่อใจ เบื่อโผฏฐัพพะ เบื่อวิญญาณ นี่เราเบื่อกันมั๊ย เบื่ออย่างไรเล่า เบื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ที่อาศัยเจ้าพวกนี้เป็นต้นเหตุรึเปล่า

มันต้องพิจารณาเป็นอย่างๆไปตั้งแต่ตานั่นเลย พิจารณาเลยว่าจิตของเราอาศัยตาทำอะไรบ้าง ตาเรานี้ไปสัมผัสสิ่งต่างๆทำให้เกิดอารมณ์ใดๆหรือไม่ มันเป็นต้นเหตุหรือเปล่าที่เรียกว่าการมองเห็นนี้ มันทำให้เราสุขมั๊ย ทุกข์มั๊ย เราเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็นพันธะอันเกิดขึ้นจากการมองเห็นนี่หรือเปล่า

นี่แหละแล้วก็ไล่พิจารณาไปว่า ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ โผฏฐัพพะ วิญญาณ สิ่งเหล่านี้มันเคยไปสัมผัสอะไรมาบ้าง ใช้ความถี่ถ้วนความรอบคอบของเจ้าพิจารณาไป ดูสิว่าสิ่งเหล่านี้เป็นต้นเหตุให้วันๆหนึ่งเรามีอารมณ์ปรารถนาอะไรบ้าง ให้เราสุข ให้เราทุกข์อย่างไร คือมันต้องมีอารมณ์เบื่อขึ้นมาก่อนนะ เมื่อเบื่อหน่ายสิ่งทั้งหลายและมาพิจารณาจะทำให้เห็นสัจธรรมได้ง่ายขึ้น

หากแต่ว่าเมื่อเจ้าทั้งหลายสิ้นสุดที่ความเบื่อมันก็จะอยู่แค่ตรงนั้น แค่เจ้าเข้าใจมันเฉยๆ แต่จิตนั้นมันยังยึดติดอยู่ อย่างนี้ก็ไร้ผล การพิจารณาการใช้ปัญญามองให้ออกถึงความเบื่อหน่ายนั้น เป็นเพียงอารมณ์เบื้องต้นเท่านั้น แม้ในท่ามกลาง และในที่สุด เจ้าก็ต้องพิจารณาต่อไป

เมื่อเบื่อหน่ายในสิ่งเหล่านี้ ในร่างกาย ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณของเจ้าแล้ว ตัวเจ้าก็ต้องค่อยๆคลายความยึดติด ความถือดี ความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเหล่านี้เสีย นี่ไงจะว่าง่ายก็ง่ายนัก จะว่ายากก็ยาก ก็แค่วางเสียทั้งหมด ไม่เอาอะไรเลย คือมันต้องเริ่มเบื่อมองให้เห็นทุกข์ด้วยการพิจารณาอย่างยิ่งยวดเสียก่อนนะแล้วค่อยวาง ไม่ใช่ด้วยว่าอยากวางหน้าที่ อยากละทิ้งหน้าที่ก็วางเสียอย่างนั้นบอกว่าครูอาจารย์สอนให้วางจะไปนิพพาน อันนั้นได้ชื่อว่าเลว การวางแบบนั้นเป็นการหนีปัญหาเพื่อไปสร้างพันธะใหม่ ไม่ใช่การวางเพื่อความหลุดพ้น

เมื่อเจ้าวางได้คลายได้ จิตเจ้ามันก็พ้นแล้ว จะถามว่ารู้อย่างไรว่าพ้น เมื่อเจ้ามาถึงตรงนี้ จิตมันจะเกิดญาณรู้ขึ้นมาในตัวของมันเอง พ่อแม่ครูอาจารย์ที่ท่านเพียรไปให้ถึงฝั่งถึงที่สุดแห่งทุกข์ ที่ท่านได้ญาณรู้นั้น ไม่จำเป็นว่าต้องมาจากการทำสมาธิทำกสิณจะเอาฤทธิ์อะไรเสมอไป เมื่อจิตพ้นเข้าสู่ข่ายของอรหันต์แล้ว สิ่งที่จะได้ตามมามันก็เกิดขึ้นเอง มาถึงจุดนี้เจ้าก็ถึงซึ่งความสำเร็จแล้ว กิจอื่นนอกจากนี้ไม่มีอีกแล้ว ภพชาติต่อไปของเจ้าสิ้นไปแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจทั้งหลายสำเร็จเสร็จสิ้นทั้งหมดแล้ว

เพราะเช่นนี้เราถึงบอกถึงย้ำ ให้รู้จักการพิจารณา หมั่นพิจารณาในทุกสิ่ง เพราะอุปนิสัยนี้มันจะเป็นบาทเป็นฐานที่ส่งเจ้าไปถึงนิพพาน ทำให้เจ้ามองเห็นที่สุดแห่งทุกข์ได้ สมาธิมันไม่ได้ทำให้ใครสำเร็จนะ คนทั้งหลายมักจะมุ่งไปที่สมาธิกันอาศัยภาวนา ภาวนาอย่างเดียวแล้วก็บอกว่ามันไม่คืบหน้า มันไปนิพพานไม่ได้ เพราะมันไม่เห็นทุกข์ พระพุทธเจ้าของเราท่านก็มองเห็นทุกข์ก่อน อริยสัจสี่นี่ทุกข์มาตัวแรกเลย

หากจะถามว่าเราเกิดมาทำไม เจ้าทั้งหลายต้องตอบตัวเองเสียว่า เบื่อกันหรือยัง มองเห็นทุกข์แล้วหรือยัง ถ้ายัง เจ้าก็เพียรเกิดเพื่อทำกิจเล็กกิจน้อยเจ้าต่อไป แต่ทว่าเมื่อใดที่เจ้าพร้อมแล้ว เบื่อแล้ว มองเห็นทุกข์แล้ว ก็เร่งพิจารณา ลด ละ ปล่อยวาง คลายความยึดติดในรูปนี้เถิด บทเรียนที่ยิ่งใหญ่มันไม่ได้อยู่ที่ป่าเขาแห่งใด แต่มันอยู่ในชีวิต ในตัวเจ้า กายของเจ้า รูปของเจ้ามาเสียแต่เริ่มแล้ว สิ่งนี้แหละคือพันธกิจของเจ้า

 

ติดตามๆ บทความรอพิมพ์เหลืออีกเยอะเลย จะค่อยๆนำมาลง(f)

 

ขอจององค์สุดท้ายพระซุ้มเจ้าสัวสมเด็จองค์ปฐมวิสุทธิรังษีโพธิญาณครับ

 

มีท่านอื่นจองไปแล้วจ้า :'(

 

ว่าจะถ่ายรูปองค์พระสยมบล๊อคล่าสุดให้ดู แปะโป้งไว้พรุ่งนี้จ้า 555+ วันนี้วิ่งไปวิ่งมาทั้งวัน หอบมากๆเลย

 

เรื่องเล่า

เมื่อวานก็มีพี่ที่บูชาพระป้อนข้าวไปโทรมาคุยเล่นด้วย ท่านว่าท่านไม่ได้สนใจอะไรพระรุ่นนี้ ที่เอาคือชอบแค่กุมารีเฉยๆ พอได้ของไปเลยโฟกัสไปที่น้องกุมารี ทั้งเรียกกินพูดคุยเหมือนคนในครอบครัว แต่ให้เกียรติเค้าเรียกเค้าว่าพี่สาว ท่านบอกว่าแปลกมากคือองค์พระรุ่นนี้จะมีกลิ่นหอม ท่านนำมาวางไว้ข้างตัวได้กลิ่นหอมอ่อนๆจนหลับก็ฝันเห็นเด็กผู้หญิงผิวสีเขียวเป็นสาวรุ่นสวยงามบอกว่าจะมาขออยู่ด้วย พี่ท่านชอบกุมารทองอยู่แล้วเลี้ยงมาเยอะก็เลยรู้กระมังในฝันจึงรีบตกลงทันที พี่เค้าเล่าว่าเลี้ยงมาเยอะ กุมารีของพ่ออาจารย์ในพระป้อนข้าวนี้ไม่ใช่เด็กแบบเด็กจ๋า แต่เหมือนจะโตขึ้นมาหน่อยพอฟังงานฟังการณ์รู้เรื่องเป็นสาวรุ่นๆ ซึ่งพี่เค้าบอกว่าตั้งแต่ได้มาเวลาบนบอกอะไรก็ง่าย งานการก็ง่าย ลูกค้าขอพี่เค้าก็พูดง่ายกันหมด รู้สึกว่าบารมีกุมารีสายเทพมันทำให้สบายไม่รู้สึกว่ายึดหน่วงหรือเป็นพันธะฉุดดึงตัวเอง แล้วก็พูดๆๆมา แต่ผมจำไม่ได้แล้วเพราะเป็นศัพท์ของคนเลี้ยงกุมารฟังยากจริงๆ ก็เลี้ยงเค้าให้ดี กุมารีไม่ต้องการอะไรมาก แค่เราใส่ใจก็พอ ทำอะไรก็บอกก็พูดคุยเล่นกับเค้าเรียกเค้าไป จะกินข้าวก็เรียกกินกับเราไปเลย ได้ยินว่าพี่ท่านเอาชุดทองคำ ทั้งแหวน ทั้งกำไล ทั้งสร้อย ถวายพี่กุมารรับขวัญไปแล้ว ตรงนี้เห็นว่าน่าจะเล่า คือให้เค้าเนี่ยเราก็ถามว่าให้เยอะตั้งหลายบาทเหยียบๆแสนไม่เสียดายหรอ เค้าตอบว่าตอนถวายผมก็บอกแล้วว่าบางครั้งผมจะขอยืมพี่มาใส่นะ ของอยู่ในบ้านเราอย่างไรก็เป็นของเราวันไหนจะหยิบยืมเขามาใส่ใช้เสร็จก็วางคืนเขาแบบนี้ก็ได้ เออมันก็จริง พี่เค้าถวายทองไม่ได้ถวายชุดไทย ไว้งวดหน้าถ้าได้อะไรดีๆคงมีชุดไทยมาให้กระมัง แต่ชุดไทยคงหยิบยืมมาใส่ไม่ได้555+ ก็เอามาเล่าสู่กันฟัง มันเป็นวิธีเลี้ยงที่ดีนะ คิดว่าไม่ลำบากหรือยุ่งยากอะไรเลยด้วยซ้ำ วิธีนี้ใจล้วนๆ เพราะเลี้ยงง่ายๆเลย พูดคุยบ่นให้เค้าฟัง ก่อนกินอะไรก็เรียกเค้าด้วยมากินพร้อมกับเรา ก่อนไปไหนไปทำงานหรือไปอะไรก็เอ่ยปากชวนเค้าให้ตามเราไป พอจะกลับบ้านก็เรียกเค้าเข้าบ้าน มันก็เหมือนฝึกสติตัวเองนะ ถ้าเรื่องแค่นี้ยังลืมเรื่องอื่นมันก็ไม่น่าจะไปจำได้แล้ว ลองเลี้ยงลองพูดกันดูนะครับ

 

องค์พระสยม

วันนี้ก็เอามาให้ดูกันสำหรับองค์พระสยมบล๊อคล่าสุด รุ่นนี้พระองค์จะประทับอยู่บนหลังหนังเสือซึ่งถูกถลกออกมาทำเป็นจัมขันธ์จะมีดีอะไรก็ติดตามกันนะ ดูรูปไปพลางๆก่อนจ้า งานหล่อโบราณ สวยงาม

 

คืนนี้ก็มีปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ พระจันทร์สีเลือดซึ่งท่านจะเสก...อะไรก็เอาไว้ลุ้นกันยาวๆ ติดตามๆ

 

ผมได้โอนเงินเข้าธนาคารกสิกรไทยแล้ววันที่ 28 กันยายน 2558 สถานที่ K11700 เวลา 16.57 น. หมายเลขบัญชี 9322118721 จำนวนเงิน 3,000 บาท หมายเลขบัญชี 9322099174 จำนวนเงิน 100 บาท สำหรับการบูชาตะกรุดผูกเงื่อนพันธะมหาสัญญา กรุณาจัดส่งตามที่อยู่แจ้งทาง PM

ขอบคุณครับ

 

วันนี้ติดตามกันดีๆนะ

 

หลงรูป

วันนี้ก็จะมาต่อกัน เป็นคำสอนที่ท่านให้เอามาลงซึ่งพอจะเข้าใจได้ง่าย

ในวาระนี้จะกล่าวถึงสิ่งที่มนุษย์หลงใหลและนำไปสู่ความเพลิดเพลินมากที่สุด นั่นก็คือรูป รูปนี้จะด้วยว่าหมายถึงกายของตนก็ดี หรือสิ่งต่างๆบรรดามีที่อยู่รอบข้างเรา จะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตนั้นเราจำกัดไว้ที่รูปทั้งสิ้น สิ่งทั้งหลายแม้คำว่าร่างกายนั้นมันก็หาได้เป็นของเราไม่ พวกเธอมักจะเข้าใจกันเสมอว่ารูปนี้คือตัวตน ร่างกายเราคือตัวเรา ที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรที่เป็นเราทั้งนั้น เอาคำว่าเราตัดทิ้งไปเลย ทุกอย่างนั้นเป็นอนัตตา วางอยู่บนกฏอนัตตาทั้งสิ้น คือมิใช่เราและก็ไม่ใช่ตัวตน ที่เรามองว่ามันสวยงาม มองว่าเป็นตัวตน นี่สัญญามันพาไป มันปรุงแต่งให้เราเห็นในความรู้สึกของมนุษย์เราก็เห็นเช่นนี้ ในความรู้สึกของสัตว์เดรัจฉานชนิดต่างๆ ก็จะมองไม่เหมือนที่เราเห็นเราคิดแล้ว เทพยดา เปรต อสูรกายก็เช่นกัน

ที่จริงแล้วไม่ได้จำกัดอยู่แต่เพียงรูป พวกเจ้าทั้งหลายจงจำเอาไว้ว่า ทั้งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ทุกสิ่งเหล่านี้มันวางอยู่บนกฏของอนัตตาทั้งสิ้น นี่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้อย่างไร จะรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณสิ่งต่างๆทั้งหมดนี้เราไปบังคับมันไม่ได้ จะกำหนดกฏเกณฑ์ต่างๆให้เป็นไปตามใจเรานึก ตามความต้องการของเรานั้นก็ไม่ได้ เธออยากสวยอยากหล่อแล้วรูปมันสวยขึ้นฤา เธออยากอยู่สบายร่างกายไม่เจ็บไม่ป่วยความเจ็บป่วยจะไม่มาหาฤา ถึงวันที่เธอจะตาย เธอยังไม่อยากตายเธอจะอยู่เป็นอมตะฤา สังขารนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงฤา จิตเธอมีภูมิใหม่มีสวรรค์หรือนรกหรือภพภูมิอื่นๆเป็นที่ไป เธอเปลี่ยนมันได้ฤา

เพราะทุกสิ่งนั้นไม่ใช่ตัวตน ไม่มีในตน แล้วจะหาความสุขในกองทุกข์ทำไมเล่า พิจารณากันให้ดีเถิด ที่ทุกวันนี้เราอิจฉาผู้อื่นไม่พอใจสิ่งต่างๆ ด้วยคิดว่าเค้าเหล่านั้นมีความสุข ทำไมเราเกิดมาไม่เป็นเช่นเขาบ้าง ทำไมเราไม่เหมือนเขา เราต่ำกว่าเขา เรามีกรรมอะไร เจ้าทั้งหลาย มันมิใช่อื่นใดเลยพวกเจ้าเพียงแต่หลง หลงไปในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ สิ่งเหล่านี้ หลงว่ามันมี มันเที่ยง มันแท้ เจ้าหลงมองสิ่งปฏิกูลฉาบฉวย หลงมองกองทุกข์เป็นความสุข ที่จริงขึ้นชื่อว่ามนุษย์นั้น อย่าไปแบ่งแยก เรามีกองทุกข์ติดตัวมาเท่ากันหมด ใครไม่รู้ตัวหลงอยู่ในสุขที่ภพภูมินี้ปรุงแต่งขึ้น ตามกรรมตามวาระของเค้า หลงว่ารูปสวย รวยทรัพย์ ก็ช่างเขาไป มันยังไม่ถึงวาระของเขา เขายังไม่รู้ตัว

พวกเจ้าจงตระหนักกันไว้ พระพุทธเจ้าของเราท่านให้คิดง่ายๆเลย คิดว่าอะไรก็ตามที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ทั้งสิ้น เพราะเช่นนั้นท่านถึงอุปสมบท ถึงนิพพาน แค่นั้นแหละ ก็รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มันไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ ที่จะจีรังยั่งยืน ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดที่เราจะบังคับมันได้ หยุดมันไว้ได้ ให้มันเป็นไปตามที่ใจเราต้องการได้ ดังนั้นมันจึงไม่เที่ยง และมันก็คือทุกข์

พวกเจ้านั่นเองที่พยายามไปค้นหาความสุข ไปหาในซากกองทุกข์ของร่างกายและสรรพสิ่ง แสวงหาความสุขเสริมมันเข้าไป ไม่พยายามทำความเข้าใจและรู้สึกตัวเสียที ตอนนี้เธอยังได้เปรียบคนอื่นเขาอยู่นะเพราะเธอมีรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ผูกพันธ์กันอยู่ครบ มันมองเห็นทุกข์ได้ง่าย มองเห็นธรรมได้ง่าย เทวดาภูติผีสัตว์ทั้งหลายเค้าไม่ได้เป็นแบบพวกเรา โอกาสยังมี แม้จะวันเดียวก็ยังดี ระลึกให้้ได้ด้วยสติด้วยความชอบเถิด ผู้ใดเห็นธรรม ย่อมเข้าถึงตถาคต เข้าถึงพระนิพพาน

อยากจะให้ทุกคนตรงนี้ได้พิจารณากัน ใช้แสงไฟคือปัญญาสาดส่องมันเข้าไป พิจารณา พิจารณา พิจารณาอย่างยิ่งยวด ก็เมื่อใดที่ตัวเธอรู้สึกถึงความเบื่อหน่ายในสิ่งทั้งหลาย จงเร่งพิจารณาไปเถิด ทั้งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณใช้ธรรมของตนพิจารณาไป เบื่อหน่ายรูปอย่างไร เวทนาอย่างไร สัญญาอย่างไร สังขารอย่างไร วิญญาณอย่างไร เบื่อกันแล้ว พอกันแล้ว คลายความยึดติดกันได้รึยัง คลายมันออกไปเรื่อยๆ ค่อย ค่อย ค่อยๆ ค่อยๆคลายมันไป คลายจนภพชาตินี้จบสิ้น เพียงเท่านั้นก็พ้นแล้ว พ้นจากโอฆะสงสาร พ้นจากบ่วงกรรมทั้งหลาย ภพชาติสิ้นแล้ว กิจจบแล้ว ถึงซึ่งนิพพานแล้ว

ก็เธอทั้งหลายที่ปรารถนาคุณธรรม และกำลังก้าวเดินเพื่อพระนิพพานเป็นที่ตั้ง เธอได้คลายความยึดติด คลายความยึดมั่นถือมั่นกันลงหรือยัง หากจะหลงรูปยึดติดในความมีตัวตน นั่นของเรานี่ของเขา ถ้ายังเป็นเช่นนี้มันไปนิพพานไม่ได้ มันหนัก อย่าว่าแต่นิพพานเลย สวรรค์ก็ไปไม่ได้เต็มที่ก็อยู่เป็นรุกขเทวดาเท่านั้น เพราะมันหนักนัก มันหน่วงเราเอาไว้ สิ่งนี้จะเรียกว่าบ่วงมารก็ย่อมได้ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ดุจบ่วงมาร ถ้าเราไปยึดติดยึดเกาะมันย่อมไม่มีผลดี


พิจารณากันดูเถิดว่าหลงกันอยู่รึไม่ มองเห็นคุณค่าแท้จริงในชีวิตตนแล้วรึยัง ถ้าเจ้าไม่สามารถทำกิจให้จบได้ ภพชาติต่อไปก็ยังมีอยู่ ยังมีทุกข์รอเจ้าอยู่ อย่าได้เรียกร้องหาความสุขสิ่งใดเลย มันเป็นที่ตัวเจ้า เพราะตัวเจ้าเองนั้นมองทุกข์ไม่ออก ไปมองสิ่งฉาบฉวยไปมองเวรมองกรรมว่ามันเป็นสุขเป็นทุกข์ วันนี้ชั้นต้องแบบนี้ วันนี้ชั้นสุข วันนี้ชั้นทุกข์ ทำอย่างไรไอ้ทุกข์ในวันนี้มันจะหายไป ทำอย่างไรจะรวย จะมีเมียสวยจะมีความสุข ไปมองแต่สุขกันแบบนี้ แต่มองไม่เห็นตัวทุกข์ทั้งหลายในกายตน ในสิ่งแวดล้อมรอบๆตน


เมื่อเจ้ามองไม่เห็นทุกข์ เจ้าก็ไม่เห็นธรรม มองไม่เห็นพระพุทธเจ้า แล้วจะมีประโยชน์อะไรเล่าที่จะกราบจะไหว้ ในสิ่งที่แม้ตัวเจ้ายังมองไม่เห็น

 

คาถาวันละนิด

เคยให้แต่หัวใจไว้

อะนะวะชะสะระมะ

วันนี้ก็จะเอาบทเต็มมาให้

อะนะวะชะสะระมะ สะหะพะ กัมมะ ถะละศาตราลา กิตตะสิทิ ละกะละกะ สะหะวัสสะ ทุสสานะสัมปะถากะถา สัพพา ละวิโก ปะตัสสะ วะนะวา อุตุอัสสมิง อุตุมะหิ อิกะวิติ

คาถาบทนี้อยู่ลึกซึ้งมากยากที่จะได้พบเห็น ถ้าผู้ใดมีวาสนาเห็นแล้วปล่อยผ่านเลยไปถือว่าไร้วาสนานัก พระคาถาบทนี้เสกข้าวเสกน้ำดื่มกินก็ได้ ชีวิตจะไม่พบอันตรายใดๆเลย อยู่ยงคงกระพัน แม้ฟันแทงก็ไม่เข้า แม้จะยิงเสียให้ตายลูกก็ไม่ออก เป็นยอดแห่งวิชา สมัยก่อนใช้แต่งทัพแต่งพล ด้วยกลพิชัยสงครามเสกน้ำมันงา ทาเนื้อทาตัวได้ชื่อว่ายอดแห่งคงกระพัน ดีหนักหนา บรรพบุรุษแต่โบราณกาลสืบมาได้ใช้ปกปักรักษาผืนแผ่นดินมานานนับสมรภูมิมิถ้วนแล้ว

พ่ออาจารย์ท่านให้ไว้เป็นกรรมสิทธิ เมื่อผู้ใดจะใคร่เรียน ให้นำขันธ์ 5 เทียนขาวหนักหนึ่งบาทคู่หนึ่งแลดอกไม้ขาว บูชาคุณพระรัตนตรัยเถิด นึกถึงคุณแก้วสามประการขอให้ใช้พระคาถานี้ให้เป็นกรรมสิทธิ์

แม้จะแต่งน้ำมันงาทำตามกลพระพิชัยสงคราม ก็ให้หาพานมาแต่งขันธ์ 5 เทียนหนักหนึ่งบาทหนึ่งคู่ พร้อมด้วยน้ำมันงา นำน้ำมันนั้นเสกพระคาถา 10 คาบ ได้ชื่อว่าสำเร็จ คงสารพัดคงเป็นเพชรคง คงแก่ทุกสรรพาวุธแล หากเสกถึง 108 คาบ จะปราบได้ทุกสารทิศแล น้ำมันนั้นใช้ทาเนื้อตัวก่อนออกสงครามดีนัก

 

ถึงจะไม่มีสงคราม ภาวนาเป่าน้ำเป่าข้าวกินไว้ก็ไม่เสียหายนะ เป็นมงคลแก่ตัว กันภัย กันสิ่งที่ไม่คาดคิด ไม่รู้ว่าวันไหน เมื่อไหร่ไม่ให้เรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับตัวเรา เพราะชีวิตทุกท่าน ย่อมมีค่าแน่นอน

 

ช่วงนี้วัตถุมงคลตาพราน หรือพรานบุญทางใต้กำลังมาแรงและมีราคาสูง ซึ่งศาสตร์ของตาพรานนี้ก็เกี่ยวเนื่องกับครูโนราห์ด้วย

มาร่วมระลึกถึงกันนะครับ หนึ่งในสี่บรมครูผู้เสกน้ำมันภูติพระเจ้า มีสายครูอิสลามและมีครูโนราห์ด้วย ชิ้นหน้าผากของท่านก็ตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นเหมือนครูผู้ทำวิชากำกับน้ำมันนี้ ครูแรงจริงๆ ร่วมสักการะคุณครูนะครับ ขอให้ลูกหลานมีแต่ความสุขความเจริญ มีคนรัก มีคนยกยอ ด้วยวิชาครูโนราห์ วิชาของตาพราน สาธุ