ร่างกายไม่ใช่เรา จิตนี่ก็ไม่ใช่เราแล้วอะไรล่ะที่เป็นเรา

ความมีบัญญ้ติอยู่บนความไม่มี
หรือความไม่มีบัญญัติบนความมี

 

มาจากจุดกำเนิด ครั้งที่ก้าวเท้าแรก เข้าสู่ธรรม

พยายามจะเข้าถึง แต่ รักษาศีล5 ไม่ได้
พอนานไป เริ่ม อิลุ่ยฉุยแฉก เฉ ออกนอกเส้นทางที่จะมุ่งสู่ปลายทาง ไถลออกไปไกล จนลืมมองจุดเริ่มต้น คือ ทาน และ ศีล ว่ายังไม่พร้อมบริบูรณ์จริง

ทำแค่ตรงนี้ก็พอ แค่รักษาศีล5ให้มั่นคง เพราะธรรม ที่ไปลักขโมยเขามา แม้บางอย่างธรรมนั้นอาจเกินสภาวะของตัวเอง กระนั้นส่วนที่ดีคงมีอยู่ จะขมวดเข้าหากันเอง จนเกิด จักษุ ญาน และ ปัญญา ในที่สุด

1. ไม่เบียดเบียนจิตผู้อื่น
2. รู้จักปิดวาจา
3. ดูแลครอบครัว ให้ถึงพร้อมด้วยความเมตตา เห็นอกเห็นใจ
4. ....
5. ไม่เมาในอารมภ์ ของกูแต่ผู้เดียว

 

ซื่อสายสืบ.......ไพเราะดีมีความหมายดี
ดูเหมือนไม่จริงจัง แต่เนื้อหาจริงจัง น่าพิสูจน์...
แต่ชื่อที่กำหนดขึ้นมานี่เป็นการสร้างตัวตน หรือไม่ฮะอย่างไรฮะ

 

ผมไม่ได้มาเล่นลิ้นอะไรนะครับ ถ้าบอกว่า

"ความยึดถือเพียงตัวเดียวเท่านั้น ทำให้หลงคิดว่าเป็นเรา"

อันนี้จะชัดเจนกว่า ที่จะกล่าวว่า

"ความยึดถือเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่เป็นเรา"

นัยจะเป็นคนละเรื่องเลย

ทีนี้ทำไมต้องโพสต์แก้กันไปแบบนั้น
ก็เอื้อเฟื้อประโยชน์แก่ผู้อ่านคนอื่น ๆ ด้วย

โอกาสที่คนจะเห็นธรรม มีได้ตลอดเวลา
เชื่อในจุดนี้ ขอเพียงเหตุปัจจัยถึงพร้อม
หมั่นทำความเห็นให้ถูกตรง
ช่วยปรับวาทะ ช่วยดัดศรให้ตรงไปเรื่อย
ไม่ว่าใครก็ตาม หากเหตุปัจจัยถึงพร้อม
ก็มีโอกาสกันทุกคน แค่อย่าปิดโอกาสตัวเองก็พอ

 

ถ้าไม่ละเอียดลออเรื่องการใช้ภาษาบัญญัติ
ให้ตรงต่อสัจจธรรมจริง ๆ แล้ว
ก็ยังต้องถือว่า ยังขาดสติขาดปัญญา
ที่จะพิจารณาเห็นตามความเป็นจริงมากอยู่
หมายความว่า ผู้นั้นยังมีการเห็น
ที่ยังคลุมเครือ ไม่ชัดเจนนั่นเอง

ภาษาบัญญัติบางครั้งไม่ต้องพูดยืดยาว
แค่สั้น ๆ แต่ตรงกระชับรัดกุม
ตรงทาง นั่นก็บอกได้แล้วว่า
ผู้ใช้มีดวงตาแจ้งในธรรมเพียงใด
ผมก็แค่ยกตัวอย่างให้เห็นประโยชน์
จากการใช้ภาษาให้เป็นอ่ะนะ

 

ดุจดั่ง ปล่อยกระสวยสู่อวกาศ

ต่างฝ่ายต่างหวังดี หาเชื้อเพลิงมาช่วย

บ้างเอา หญ้าฟาง มาให้เป็นเชื้อเพลิง
บ้างเอา กิ่งไม้แห้ง มาให้เป็นเชื้อเพลิง
บ้างเอา ถ่านหุงต้ม มาให้เป็นเชื้อเพลิง
บ้างเอา น้ำมันก๊าด มาให้เป็นเชื้อเพลิง
บ้างเอา แอลกอฮอทาแผล มาให้เป็นเชื้อเพลิง

สรุป จรวดไม่ขึ้น แถมยังร่วงตกระเบิดคาที่ อีกต่างหาก เพราะเชื้อเพลิงผิดประเภท
ณ เวลานั้นผู้หวังดี ต่างแหวกหญ้าหนีหายกันหมด ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน .. ให้ของดีที่ตนสามารถหาให้ได้เอาไปให้แล้ว ดันใช้ไม่เป็นเอง ... แล้วจะมาโทษใครได้เล่า

เชื้อเพลิงที่ต้องการใช้นั้น ต้องบริสุทธิ์จริงๆ ปราศจากสิ่งเจือปน ถึงจะเอาชนะแรงดึงดูดของโลก ได้

 

โลภ โกรธ หลง ก็ไม่ใช่เหตุ อุปทานก็ไม่ใช่เหตุ ตัวเราก็ไม่ใช่เหตุ สติปัญญาคือเหตุที่แท้จริง55555มีปัญญา โลภ โกรธ หลง อุปทาน ตัวเรา มีก็มี ไม่ใช่สาระสำคัญ มันมีก็มี เรื่องของมัน อวิชชามีก็มีไม่ใช่สาระสำคัญ คนวกวนออกมาสิ่งสมมุติไม่ได้เพราะไม่ยอมรับต่างหากละ ถ้ายอมรับก็จบ จะมีไม่มีก็ช่างแ_งมัน55555เข้าใจก็ไปจนบันไดขั้นสุดท้ายได้ ไม่เข้าใจก็วกวน วนเวียน หาทางออกจากป่าไม่ได้สักที มีน้ำมากมายมหาสารที่จะให้ แต่คนรับนำภาชนะที่มารองรับได้ไม่เท่ากัน บ้างก็เอาการะมังมา บ้างก็เอาชาม บ้างก็เอาถ้วย บ้างก็เอาแก้ว บางก็เอาแก้วน้ำชาเล็กๆมารอง บ้างก็มามือเปล่าแถมพกทิฏฐิมานะมา2การะมัง ยังไงๆก็ไม่ได้อะไรอยุ่ดี 555555

 

เปล่าแบบที่สรุปนะไม่ใช่แบบนั้ณน
ทำไมบอกยอดไล่ลงปลาย
สรุปได้เป็นคำถามคือ
ต้นไม้ต้นหนึ่ง หรือ แค่ ศพๆหนึ่ง หรือคนก็แค่ท่อนไม้ท่อนหนึ่งใช่มั๊ยไปผลิกศพดูก็ได้
เลยเอาต้นไม้มาตั้งนะกว่าจะเป็นต้นต้องมีเปลือกน้ำหล่อเลี้ยงใบกิ่งก้านดอกด้วยเผื่อความชื่นใจ

กิเลสทั้งหมดเป็นเหตุปัจจัยให้รู้รูปนาม มันเป็นส่วนผสมกัน
อันนั้นมีอันนี่จึงมี
เลยเอาต้นไม้..
งามดี

 

ชม.นี้ JSus จะชวนให้เชื่อใน
Jsus Christ หรือ Lord of Bhudda
คุยทางพุทธศาสนาแต่ลายเซนต์คริสต์ เอาซิ่

 

ทุกสรรสิ่งล้วนมีเหตุมีปัจจัยในการเกิดเพื่อความสมดุลย์ แม้แต่ร่างนี้มีกายมีขันธ์5มีสภาวะต่างๆนั้นทุกสิ่งล้วนมีหน้าที่ของมัน สิ่งสำคัญอย่างเข้าไปเป็นเจ้าของมันก็แค่นั้น มันทำงานตามสภาวะนั้นคือธรรมคือธรรมดาของมัน ถ้าจะเข้าไปเ_ือกดับมีนนั้นและตัวอุปทานตัวเอกมันจึงคิดแต่ว่าดับได้ๆ รุ้ดับ รุ้ทัน นั้นแหละตัวเ_ือกตัวใหญ่ที่ยึดมั่นว่าดับได้ กรุรุ้ นั้นแหละยึดแต่ไม่รุ้ตัวว่าตนยึดคิดว่าตนเก่งดับได้ รุ้ทัน5555ธรรมคือธรรมดาที่มันต่างก็ทำงานตามปกติของมันตามหน้าที่ของมัน. ตราบเท่าที่มีขีนธ์อยูาก็แค่นั้น ไม่ต้องไปเ_ทอกกับมันรุ้จักและยอมรับมันตามความเป็นจริง....เท่านั้นจึงเรียกว่ารุ้รอบด้วยปัญญา555

 

ใข้คำว่าแทรกแซง แทนคำว่า เ_อก
ความหมายจะเปลี่ยนไหมฮะ

 

เปลี่ยนมากครับ มันมิใช่คำที่ไม่เพราะแต่มันตรงที่สุด แทรกแซง. มันแค่เข้าแทรก แต่คำที่ใช้นั้นหมายถึงเข้าไปเป็นเลยคือเข้าไปยุ่งกับมันยังนี้ได้ ขอใช้คำว่ายุ่งแทนก็แล้วกัน พอได้ไหม55555 แต่ความจริงที่ตรงที่สุดคือคำนั้น มิได้ว่ากล่าวใครให้ใช้เฉพาะตัวเองสอนตนเอง มิใช่ไปกล่าวร้ายใครหรือคนอื่น เป็นเฉพาะเราเท่านั้น555555

 

อ้อ!!

 

ใช่ครับ อ่านแล้ว สงสัยว่า ท่านพบทางออกที่จะออกจากป่าได้จริงหรือเปล่า...หรือกำลังเดินวนอยู่อย่างที่ว่า

 

...................ปฎิจสมุปบาท อิทัปจจยตา เยธัมมา เหตุปัพวา นั้นแหละครับ... พระท่านว่า อุปาทาน นั้นไม่ได้มีอยู่ในที่ใด ก้ อยู่ในขันธิื5นั้นเอง ราคะนันทิ ความเพลินพอใจในขันธิ์ห้า นั้น คือ ตัวอุปาทานในขันธิ์

 

......ขันธิ์5 มันไม่เที่ยง.....เมื่อพยามให้เที่ยง หรือ อยากให้เที่ยงมันก็ลำบาก...อวิชชาปัจจยสังขารา ....กายสังขาร วจีสังขาร มโนสังขาร มันปรุงแต่งทั้งหมด ...ผมชอบ อาจารย์zEnตรงนี้แหละ...คิดดู คนสมัย สุโขทัย จะมีความคิดที่คิดว่า คนเรามีสมอง คนเราป่วยไข้เพราะเชื้อโรค คนเราป่วยไข้เพราะอะไร แม้การอธิบายเรื่องเหล่านี้ให้ลุงฟังก็เป็นวจีสังขารของผม...การรู้อยู่ ที่กายสังขาร หรือ กายคตาสติ อานาปานสติ จึงเป็นอุบายบางอย่าง ให้เห็นสิ่งที่มองไม่ค่อยเห็นด้วยตนเอง ให้เข้าใจในสิ่งที่คนอื่นบอกเราไม่เข้าใจ

 

เดินหน้าถอยหลัง...,
ใช่ไม่ใช่ จับมาพิจารณา....
จริงไม่จริงหว๊าาาาา
ไม่เล่นแต่ตามรู้ ไม่กระโดดร่วม...มองแบบพิจารณา.....

 

เบรคจิต5555+
ศัพท์ใหม่...
บางคนก็มีabs. บางคนก็ไม่มี....

 

พาลรึบัณฑิต เจ้าตัวย่อมชัดในสิ่งที่ตนเป็น การเพ่งโทษคือการกล่าวร้ายผู้อื่น ส่วนการที่บุคคลอื่นหลงผิดแล้วแสดงสิ่งที่ตนหลง ซึ่งพระพุทธเจ้ามิได้กล่าวมิได้สอนแต่อ้างว่าพระองค์สอนคือหน้าที่ของลุกทุกๆคน พ่อให้ตรงมีคนหลงบอกต้องเลี้ยวนั้นแหละคือหน้าที่ลุกที่ต้องออกมาบอกว่าพ่อให้ตรงไม่ใช่เลี้ยว เพื่อปกป้องพระศาสนาให้ตรงตามความเป็นจริงที่พ่อสอนและปกป้องไม่ให้ลุกที่ดีหลงทางตามคนที่อ้างว่าพ่อสอนแบบนี้ทั้งๆที่พ่อมิได้สอนให้เค้าได้รุ้ความจริง นี่คือหน้าที่ จะเรียกบัณฑิตจะเรียกคนพาลจะเรียกเพ่งโทษรึจะเรียกอะไรก็ตาม ไม่ใช่สาระ สาระอยุ่ที่ว่าถ้าไม่ทำต่อให้เรียกว่ามหาบัณฑิตก็ไปหาพ่อมิได้เพราะอายพ่อ อายตนเอง และอายลุกที่ดีของพ่อทุกคน555555

 

ใช่เลย จิตใครออกตัวยิ่งแรง
ชอบแซงทางโค้ง ซิ่งมากๆแรงๆ
ต้องใช้สติเอบีเอส มาเบรคถึง
จะพอดึงไว้ได้ไม่แหกโค้งลงนรก.....

ดังนั้น ต้องใช้ความสังเกตจิตว่ามันคิดอะไร
เป็นกุศล หรืออกุศล จำเป็นต้องคิดหรือไม่จำเป็น
แต่ยังครุ่นคิด