วัวธนูรุ่นแรก หลวงปู่เท อายุ 102 ปี วัดยี่งอ จ.นราธิวาส ประสบการณ์แรง น.94

รับทราบยอดโอนคะ

 

ได้เวลาอนุโมทนา มีคณะอุบาสกอุบาสิกากลุ่มหนึ่งเข้ามากราบหลวงพ่อสดบอกว่าศรัทธาจะสร้างกุฏิเล็ก ๆอย่างที่หลวงพ่อสร้างไว้แล้วสัก ๒ - ๓ หลัง ประมาณราคา ๓ - ๔ ร้อยบาทต่อหนึ่งหลัง ขอให้หลวงพ่อช่วยจัดการให้ด้วย ตอนนี้หลวงพ่อไม่หัวเราะ ยิ้มน้อย ๆ พอสมควรแก่กาละ ครั้นแล้วหลวงพ่อเรียกตัวผู้ถามมาบอกว่า"ได้แล้วกุฏิกัมมัฏฐาน ๓ หลังเจ้าของนั่งอยู่นี่" แล้วท่านชี้มือไปยังเจ้าภาพผู้บริจาค ผู้ถามได้กระโดดเข้าไปกราบที่ตักหลวงพ่อและพูดว่า"ยิ่งกว่าตาเห็น" ผู้เขียนดีใจจนเหงื่อแตกที่ความจริงมากู้เกียรติของหลวงพ่อสดไว้ได้ และเกรงจะเป็นลูกไม้ จึงหาโอกาสสนทนากับผู้บริจาคว่านัดกับหลวงพ่อไว้หรือว่าจะสร้างกุฏิถวาย? ได้รับคำตอบว่าเพิ่งคิดเมื่อมาทำบุญวันนี้เอง เดินมาเห็นกุฏิเล็ก ๆ สวยดีอยากจะสร้างบ้างแต่ทุนไม่พอ จึงปรึกษากับพวกพ้องที่บังเอิญมาพบกันวันนี้ เห็นดีร่วมกันจึงได้มอบเงินแก่หลวงพ่อให้จัดการสร้างต่อไป นี่เป็นเรื่องก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ร่วม ๒๐ ปี

 

เรื่องการศึกษาของพระเณรที่หลวงพ่อสดมีความประสงค์ที่จะให้มีผู้ศึกษาและปฏิบัติกันมากๆก็กลายเป็นความจริง จึงต้องการปัจจัยมาสร้างกุฏิ โรงฉันและการเลี้ยงพระวันละหลาย ๆ ร้อยรูปซึ่งมิใช่น้อย ท่านได้ปฏิบัติการเลี้ยงพระมาตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๕๙ จนถึง พ.ศ.๒๕๐๒ เมื่อท่านมรณภาพแล้วการเลี้ยงพระก็คงมีอยู่จนทุกวันนี้ นับเป็นเวลา ๙๖ ปี เริ่มแต่จำนวนภิกษุสามเณร ๒๐-๓๐ รูป จนถึง ๕๐๐รูปเศษถ้าคิดแต่ค่าอาหารอย่างหยาบๆ วันละ ๑,๐๐๐ บาท (ในสมัยนั้น ปีหนึ่งเป็นจำนวนเงิน ๓๖๐,๐๐๐ บาท (สามแสนหกหมื่นบาท) สิบปีเป็นเงินเท่าไร นี้คิดอย่างต่ำถ้าหลายสิบปีจะเป็นเงินเท่าไรแล้วไหนจะเสนาสนะต่างๆตามนี้อีก
๑. กุฏิ ๒ แถว สร้างก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ชั้นบนเป็นไม้ชั้นล่างก่ออิฐถือปูน สร้างคู่กับโรงเรียน
๒. พ.ศ.๒๔๙๓ สร้างโรงเรียนปริยัติเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กสูง ๓ชั้น ยาว ๒๙ วา ๒ ศอก กว้าง ๕ วา ๒ ศอก สิ้นเงินค่าก่อสร้างประมาณ ๒,๕๙๘,๑๑๐.๓๙ บาท (สองล้านห้าแสนเก้าหมื่นแปดพันหนึ่งร้อยสิบบาทสามสิบเก้าสตางค์)
๓. สร้างศาลาโรงฉันพอเหมาะแก่พระภิกษุสามเณร ๕๐๐ รูปฉันภัตตาหารเช้า เพล เป็นเครื่องไม้มุงสังกะสี พื้นลาดปูนซีเมนต์ ภายในยกเป็นอาสนสงฆ์ มีช่องเดินในระหว่างได้ สิ้นค่าก่อสร้างประมาณ ๔๐๐,๐๐๐ บาทเศษ (สี่แสนบาทเศษ)
๔. สร้างกุฏิเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก เป็นตึก ๒ ชั้นพื้นฝ้าเพดานไม้สักทาสีขัดชันเล็ก มีห้องน้ำห้องส้วมและไฟฟ้า เป็นกุฏิทันสมัยราคาก่อสร้างประมาณ ๘๐๐,๐๐๐ บาทเศษ (แปดแสนบาทเศษ)
๕. ก่อนมรณภาพสัก ๔-๖ เดือน ได้สร้างกุฏิอีกหลังหนึ่งสูง ๓ ชั้นเป็นตึกคอนกรีตเสริมเหล็กเช่นเดียวกัน มีเครื่องประกอบพร้อม ราคาก่อสร้าง๓๒๗,๘๔๓.๓๐ บาท (สามแสนสองหมื่นเจ็ดพันแปดร้อยสี่สิบสามบาทสามสิบสตางค์)

 

<a href="http://www.mx7.com/view2/y8OW26bRC7ye1aTN" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/i/5a2/A3wsv2.jpg" /></a>

 

สิ่งก่อสร้างเหล่านี้ไม่มีงบประมาณมีแต่ผู้มีจิตศรัทธามาบริจาคให้หลวงพ่อสดทั้งสิ้น ซึ่งคิดเป็นค่าเงินในยุคปัจจุบันคงหลายร้อยล้านบาท นี่คือตัวอย่างของวิชาดูดทรัพย์ที่หลวงพ่อสดเรียกคนมาทำบุญได้ ผู้ที่สำเร็จวิชานี้จะนำไปปลุกเสกลงอะไรก็ขลัง ผู้ที่ได้ไปบูชาก็จะมีลาภผลไม่ขาดมือ มีทรัพย์สมบัติเพิ่มพูนขึ้นตลอดเวลา หากมุ่งหวังสิ่งใดก็ให้อธิษฐานเอาก็จะสำเร็จสมความปารถนา วิชานี้หลวงพ่อสดท่านมอบให้หลวงปู่เหลียวมาเต็มๆ มิน่าเล่าหลวงปู่เหลียวทำน้ำเต้าดูดทรัพย์ให้เถ้าแก่ร้านขายอุปกรณ์ไฟฟ้าไปบูชาแล้วร่ำรวยขยายกิจการใหญ่โตในเวลาอันรวดเร็ว

 

“น้ำเต้า”(葫芦) หรือ “หูหลู” ในภาษาจีน บ้างก็เรียกว่า “ขวดน้ำเต้า” ทั้งนี้เพราะน้ำเต้าเป็นภาชนะรูปทรงพิสดารและแปลกประหลาดชนิดหนึ่งของจีน น้ำเต้า มีถิ่นกำเนิดทางทวีปแอฟริกาตอนใต้ โดยจัดเป็นไม้เถาล้มลุกอายุปีเดียวหรืออาจข้ามปี เลื้อยตามพื้นดินหรือไต่พันกับต้นไม้อื่น ลำต้นแข็งแรง ลำต้นมีมือสำหรับใช้ยึดเกาะต้นไม้อื่นๆ ตามเถามีขนยาวสีขาว ขยายพันธุ์โดยใช้เมล็ด ชอบดินร่วนระบายน้ำได้ดี สามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศไทยน้ำเต้านั้นมีอยู่หลายสายพันธุ์ เช่น น้ำเต้าที่ลักษณะเป็นน้ำเต้าทรงเซียน เราจะเรียกว่า “น้ำเต้าเซียน” หรืออีกชนิดมีลักษณะของผลคล้ายกับน้ำเต้าพื้นบ้าน แต่เนื้อ ต้น และใบมีรสขม ก็จะเรียกว่า “น้ำเต้าขม” (ชนิดนี้หาได้ยาก และนำมาใช้ทำเป็นยาเท่านั้น) แต่ถ้าผลมีลักษณะกลมเกลี้ยงไม่มีคอขวดจะเรียกว่า “น้ำเต้า” หรือหากผลกลมยาวเหมือนงาช้างจะเรียกว่า “น้ำเต้างาช้าง” เป็นต้น

 

ลักษณะของน้ำเต้าแก่จัดจะมีเปลือกผลหนา เปลือกนอกเปลี่ยนเป็นสีขาวครีมและแข็ง เนื้อในแห้งจนกลวง น้ำหนักเบา จะมีรูปทรงกลมป้อมตรงกลางป่อง และจะมีอยู่สองชั้นบนและล่าง มีส่วนปลายเรียวเพื่อสะดวกในการเท ริน จัดเป็นภาชนะโบราณที่มีประวัติสืบทอดต่อ ๆ กันมาอย่างยาวนานโดยแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างใด ๆ เลย น้ำเต้าในวัฒนธรรมจีนจึงเป็นสัญลักษณ์มงคลชนิดหนึ่ง ว่ากันว่าข้างในบรรจุน้ำทิพย์แห่งความเป็นอมตะไว้ ดังนั้น การแขวนน้ำเต้าไว้จึงมีความหมายถึงการเก็บกักความเคราะห์ร้ายไม่ให้มาเยือน และยังมีความหมายในการช่วยรักษาโรคภัยไข้เจ็บอีกด้วย ในหลักฮวงจุ้ยนั้นนิยมแขวนน้ำเต้าไว้ในตำแหน่งสุขภาพ เพราะเชื่อว่าจะช่วยให้ร่างกายแข็งแรงและไร้ซึ่งโรคภัยอีกด้วย

 

ในสมัยราชวงศ์ฮั่น บันทึกหลี่เอวี้ยจื้อ (礼乐志) ได้กล่าวถึงน้ำเต้าว่า เดิมเป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งที่มีเสียงดังกังวาน เช่นเดียวกับตำราทางการแพทย์จีนโบราณ น้ำเต้าจัดเป็นภาชนะบรรจุยาสมุนไพร แพทย์จีนนิยมใส่ตัวยาสมุนไพรต่าง ๆ ลงไปในน้ำเต้า แล้วเขย่าให้คลุกเคล้าอยู่ภายใน เมื่อตัวยาต่าง ๆ ผสมผสานรวมกันแล้วก็จะใช้ขวดน้ำเต้านั้นเป็นที่เก็บรักษาตัวยาต่อไป อีกประการหนึ่ง เมื่อนำเชือกมาร้อยน้ำเต้าแล้วสะพายแขวนไว้กับตัว ก็จะกลายมาเป็นเครื่องใช้ที่จำเป็นมากที่สุดในการเดินทางไกลของคนจีนในสมัยโบราณ นั้นคือใช้เป็นที่เก็บน้ำหรือเก็บสุราไว้อยู่ภายใน เชื่อกันว่า สุราที่เก็บในขวดน้ำเต้าจะมีรสชาติกลมกล่อมมากเป็นพิเศษ

 

คติชาวบ้านเชื่อกันว่า รูปทรงกลมป้อมทั้งสองของขวดน้ำเต้านั้น เป็นการจำลองย่อส่วนระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์ที่มาบรรจบกันกึ่งกลางน้ำเต้า หากเปิดฝาออกมาจะสามารถใช้เก็บกักปีศาจร้ายได้ ดังที่ปรากฏอยู่ในนิทานพื้นบ้านหลายต่อหลายเรื่อง
ดังนั้น ภาพลักษณ์ของน้ำเต้าจึงมักจะอยู่คู่กับนักพรตหรือเต้าหยินในลัทธิเต๋าเสมอ ถือกันว่าน้ำเต้านั้นเป็นของใช้ประจำเซียนผู้วิเศษ โดยเฉพาะหลี่เถียไกว่(ลี้ทิไกว้) ผู้เป็นหนึ่งในโป๊ยเซียน ข้างกายจะมีน้ำเต้าสะพายติดตัวอยู่เสมอ และเป็นของวิเศษประจำกายจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของเซียนผู้นี้ไปในที่สุด พอถึงวันที่ ๕ เดือน ๕ ตามปฏิทินจันทรคติจีนซึ่งก็คือเทศกาลตวนอู่ เพื่อระลึกถึงเซียนหลี่เถียไกว่ชาวบ้านจึงมักนำขวดน้ำเต้ามาแขวนไว้ที่หน้าบ้านตั้งแต่ในวันนั้น ด้วยเชื่อว่าจำให้บ้านเกิดความร่มเย็น และถือเป็นเครื่องลางสัญลักษณ์มงคล ที่เชื่อว่าจะช่วยให้เงินทองงอกเงย มีโชคลาภ และความที่น้ำเต้ามีรูปร่างคล้ายเลขแปด จึงใช้ในการแก้ฮวงจุ้ยด้วย

 

ส่วนในประเทศไทยน้ำเต้าโด่งดังขึ้นเป็นครั้งแรกคือน้ำเต้าของท่านเจ้าคุณพระสังวรา (ชุ่ม) แห่งวัดราชสิทธารามหรือวัดพลับ กทม. พระเถระผู้เชี่ยวชาญทางวิปัสสนากรรมฐาน และสร้างพระเครื่องได้ศักดิ์สิทธิ์เข้มขลังอย่างยิ่ง โดยเฉพาะเครื่องรางอย่าง “น้ำเต้ากันไฟ” วิชาที่ท่านได้มาขณะออกเดินธุดงค์ โดยได้ไปพบศาลาพักร้อนกลางป่าหลังหนึ่ง ซึ่งโดยรอบศาลาถูกไฟไหม้เสียหายไปทั้งหมด แต่ตัวศาลากลับถูกไฟไหม้ เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง ท่านจึงเดินดูรอบๆ พบบริเวณอกไก่ของศาลา มีน้ำเต้าแขวนไว้ลูกหนึ่ง เมื่อเทออกดูพบคาถากันไฟบทหนึ่งบรรจุอยู่ภายใน ท่านจึงนำน้ำเต้านั้นติดตัวกลับมาด้วย ภายหลังเดินธุดงค์กลับไปทางนั้นใหม่ พบว่าศาลาดังกล่าวถูกไฟป่าไหม้เสียหายแล้ว เมื่อประจักษ์ในอภินิหารดังกล่าว ท่านจึงได้สร้างน้ำเต้าขึ้น โดยได้บรรจุคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ได้มาจากน้ำเต้าในศาลา “พระโสนามะยักโข เมตทันตปริวาสะโก อะสุณิหะเตโหตะโต ชยะมังคละ” โดยท่านจะจารลงในใบลานแล้วบรรจุไว้ในน้ำเต้าที่ท่านสร้างทุกใบ แจกจ่ายแก่ศิษยานุศิษย์ เพื่อใช้ป้องกันไฟ ป้องกันฟ้าผ่า กันคุณไสย อัปมงคลและสิ่งชั่วร้ายทั้งมวล จนมีชื่อเสียงถึงทุกวันนี้

 

จองน้ำเต้า 1 ลูกครับ

 

จองน้ำเต้า 1 ลูกครับ

 

แจ้งโอนเงินครับ น้ำเต้า 2 ลูกครับ
แจ้งที่อยู่ทาง pm.

 

ยืนยันต์การจองคะ

 

ยืนยันการจองคะ

 

รับทราบยอดโอนคะ

 

ต่อมาพระมงคลเทพมุนี หรือ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ผู้ค้นพบวิชาธรรมกายอันโด่งดัง ก็ได้สร้างน้ำเต้าโภคทรัพย์ขึ้น โดยสั่งทำจากประเทศญี่ปุ่นในราวปี พ.ศ.๒๔๙๔-๒๔๙๗ วัสดุในการทำเป็นเนื้อพลาสติกอย่างดี มีสีต่าง ๆ หลายสี เช่น สีลายไม้ ,สีขาวงาช้าง,สีเขียวหยก,สีแดง ,ชมพู, ฟ้า, เขียว ,เหลือง และส้ม เมื่อใช้ดวงตาเพ่งมองไปที่ภายในปากน้ำเต้าในระยะประชิด จะเห็นองค์หลวงพ่อสดเป็นภาพขาวดำนั่งสมาธิอยู่ภายใน นำมาซึ่งความอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง น้ำเต้านี้ ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูง เพราะผู้ที่นำไปบูชานั้นเจริญด้วยโชคลาภ ไปค้าขายหรือไปหาลาภมักจะสมความปรารถนา ร่ำรวยเงินทอง ดูดทรัพย์ได้ดีมาก เป็นสิริมงคลแก่ผู้สวมใส่ บรรดาลูกศิษย์ที่นำไปใช้จึงเรียกกันใหม่ว่า “น้ำเต้าดูดทรัพย์”


<a href="http://www.mx7.com/view2/ziTbTClyoysnYV4c" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/i/ec9/UtznHL.jpg" /></a>

 

โอนเรียบร้อยแล้วครับ ส่งที่อยู่ไปทาง pm แล้ว

 

รับทราบยอดโอนคะ

 

น้ำเต้ารุ่นแรกนี้หมดลงอย่างรวดเร็วเพราะมากด้วยประสบการณ์ขลัง จนทางวัดได้สร้างขึ้นใหม่อีกครั้งภายหลังจากที่หลวงพ่อสดมรณภาพแล้วในปี พ.ศ. ๒๕๑๔ ซึ่งก็หมดลงอีกในเวลาไม่นาน จนกระทั่งปัจจุบันหลวงปู่เหลียว แห่งวัดศิลามูล ศิษย์ผู้มีอาวุโสสูงสุดของหลวงพ่อวัดปากน้ำและเป็นผู้ที่ได้รับวิชาทำน้ำเต้านี้ได้จัดสร้างขึ้นอีกครั้ง (เป็นรุ่นแรกของหลวงปู่เหลียวเอง) โดยใช้หินพระธาตุสามร้อยยอดซึ่งเป็นกายสิทธิ์มีคุณวิเศษอยู่ในตัวนำมาแกะเป็นลูกน้ำเต้า ทำการบรรจุปลุกเสกด้วยวิชาดูดทรัพย์จนน้ำเต้าหมุน แล้วนำผงพระของขวัญที่แตกหักบรรจุเข้าไปก่อนจะชยันโต นับว่าเป็นขั้นตอนการสร้างที่ดีมาก ส่วนตัวของผู้เขียนเองมีความมั่นใจว่าเครื่องรางน้ำเต้าดูดทรัพย์ของท่านน่าจะเป็นน้ำเต้าที่ดีและขลังที่สุดในยุคปัจจุบัน ต่อไปจะต้องเป็นเครื่องรางที่เสาะหากันในราคาแพงเพราะท่านเป็นผู้สืบวิชาสายตรงมาจากหลวงพ่อสดทีเดียว ที่สำคัญคือท่านสร้างจำนวนน้อย