สอยธรรม มาเผื่อแผ่

ปล่อยใจ มันต้องเกิดจาก ใจที่เขาทำเอง ไม่ใช่เราเป็นผู้คิดเลือก

เมื่อคุณดูเข้าไปในใจ จนเห็น ใจเขาไม่ใช่เรา เขาทำหน้าที่ของเขา

แบบนั้น ก็เรียกว่าถึงต้นสายของทางอิสระแห่งใจ

แต่ถ้า คุณเลือกกระทำ เลือกตัดสิน มีการช่วยมันตัดสิน แล้วอุปโลกว่า
นั้นคือใจ อันนี้ คือ ตามใจจนเสียคนครับ

 

คนที่ทำอะไรแบบไม่สนใจ จะเรียกว่ามีอิสระไม่ได้

ไม่อย่างนั้น ฆาตกรทุกคน เขาก็ทำโดยอิสระแห่งใจทั้งนั้น เพราะขณะที่กระทำ
เขาไม่เจตนาคิดถึงกรรมที่จะส่งผลใดๆ

ทุกคนทำตาม อำเภอใจ ใจอำเอา เท่านั้น คือ ไม่อิสระจากมัน

 

อนุโมทนาด้วยความจริงใจครับ

แม้ข้อธรรมที่ถกกันอยู่จะดูรุนแรง แต่ผมก็ยังสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดี ที่แต่ละท่านมีให้กัน ไม่ใช่ไม่มีเสียเลย

อันการสั่งสอน บอกกล่าว ตักเตือนกัน ของสหายธรรม หรือ กัลยาณมิตรนั้น

ท่านผู้ทีมีโชคดี ย่อมได้พบกับกัลยาณมิตร ที่จะคอยเตือนสติ ให้ได้ออกเสียจากกิเลศ

หากแม้นได้รับคำว่ากล่าว ตักเตือน หรือ แนะนำแล้ว โปรดได้พิจารณา น้อมเข้ามาใส่ตน

ว่า สิ่งที่ท่านได้กล่าวแล้วนั้น มีอยู่ในเราหรือไม่

เมื่อพิจารณาดูแล้ว ว่ามีในเรา พึงขวนขวายหาวิธีที่จะให้พ้นออกเสียจาก กิเลศอันนั้น

แต่หากท่านกล่าวโดยมิได้ทันพิจารณาแล้ว สิ่งนั้นอาจไม่มีในเราก็ให้พึงเพิกเฉยเสีย อย่าได้มีความแค้นเคืองขัดใจกัน ในกาลสืบไป ให้เป็นเวรกรรมต่อกัน

อโหสิกรรมนั้น แหละดี เหนือกว่า การให้ทานทั้งปวง

อนุโมทนา

 

ใจอิสระที่แท้ สำหรับคนทำผิด คือ ปล่อยให้ใจนั้นยอมรับผลของการกระทำ ไม่ใช่ พาใจหนี

ถ้า พาใจหนี ไม่เรียกว่า มันอิสระ

ถ้า ไม่พาใจหนี เอามันเข้ารับกรรม นี่เราอิสระจากใจ ใจมันบีบเค้นเราไม่ได้
ทำให้เราหลงรักษามันไม่ได้ เมื่อทำผิด ก็ต้องว่าไปตามผิด อย่าให้ใจมาอำเรา
จนเห็นผิดเป็นถูกไปได้

 

ไปไกลแล้วท่านจร
การทำตามใจตัวเอง มันก็เป็นการทำตามกิเลสหน่ะสิ
ธรรมชาติของจิตมันไหลลงต่ำอยู่แล้ว
เราต้องฝืนๆ เอาไว้นะ

พระธุดงค์ ถ้าทำตามใจ ก็คงไม่ไปธุดงค์ อยู่ในป่าอย่างลำบากหรอก
สู้อยู่ในเมือง นอนห้องแอร์ เช้าเอน เพลนอน บ่ายพักผ่อน ค่ำหลับ สบายใจเลยสิครับ

 

เป้าหมายมีไว้ให้คำนึงเป็นจุดเริ่มต้น แต่ไม่ใช่ให้เล็งผล

เป้าหมายธรรมมีไว้ให้ดู ให้ศึกษา ไม่ได้เอาไว้ยึดเป็นผล

เหมือนเราบวกเลขเป็นแล้ว เราศึกษาการบวกเลขเป็นแล้ว

เราจะต้องท่องสูตรการบวกเลขนั้นไว้ตลอดก็หาไม่

 

ในคีรีมานทสูตร ที่คุณชอบใจ ก็เน้นหนักหนาว่า วินัย เป็นเรื่องสำคัญยิ่ง

แม้แต่อรหันต์ขีณาสพผู้ศึกษาจบแล้ว ก็ไม่เคยละทิ้งวินัยทั้งหลายเลย

คุณอย่าได้เข้าใจว่า วินัย คือ พันธนาการ ต้องเข้าใจว่า มันคือเครื่องอุปการะอันยิ่ง
อันต้องเคารพ ล่วงละเมิดไม่ได้

 

คุณจร โปรดน้อมรับการลงโทษของ จนท อย่างอาจหาญเถิด

อย่าได้ ดิ้นรนสัดส่าย ให้ใจของคุณบงการคุณอยู่เลย ถ้าคุณแสดง
ออกโดยการละวาง เสมือนรับมติแห่งสังคมได้แล้ว คุณจะเป็นผู้ที่มี
อิสระแห่งใจ ห่างไกลจากกิเลส ที่น่าชื่นชม ไม่มากก็น้อย แล้วแต่
วิบากกรรมเดิมจะตามส่งผล

ปล่อยให้ใจอีกส่วนหนึ่งร้อนรนอยู่แค่ภายในใจ โดยคุณเป็นผู้ดูมัน
ลุ่มร้อนอยู่อย่าวนั้น ดูมันควานหาเหตผลมาขยับเขื้อนตัวคุณ ดู
มันฉลาดในการหลอกล่อให้คุณไม่ยอม หากคุณมองดู แยกจากมัน
ได้ จะเกิดผู้รู้ผู้ดู ทีแยกออกจากขันธ์(ใจ) แล้วมันก็จะดับไป โดย
ใจของคุณที่แท้ไม่ได้ไหลตาม แบบนี้คืออิสระจากข้างใน ไม่ใช่อิสระ
จากกฏระเบียบของสังคม

 

ยังดันขึ้นมาอีกแน่ะ
มันดับไปแล้วก็ปล่อยมันให้ดับไป
ทบทวนให้เกิดปัญญา
ไม่ใช่จุดชนวนให้เกิดปัญหา...

 

กระทู้นี้สนุกดี

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หล่อโล๊ะสต๊อก , สมาชิกที่ถูกแบน </TD></TR></TBODY></TABLE><!-- currently active users -->
สวัสดีตอนเช้าๆ วันนี้มีเรื่องสนุกๆอะไรมาเล่าให้ผมฟังมั่งหล่ะครับ?

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ฐาณัฏฐ์, สมาชิกที่ถูกแบน </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ใครไหนใครโทรหาพี่จรผู้พ้นแล้ว สาวคนนั้นสิท่า

เอาอย่างงี้สิพี่จร ในเมื่อพี่จรพ้นไปแล้วย่อมไม่ติดข้องในเรื่องใดๆ แม้แต่การฟังเขา
เล่าธรรมะก็ไม่ขัดใจ ไม่ขัดข้อง และย่อมไม่ตัดบทสนทนาลงเสียก่อน เพราะพี่จรพ้น
แล้วแต่เขาไม่

แต่การที่เขาพยายามมาพูดๆ อะไรให้พี่จรฟัง ก็ให้เอ็นดูเขา ปราถนาดีต่อเขา ที่เขาจะได้
แสดงธรรมความรู้ที่เขามี ก็ต้องปล่อยให้เขาได้แสดงความสามารถไป โดยพี่จรจะทำ
ตัวเป็นโอ่งเปล่าที่รับได้ทุกอย่างโดยไม่มีอะไรล้นออกไป ขัดจังหวะ ไปท่วมปากเขาเสีย
ก่อน

นี่แบบนี้คือ จรณะ ของผู้พ้นแล้ว ที่จะเปิดโอกาสให้คนๆหนึ่งได้มีกุศล อย่างน้อยก็ได้ทบ
ทวนธรรม

จริงไหมพี่จรผู้ประเสริฐ และพ้นแล้ว

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>วิมุตติ, สมาชิกที่ถูกแบน </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ก็อย่าไปคิด อย่าไปไหลตามความคิดเขาที่ตัดสิน คุณไร้กรรมสิ

ก็รับฟังไปให้จบ ให้เขาได้พูดให้จบ เขาพูดจบแล้วก็ไม่ต้องแสดง
กริยาใดๆ ว่า ที่เธอพูดนั้น คุณเข้าใจ หรือ ไม่เข้าใจ ก็ให้แสดงออก
ไปโดยความบริสุทธิว่า เข้าใจที่เขาพูดมาทั้งหมด

ถ้าแสดงออกไปอย่างนั้น เขาก็จะพอใจ แล้วก็ไม่คิดต่อว่าคุณว่า ผิด

เห็นไหม ว่า แค่นี้ก็ทำให้ เธอคนนั้นไม่คิดว่าคุณผิด

ง่ายๆ ไม่ยากหรอก สำหรับคนที่พ้นแล้ว

 

อ้าว แล้วทำไม ทีเล่น ทีจริง ทำบนเว็บได้ละ

ผู้พ้นกรรมแล้ว ต้องเสมอต้นเสมอปลายสิ ใช่ว่า บนเว็บวางฟอร์มอย่างหนึ่ง

หลังเว็บ ก็ไปวางฟอร์มอีกอย่างหนึ่ง แล้วไม่เหมือนกัน มีภพเป็นที่มาที่ไปตาม
วาระ ปัจจัย กาละ และเทศะ นัวเนียไปหมด

แล้วคนที่พ้นแล้วเขาไม่แบ่งแยกใครชื่ออะไรแล้ว จะมอง และกระทำเหมือนสิ่ง
เดียว และให้ดีกว่า ก็เหมือนกระทำกับตัวเองนั่นแหละ ดังนั้น เธอ คนนั้นไม่
มี ถ้ามีก็ขอให้เสมอพี่คีตะเสวี ถ้าไม่มีพี่คี ก็ให้เสมอตัวเอง เหมือนรับฟังตัว
เองพูดคุยกับตัวเอง ก็แค่สิ่งที่ลั่นในสมองตัวเอง

ถ้าเสมอเหมือนเสียงที่ลั่นในสมองตัวเอง คุณจะเผลอตอบโต้ ปฏิเสธเสียงใน
หัวตัวเองหรือเปล่า คงจะไม่เนอะ เพราะไม่อย่างนั้น มันจะโต้กันไม่เลิกแม้แต่
ในสมองของตนเอง เคยสัมผัสใช่ไหม

เสียงในสมองตัวเองเงียบไปด้วยวิธีใด ก็เงียบไปด้วยวิธีที่ว่า แกล้งรับฟังมัน หรือ
ไม่ก็เลิก และวางเสียดื้อๆ โดยไม่ต้องไปด่ามัน เพราะด่ามันก็เท่ากับด่าสมองตัว
เอง

ถ้าทำได้แบบนี้ คุณก็จะไม่เผลอปฏิเสธคนอื่น

นี่แบบนี้ ถึงเรียกว่าพ้นแล้ว

 

เวลาคุณจร ปฏิบัติไปพบความว่างในฌาณ ความว่างนั้นแตกต่างจาก
ความว่างที่พระพุทธองค์ตรัสไว้หรือเปล่า

เวลาคุณจร ปฏิบัติไปแล้วพบภาวะว่างจากกิเลส ความว่างจากกิเลสนั้น
จะแตกต่างไปตามแต่ละบุคคลอีกหรือเปล่า

ความว่างทั้งสอง แม้แตกต่างกัน แต่สำหรับใครก็ตามที่ปฏิบัติได้ว่างอย่างใด
อย่างหนึ่ง สิ่งที่ได้เป็นผลแล้วนั้น ทำให้เราทั้งหลายเป็นคนที่แตกต่างกันหรือเปล่า

คนเราจะแตกต่างกันก็ต่อเมื่อ ไม่ได้เข้าถึง หรือ ไม่ได้อยู่ในภาวะว่างนั้น

การที่เราแตกต่างกันอยู่ก็แปลว่า เรานมสิการสิ่งอื่นมาเป็นเรา

หากเรา แม้ไม่เคยได้เข้าถึงความว่างใดๆ ทั้งสองนั้นอยู่ แต่ถ้าเรานมสิการ
หรือโน้มเข้าหา หรือ มีใจมุ่งตรงสู่สิ่งนั้นแล้ว แม้ปฏิบัติไม่ได้ แต่เราก็จะ
เสมอกันแล้ว

ถ้ายังมีอะไรให้เห็นแตกต่าง ก็แปลว่า เรายังต่างคนต่างนมสิการสิ่งอื่นมา
เป็นตนอยู่

สิ่งที่คุณจรนมสิการ ว่าเป็น คุณจร ผู้พ้นแล้ว แต่มีความแตกต่าง สิ่งนั้นคือสิ่ง
ใดที่คุณนมสิการอยู่หรือ มันดีไหม ลองแสดงให้ผมฟังหน่อย เผื่อว่ามันจะดี
จะได้ไปเสมอกันได้ ไม่มากก็น้อย

 

เวลา คนโดนอวิชชา ปิด มันก็มองแค่มุมเดียว แคบๆ เช่นว่า คนโมโห มันก็เห็นแค่ว่า ไอ้คนนี้ทำให้เราโมโห เราต้องกระทำตอบแทน มันก็เห็นมุมเดียว ทั้งๆ ที่จิตนี้ จะไม่โมโหก็ได้ จิตนี้จะไม่รุ้สึกรู้สากับคำพูดก็ได้

นี่แหละ เขาเรียกว่า ความโง่มันบัง มันฝืนไม่ได้ วันก่อน เจอแมลงหนึ่งตัว มันนอนหงาย แล้วมันก็กระพือปีก เพื่อที่จะให้หลุดพ้น จากการนอนหงาย มันกระพือเท่าไร มันก็พลิกตัวไม่ได้ มันก็ยังกระพือ ดื้อด้านทำอยู่นั่นแหละ
ผมเห็นแล้ว เวทนา ก็ ปรากฎสัจธรรมขึ้นว่า นี้เพราะกรรมบัง อกุศลปิืด มันก็แถก ไป ถูไป ตามเรื่องตามราวของมัน ก็มันมีปัญญาเท่านั้น จะให้มันทำอะไรได้ดีกว่านี้หละ

ในชีวิตมนุษย์ ถ้าจะมองให้ดี มันมีหนทางในการ มองเห็นตามความเป็นจริง มากมาย จะไปทางไหนก็ได้ แต่ก็โดนปิดบังไปด้วย อกุศล ปิดบังไปด้วยอวิชชา ก็แถไป แถกไป ตามกรรม ตามปัญญาที่มีอยุ่

นี่แล้ว จะว่า หลุดพ้น มันโดนกิเลส หลอกให้ทำทั้งนั้น แล้วยังจะคิดว่า ฉลาด

วันหนึ่งผมเห็น เด็ก มันนั่งทำงาน ง่ายๆ แต่มันแก้ไข อยุ่นั้นแหละ มันก็แก้ไขไปตามความคิดที่มันจะบันดาลเข้ามา ถูไปไถไป หวังจะให้มันผ่านไป นี่ มันมองไม่รอบ มันไม่รู้ตัว มันขาดสติ

ก็พูดให้ฟังว่า คนเรายังโดนปิดอยุ่มากนะ ตราบใดกิเลส ยังไม่เบาบาง อย่าคิดว่ามาถูกทาง

 

อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก ไอ้อาการที่แสดงออกมาเมื่อวานนี้ มันแสดงถึง สามข้อที่เือ่ยมาชัดเจนจริงๆ
คนดีแต่ปาก จริงๆ

 

พูดมาว่าคำพูดไหนที่แสดงว่าเพี้ยน