หลวงพ่อสำเร็จศักดิสิทธิ์ /เห็นภพชาติในถ้ำทอง

หลวงปู่เปลี่ยน ส่งกระแสจิตตรวจดูชีวิตโลกหลังความตายของคนที่ทำบุญ

ปู่ดอน station
Jul 13, 2023
หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป พระอริยสงฆ์แห่งวัดป่าอรัญญวิเวก ท่านได้ส่งกระแสจิตไปเที่ยวชมดินแดนสวรรค์ ทำให้ท่านได้รู้ถึงเรื่องการทำบุญที่ให้ผลต่างกันของเทพบุตรและเทพธิดาต่างๆ ท่านจึงเมตตานำมาเล่าบอกต่อ..

 

๑๒๔.บ้านผีสิง ลี้ลับป่าสาละวิน

thamnu onprasert
Jul 29, 2023
เรื่องราวลึกลับบ้านเรือนไม้สักหลังใหญ่ของนายฮ้อยส่างอุ่นเปิง ณ เมืองแม่สะเรียง ที่ผู้คนเล่าลือกันว่า เป็นบ้านผีสิง!

 

สามเณร ออกธุดงค์

หลวงตา
Jul 30, 2023
สามเณร ออกธุดงค์
อัตโนประวัติของ หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำภู

 

ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต
วัดถ้ำกลองเพล
อ.เมือง จ.หนองบัวลําภู

หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล
หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต พระอริยสงฆ์ผู้ยินดีในธรรมอันเกษม ท่านเป็นธรรมทายาทหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต และหลวงปู่ขาว อนาลโย

หลวงปู่บุญเพ็ง เคยได้อยู่รับใช้ครูบาอาจารย์หลวงปู่มั่น เป็นเวลารวม ๔ ปี คือตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๘๙ ถึง พ.ศ. ๒๔๙๒ ท่านได้กล่าวถึงสิ่งที่ภาคภูมิใจก็คือ ได้อยู่ปรนนิบัติท่าน ได้อยู่ใกล้ชิดท่าน เมื่อติดขัดในปัญหาอันใดก็จะสามารถถามแก้ไขได้อย่างทันท่วงที ยิ่งในวัยชราของท่าน อาตมาและหมู่คณะได้ปรนนิบัติท่านพยายามเยียวยารักษาท่าน เพราะท่านเป็นพ่อแม่ที่ให้สิ่งที่มีคุณค่าทั้งสิ้น ไม่เคยสอนให้เสียคน ท่านคอยกล่าวตักเตือน ท่านว่า “เวลาไม่รอใคร ความตายอยู่เบื้องหน้า จงอย่าประมาทเลย”
หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต นามเดิม บุญเพ็ง จันใด ท่านถือกำเนิดตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๗๒ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีมะเส็ง ณ บ้านศรีฐาน ต.กระจาย อ.ป่าติ้ว จ.ยโสธร

โยมบิดาชื่อ นายคูณ และโยมมารดาชื่อ นางมา จันใด โดยองค์ท่านเป็นบุตรคนที่ ๓ ในจำนวนพี่น้อง ๖ คน ครอบครัวมีอาชีพทำนา ท่านศึกษาเล่าเรียนที่โรงเรียนศรีฐาน ซึ่งเป็นโรงเรียนวัด จึงทำให้ท่านมีความผูกพันกับศาสนา ครั้นอายุ ๑๒ ปี บวชเป็นผ้าขาวเพื่อศึกษาและปฏิบัติข้อวัตรของผู้ทรงศีล และบรรพชาเป็นสามเณรที่ วัดศรีธรรมาราม อ.เมืองยโสธร จ.อุบลราชธานี (ในเวลาต่อมา ได้เปลี่ยนเป็นอำเภอเมือง จังหวัดยโสธร)

 

(ต่อ)

หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล

ท่านเข้าพิธีอุปสมบทเมื่อวันที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๙๒ ที่วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร โดยมีพระอาจารย์มหาทองสุก สุจิตโต (ศิษย์หลวงปู่มั่น) เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และท่านพระอาจารย์มหาไพบูลย์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า “เขมาภิรโต” แปลว่า “ผู้ยินดีในธรรมอันเกษม“


หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต
อาจาริยธรรม
หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต ในขณะที่ท่านเป็นสามเณรอายุ ๑๖ ปีท่านได้เดินทางด้วยเท้าพร้อมด้วยท่านพระอาจารย์สอ และสามเณรลี จากวัดศรีธรรมาราม จังหวัดยโสธร ไปบ้านหนองผือนาใน ตำบลนาใน อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร ใช้เวลาในการเดินทางเป็นระยะเวลา ๑๕ วัน และท่านพร้อมคณะได้พักอยู่ห่างจากวัดป่าบ้านหนองผือ ประมาณ ๑๒ กิโลเมตร โดยผลัดกันครั้งละรูป เดินทางเข้ามากราบ ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตเถระ เพราะถ้าไปพร้อมๆ กันเกรงว่าจะไม่งาม อาจจะมีความวุ่นวายและขาดความสงบได้ โดยหลวงปู่บุญเพ็ง เป็นรูปแรกที่ท่านเข้าไปก่อน ท่านได้เล่าถึงเหตุการณ์ในครั้งแรกที่ได้มีโอกาสเข้าไปนมัสการท่านพระอาจารย์ใหญ่หลวงปู่มั่นว่า…

“..แรกๆ นะตัวเย็นเฉียบเลยนะ หยิกไม่รู้เรื่อง มันตื่นเต้นมาก เพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของท่านพระอาจารย์มั่น ว่ามีระเบียบ เรียบร้อยมาก เป็นพระผู้มีความเคร่งครัดต่อพระวินัยมาก..”
ครั้งนั้นอาตมายังจำได้ดีว่ามันตื่นเต้นมาก เมื่อเข้ากราบนมัสการ ก็เห็นความเป็นพระผู้มีปฏิปทาสูงมาก ยากที่จะมีใครทำได้เช่นท่าน

“งามจริงๆ แม้ท่านจะนั่งอยู่ในที่อันควรแล้ว ผิวพรรณของท่านเปล่งปลั่ง มองไม่เบื่อ เพราะเราไม่เคยเห็นอย่างนี้ สมกับคำล่ำลือจริงๆ”

ท่านพระอาจารย์มั่นท่านนั่งเฉยอยู่ มองพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งท่านจึงเอ่ยขึ้นว่า

“พอบอกได้สอนได้”

หลังจากนั้นก็มีพระนำไปที่พัก ชึ่งก็เป็นป่าดงไม้ไผ่และรอบๆ บริเวณนั้นแหละ จิตใจของอาตมานั้นปีติดีใจมาก คิดว่า

“นี้เป็นโอกาสของเราแล้ว เราจะปฏิบัติศึกษาให้เกภูมิปัญญามากเท่าที่จะมากได้ทีเดียว”

เมื่อหลวงปู่บุญเพ็ง ได้เข้ามาอยู่วัดป่าบ้านหนองผือ สมความตั้งใจแล้ว ได้รับหน้าที่อันเป็นกิจวัตรประจำวัน คือคอยดูแลและทำความสะอาดกุฏิ จัดสิ่งต่างๆ ภายในกุฏิของท่านพระอาจารย์มั่น และต่อมาได้อยู่ใกล้ชิด โดยได้รับหน้าที่ปรนนิบัติช่วยครูบาอาจารย์ในยามชรา ชึ่งในเวลานั้นท่านพระอาจารย์มั่นท่านชราภาพแล้ว หลวงปู่บุญเพ็งท่านเล่าว่า นับเป็นลาภของอาตมาที่ได้มีโอกาสอันสำคัญนี้ และเป็นช่วงที่ได้อยู่ปรนนิบัติท่านด้วย อย่างไรก็ตามการได้อยู่ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ชึ่งในครั้งนั้นได้มีครูบาอาจารย์มาอยู่จำพรรษามากองค์ด้วยกัน และแต่ละองค์ก็ล้วนแล้วแต่มีคุณวิเศษมีข้อวัตรปฏิบัติธรรมอย่างละเอียดอ่อน เป็นกำลังในกองทัพธรรมเจริญรุ่งเรืองในกาลต่อมา ครูบาอาจารย์พระเถระแต่ละองค์นั้น การปฏิบัติของท่านเป็นอย่างชนิดทุ่มเท หมั่นเพียร ยอมมอบกายถวายชีวิตพ่อพระรัตนตรัย และมีอารมณ์สงบ เยือกเย็น พูดน้อย เวลาจะถามความสงสัยในธรรม ก็ตอบได้อย่างแจ่มแจ้ง เข้าใจง่าย อันนี้อาตมาคิดว่า “เหมาะสม” คือสถานที่ดี ครูบาอาจารย์พรั่งพร้อมที่จะสอนธรรม จึงเหมาะแก่การภาวนาธรรมในครั้งกระโน้นจริง ๆ

 

(ต่อ)
ลูกศิษย์ทั้งหลายย่อมรู้จักปฏิปทาของท่านพระอาจารย์มั่นได้ดี ไม่ใช่จะยกเทิดทูนจนเกินเลย เป็นความจริง ที่ไม่เชื่อเพราะมิได้ศึกษา นี้เป็นอย่างนี้น่ะ เมื่อได้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ก็เป็นผลในการประพฤติปฏิบัติมาก ก็น่าอัศจรรย์ อาตมาเคยได้พบประสบมาแล้วอย่างนี้ วันหนึ่งขณะที่กำลังนั่งคิดอยู่ว่า

“อะไรหนอ การปฏิบัติของเรา มันติดขัดอับจนปัญญา พิจารณาไม่ออกจิตใจฟุ้งซ่าน ทำอะไรๆ ก็ไม่สงบ”

ก็คิดในใจว่า “เย็นนี้จะต้องขอกราบเรียนถามท่านพระอาจารย์ใหญ่เพื่อเปิดจิตใจให้สว่างเสียที ”

ครั้งพอตกเวลาเย็น อาตมาก็ได้ไปปรนนิบัติต้มน้ำร้อนน้ำดื่มถวายท่าน บีบนวดบ้างในบางคราว พอทำกิจของตนเสร็จก็เข้าไปนั่งรวมกับหมู่คณะ ท่านพระอาจารย์ใหญ่ก็เทศน์คำสอนให้อุบายธรรมะที่กำลังติดขัดอยู่นั้นแหละ ท่านบอกแก้ไขให้โดยไม่ได้เอ่ยขอกราบเรียนเลย อย่างนี้ละคิดอย่างไร วาระจิตของท่านสงบมากแค่ไหน ทำไมท่านถึงรู้ได้อย่างแจ่มแจ้งเช่นนั้น คนเราสมัยนี้พอพูดถึงปาฏิหาริย์บ้าง เรื่องฤทธิ์บ้าง มันชอบใจ ติดหลงไปไม่รอด กำลังไม่พอแต่อยากเหาะได้นะ เอาเป็นว่าท่านพระอาจารย์มั่น ท่านดักใจได้ถูก แล้วท่านยังได้สอนธรรมะให้คลายสงสัยได้ยอดเยี่ยมอีกด้วย

สำหรับหลักธรรมอันเป็นอุบายในการปฏิบัติ ท่านพระอาจาย์มั่น ท่านสอนมากในเรื่องภาวนาพิจารณาสกลร่างกายเรานี้ เพราะกัมมัฏฐานก็คือธาตุ ดังนั้นจึงควรพิจารณาร่างกายนี้แยกออกให้เป็นส่วน ๆ เมื่อมีความชำนาญคล่องแคล่วก็จะเห็นได้ชัดว่า ร่างกายเรานี้มันเป็นแต่เพียงธาตุ ไม่ใช่ของเราหรือของของเขาเลย เพื่อพิจารณาเห็นจริงเช่นนี้ก็ให้ตั้งสติ ให้รู้สภาพความเป็นจริง ความเป็นจริงก็คือธรรมะ

ครั้งแรก ๆ ท่านพระอาจารย์มั่นว่า “สติเป็นสิ่งสำคัญ ต้องน้อมพิจารณาส่วนใดก็ได้ ของร่างกายเมื่อมันหมดความลุ่มหลงร่างกายของตนแล้ว ต่อให้ร่างคนอื่น ๆ จะแต่งแต้มแค่ไหน มันก็จะไม่มีอาการลุ่มหลงเคลิบเคลิ้มต่อไป เพราะความรู้เท่าทันของจิตใจ พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านก็พิจารณากายนี้เอง ไม่ได้นั่งหลับตาพิจารณาอย่างอื่น

อาตมาเคยได้อยู่รับใช้ครูบาอาจารย์หลวงปู่มั่น เป็นเวลารวม ๔ ปี คือตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๘๙ ถึง พ.ศ.๒๔๙๒ สิ่งที่ภาคภูมิใจก็คือ ได้อยู่ปรนนิบัติท่าน ได้อยู่ใกล้ชิดท่าน เมื่อติดขัดในปัญหาอันใดก็จะสามารถถามแก้ไขได้อย่างทันท่วงที ยิ่งในวัยชราของท่าน อาตมาและหมู่คณะได้ปรนนิบัติท่านพยายามเยียวยารักษาท่าน เพราะท่านเป็นพ่อแม่ที่ให้สิ่งที่มีคุณค่าทั้งสิ้น ไม่เคยสอนให้เสียคน ท่านคอยกล่าวตักเตือน ท่านว่า

“เวลาไม่รอใคร ความตายอยู่เบื้องหน้า จงอย่าประมาทเลย”

ปีสุดท้ายคือ พ.ศ.๒๔๙๒ ท่านพระอาจารย์มั่นท่านอาพาธ อาการเจ็บป่วยนั้นแรงกล้าขึ้นเรื่อยๆ คณะศิษย์ทุกคนก็พยายามกันมาก ช่วยกันดูแลจัดเวรยาม คอยดูแลอาการเจ็บป่วยท่านพระอาจารย์ใหญ่ด้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่ง

ภายหลังจากท่านพระอาจารย์มั่นมรณภาพและถวายเพลิงศพท่านไปแล้ว คณะศิษย์ทั้งหลายต่างแยกย้ายกันออกไป ในระยะ ๔ ปี อาตมาคิดว่าได้เหตุผลในทางธรรม ได้รับจากหลวงปู่ครูบาอาจารย์มากมายพอควรทีเดียว

หลวงตามหาบัวกับหลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต
ระยะนั้นเป็นพรรษาที่ ๑๖ ในชีวิตการบวชของท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน และเป็นปีที่ ๙ แห่งการออกปฏิบัติกรรมฐาน บนหลังเขาวัดดอยธรรมเจดีย์ลูกนี้ของคืนเดือนดับแรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๖ ปีขาล ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๙๓ ด้วยความอดทนพากเพียรพยายามติดต่อสืบเนื่องตลอดมานับแต่เริ่มออกปฏิบัติอย่างเต็มเหนี่ยว รวมเวลาถึง ๙ ปีเต็ม

 

(ต่อ)
“คืนแห่งความสำเร็จระหว่างกิเลสกับธรรมภายในใจของท่านก็สามารถตัดสินกันลงได้ในเวลา ๕ ทุ่มตรง” ดังนี้ ..

รุ่งเช้า องค์พระอาจารย์มหาบัว ท่านก็ลงจากวัดดอยธรรมเจดีย์มาถึงวัดป่าสุทธาวาส เพื่อเข้ากราบบูชาสังเวชนียสถานระลึกบุญคุณหลวงปู่มั่นผู้มีพระคุณสูงสุดของท่าน และที่วัดป่าสุทธาวาสแห่งนี้เป็นสถานที่แรกที่ท่านเปิดเผยความเสร็จสิ้นกิจทางโลกแก่พระผู้ร่วมบำเพ็ญสมณธรรมมาด้วยกัน ตั้งแต่ครั้งอยู่กับหลวงปู่มั่น ที่วัดบ้านหนองผือ ดังนี้ ..

“ท่านเพ็งนี้เอง คือผู้ที่เราบอกเป็นคนแรก เมื่อเราพ้นจากสมมุติทั้งปวงแล้ว”

ที่ท่าน “ให้ความเมตตาต่อพระอาจารย์บุญเพ็ง เขมาภิรโต เช่นนี้ก็เนื่องจากติดสอยห้อยตามมานาน” และในระยะที่หลวงปู่มั่นยังมีชีวิตอยู่ที่วัดป่าบ้านหนองผือ ท่านพระอาจารย์บุญเพ็งยังเป็นสามเณรอยู่ มีความขยันขันแข็งอดทนและใส่ใจในการงานดี ท่านจึงคิดสงสารว่า..

“หากมีโอกาสได้ฟังธรรมอัศจรรย์ครั้งนี้ จะเป็นกำลังใจให้ขันแข็งในการบำเพ็ญเพียรยิ่งขึ้น และจะเป็นที่แน่ใจตายใจว่ามรรคผลนิพพานนั้นมีจริง” ด้วยเมตตาเช่นนี้ท่านจึงเรียกมาแล้วค่อยเปิดเรื่องว่า..

“นี่! จะเล่าอันหนึ่งให้ฟังนะ ท่านเคยติดสอยห้อยตามผมมาเป็นเวลานานแล้ว แล้วคำที่ผมจะพูดเวลานี้ท่านเคยได้ยินได้ฟังไหม? ” จากนั้นท่านก็เล่าเรื่องบนวัดดอยธรรมเจดีย์ในคืน ๑๔ ค่ำให้ฟังจนจบแล้วจึงพูดขึ้นว่า..

“พอฟังแล้วเป็นยังไงคำนี้ ท่านเคยอยู่กับผมมาเป็นเวลานาน เคยได้ยินไหม? ผมเคยพูดให้ฟังไหม? ” พระอาจารย์บุญเพ็งตอบด้วยความตื่นเต้นปีติในใจเป็นล้นพ้นว่า “โห กระผมไม่เคยฟังอย่างนี้มาก่อนเลย”


หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล
จากนั้นท่านเมตตาสอนพระอาจารย์บุญเพ็งต่อไปว่า..

“นั่นละ ให้ตั้งใจหนา อย่างนี้ละธรรมพระพุทธเจ้าเป็น อกาลิโก” มีเป็นพื้นฐานประจำตลอดเวลา เป็นปัจจุบัน เอาให้จริงนะ นี่ได้เห็นเสียแล้ว หายสงสัยทุกอย่าง “หายสงสัยพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ หายหมดเลย เป็นอันเดียวกันหมด”

แล้วเราว่าอย่างนี้ “เราไม่สงสัยพระพุทธเจ้าอยู่ตรงไหน ๆ พระธรรม พระสงฆ์อยู่ตรงไหน จิตกับธรรมนี้เป็นอันเดียวกันแล้ว กับพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นอันเดียวกันแล้ว ไม่แยก ไม่มีแยก เป็นอันเดียวกัน”

 

(ต่อ)
ต่อมาภายหลัง “พระอาจารย์บุญเพ็งผู้ฟังธรรมครั้งสำคัญ” เปิดเผยถึงความรู้สึกในอดีตขณะที่ฟังนั้นว่า..

“ตั้งใจรับฟังด้วยความเคารพบูชาอย่างสูงสุด ถึงแม้ว่าในระยะนั้นจะยังไม่เข้าใจในอรรถธรรมที่ลึกซึ้งละเอียดลออได้ตลอดก็ตามที แต่ก็ได้เก็บคำสอนที่ออกมาจากเมตตาธรรมของท่านไว้เป็นข้อระลึกและเป็นกำลังใจในการบำเพ็ญสมณธรรมอย่างมิรู้ลืมตลอดมา.. “


หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล

(ซ้าย) หลวงปู่จันทา (กลาง) หลวงปู่ท่อน (ขวา) หลวงปู่บุญเพ็ง

หลวงปู่วิไลย์ หลวงปู่บุญเพ็ง หลวงปู่จันทา

หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล
ปี พ.ศ.๒๕๐๐ องค์ท่านเข้ามอบตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ขาว อนาลโย ณ วัดป่าแก้วชุมพล บ้านชุมพล อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร และขอโอกาสจากองค์หลวงปู่ออกธุดงค์หาประสบการณ์บริเวณเทือกเขาป่าภูพาน


ปี พ.ศ.๒๕๐๓ เดินทางไปกราบหลวงปู่ขาว ขณะองค์หลวงปู่กำลังสร้างวัดถ้ำกลองเพล อ.เมืองหนองบัวลำภู โดยรับภาระดูแลการก่อสร้าง และอยู่รับใช้หลวงปู่ขาวในเวลาเดียวกัน จนท่านละสังขาร

หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต วัดถ้ำกลองเพล อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู มรณภาพตรงกับวันอังคารที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๖๑ เวลา ๐๑.๕๗ น. ณ โรงพยาบาลศรีนครินทร์ จ.ขอนแก่น สิริอายุ ๘๘ ปี ๔ เดือน ๕ วัน ๖๘ พรรษา


เจดีย์ หลวงปู่ขาว อนาลโย ณ วัดถ้ำกลองเพล
โอวาทธรรมคำสอนหลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต
“..คนเรามีแต่กระดูก ให้พิจารณากระดูก ให้ดูรูปกระดูก แล้วภาวนาให้เห็นกระดูก ถ้ายังไม่เห็นให้ลืมตาดู แล้วหลับตา แล้วภาวนาอีกทำไปเรื่อยๆ จนเห็นกระดูกได้ตลอดเวลา เราจะได้เกิดความเบื่อหน่าย คลายกำหนัดคลายโลภโกรธ หลง เพราะสมบัติในโลกไม่มีอะไร รูปร่างก็มีแต่กระดูก สมบัติต่างๆก็คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่าง..”

“..การทําความดีคนดีทําได้ง่าย
การทําบาปคนชั่วทําได้ง่าย..”

“..การปฏิบัติไม่ว่าจะปฏิบัติอยู่บ้านหรืออยู่วัดก็ให้ผลเเก่ผู้ปฏิบัติได้เหมือนกัน ขอให้ปฏิบัติเถอะ..”

“..เพราะพื้นฐานของจิตคือ ศีล ตัวจิตที่เเท้ก็คือจิตใจของเรานี่เอง ถ้าเราไม่มีเจตนางดเว้นความชั่วจะเป็นศีลได้ยังไง..”

“..ถ้าจิตใจมันถึงธรรมะเเล้ว มันก็ไม่รู้จะไปโกรธให้ใครเพราะเราไม่มี ของเราไม่มี มีเเต่ธรรมะ..”

“..ผู้เสียสละโลก ผู้นั้นชื่อว่าผู้พ้นโลก
ผู้จูงอยู่ต่ำ ผู้ค้ำอยู่กลาง..”

“..พวกเราถูกแต่กิเลสหลอกลวง มันจึงไม่ไปหน้ามาหลัง…
เพราะฉนั้นทางดำเนินที่จะให้ถึงชึ่ง ความหลุดพ้นจากความทุกข์ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ธรรมะ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ รวมลงที่ ศีล สมาธิ ปัญญา
ความสำรวม กาย วาจา ใจ ให้เรียบร้อยเรียกว่าศีล
ความตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว ไม่เกาะเกี่ยวนิวรณ์ทั้งห้าคือสมาธิ
ความรอบรู้ในกองสังขารเรียกปัญญา
ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นสภาวะธรรม เป็นนิยยานิกธรรมนำบุคคลผู้ประพฤติปฏิบัติพ้นจากความทุกข์ ให้มีความสุข ความทุกข์นั้นคืออบายภูมิ เป็นต้น..”
ขอบพระคุณที่มา :- https://www.108prageji.com/หลวงปู่บุญเพ็ง/

 

บาปของมหาแดง

thamnu onprasert
Aug 3, 2023
เรื่องราวบาปกรรมที่น่าสะเทือนใจของพระมหาแดง เปรียญธรรม ๙ ประโยค ตำนานเก่าที่เล่าขานสืบต่อกันมา

 

Big story | เรื่องลึกลับวังนางเลิ้ง | กรมหลวงชุมพร UNCUT

หนุ่มคงกระพัน official
Jul 26, 2023
เรื่องลึกลับวังนางเลิ้ง โดย ม.ร.ว.อภิเดช อาภากร
กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ บิดาแห่งกองทัพเรือไทย…เสด็จเตียของเหล่าบรรดาทหารเรือ หรือหมอพรของชาวบ้าน…ผู้ที่หลงใหลในไสยเวทย์ กฤติยาคมเป็นอย่างมาก… เรื่องราวของพระองค์ท่านมีความน่าสนใจยิ่งนัก…ท่านทรงมีพระอัจฉริยะภาพในหลากหลายด้าน.. ทั้งด้านการเดินเรือการทหารเรือ ศิลปะ ดนตรี หมอยาพื้นบ้านสมุนไพรไทย…ฯลฯ เรื่องราวพระประวัติของพระองค์ท่านที่หลายคนอาจไม่เคยรู้จากหลานปู่แท้ๆ ที่จะมาถ่ายทอดเรื่องราวในครอบครัวชนิดที่เรียกว่า Exclusive สุดๆ โดยเฉพาะเรื่องราวของวิชาคาถาอาคมต่างๆจากหลวงปู่ศุขและหลวงพ่อพริ้งวัดบางปะกอก… และวัตถุมงคลส่วนพระองค์ที่หาดูได้ยากและหาดูไม่ได้จากที่ไหน ติดตามได้ในคลิปนี้ครับ..
ช่องทางการติดต่อสื่อสาร ดูข้อมูลช่องเราเพิ่มเติม
Facebook ☛ https://www.facebook.com/KongkapanFC
Twitter ☛ https://twitter.com/Officia57113394
Tiktok ☛ https://www.tiktok.com/@kongkapanoffi...
Line Official ☛ https://line.me/R/ti/p/@bangaor
KongkapanStore ☛ https://www.kongkapan.com/

 

สามเณรผู้ใช้ฤทธิ์เสกกุฏิ

หลวงตา
Jul 27, 2023

 

หลวงพ่อเป้า พระธุดงค์แห่งตากฟ้า

หลวงตา
Aug 1, 2023
หลวงพ่อเป้า พระธุดงค์แห่งตากฟ้า หลวงพ่อเป้า เขมกาโม วัดถ้ำพรสวรรค์(วัดเขาตะบองนาค) จังหวัดนครสวรรค์
ประวัติ----> https://palungjit.org/threads/หลวงพ่อเป้า-เขมกาโม-วัดถ้ำพรสวรรค์-ตอน-ภายใต้ร่มธงธรรมจักรแห่งวัดถ้ำพรสวรรค์.260803/

 

ภิกษุสองสหาย

หลวงตา
Jul 31, 2023

 

ฤษีเชื่อม ธุดงค์ถ้ำอาถรรพ์

หลวงตา
Nov 21, 2022
ฤษีเชื่อม ธุดงค์ถ้ำอาถรรพ์ หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรค์

 

ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร
วัดโตเขาทองพุทธาราม
อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรค์

หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม

พระพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรืองต่อไปอีกนานเท่านาน ถ้าแม้ยังมีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เจริญตามคลองธรรมที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ โลกนี้ก็ยังไม่หมดสิ้นบุคคล ผู้มีบุญบารมีมาเกิด แล้วได้เข้าศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้า ด้วยการสละกาย วาจา ใจ ออกปฏิบัติธรรม มีความเป็นอยู่อย่างทุกข์ยากลําบากยิ่ง แต่ด้วยเคยสร้างความอดทนเป็นบารมี ท่านบุคคลเหล่านั้น ก็สามารถค้นคว้า มุ่งหาสัจธรรมความเป็นจริงในธรรมนั้น ๆ สําเร็จ ทั้งนี้ท่านได้พลีร่างกายและจิตใจเป็นเดิมพัน

หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร ท่านมีความผูกพันกับพระศาสนาอยู่มาก เพราะสมัยเป็นเด็กนั้น ท่านได้อาศัยข้าวก้นบาตรพระมาก่อน ศีลจริยาของพระภิกษุ สามเณรจึงอยู่ในความทรงจํา และเป็นที่หมายแห่งชีวิตท่าน

 

(ต่อ)
หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร นามเดิมของท่านชื่อ เชื่อม สุ่มประดิษฐ์ ท่านเป็นเด็กวัด เดินหิ้วปิ่นโตโอชามตามหลังพระออกบิณฑบาตทุกวัน
พออายุได้ ๑๓ ปี เจ้าอาวาสก็จับบวชเป็นสามเณร เพื่อศึกษาเล่าเรียนหนังสือ และพระธรรมวินัย เมื่อได้บวชเป็นสามเณรแล้ว กิจการงานภายในวัด ก็ต้อง ทําเหมือนสมัยอยู่เป็นเด็กวัดอยู่นั้นเอง คือ เช็ดถูวัด กุฏิ ศาลา หอฉัน ตลอดจนถึงปัดกวาดลานวัดให้ น่าอยู่น่ารื่นรมย์

ท่านใช้ชีวิตในเพศสามเณร จนอายุจะเข้าเกณฑ์ทหารคือ อายุ ๒๐ ปี ท่านก็ได้ลาสึกออกมารับราชการเป็นทหาร เมื่ออยู่เป็นทหารพ้นกําหนดปลดกอง หนุน ท่านก็ได้สมัครต่อ เพราะตนเองก็ยังไม่รู้ว่า เมื่อออกจากทหารไปแล้วจะทําอะไรกิน ชีวิตล่องลอยไปดังกอสวะ น้ำพัดไปทางโน้นที่ พัดมาทางนี้ ที่ดูจะเป็นการยากลําบาก

อนึ่ง เจ้านายผู้กองก็รัก แม้กระทั่งภรรยานายทหารก็มีความไว้วางใจอยู่มาก ด้วยเป็นคนซื่อ จิตใจอ่อนน้อมมีศีลมีสัตย์ จึงช่วยวิ่งเต้นให้เป็นทหาร ต่อไปจนมียศเป็น จ่าเอกเชื่อม สุ่มประดิษฐ์ ๑๙ ปีชีวิตทหาร บังเกิดความเบื่อหน่าย มองเห็นความไม่แน่นอน ชิงดีชิงเด่น เอาเปรียบเบียดเบียนกันเสมอ ๆ ท่านจึงอําลาชีวิตทหาร ได้รับเงินค่าบําเหน็จมาก้อนน้อย ๆ ก็พอดีเพื่อนฆราวาสได้แนะนําพระอาจารย์ฝ่ายปฏิบัติสมถกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐานให้ได้รู้จัก พระอริยเจ้าองค์นี้ท่านเดินธุดงค์ มาจากจังหวัดอยุธยา มุ่งหน้าไปทางจังหวัดเชียงราย

นายเชื่อม สุ่มประดิษฐ์ ขณะนั้นก็กําลังอยู่ในจังหวัดเชียงราย จึงเข้านมัสการ พระธุดงค์องค์นั้นชื่อ หลวงพ่อนิยม กิตตวีโร พระอาจารย์องค์นี้ มีความชํานาญในทางวิปัสสนากรรมฐาน รู้วาระจิตมนุษย์สัตว์อยู่มาก และนอกจากนี้ท่านยังมีความสามารถทางอภิญญาอีกด้วย เป็นเวลาเดียวกันกับความ ท้อแท้เบื่อหน่าย จึงเดินทางไปอยู่กับท่านที่เขาหลวง ขณะไปถึง หลวงพ่อนิยม กําลังอยู่ในถ้ำที่ท่านบําเพ็ญภาวนา พร้อมทั้งศิษย์ อีก ๗๐ คน
เมื่อไปอยู่ใหม่ ๆ หลวงพ่อนิยม ให้นั่งภาวนาพิจารณาดูตัวเองเพราะเป็นของใกล้ตัวที่สุด การอยู่ป่าดงพงไพรอาหารการกินไม่สมบูรณ์ ลูกศิษย์ ๗๐ กว่าคน ทยอยกันออกจากถ้ำ ในที่สุดเหลือเพียงหนึ่ง คือ ผ้าขาวเชื่อม หรือ จะเรียกว่า ฤาษีเชื่อม ก็ไม่ผิด ผมยาวถึงพื้น หนวดเครา ยาวถึงหน้าอก นั่งสมาธิภาวนาอยู่ ในถ้ำด้วยอารมณ์จิตที่เบิกบาน อาหารก็อาศัยผัก ใบไม้ที่มีอยู่ในป่า


หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร เมื่อครั้งเป็นผ้าขาว หรือ ฤาษีเชื่อม
นั่งภาวนาโดยมีพวกลิงค่างเป็นเพื่อน ลิงอยู่ป่าหากินได้ไม่ตาย มนุษย์เอานิสัยลิงป่า ก็ไม่น่าเดือดร้อนอะไร นี่เป็นความคิดของท่าน การภาวนานับว่าได้ผลใน การปฏิบัติมาก คือ เกิดมีตาทิพย์มองทะลุเขา ให้พลังจิตทําตัวเบาลงจากปล่องเขา ไปยังเบื้องล่างในถ้ำที่ลึก แล้วใช้มือทั้ง สองข้างยัน ทําตัวเบาไต่ขึ้นมาได้อีก

 

(ต่อ)
ต่อมาท่านมีอายุได้ ๓๐ ปี เต็มบริบูรณ์ ท่านได้อุปสมบท เป็นพระภิกษุสงฆ์ในบวรพุทธศาสนา ณ พัทธสีมา วัดพรหม อ.พรหมบุรี จ.นครสวรรค์ ได้รับ ฉายาว่า “ชุตินธโรภิกขุ”

พระอาจารย์เชื่อม ชุตินธโร ภายหลังจากบวชพระแล้ว ท่านก็ได้ออกเดินธุดงค์ไปยังหมู่เขาลําเนาไพร แสวงหาวิเวกธรรม ความพากเพียรในคําสั่งสอนขององค์สม เด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต่อไป อีกหลายแห่ง

นอกจากนี้แล้ว ท่านยังได้เดินทางไปกราบนมัสการครูบาอาจารย์ที่เป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ในการปรารภธรรม เช่นภาคอีสาน ภาคเหนือจดเชียงราย ภาคใต้ เพื่อศึกษาธรรมะปฏิบัติจากพระอาจารย์ต่าง ๆ ตามแนวทาง ศีล สมาธิ ปัญญา

นอกจากนี้แล้ว ท่านได้เดินธุดงค์ไปบําเพ็ญภาวนาที่ ถ้ำสิงห์โต ซึ่งอยู่ในเทือกเขาตะนาว จ.ลพบุรี และได้ทําสมาธิจิตขั้นสูง ณ แห่งนี้ แต่ก็ต้องผจญเหตุการณ์ มากมาย

จนบางคราวท่านต้องอาศัย กสิณ ๑๐ อย่าง เข้ามามีบทบาท จึงจะอยู่ได้ เพราะวิญญาณร้ายบางชนิด ไม่ยอมรับแผ่เมตตา ก็ต้องใช้อิทธิฤทธิ์ทางใจเข้าสู้กัน จึงจะยอมแพ้ง่าย ๆ

หลังจากนั้นหลายปีท่านได้ เดินธุดงค์มาทางจังหวัดนครสวรรค์ มาพักปักกลดอยู่ที่บริเวณเขาทอง ซึ่งเป็นภูเขาลูกเล็ก ๆ เตี้ย ๆ การมาอยู่ปฏิบัติธรรมของ ท่านนั้น เป็นช่วงปลายปี พ.ศ. ๒๕๑๕ ท่านมาอยู่ ณ บริเวณนี้ ก็ได้รับความสงบทางใจอยู่มาก ตลอดถึงชาวบ้านได้มองเห็นการ ประพฤติปฏิบัติของท่าน จึงมีความศรัทธาสร้างเสนาสนะขึ้น เป็นการชั่วคราว

 

(ต่อ)
ท่านหลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร ได้ก่อสร้างกุฏิ หอฉัน ศาลาฟังธรรม และพระ อุโบสถต่าง ๆ ในสํานัก จนกลายเป็นวัดที่อุดมถาวรขึ้นมากแล้ว และได้รับรองจากคณะสงฆ์ตั้งชื่อ วัดอันถาวรว่า วัดเขาทองพุทธาราม ต.เขาทอง อ.พยุหคีรี จ.นครสวรรค์ ชาวบ้านโตเขาทอง และภายในจังหวัดนครสวรรค์ ต่างก็ได้ทราบกิตติศัพท์การ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของ ท่านพระอาจารย์เชื่อม ชุตินธโร ต่างก็หลั่งไหลกันมาฟัง ธรรมอบรมจิตภาวนา ตลอดถึง การสละปัจจัยไทยทาน บํารุงวัดวาอาราม และพระภิกษุสงฆ์ ภายในวัดที่อยู่จําพรรษา ได้รับความสะดวกสบายขึ้นกว่าเก่า

นอกจากนี้แล้วบรรดาคณะชาวกรุงเทพฯ ก็ได้มุ่งไปนมัสการ ขอฝึกฝนอบรมธรรมได้แก่ศีล สมาธิ ภาวนา ไม่เว้นแต่ละวัน
ธรรมะของพระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น แม้ประดิษฐาน อยู่ ณ แห่งใด ในที่แห่งนั้น ย่อมมีความเจริญรุ่งเรืองเสมอ


หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม
ปัจจุบัน หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดเขาทองพุทธาราม ต.เขาทอง อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค์ ท่านได้มรณภาพแล้ว


สังขารไม่เน่าเปื่อย ของ หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม

สังขาร ไม่เน่า หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม

สังขารไม่เน่าเปื่อย ของ หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดโตเขาทองพุทธาราม
และเป็นที่น่าอัศจรรย์อย่างมาก หลวงปู่เชื่อม ชุตินธโร วัดเขาทองพุทธาราม มรณะภาพ ๙ วันแล้ว แต่สรีระสังขารท่านยังอ่อนนิ่มและเส้นเอ็นไม่ยึดเกร็ง ดูเหมือนคนนอนหลับ คณะศิษยานุศิษย์อัญเชิญสรีระสังขารท่านบรรจุในหีบแก้ว เพื่อให้ประชาชนนมัสการกราบไหว้ ที่วัดเขาทองพุทธาราม ต.เขาทอง อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค
:--> https://www.108prageji.com/หลวงปู่เชื่อม-ชุตินธโร/
Facebook----> https://www.facebook.com/groups/622495405477099/

 

รวมเรื่องเล่าที่ไ้ด้เล่าไว้ในช่อง I เรื่องพระโบราณลึกลับ หลวงปู่ใหญ่ เทพโลกอุดร

Yang song channel วันนี้มีเรื่องมาเล่า
283,483 views Premiered Jun 17, 2023

 

อยู่ป่าช้า นั่งภาวนาท้าแดดฝน / หลวงพ่อเกษม เขมโก

หลวงตา
Mar 28, 2023
ผู้อยู่ป่าช้า นั่งภาวนาท้าแดดฝน หลวงพ่อเกษม เขมโก สุสานไตรลักษณ์ จังหวัดลำปาง