เรื่องเด่น อานาปานะ (สติ) แบบพระพุทธเจ้า

ความจริง อันแรก ที่ว่าลมหายใจแผ่วลง เบาขึ้น จนดูเหมือนลมหายใจจะหายไปนั้น ก็ทำถูกนะ ...แต่ สมาธิยังไม่ตั้งมั่นพอ ..จึง เกิด วิตก ควานหาลมหายใจ..ทั้งที่ จะทำต่อไป...ดังนี้

เมื่อสจิตรู้ ตั้งมั่นที่ลม เข้าออก เป็นเหมือนแท่งลูกสูบ ก็ รู้ที่ แท่งลมเข้าออก
ตามรู้จนลมเบา แล้วหายไป แต่ สตืรู้ จะ รู้ อยู่ที่ปากรูจมูก คล้าย ว่า มีลม ผ่านเข้าออก เย็นๆ..รู้เหมือนยาม ที่ รูจมูก ที่หมือนลมผ่านเข้าออก (แปลว่า สติเริ่ม รวมจุดรู้ เล็กลงมาก ๆ เพราะเหลือแค่ จุดเย็นๆที่รูปลายจมูก)
จากนั้น

ถ้ารู้อย่างนี้ต่อไป สติจะ เหมือน พ้นจากกายมาแล้ว พ้นจากลมมาแล้ว ที่เหลือคือ จะต้องพ้นจากความคิด ก็คือ ...(ดันกลับมาคิดหาลมหายใจ ก็จบ)....ถ้ารู้ที่จุดเย็นๆต่อไปนี่แหล่ะ...ถ้าทำต่อไปได้...ถึงจะเกิดโอภาส ตามมา ...

 

อจ.วรณ์นิ..

มาจากดิน..นี่ผมว่ามันเพ้อหนัก-อย่าไปอ่านเลยจะเพี้ยน -การเห็นอนิจจัง สภาวะนี่เกิด-ดับ -พอรู้ก็หลุดฯล ..ต้องใช้จิตที่เป็นสมาธิขั้นไหน-สมาธิ ..ไม่ใช่เอาสัญญา การทรงจำ จากการนึกคิดที่ตนเองคิดได้ มาบอกว่านี่คืออนิจจัง..
การเห็นอนิจจัง มันง่ายขนาดนั้นแล้วทำไม ตัวเขาเ้อง-จึงวนเวียนมาเกิดทุกวัน หือ หือ เจ้ามาจากโคลนตมเอ๊ยยย..ว่าจะไม่ยุ่งแล้วน๊า อิอิ

 

ก็ช่วยแนะนำกันไป ไง เผื่อ เพิ่ม ทางเลือก
นั่งสมาธิเนี่ย ก็ มีกรรมขัดขวาง อยู่นะ
ถ้า เจตนา ความตั้งใจ ไม่ได้เป็นไปเพื่อ ชำระ อวิชชา
ก็ย่อม มีอุปสรรค กัน เป็น ทำมะดา นั่นแหล่ะ

 

การเห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...ก็เหมือนกัน...แปลว่า รู้เห็น ทัน ในทุกสภาวะ ทุกสภาวะที่มัน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป...ซึ่งมันก็มี ทั้งสภาวะที่ ช้า ที่เร็ว...ตรงนี้ มันจึงขึ้นอยู่ที่ สมาธิของ ผู้ฝึกเอง ว่า จะสามารถ ตามดู ตามรู้ทัน ได้ ใน สภาวะที่มี ว่า รู้ทันที่ช้า หรือที่เร็ว...เอาสมาธิเป็นตัววัดครับ

 

ตามดู รู้ทัน การทำงานของ อายตนะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ตามดู รู้ทัน การทำงานของ อายตนะ ใจ
ตามดูรู้ทัรลน ใน ทุกเวทนาสุขทุกข์ที่เกิดที่มี
ตามดูรู้ทัน ทุกความคิด ที่เกิดที่มี
แบบนี้ จึงเป็นการ วิปัสสนาดู พระไตรลักษณ์..

 

อิอิ ก็สังขาร คือ รูปนาม หมดทั้งเนื้อทั้งตัวมันเป็นยังงั้น (เกิดดับๆๆๆๆๆๆๆ) แล้วจะให้มันเป็นยังไงล่ะหือ เออ

สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ไม่รู้ กลับไปบ่นเพ้อชะเง้อหาอะไรไม่รู้

ผู้เช่นนี้แหละทำกัมมัฏฐานแล้วจะเพี้ยน จะเข้าศรีธัญญา คิกๆๆ

 

ความจริง อันแรก ที่ว่าลมหายใจแผ่วลง เบาขึ้น จนดูเหมือนลมหายใจจะหายไปนั้น ก็ทำถูกนะ แต่ สมาธิยังไม่ตั้งมั่นพอ ..จึง เกิด วิตก ควานหาลมหายใจ.

ถ้าไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ จ้างก็ไม่รู้เห็นว่าลมหายใจ มันแรง มันแผ่ว มันเหมือนหายไป ฯลฯ อิอิ แต่นี่เขามีสมาธิ มีสติ จึงรู้ว่ามันเป็นเช่นนั้น ซึ่งเป็นปกติธรรมดาของมัน

 

เอายังงี้นะ ทั้งสามคน มีนิวรณ์ วรณ์นิ เราจะโต ไม่เคยทำ ไม่เคยภาวนามัย ไม่เคยสัมผัสสภาวะเช่นนั้นเลย แม้เท่าตาเล็น คิกๆๆ อ้าวเถียงมา

 

เอาตย.นี้แหย่ๆสามคนนี่อีกทีสิ อ้าว

ผมนั่งสมาธิแล้วประสบกับสภาวะดังนี้

นั่งสมาธิไปจนลมหายใจแผ่วลงๆ มากจนลมหายใจเบามาก ในขณะเกือบไม่มีลมหายใจนั้น กลับมีสภาวะฟุ้งซ่านเกิดขึ้น เพราะเหมือนกับจิตไม่สามารถเกาะลมหายใจไว้ได้อีกแล้ว เพราะลมมันแผ่วมาก แผ่วเหมือนไม่เกิดการหายใจ

เอาจิตไปจับคำภาวนาก็ไม่ได้ เพราะจับแปปเดียวมันก็ปล่อยอีก

แล้วแบบนี้พอลมหายใจผมหายไป ผมควรจะเอาจิตไปจับกับอะไรครับ

นั่งแบบ ดูลมหายใจเข้าออก นับ 1,2,3

 

อธิบาย แล้ว จะ รับได้ หรอ

ไม่ใช่ฌาณ !!

ฌาณ เป็น อามิส เป็น วิบาก ถ้าไปกำหนดรู้ความเป็นฌาณ
จิตจะส่งออก ไปเกิดเป็นพระพรหม

การพ้นลม ไม่พาดพิงอารมณ์ ไม่สำคัญว่า มีชีวะในลม ในลมมีชีวะ
มันจะเป็น การระลึกได้ใน สัญญาที่ไปรับรู้ลม แล้วสัญญานั้นแสดง
ความไม่เที่ยง จิตจึงพรากจากสัญญา และ กองลม ไม่เห็นว่ามีเรา
ในลม มีลมในเรา มีเราในสัญญา ในสัญญามีเรา

ดังนั้น จิตปรกติมนุษย์นี่แหละ พรากออกจากขันธ์ ด้วยอำนาจ วิปัสสนา มีญาณสัมปยุติ

เป็นการ เห็นสภาพธรรม ตามความเป็นจริง ไม่ใช่ คิดเอา ซึ่งจะเป็น โวหาร
ลอยๆ สำคัญว่ารู้ แต่ งง ร่ำไปว่า ยังไงต่อ

การเห็น สภาพธรรม ตามจริง เห็นแล้ว ก็จบ ลง ขณะนั้นเลย ไม่มี พาดพิง
ลังเล อะไรอีก มีสติ มีสัมปชัญญะบริบูรณ์

 

ใครก็ตามที่ไม่เคยทำไม่เคยภาวนามัยอะไรมาเลยนะ ปิดประตูรู้ไปเลย ไม่มีทางรู้เลยจริงๆ

ดังนั้น เราจะเห็นตามบอร์ดธรรมะทั่วๆไป ผู้ถามเขาทำมา แต่ผู้ตอบ ไม่ได้ทำอะไรมาเลย มโนล้วนๆ จึงเข้าตำราว่า ไปไหนมา ? สามวา สองศอก คิกๆๆ

 

เกณฑ์ ก็คือ อานาปานสติ หรือ กสิณ

อานาปานสติ ที่เห็นตามเว็บ ร้อยละร้อย เป็น กสิณ

อานาปานสติ ที่พระส่วนใหญ่สอน ท่านย่อมไม่สอน
ตามวาสนาที่เกินตัว ดังนั้น แม้นท่านจะ พูดว่า อานาปานสติ

แต่ท่านก็กล่าวเพื่อเป็น อุบาย ในความชอบใจในการภาวนา

สอนให้ฝึกหัด หัดไปเถอะ แม้นจะผิด จะเป็นกสิณ แต่ ท่านพร้อม
จะแก้จิตให้

อานาปานสติ ของพระ ส่วนใหญ่จึง ประยุกต์ด้วย กสิณ ตั้ง16ขั้นตอน

แต่ถ้าจะเอา อานาปานสติแท้ๆ

ภูมิจิตปรกตินี่แหละ ถ้า ลืมลม ลืมปรารภความเพียร ลมหายใจเดียว
ก็ตก อานาปานสติ ไปเรียบร้อยแล้ว


ปล. ได้ยินอย่างนี้ ก็อย่าไป วาดภาพ โอ้ย เอ้ย อะไร ก็ฝึกไป
เพราะ อานาปานสติ หากจิตมันคล่องตัว ยังไงก็ต้องน้อม
จิตไปใน ญาณทัศนะ ฝึกฌาณ ฝึกกสิณ ฝึกโน้น ฝึกนี่

แต่อย่าไปฝึกต่อหน้า มจด

ไปฝึกต่อหน้า มจด มจด จับถลกก้น ฉีดยา !!!

 

อ้าวๆๆๆๆ..เริ่มติงต๊อง เหมือนนิวรณ์ละ

ผมก็บอกไปแล้วไง ว่า ถ้าลมหาย ก็ รู้สึกที่รูจมูก เพราะมันมีลมเข้าออก วูบเข้า วูบออก จะรู้สึกเย็นๆ นิดๆ ไง

อ่านมั่งป่าววะ..

 

มันต้องลงมือทำขอรับพี่น้อง ทำครับทำ เลือกเอาใช้ลมเข้า-ลมออก ที่ติดตัวมานี่แหละเป็นฐาน เบื้องต้น ย้ำเบื้องตนนะ (ภาคปฏิบัติจริง มีเทคนิคอีก) จะใช้คำภาวนา พุทโธ ธัมโม สังโฆ (บุคคโล ดาวคะนอง นี่พูดเล่น อิอิคำคล้องจอง) พองหนอ ยุบหนอ (ท้องพองลมเข้า ท้องยุบลมออก) หรือนับเลข

พูดให้คิดว่า วิธีใดก็ต้อง ลงกับหลักการใหญ่ คือ สติปัฏฐาน 4 (ร่างกาย เวทนา จิต ธรรม) ได้ นั่นแหละหนทางแห่งการพ้นทุกข์ เน้นย้ำว่า พูดนี่มันง่ายนะ แต่ทำหินอ่ะ คิกๆๆ

 

ไร้สาระน่า ผมทำได้ รู้ตั้งแต่ ป3 แล้ว
อิอิ...มันจะ วิเศษอะไรตรงไหน ก็แค่เข้าสู่ ความว่าง ที่สว่างสไว ไร้ตัวตน
มีแต่รู้..

ไปหลอกเด็กไป๊ อิอิ

 

ขออนุญาตถาม คุณวรณ์นิ (น่าตั้งชื่อให้ห่างจากนิวรณ์หน่อย อะไรวรณ์นิ อิอิ) เคยภาวนารูปแบบใดมา

 

ทำมาหมดแล้วล่ะ เด็กๆ...

ไปไป๊ มาเปิดวิก ลิเก ช้าไปรึเปล่า..อิอิ

 

เอาอีกแหละ ไปไหนมา ? สามวา ศอกอีกแหละ

 

ทำยังไง

 

โอเคร ถ้าทำมาหมดแล้ว ให้คำปรึกษาเขาหน่อย

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทาง (...) คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรมและให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ