เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

ท่านพี่จินคงสังเกตุได้แล้วว่าติดตรงไหน และคงรู้แล้วว่าต้องเดินต่ออย่างไร
กิเลสมันหลอกเก่งนะ ก่อนนี้เห็นท่านพี่บอกว่าโสดาชอบจับกลุ่มคุยกัน ผมก็งง เพราะยังไม่เห็นโสดาสักกะคน มีแต่โสเดาเท่านั้น หุๆๆๆๆ
ผมยังแอบห่วงตัวเองนิดๆว่า ปฏิบัติไปเรื่อยๆ จะหลงทางไหม เพราะยิ่งละเอียด กิเลสมันก็ยิ่งเก่ง
ครูบาอาจารย์มันยังไม่เชื่อเลย คนที่เราเคยเรียกว่า อาจารย์ มันยังเถียงได้เลย!
มันต้องใคร่ครวญ ไตร่ตรอง ทวนกระแส ฝืนกิเลส ต่อสู้ทุกรูปแบบด้วยอุบายวิธีการต่างๆ
รู้ด้วยปัญญาว่า เมื่อไหร่ควรฝืน เมื่อไหร่ควรตามรู้เฉยๆ เมื่อไหร่ควรทวน...

 

คุณหัตถ์เทพ(วิมุตติ)ครับ

ในฐานะโดนพลาดพิงว่าพูดเรื่อยเปื่อยนะครับ
เท่าที่เห็นพวกคุณพูดหนะยิ่งเรื่อยเปื่อยเข้าไปใหญ่
พอโดนถามว่าแล้วทำยังไงไม่ให้เกิดทุกขเวทนา หรือปล่อยวางสุขเวทนา
คำตอบไม่เคยได้!!! พูดเพียงว่าจะอย่าดูมันสิ ก็อย่าไปสนใจมันสิ
ให้เห็นเป็นไตรลักษณ์สิ ก็อย่าไปยึดสิฯลฯ
อย่าลืมนะครับว่าเวทนานั้นเป็นของคู่กาย แต่ทำยังไงไม่ให้กระทบถึงจิต
ถ้ามันง่ายอย่างที่พูดมา(คิดเอาเอง) ไม่ต้องเข้าป่าไปอบรมจิตให้เสียเวลาหรอกครับ

ไหนคนเก่งบอกหน่อยสิครับว่าทำยังไง
ให้มีจิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่อทุกขเวทนา ไม่ติดในสุขเวทนา....

วันหลังจะพลาดพิงอะไรใคร ช่วยชี้ลงให้ไปชัดๆนะครับว่า เรื่อยเปื่อยตรงไหน
อย่าทำตัวเหมือนไม่ใช่ชาวพุทธที่ดีสิครับ คุณได้ผ่านการอบรมมาแล้วนะครับ


;aa24

 

ขออภัยด้วยครับท่านพี่ภูต
ท่านพี่ภูตมีเมตตา และ อภัยให้น้องๆ ได้เสมอ
คงไม่ถือสาคนโง่แต่ชอบอวดฉลาดอย่างผมนะครับ
ขออภัยด้วยนะครับ ต่อไปจะพยายามหลีกเลี่ยงการพาดพิงถึงท่านพี่ภูตครับ
ขอบคุณครับ...

 

ก็ ทำให้มีจิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่อทุกขเวทนาไง

 

(smile)

 

ไปสะกิตต่อมเข้าแล้วไหมนั่น อิอิ

 

ลืมบอก อ ขันธ์ ไป ว่า ผมไม่รับเป็นล่ามแปลภาษาท่านพี่ธรรมภูตนะ
งานนี้ขอบาย So headache
ลองติดต่อคุณใบไม้ หรือ คุณขจรศักดิ์ ดูสิครับ
ผมว่า น่าจะพอคุยกันรู้เรื่อง หุๆๆๆ

 

เอาหน่อยเถอะ บำเพ็ญบารมี

 

ท่านเห็นว่า พอมีทางหรือ
ผมเห็นว่า มืดสนิท

ปล. ขี้เกียจกลับไปอ่านข้อความของเขา มันยาวววววววววววววววววววว...

 

คุณวิมุตติครับ

คุณไม่จำเป็นที่ต้องfakeขนาดนั้นก็ได้นะครับ
ผมเองก็คงไม่เดือดร้อนอะไร ถ้าไม่มีใครจะคุยด้วยครับ
แต่ผมจะไม่ยอมหลอกตัวเองไปวันๆหรอกครับ
ทำให้เสียเวลาในการฝึกฝนทบทวน
เพื่อให้เกิดความชำนาญในการทำให้จิตตั้งมั่นได้ในเวลาจำเป็น
เมื่อความตายมาเยือนนะครับ....

;aa24

 

ฝึกฝนทบทวนมากๆไว้หน่ะ ดีแล้วครับ
อย่าเผลอไปตามรู้ดูเฉยเข้าล่ะ
ฝึกให้ชำนาญเลยนะครับ ดีแน่นอน...ไม่ประมาทครับ

 

ผมจะคุยกับ คุณ แต่ต้องพิจารณาในคำพูด ทุกๆ คำ โดยต้องยอมโง่ก่อน อย่าเพิ่งฉลาดมาก แล้วจะเห็น
วิธีทำให้ จิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่อทุกขเวทนา นี้ คุณต้องไป ฝึก สมาธิ ในเบื้องต้น
เมื่อสมาธิดีแล้วจะต้านทานได้ระดับหนึ่ง ค่อยๆ พิจารณาว่า ทุกขนั้นเกิดขึ้นอย่างไร เพราะอะไร ถ้ามันทุกข์อยุ่ตอนไหนก็ให้ถือโอกาส ตอนนั้นแหละ พิจารณาว่า ทำไมก่อนหน้าจึงไม่มี ทำไมบางทีก็มี บางทีก็หายไป แสดงว่า มันจะต้องมีกระบวนการที่ เราปรุงมันขึ้นมาเอง แล้ว ค้างไว้เช่นนั้น มันก็จะมี วิวัฒนาการคือ คิด นำไปสู่ ทุกข์ แล้ว ค้างอยุ่ที่อารมณ์ และ ค้างอยุ่เป็น สัญญา อารมณ์ คือ หมายรุ้อยุ่อย่างนั้น การลบ การหมายรุ้ นี้ ให้เพิกออกต่อ ความเข้าใจ และ รับรู้ทั้งปวง แล้วจะนำไปสู่ความว่างได้
อารมณ์ สัญญา ที่ค้างนั้นจะดับไปโดยพลัน

คำว่า เพิกออกต่อความเข้าใจ ให้ พยายามทำใจไม่ให้เข้าใจอะไร ด้วย การเท่าทันในกระบวนการรับรุ้ของเรา
อันนี้ อ่านไปตรงๆ แล้วไปปฏิบัติก่อนเกิดคำถาม ค่อยๆ ศึกษา ไปเรื่อยๆ อบรมไปเรื่อยๆ แล้ว พอรุ้ระดับหนึ่ง แล้วมันจะเห็นสอดคล้องไปเอง

 

คนเรา มันจะมี เรื่องราว ในใจ ที่ค้างอยู่ เพราะการรับรู้ของเรา ยังถูกปรุงต่อเนื่อง
ตรงนี้ละเอียดมากนะ การรับรู้นี้ เช่น ได้ยินได้ฟัง อะไรแล้ว เข้าใจไปเป็นเรื่องเป็นราว นั้นก็ให้เท่าทัน แล้วไม่ให้มันเป็นเรื่องเป็นราว
ฝึกเอาให้เห็น ขันธ์ 5 ตรงนี้แหละ จะนำไปสู่การดับ อุปาทาน ที่ค้างอยู่เอง

 

คุณขันธ์ครับ

เด็กข้างบ้านผมมันยังรู้เลยครับ และพูดได้ดีกว่าคุณเสียอีก
อย่าดีแต่พูดเลยครับ ถ้าพุทธศาสนามีแต่คนแบบคุณเยอะๆ
เห็นถ้าศาสนาจะหมดเอา บอกวิธีด้วยสิครับ อย่าดีแต่พูด
อย่ามัวหลงตัวเองอยู่อีกเลย

ทำให้มีจิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่อทุกขเวทนาไง ตั้งที่ไหนครับ???

แค่เรื่องพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว(เอาพระวรกายเป็นพระพุทธเจ้า)
ผมก็เห็นความมืดบอดของคุณแล้วครับ
เห็นจะเก้อยากเสียแล้วคนๆนี้ คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมครับ


;aa24

 

แล้ว พยายาม อย่าตีความด้วยความคิด เพราะนั่น ยังไม่หลุดออกจาก สัญญา และ สังขาร
แต่ให้ เห็นด้วย การปฏิบัติ แล้วจะเห็น ว่า ผุ้รู้ และ ขันธ์ 5 นั้นแยกออกจากกัน
แล้ว เอาให้หมั่นสังเกตุ จนเท่าทัน กระบวนการรับรู้

ในขั้นแห่ง ปรมัตธรรม นั้น เน้นไปที่ ตัววิญญาณ ให้ดูเป็นตัวแรก เพราะนี่แหละ สุดยอด

ตัววิญญาณ คือ ให้สังเกตุให้เห็นว่า เมื่อเรา ได้ยินเสียง เมื่อเราได้เห็นภาพ ทำไมเราจึงเกิดความเข้าใจ ความเข้าใจตัวนี้ ไม่ใช่อยุ่ที่หัว ลองพิจารณา เสียง พิจารณาคำพูด เช่นการอ่านนี้ เราอ่านแล้วทำไมเราเข้าใจ อะไร ได้อย่างไร ความเข้าใจมันอยู่ตรงไหน
มันไม่ใช่ตัวสมองนะ มันคือ ตัววิญญาณ เอาให้เห็นตัวนี้ ให้กระจ่าง แล้วจะลบสังขารทั้งปวงไปได้

 

ดูก่อน ธรรมภูติ ดูก่อน อ่านก่อน อย่าอ่านแล้ว รับรู้ ทันที แต่ให้ ค่อยๆ พิจารณาก่อน

 

กระบวนการรับรู้ ของวิญญาณ นี้ จึง เป็นอุปาทาน ถ้าเราเห็นผิดไปจากความจริง เพราะมีสัญญาอารมณ์ คอยทำให้มันเพี้ยนไป
นี่ ก็จะเอาให้ลึก ผมจะเอาให้ลึกกว่านี้
แต่จะเอาให้เรียบ ง่าย ก็คือ อย่าฉลาด มากเกิน อย่ารุ้มากเกิน

 

ท่านพี่ภูตดูไม่ออกหรือว่า อ ขันธ์ ไม่ได้มีเจตนาจะตอบ
คำตอบอยู่ในข้อความถัดมา
ลองลบความรู้ที่มีออกไปก่อน
แล้วพิจารณาตามข้อความของ อ ขันธ์ ใหม่ แบบไม่รู้อะไรมาก่อน
ทำได้ไหม เผื่อว่า จะได้สว่างขึ้น...

 

ตัวสติ ก็สามารถเป็นเครื่องรั้งให้เรา ทำอะไรพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อน ให้ฝึกตัวนั้น
ไม่ใช่ว่า อ่านแล้วเห็นอย่างไร แล้ว ไปตามนั้นทันที
หรือ เรามีอารมณ์ มีความนึกคิดอย่างไร แล้วทำไป ทันที นี่เรียกว่า ขาดสติ
เอาไว้ผมจะมาคุยด้วยใหม่ ธรรมภูติ ไปฝึกสติ ที่มัน คิดไว ปรุงไว ให้มันยั้งคิดก่อน ให้มันตระหนัก ให้มันตั้งสติ แล้วไตร่ตรองก่อน

 

คุณขันธ์ครับ
คุณให้ผมไปฝึกสมาธิเบื้องต้น ในเมื่อผมฝึกมาดีแล้ว
ขณะนั้น(ในขณะนั่งสมาธิ) เมื่อเกิดทุกขเวทนาขึ้นที่กาย
วางจิตยังไงจึงไม่ทุกขเวทนานั้นกระทบถึงจิต
จิตปรุงมันหรือมันปรุงจิต???

ที่พูดว่าให้เท่าทันนั้น อย่าดีแต่พูดสิ บอกวิธีมาด้วย
จะได้เลิกคุยฟุ้งเสียที อย่าลืมตอบนะครับคนเก่ง

ยังมีอีกเยอะค่อยๆตอบมาก็แล้วกัน

ไปละหมดเวลา

;aa24