♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

เบิกบาน สดใส กับใจ ที่ชุ่มชื่น
กอบเก็บ ทุกวันคืน ทุกยามตื่น เป็นสุขใจ

 

สิเน่หาแรกพิศ สนิทแสน
หวามจิตแม้นสยบสะกดหา
โอ้คำจา ฤ ธิดาเทพร่ายมนต์มา
เบิ่งคอยหา ปฎิพัทธติดตรึงใจ

เสนาะโสตก้องกังวาลดุจแก้วใส
สะท้ายกายนฤนาศต้องกมล
แว่วหวามจิตละมุลล่อง ไป่สม
สิบใจตรอมตรมเจ้า หนึ่งเดียว

แย้มแรกพริ้มพรายให้วายหวาม
อนงค์สราญ์ชื่นจิตชายช้อนตา
สิเน่ห์หาชอบตอกย้ำสำทับพา
ชื่นอุรา จิตประวิงสั่นวิไร

เทพพรหมองค์ใดดลใจฝัน
ลิขิตพลันก่อนไกลกลับใกล้ตา
สิ่งหาบ่เคยเห็น กลับเป็นของลอยมา
ดวงมาลย์หรือมายา โอ้วาสนาหรือ ลิขิตพรหม

 

ดอกงาม ทรวดทรง หยดย้อย
ชดช้อย ละม้อย เมียงตา
คำงาม ใจงาม งามตา
มองมา หัวใจ ละลาย

ท่ามมวล หมู่ไม้ ดอกงาม
เบ่งบาน ชูชัน ช่อดอก
ทิวลิป ประชิด เคียงกอด
อยากมอบ ความรัก ดอกแดง

ทิวลิป คลอเคียง ชิดรัก
พินพัก เคียงคู่ ชิดใกล้
คู่เคียง สัมผัส สื่อใจ
ส่งไป ถึงกัน และกัน

คู่เคียง อิงแอบ แนบชิด
ระริก คำรัก พรูพรั่ง
เธอฉัน คลอเคลีย รำพัน
รักกัน ทุกวัน เวลา

 

มีกลอนสวย รวยรัก ข้ามฟากฝัน
มาแบ่งปัน ในวันใส ให้คลายเหงา
แม้เหน็ดเหนื่อย เมื่อยร้อน จงผ่อนเบา
ที่นี่เรา ยังมีกัน เหมือนวันวาน

ท้องฟ้าสด จรดหล้า มาประดับ
ดอกหญ้ารับ ลมล้อ ก่อผสาน
ละล่องลิ่ว ปลิวบนฟ้า มาหากัน
ความสุขสันต์ นั้นแค่เอื้อม ใกล้มือเรา

 

เดินทาง อ้างว้าง ปล่าวเปลี่ยว
มาเพียง ผู้เดียว มาแต่ไหน
ยังเดิน ยังย่าง ยังต่อไป
สุดตรงไหน ไม่รู้ ไม่อยากคิด

เดินทาง จากวันวาน นานเนิ่น
แสนเพลิน ทุกข์ซ้ำ ย้ำจิต
มัวเมา หลงโลก หลงชีวิต
เพราะคิด ว่าดี ว่างาม

นิพพาน นั้นมี จริงจริงไหม
อยากใคร่ ใฝ่รู้ กู่ถาม
หรือเพียง ลมหลอก ลวงตาม
คำถาม นี้ตอบ ได้อย่างไร

ก้าวกัน มานานแล้ว ยังไม่หยุด
หนอมนุษย์ จะหยุดยั้ง อย่างไรได้
ก็กิเลศ ตัญหา พาวุ่นวาย
จึงดึงดัน กันไว้ ในวังวน

ตื่นเถิด ตูสู ตูข้า
ลองมา ฟังผู้รู้ ดูสักหน
อันความ เป็นจริง ทุกสิ่งตน
ย่อมพ้น ทางอบาย ได้ทางตรง

ดูก่อน ศีลธรรม ประจำไว้
ปัญญา ในใจ แจ้งให้โล่ง
เลิกมัวเมา แล้วเรา จะเย็นลง
จิตดำรง คงมั่น พ้นพาลภัย

ให้รู้จิต เห็นได้ ในขันธ์ห้า
เห็ดชัดว่า อนัตตา ละสงสัย
อนิจจัง ทุกข์ขัง อย่างเข้าใจ
เพียรเห็นไว้ ให้ชัดแท้ ไม่แพ้เลย

ความสงสัย ในธรรม จึงสิ้นสุด
ภพชาติหยุด เลิกเหนี่ยวไว้ ไม่เมินเฉย
เผากิเลศ ที่เหตุร้อน ก่อนเคยเคย
จิตเสบย สบายหนอ ขอนิพพาน

มาวันนี้ ชาติภพ ได้จบสิ้น
เสียงเพลงพิณ เคยบรรเลง เป็นเพลงผ่าน
จึงเปรียบได้ ในเสียง เพียงตำนาน
ปัจจุบัน อยู่กับรู้ ดูเข้าใจ

<!-- / message --><!-- sig -->

 

ธรรมมะไม่นอกเหนือไปจากการพ้นทุกข์เลย เมื่อไรที่พ้นจากทุกข์ เมื่อนั้นคือมีธรรมมะ

ไม่ว่าพ้นจากทุกข์เล็กทุกข์น้อย ทุกข์เรื่องใหญ่ ๆ ก็คือพ้นจากทุกข์เหมือนกัน อาการของการพ้นทุกข์นั้นไม่แตกต่างกัน


ถ้าเราสามารถบควบคุมภพชาติให้เชื่องเหมือนอยู่ในกำมือได้

จะต้องการเกิดเมื่อไหร่ จะต้องการดับเมื่อไหร่ย่อมทำได้

ที่สุดแห่งวัฏฏะสงสารก็อยู่ที่นั้น เมื่อสังขารละจากโลกนี้ไป พร้อมกับจิตที่ไม่ได้เกิดขึ้นมา

คาร์ลริล ยิบคีตเสวี เอิ้ก เอิ้ก

(แล้วตรงไหนที่บอกว่าเป็นกลอนน่ะ ลุง)

 

ดอกบัวบาน แล้วที่ใจ ในวันนี้

ภพชาติที่ เวียนว่าย ใกล้จบสิ้น

ในชาติก่อน ยังเวียนใน ไฟราคิน

ครั้นชาตินี้ ใกล้จบสิ้น ในสังสาร

 

บทความรัก ไม่นับ เวลาไหน
มาเมื่อสาย เช้าเย็น หรือพลบค่ำ
คนรักกัน ลืมสิ้น เรื่องเวลา
ตื่นขึ้นมา เพ้อหา โทรแต่เธอ

ปากยังเหม็น ทนได้ เพราะใจรัก
ขอฟังเสียง คนรัก ปลื้มแอบยิ้ม
หยอดคำหวาน ส่งซิก ให้กับเธอ
เธอว่าบ้า สุดปลื้ม คำจริงใจ

พอวันหยุด นัดสาว ชวนพาเที่ยว
เตรียมเก็บเกี่ยว วันหวาน กวาดคับห้อง
เก๊กเสียงหล่อ ปั้นเท่ ส่งเสียงไป
หวังคำตอบ เป็นไป อย่างใจวาง

เจอคำปัด เย็นชา ปั้นปึ่งใส่
ตกกระใจ เอ๊ะมัน อะไรนี่
ที่ผ่านมา คุยกัน ออกรสดี
แล้วนี่มัน มันคือ อะไรกัน

หัวใจหล่น ร่วงตุบ ตกตาตุ่ม
น้ำตาพรู พลั่งหลั่ง โรยรินไหล
คนเคยรัก รักอยู่ ยึดมั่นใจ
แล้วทำไม ทุกอย่าง มลายพลัน

ทุกวันผ่าน คลอเคลีย กันไม่ห่าง
เหตุไฉน จึงผัน แปรไปได้
หรือเพราะรัก คลอนแคลน ร้างห่างไป
แล้วหัวใจ ใครดาม รักษาใจ

โทรกี่ครั้ง เธอตัด เยื่อไยสิ้น
เธอคงมี รักใหม่ ที่เท่กว่า
หนุ่มคนนี้ หมดมั่น หมดราคา
เธอตีตรา ตกแบรนด์ เลทิ้งไป

ใจหายวูบ วันวาน คำนึงคิด
จ่อมเพียงพิศ เฝ้าครวญ ถึงความหลัง
รักรักรัก รักมั่น รักจริงใจ
รักนี้เที่ยง รักไซ้ รักสองเรา

เจอทุกข์จริง สาหัส กระหน่ำซัด
น้ำตาเหือด พลันหลั่ง พร้อมรินไหล
ระทมทุกข์ ทุกครั้ง ทุกวันไป
วันเวลา เวียนผ่าน บรรเทาใจ

เพื่อนเห็นเพื่อน ทุกข์บ้า มันอยู่นั่น
เรื่องหลีสาว เรื่องทุกข์ ตามวัยหนอ
แบกอารมณ์ แบกแอ่น แบกแล้วพอ
วางมันสิ เรื่องรัก สบายใจ

เพื่อนแนะธรรม ชื่นจิต ดุจหยาดฝน
ใจแห้งผาก กลับชุ่ม ธรรมเติมให้
ตามธรรมเพื่อน จิตดี ใจสบาย
ที่ผ่านมา หลงโง่ ปรุงอารมณ์

คนมีธรรม จิตแน่น ไม่หวั่นไหว
เจอปัญหา รับได้ ไม่ถดถอย
สติมั่น ตั้งรับ ทุกเรื่องราว
วันผันผ่าน วางอดีต จับปัจจุบัน
<!-- / message -->

 

ส่งความรักไปให้
ส่งความห่วงใยไปหา
ส่งความอบอุ่นให้ในแววตา
ส่งสายตาบอกว่ารักจากใจ
วอนสายลมช่วยส่งต่อ
ให้แก่คนที่เฝ้ารอได้ไหม
ว่าทุกทุกห้องในหัวใจ
ลมรักพัดไปสู่ใจคุณ

เข้าทางเราเลยนะเนี่ย เมื่อก่อนตอนมีแฟน ส่ง sms เป็นกลอนบอกรักที่แต่งเองไปให้แฟนทุกวัน อยากให้เขารู้ว่ารักเขามาก แต่ตอนนี้ดิเลิกไปแล้ว รักมากก็เสียใจมาก พิมพ์อยู่นี่ยังน้ำตาเล็ดเลย อิอิ ตอนนี้มีความสุข พอเป็นโสดแล้วก็สบายจัย

 

แด่คนใจดีน่ารัก
แด่คนรู้จักชิดใกล้
แด่คุณคนเดียวในใจ
ความห่วงใยส่งไปให้คุณ

 

ดอกไม้จากใจ
มอบให้แด่คุณ
แทนความการุณย์
แทนความขอบคุณจากใจ

 

อยากอยู่ใกล้ใกล้คุณ
ในใจละมุนอุ่นฝัน
ที่มีรักให้กันและกัน
มีคุณมีฉันทุกเวลา

 

ขอแค่ให้ได้รัก
ขอแค่ได้รู้จักชิดใกล้
ขอเป็นคนที่เธอให้ใจ
คงไม่มากไปใช่ไหมเธอ
ก็ขอเธอเพียงเท่านี้
ให้เถอะนะคนดีขอร้อง
ไม่อยากเป็นแค่คนที่เฝ้ามอง
แต่อยากเป็นเจ้าของหัวใจเธอ

 

บททักทายความรัก
ถึงเวลาเข้ามาไม่ทันได้ตั้งตัว
กว่าจะเข้าใจ
รักได้เข้ามานั่งกลางใจแล้ว
หนีไม่ทัน ตั้งหลักไม่ทัน
และแล้วไม่นาน
รักที่ผ่านมาได้ผ่านไป

หากรักคือลม
อบอุ่นอ่อนโยน
รวดเร็ว รุนแรง
ผ่อนคลาย สงบ

โอบกอดยามเหงา
พักพิงยามเศร้า
ซุกอกยามล้า
ตบหลังยามทุกข์
รับฟังยามสุข

มีบ้างไหม
ลมจะหอบรักกลับมาอีกครั้ง

 

ทุกความรู้สึกดีดีที่มี
กลั่นจากตรงนี้ที่หัวใจ
เก็บเอาไว้ยามเธอห่างไกล
ให้รู้ไว้ว่าใจเราใกล้กัน

 

ฉันไม่ได้รักใคร
เพราะใครๆ มารัก
ฉันรักคนคนหนึ่ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความรัก
ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย
เป็นความรู้สึกจากส่วนลึกของใจ

ฉันรัก เพราะฉันรู้สึกถึงรัก
ฉันแค่รักและได้รัก
ไม่จำเป็นต้องได้รักตอบ
ไม่ได้ต้องการอะไร
เพียงแค่ได้รัก
นั่นคือ คำตอบของความรักแล้ว

 

บอกกับใจว่าใช่เธอ
ที่ฉันเผลอให้รักไป
อยากเอ่ยความในใจ
ที่เก็บไว้นานนับปี
คิดอีกทีกลับไม่กล้า
แค่สบตาใจยังสั่น
แต่ขอแก้ตัวอีกสักครั้ง
จะบอกดังดังว่ารักเธอ

 

วันนี้มีรักมาฝาก
เก็บมาจากหัวใจฉัน
เก็บมาให้เธอทุกวัน
แทนคำยืนยันว่ารักเธอ
หากเธอยอมรับไว้
หากเธอให้ใจกับฉัน
หากว่าใจเราตรงกัน
ความรักนั้นคงสวยงาม

 

ยามเดียวดาย เปล่าเปลี่ยว สุดอ้างว้าง
ยังไม่จาง รื่นรส คมคำขาน
โอ้พี่แก้ว ไปไหน ไม่บอกกราน
ใจดวงมาลย์ ชอกช้ำ เฝ้ารอคอย

ถวิลหา โหยห่วง อาลัยยิ่ง
โดนทอดทิ้ง เงียบงัน เสียงตามสาย
พี่อยู่ไหน น้องยา ใจละลาย
ยังไม่คลาย อดห่วง ถามไถ่กัน

ตลอดวัน ไม่เจอ ไม่มาทัก
คนมันรัก คิดมาก รู้ใช่ไหม
หายไปไหน ไม่แจ้ง มีอะไร
คนห่วงใย คิดมาก เป็นห่วงกัน

หมดแรงรัก หมดแรงรอ หมดแรงหวัง
ใจมันพัง ไม่เหลือลับ ละลายหาย
เคยมีรัก ชื่นฉ่ำสุข พลันมลาย
ด้วยดวงใจ ช้ำชอกนัก ความรักตน

ลาความรัก ลาไปก่อน ความรักนี้
ชื่นชีวี เป็นอดีต ช้ำขื่มขม
สุขในรัก กลับยอกย้อน ดวงกมล
ใจระทม พังทะลาย ละลายปลิว

ใจอ่อนล้า หมดแรงสู้ เดินไม่ไหว
ใจหนอใจ ทำกายพัง ไม่แลเหลียว
กายอยู่ดี ไม่ยุ่งเกี่ยว อารมณ์เชียว
มาข้องเกี่ยว ผ่านใจกาย ทำลายกัน

ท้อจนทรุด ลุกแล้วล้ม คลุกลงนั่ง
แม้ยึกยัน ดันตนขึ้น ยืนไม่ไหว
ขาสองข้าง หมดแรงก้าว กำลังใจ
ใจหนอใจ ทำลายรัก น้ำตานอง

 

ไม่อยากจะรักใคร
ไม่อยากให้ใจเจ็บซ้ำ
ไม่อยากเก็บความทรงจำ
ที่ทำให้เราช้ำใจ
เข็ดแล้วกับความรัก
ขอหยุดพักใจดีกว่า
เก็บหัวใจที่มีค่า
ไว้จนกว่าเจอรักจริง