♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

วันนี้ใจอ่อนล้า
ขออำลาภาพความหลัง
ลบอดีตที่ฝังใจจำ
ลบน้ำคำของคนหลอกลวง

 

วันนี้ไม่เหมือนวันนั้น
วันนั้นไม่เหมือนวันไหน
วันนี้เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
กลายไปเป็นวันไหนอีกวัน (อิอิอิ งงม่ะ)

 

ค่ำคืนในฟ้าหม่น
มีคนมาบ่นไว้
สิ่งหลังที่ฝังใน
เสียดใจไม่ให้นอน

เช้านี้ที่ฟ้าใส
พักใจเอาไว้ก่อน
เหนื่อยนักพักกายนอน
คลายร้อนกับกลอนกานต์

 

บางสิ่งเข้าใจได้ด้วยการหยุด
บางสิ่งชัดเจนได้ด้วยการเห็น
บางสิ่งเข้าถึงได้เมื่อไม่เป็น
บางสิ่งช่างร่มเย็นเมื่อไม่มี

 

อย่าใช้ความคิดถึงเพื่อทำลายความเหงา

อย่าใชความเขลาเพื่อแก้ปัญหา

อย่าใช้ความอยากเพื่อจะให้ได้มา

อย่ามัวยึด ติดว่า ทุกสิ่งจริง

 

;hi2

ในหนึ่ง วัฏฏะ สงสาร
ยังเวียน ว่ายกัน น่าใจหาย
และยัง จะเวียน กันต่อไป
เมื่อไร ได้หยุด ซักที

เกิดแล้ว มาพบ ความเจ็บ
ร้อนเหน็บ แก่ตาย ใช่ที่
เมื่อไร หยุดหลง ลงสักที
จะมี ที่หยุด หรือไร

สุมเอา ตัญหา กิเลศ
เป็นเหตุ ดูช่าง โง่ได้
หยุดรู้ ดูก่อน เป็นไร
ให้ใจ ได้มี ปัญญา

มัวหา ไม่พบ สักสิ่ง
ที่จริง ไม่ต้อง ค้นหา
ความจริง เหมือนสิ่ง บังตา
เพียงว่า ไม่ได้ วางกัน

กลอนธรรม ย้ำเตือน เพื่อนแท้
เห็นแน่ รู้ธรรม ดีนั่น
ความจริง ทุกสิ่ง ทั้วกัน
สิ่งนั้น ทุกสิ่ง อนัตตา

กลอนธรรม กล่าวย้ำ มาเผื่อ
ก็เพื่อ เพียงเตือน เพื่อนหนา
ให้ห่าง ทางเมา เข้ามา
เห็นว่า ทางนี้ มีเบา

ปล่อยวาง เห็นชัด ทุกสิ่ง
แท้จริง สิ่งลวง หลอกเขลา
เผลอติด ยึดกาย ใจเรา
จึงเผา ไหม้ตรม ขมใจ

พระธรรม ย้ำรู้ ดูแน่
ช่วยแท้ นำทาง แก้ไข
ชะล้าง ที่จิต ที่กาย
จึงได้ รู้แจ้ง เห็นจริง

 

เห็นอะไร ในรูป มั้ยคะ
เด็กกะหมี ซบกัน หลับไหล
ยึดกันไว้ มันเมื่อย ปวดกาย
ปล่อยไป วางมือ หลับสบาย

 

เห็นอะไรมั้ยในไอติม
แค่ได้ชิมซักคำลำลึกหลัง
มือน้อยค่อยตักชิมพริ้มตาฟัง
มีแม่นั่งขับกล่อมร้องครวญเพลง

 

ร้อยกรองบทนี้ร้อยแทนใจ
ให้แทนความนัยใจดวงนี้
ให้ประสบพบพักตร์แต่สิ่งดี
ให้มั่งมีมากมายยศหนุนนำ
ให้สุขล้ำสมคิดจิตประสงค์
ให้ตั้งตรงความดีอย่าไหวหวั่น
ให้กุศลส่งผลบุญหนุนนำ
ให้ใช้ธรรมนำทางชีวีเอย

 

.............อารมณ์คน ดุจดั่ง ไอศรีม
.............เยือก พริ้มเพรา อ่อนหวาน
.............หงุดหงิด งุ่นง่าน ระราน
.............ร้าวราน ละลาย คลายไป

............ จากน้ำ แช่แข็ง เป็นไอติม
.............พร้อมชิม ยิ้มหวาน สุขล้ำ
.............ละลาย เริ่มเละ หวานฉ่ำ
.............กระหน่ำ ทุกข์ทวี รัดเร้า

.............เป็นน้ำ เริ่มเยิ้ม รักเฉา
.............คลุกเคล้า ระทม หวั่นไหว
.............ลองวาง ไม่ทาน ดูไป
.............เหมือนใจ ปล่อยวาง ดูมัน

 

ที่ว่าไอซ์ครีมกลายเป็นน้ำแล้วเยิ้ม
ดุจดั่งโลกธรรมสุขทุกข์คลุกเคล้า
แรกหวานท้ายเศร้าคละเคล้าถือ
สัจธรรมคือความจริงทุกสิ่งถ้วน



มีปัญญาจึงรู้ได้หมายตามนั้น
จะแช่อิ่มยิ้มละไมทำไมกัน
ความหมายนั้นให้รู้อยู่แก่ตน
สรรพสิ่งสนเผยจริงอยู่ทุกกาล

 

ความสุขมีอยู่ทุกที่
อยู่ที่เราจะหยิบฉวย
อมยิ้มให้ชีวิต
ยิ้มแย้มให้ตัวเอง
มีความสุขกับความเป็นจริง
รักษาระยะของความสุขความทุกข์ไว้
เอาความเป็นกลางใส่ลงไป
มองตัวเองให้ออก
คือรัก และเข้าใจตัวตนของตนเอง

 

อนุโมทนาทุกคำกล่าวช่างเจ้าคิด
ประดิษฐ์คำสรรเสนอแสดงแถลงไข
ความเป็นกลางใส่ลงไปตรงดวงใจ
คนคนใดพบสงบสุขเกิดทุกคนเอย....... _/|\_

 

ขออนุญาตนำไปเป็นกลอนแจกปีใหม่นะครับ....กลอนแบบนี้กระผมคิดไม่ค่อยGet ...คิดเป็นเรื่องเป็นราวก็กลอนธรรมนี่แหละครับ...ขืนแจกไปจะพากันบวชหมดสำนักงานแน่... ^_^
..ขออนุญาตนะครับ ขออนุโมทนาล่วงหน้าครับ.......

 

ชื่อกลอน เจริญธรรมนำปัญญา
ประพันธ์โดย แอ๊บแบ้ว
แด่เพื่อนธรรมทุกท่าน
พิมพ์ครั้งที่ 2 (ฉบับแก้ไขปรับปรุง) ..
จำนวน ....2 แผ่น (รวมแผ่นแรกด้วยอ่ะ) .....
..........................................................................................
เจริญธรรมนำปัญญาโน้มนำมาพัฒนาตน
รื้อภพพ้นชาติอันอับจนตั้งใจสนให้พ้นภัย
เจริญธรรมแล้วโน้มออกตนใครเล่าเข้ามาสน
หากตนมิพึ่งตนแล้วใครเล่าจะพึ่งได้ล่ะท่านเอย
.................................................................................
......ค้นหาสัจจะธรรม ..... เจริญปัญญาร่วมกันนะครับ ..... _/|\_ อนุโมทนา ^_^

 

คุณ คุณ ! ลืมอะไรไปหรือเปล่า ^-^
มาแปะเอาภาพดอกไม้ ไม่เฉลย
แล้วกลอนกานต์ อยู่ไหนเพื่อน ไม่เหมือนเคย
เอามาเยย หนึ่งบท จึงจะดี (คริ คริ)

 

เหตุเพราะว่าเมื่อวันก่อนมีคนแย่ง
เข้ามาแบ่งขอใช้เครื่องน่าเคืองนัก
พอเครื่องว่างความคิดพลันชะงัก
ต้องคิดหนักคิดไม่ออกนอนแล้วลืม (หุหุหุ เดี๋ยวไว้ว่าง ๆ ค่อยแต่งกลอนค่ะ แต่จะบอกว่ามันคือดอกกาแฟ มีคนบอกว่าหอมม๊ากกกกกกก)

 

ดอกกาแฟพวงระย้าขาวปลอด
เรียงรายรอบแนวขวางขนานหงาย
กลิ่นกำจายหอมหอบพัดโชยแว่วหวาน
สุดเอ่ยขานกลิ่นงามงดมวลหมู่ไม้

 

สุริยาเลื่อนลาลับ ตะวันดับสิ้นแสงศร
ลอยเลื่อนแล้วทิฆัมพร ทินกรจรลับลา
สู่ฟ้าเริ่มวันใหม่ สุขสดใสใจใฝ่หา
ปล่อยไปหากลับลา ไม่กลับหลังย้อนหวลคืน.