♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ล้วนแต่เป็นกฏแห่งกรรมพระธรรมบอก
สิ่งลวงหลอกพุทธองค์พระทรงเล่า
ชี้ให้ดูปูทางว่างระหว่างเรา
กับสงสารแสนเศร้าที่เราจมฯ

 

ทักทายนักกลอนคนนอนดึก
ออกมาคึกรอบเช้าวิ่งกันวุ่น
จิบกาแฟพักริมใจอิ่มอุ่น
ช่วยจุนเจือยามล้าจากการงาน
<!-- / message -->

 

ไม่ค่อยสบายใจจึงหายหน้า
ยังไม่ลาลับไปนะเพื่อนเอ๋ย
ยังมีกลอนยังคิดถึงเพื่อนเหมือนเคย
กลอนเอื้อนเอ่ยแทนวาจาออกจากใจ

 

อ๊อกซิเจนในอากาศมีดาษดื่น
ทุกวันคืนโลกมนุษย์ผุดผ่องใส
ยามใดหล่าอ่อนเพลียระเหี่ยใจ
สูดเข้าไปใจพลันเกิดกำเนิดพลังฯ

 

ตัดกังวลตัดห่วงใยใครทั้งหมด
ตัดชาติภพตัดเวียนว่ายในสงสาร
ตัดอวิชชาความไม่รู้พ้นบ่วงมาร
กุศลส่งบุญบันดาลนิพพานพลัน

 

นะโมวิมุตตานัง ................ นะโมวิมุตติยา
"ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่.......ผู้พ้นแล้วทั้งหลาย
ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่.....วิมุตติธรรม"
...............................................................................

.................................... 0(ศูนย์) ..................................
.................................. ไม่มี...มี ..................................
................................................................................
ไตรลักษณ์อนิจจังอนัตตาทุกข์ .....โลกล้วนทุกข์สุขไม่มีเป็นไฉน
หากสมใจก็ว่าสุขทุกข์เบาไป........หากขัดใจว่าทุกข์สุขอนิจจัง
ทุกสิ่งพังไม่ว่าเวลาไหน.............ขอให้ใจอย่าร้อนดิ้นพล่านหา
อนัตตาทุกข์ออกสมุทโยใจ.........ส่งออกไกลไปตามหลงว่าตัวตน
................................................................................
เกิดปัญญา ตามดูเห็นทุกกิริยา.......เบากายาเรื่องหลงปลงอนิจจัง
คงสมดังคำกล่าวว่าเป็นดัง...........ใช้ปัญญาอบรมใจหยุดส่งฟุ้ง
หยุดความปรุงส่งใจนอกกายา.......แต่นั้นมาอุเบกขาใจจึงเกิด
จิตบรรเจิดสงบเบาอยู่ในใส...........ธรรมวิจัยดลปัญญาอุเบกขาธรรม
......................................................................................


.....................................................
ผลอดีตส่งถึงปัจจุบัน................จริงแฮ
ปัจจุบันทำกรรมเข้าผล..............ถูกผิด
ถูกผิดเหตุกรรมส่งอนาคต..........สืบเนื่อง ปัจจุบัน
เหตุอดีตผลปัจจุบันเหตุ.............ผลให้ อนาคตกาล
.......................................................
เหตุดีหมายปัจจุบัน.................ดีแล
ผลอนาคตดีสืบจาก................ปัจจุบัน ดีไว้
เพราะอดีตผ่านพ้นแก้ไข..........บ่ได้
ปัจจุบันนี้เท่านั้นแก้ได้............ ถูกได้ เหตุดี
.......................................................
มีใครบ้างบริสุทธิถูกต้อง.........เสมอมา
อดีตต่างผิดมามากน้อย.........ทุกท่าน
หากผิดแก้ให้ถูกต้องตรง........ปราชญ์ชม สรรเสริญ
หากรู้ผิดทำมานะโทษนั้น........หมองเอง
......................................................
เหตุดีกรรมส่งผลให้..............อยู่สุข
ทำชั่วกรรมชั่วดลทุกข์..........โทษให้
อันอนาคตยังไม่ถึง..............อย่าฟุ้ง ปรุงไป
ฝึกสติติดตามกายใจ............อยู่กับ ปัจจุบัน
......................................................
สุขทุกข์กฏแห่งกรรมทำ........หน้าที่
ทุกชีวีล้วนประสบหนักเบา......แตกต่าง
หนักเบากรรมแต่งเหมาะสม....ตามกฏ
ทุกข์สลดกำหนดจิตตามรู้......ปัญญาแจ้ง ไตรลักษณ์....เอย
.....................................................
เข้าใจธรรมดาตามกฏ..........ปล่อยวาง
สุขหรือทุกข์น้อยมีบ้าง.........อย่าหลง
ครั้นทุกข์หนักทับโถม..........ปลดปลง
วางใจกลางรับสภาพ...........ตามกฏ ธรรมดา
......................................................
ใจกลางได้ทุกข์อยู่นอก........ขันธ์รับ
ทัณฑ์จักเข้าในทำใจข้อง.....ได้ฤา
อุปมาดั่งโดนศรดอกเดียว.....ขันธ์กาย
ใจสบายกายทุกข์เจ็บร้อย.....พอบรรเทา
........................................................


ท่ามกลางธรรมชาติ......สุดตา มองเห็น
ทางไกลใกล้แสนเข็น....ถึงได้
แต่ใจสุดลำเค็น..........เห็นได้ ปัญญา
กำหนดทุกข์รู้ใด้.........เบาคลาย
...........................................................
มีหวังย่อมมีผิดหวัง......ของคู่
ทุกกาลนานเป็นอยู่......ธรรมดา
เวียนมาทุกข์สุขคู่........คลุกเคล้า
ยึดสุขห้ามทุกข์มา.......เพิ่มทุกข์ เท่าทวี
...........................................................
ต่างเวียนมาทุกข์อยู่.....ไม่รู้
ย่ำอยู่บนทุกข์คู่..........เช้าค่ำ
ใจร่ำหาสุขอยู่...........ที่อนิจา
ครั้นสุขหายครวญคร่ำ...หยุดปลง ใจกลาง
............................................................
ใจกลางได้ได้สุข........ทุกข์มี ห่อนถึง
ทุกข์เกิดเพราะกายมี....ขันธ์รับ
ใจพักอยู่ในดี............หายร้อน วุ่นใจ
รอกลั่นเป็นธรรมใส.....หลุดพ้น ปัญญา
...........................................................



.................................................
สีแดงสดดุจชาดเป็นการเกิด
ด้วยบรรเจิดพอใจในรักสุข
แสนสนุกภพชาติเที่ยวเวียนหา
อนิจจาหาเท่าไหร่ไม่เคยพอ

โอ้ใจหนอเมื่อไหร่อยู่เหนือทุกข์
หยุดสนุกในภพชาติน่าบัดสี
แต่บัดนี้ขอใจจงอยู่เขตสดุดี
กันบัดสีบัดเถลิงเข้าเจริญใจ
(เขตสดุดี=เขตความปลอดภัย=เขตแห่งศีล)
....................................................................................

ให้ทุกวันเป็นวันที่แสนสุข
เป็นวันหยุดในใจสงบเบาใส
สิ่งใดใดที่ผ่านมารราวี
ในชีวีอย่าร้อนอุเบกขาธรรม

ให้ฟองโลกทั้งหลายที่เกาะใจ
จงอย่าไหลทำอันตรายเข้าในจิต
ขออุเบกขาธรรมมาสถิตย์
แนบสนิทในธรรมธาราสงบใจเอย
...................................................................................

..
.............................................................................
ดอกไม้หลายหลากสดสี ..........ดูเพลินดีสบายตาสดใส
ดจุอัญมณีไพรให้มาสบายใจ....แต่งามใดเท่างามใจเป็นไม่มี
สุขทางตาหลงไหลไปตามรูป ....เมียงมองลูบคลำงามนักหนา
แต่สุขใดตามติดอยู่ทุกครา.......สุขนั้นหนายิ่งกว่าสงบไม่มีเลย
.............................................................................
โอ้เราช่างแกว่งช่างสรรหา..........ดวงปัญญาตามแก้ฉงนเฉลย
ตามหาหาปัญญาหวังมาเชย........แต่เกิดเลยเป็นมาอยู่ช้านาน
โอ้ว่าดวงมารอยู่ในหาไม่เห็น.......ไม่รู้ว่าปัญญากระเด็นอยู่ทิศไหน
ต่อนี้ไปหยุดตามหาปัญญาใคร......หาในกายใจประเสริฐเกิดปัญญา
..............................................................................
ขอบคุณส่งดอกไม้มาหลากสี.......ดูเพลินดีเฉลยปัญญาน่าฉงน
เปรียบดุจความฟุ้งในดวงดล.......วัฏฏะวนกิเลสเจ้าจรมา
ขอบคุณความอาลัยไมตรีจิต.......หวังสถิตย์ธรรมเพื่อนหรรษา
จึงส่งดอกไม้มาดลดวงปัญญา.....กิเลสหนาในใจให้เห็นเอย
..............................................................................
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยม.....ปลัดเปลี่ยนเวียนกันมาน่าสรรเสริญ
ยังแต่เราไม่เคยเยี่ยมใครเลย.......อนิจจาเอยใจช่างอัต(ตะ)คัดจริง
บุญมีจริงคงได้สรรสวรรค์เอ๋ย.......หากถึงธรรมคงพบ สบที่...นิพพาน


....................................................................
มหาภูตรูปสี่สักว่าธาตุ
งามผุดผาดส่งใจเข้ายึดถือ
ธาตุไม่แจ้งไม่แสดงว่าธาตุคือ
ล้วนยึดถือเป็นนั่นนี่เพราะเราเอง
......................................................................
เราเองที่ส่งใจฟุ้งภายนอก
แล้วกลับกรอกมายาให้ไหลหลง
แต่ธาตุคงเป็นธาตุกรรมดำรงค์
ปัญญาปลงเห็นได้มองตามจริง
.......................................................................
เกสาโลมาถึงคราวล่วงหล่นขาว
ทันตาพราวเพราะหมั่นเฝ้าขัดสี
ตะโจดูได้เพราะอาบชำระดี
ไร้ราคีเพราะอาบใจด้วยศีลธรรม
.......................................................................
หากหนังดีหนังสวยไม่ต้องอาบ
ชำระสาปหมองศรีเพราะดีสวย
ชำระอาบมีแต่ให้หนังกายซวย
หมดความสวยหนังโทรมเพราะขัดทา
........................................................................
ปฏิกูลกายนี้ใช่ว่าจะไม่ดี
เพราะยังมีกิจกรรมอีกมากหลาย
ล้วนทำล้วนแสดงออกจากกาย
สิ่งทั้งหลายเป็นได้เพราะกายมี
.......................................................................
กายมนุษย์ชื่อว่าเป็นกายเลิศ
สุดประเสริฐมีปัญญาเข้าค้นหา
มีปัญญาคงได้พบพระธรรมมา
เกิดวิชารู้แจ้งกลกองกาย
........................................................................
กายตนนี้ที่ประชุมของโสโครก
แต่ทุกข์โศกเพราะใจหลงยึดถือ
ว่าสวยงามมั่นแน่ไม่แก่ยืน
ทุกวันคืนส่องกระจกเฝ้าหลงชม
........................................................................
หมั่นฝึกฝนคงรู้แจ้งแก่ใจตน
ใครไม่ดลให้เกิดได้ตนไม่ทำ

........................................................................

ดำ-ขาว
ประดุจดำเลวขาวดีเราเลือก
เป็นสายเชือกผูกไว้ให้เห็น
แก้ไขดำกลายขาวให้เป็น
ได้สุขเย็นจากดีทุกวันเอย
...............................................

..........................................................................................
เจริญธรรมนำปัญญาโน้มนำมาพัฒนาตน
รื้อภพพ้นชาติอันอับจนตั้งใจสนให้พ้นภัย
เจริญธรรมแล้วโน้มออกตนใครเล่าเข้ามาสน
หากตนมิพึ่งตนแล้วใครเล่าจะพึ่งได้ล่ะท่านเอย
.................................................................................
.....

 

>>>>>>>
คำภีร์เทวดา

ขั้นที่หนึ่ง......ฝึกกระบวนท่า .....(เจ็ดกระบี่เทวดา)
ขั้นที่สอง......ไร้กระบวนท่า ......(ค่ายกลเจ็ดกระบี่ดาวเหนือ)
ขั้นที่สาม......ร้อยรวมเป็นหนึ่ง...(กระบี่ไร้เทียมทาน)
ขั้นที่สี่.........กระบี่อยู่ที่ใจ .......(สูงสุดกลับสู่สามัญ..แม้ใบไม้ก็เป็นกระบี่)
........................................................................


คำภีร์เทวดา

ขั้นที่หนึ่งฝึกกระบวนหนึ่งท่า......เที่ยวค้นหา
ขั้นที่สองฝึกฝนเนิ่นนานมา.......ไร้กระบวน
ขั้นที่สามร้อยกระบวนรวมมา......โน้มเข้าตน
ขั้นที่สี่จึงยลสรรพไม่เที่ยงวน......เกิดแก่ตาย
...................................................................
สี่ขั้นนี้ยังไม่ใช่ในที่สุด
ด้วยสะดุดความจำใจมั่นหมาย
เพียงรู้ธรรมเกิดแก่และเจ็บตาย
มีคำภีร์ท้ายนพเก้าให้เจ้าฝึกต่อไปฯ
...........................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปใน.........เดชคำภีร์นพเก้า
............................................................

>>>>>>>>>>>>​

คำภีร์นพเก้า
จบขั้นที่สี่ชื่อว่ากระบี่อยู่ที่ใจ
เป็นปัญญาใสแจ้งสัจจะชาติ
ส่วนคำภีร์นพเก้าเท่าสัตตาวาส
เป็นภพชาติเก้าแห่งภพวัฏวน

ภพเก้าแห่งนั้นมีอะไรบ้าง
ภพอ้างว้างมีสี่อรูปโลก
กามโลกหนึ่งและอีกสี่รูปโลก
รวมเก้าโลกสมคำภีร์นพเก้า

ผู้มารู้คำภีร์นพเก้านี้
เท่าทันชี้คืออรหัตบุคคล
เอกจิตใสสว่างกระจ่างดล
พ้นทุกข์กลพ้นภพนพเก้า...เอย
..........................................................................

๑๕. สัตตาวาส ๙ (ที่มา มุตโตทัย โอวาทของท่านพระอาจารย์มัน ภูริทัตโต)
เทวาพิภพ มนุสสโลก อบายโลก จัดเป็นกามโลก ที่อยู่อาศัยของสัตว์เสพกามรวมเป็น ๑ รูปโลก ที่อยู่อาศัยของสัตว์ผู้สำเร็จรูปฌานมี ๔ อรูปโลก ที่อยู่อาศัยของสัตว์ผู้สำเร็จอรูปฌานมี ๔ รวมทั้งสิ้น ๙ เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ ผู้มารู้เท่าสัตตาวาส ๙ กล่าวคือ พระขีณาสวเจ้าทั้งหลาย ย่อมจากที่อยู่ของสัตว์ ไม่ต้องอยู่ในที่ ๙ แห่งนี้ และปรากฏในสามเณรปัญหาข้อสุดท้ายว่า ทส นาม กึ อะไรชื่อว่า ๑๐ แก้ว่า ทสหงฺ เคหิ สมนฺนาคโต พระขีณาสวเจ้าผู้ประกอบด้วยองค์ ๑๐ ย่อมพ้นจากสัตตาวาส ๙ ความข้อนี้คงเปรียบได้กับการเขียนเลข ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ ๙ ๐ นั่นเอง ๑ ถึง ๙ เป็นจำนวนที่นับได้ อ่านได้ บวกลบคูณหารกันได้ ส่วน ๑๐ ก็คือ เลข ๑ กับ ๐ (ศูนย์) เราจะเอา ๐ (ศูนย์) ไปบวกลบคูณหารกับเลขจำนวนใดๆ ก็ไม่ทำให้เลขจำนวนนั้นมีค่าสูงขึ้น และ ๐ (ศูนย์) นี้เมื่ออยู่โดยลำพังก็ไม่มีค่าอะไร แต่จะว่าไม่มีก็ไม่ได้ เพราะเป็นสิ่งปรากฏอยู่ ความเปรียบนี้ฉันใด จิตใจก็ฉันนั้นเป็นธรรมชาติ มีลักษณะเหมือน ๐ (ศูนย์) เมื่อนำไปต่อเข้ากับเลขตัวใด ย่อมทำให้เลขตัวนั้นเพิ่มค่าขึ้นอีกมาก เช่น เลข ๑ เมื่อเอาศูนย์ต่อเข้า ก็กลายเป็น ๑๐ (สิบ) จิตใจเรานี้ก็เหมือนกัน เมื่อต่อเข้ากับสิ่งทั้งหลายก็เป็นของวิจิตรพิสดารมากมายขึ้นทันที แต่เมื่อได้รับการฝึกฝนอบรมจนฉลาดรอบรู้สรรพเญยฺยธรรมแล้วย่อมกลับคืนสู่สภาพ ๐ (ศูนย์) คือ ว่างโปร่งพ้นจากการนับการอ่านแล้ว มิได้อยู่ในที่ ๙ แห่งอันเป็นที่อยู่ของสัตว์ แต่อยู่ในที่หมดสมมติบัญญัติคือ สภาพ ๐ (ศูนย์) หรืออกิริยาดังกล่าวในข้อ ๑๔ นั่นเอง

“อญฺญาสิ วต โภ โกณฺฑญฺโญ อญฺญาสิ วต โภ โกณฺฑญฺโญ”
ซึ่งแปลว่า “โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ โกณฑัญญะ ได้รู้แล้วหนอ“​

<!-- / message -->

 

สาธุชนกราบไหว้ด้วยใจน้อม
ธรรมะล้อมความดีไม่มีหาย
เพียงทำใจให้อยู่ดูสบาย
เพียงวางกายวางจิตไม่ดิ้นรน

 

โลกเรานี่หนอวุ่นวายแท้
มีเกิดแก่เจ็บตายทุกวันหนา
จะเร่งวันเร่งคืนเร่งเวลา
ให้มรณามาเยือนเร็วทำไมกัน

 

เกิดแก่เจ็บตายมลายสิ้น
วนเวียนลิ้นพลิกชิวหาสังสาร
เกิดแปรดับเรื่องเที่ยงมิทนทาน
อีกยาวนานหากเรายังเวียนวน

 

แสงเทียนส่องนำทางหนทางมืด
แสงช่วยยืดทางเดินเกินสายตา
แสงเทียนส่องชีวิตอันมีค่า
แสงนำพาหนทางสว่างพลัน

แสงเพียงหนึ่งถึงสว่างเพียงน้อยนิด
แสงส่องจิตเติมฝันไม่หวั่นไหว
แสงเพียงน้อยแต่ก็คอยสอดส่องใจ
แสงยิ่งใหญ่คือแสงชีวิตเรา

 

แสงเทียนส่องให้สว่างกลางความมืด

มิฝืนฝืดส่องสว่างกระจ่างผล

ดุจแสงธรรมแห่งองค์พระภูวดล

นำเหล่าชนพ้นห้วงบ่วงเหล่ามาร



แสงเพียงหนึ่งตรึงสว่างทางความคิด

ไม่เบือนบิดสู่ทางชั่วกลั้วสังสาร

แม้จะเป็นเพียงแสงน้อยด้อยตระการ

แต่เป็นแสงแห่งนิพพานอันรื่นรมณ์์

 

ขอมอบดอกไม้ในมือน้อย
ขอเรียงร้อยสายใยใจห่วงหา
ขอมอบด้วยจิตมิมายา
ขอเพียงวาจาว่ารักสลักใจ

 

ดอกกุหลาบพรรณไม้งามแทนความรัก
ตรึงสลักในดวงจิตพิสมัย
กรุ่นกลิ่นหอมพร้อมความรักความห่วงใย
แทนดวงใจจากมิตรชิดไมตรี

 

แวะมาอ่านบทกวีที่พริ้งเพริด
ดั่งเป็นพรบรรเจิดประเสริฐยิ่ง
แต่ละบทล้วนกลั่นออกจากใจจริง
แถมยังอิงพุทธธรรมคำพระศาสดาฯ
มีทั้งทางคดีโลกคดีธรรม
เรียงร้อยคำมาให้เห็นเป็นภาษา
แฝงหลักธรรมให้ขบคิดจินตนา
แทนวาจาที่อยากเล่ากล่าวต่อกันฯ

 

บทกวีที่เรียงร้อยบรรจงสร้าง
ก็มิต่างจากจิตคิดปรุงเสริม
มีจินตนามาช่วยอวยแต่งเติม
มาช่วยเพิ่มสีสรรจรรโลงใจ
เหมือนชีวีข้านี้ที่ถูกสร้าง
ลงมาย่างเหยียบดินถิ่นอาศัย
ก็มิต่างจากจิตผิดผู้ใด
มาเพื่อให้รสธรรมน้อมนำตน
เกิดมาแล้วชาติหนึ่งซึ่งประเสริฐ
มีธรรมเลิศเปิดทางสว่างใส
มีมิตรแท้คอยปกป้องพ้นโพยภัย
ถึงหลักชัยในเส้นทางนิพพานเอย

 

บทกวีที่เรียงร้อยถ้อยแถลง
ไม่เคลือบแคลงด้วยเหมือนจิตคิดสงสัย
ได้รู้ธรรมซึ่งองค์พระทรงชัย
ทรงตรัสไว้เป็นทางสว่างนำ

ด้วยทรงเป็นผู้สร้างทางสว่าง
ทั้งดลจิตให้กระจ่างไม่ถลำ
สู่ความชั่วกลั้วหทัยให้มืดดำ
ทั้งทรงนำข้ามฝั่งวัฏครรไล

เมื่อกำเนิดเกิดมาแล้วชีวิตหนึ่ง
ก็ควรถึงซึ่งพระธรรมนำสดใส
ให้ดวงจิตบริสุทธิ์ผุดอำไพ
เหมือนหนึ่งไซร้ปทุมมาลผลิบานเอย

 

กลอนพาไปพามาหน้า 33
บรรจงขานบทกวีศรีสโมสร
อันนักปราชญ์ฉลาดธรรมมาสัญจร
สโมสรศรีกวีนักปราชญ์ฉลาดธรรม
......................................................
มาได้อ่านบทกวีที่ท่านกล่าว
เป็นธรรมข่าวเล่าสู่ฟังน่าสรรเสริญ
ขอท่านจงในสถิตย์ธรรมธัมมาเจริญ
ธรรมสรรเสริญรักษาผู้ประพฤติธรรม
............................................................._/|\_

 

สี่คนหาม สามคนหาย สองคนถือธงออกหน้า หนึ่งคนขึ้นโรง


มหาภูตรูปสี่คนหาม..........หนุนใจ เกื้อกาย
เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับให้...........สามหาย
บาปบุญกรรมนำไป...........สุขทุกข์ สองธง
แข่งแย่งเหลือหนึ่งกาย.......เข้าโลง ตัวเอง
http://palungjit.org/showthread.php?p=1523451#post1523451

 

อันมหาภูตสี่ที่ท่านกล่าว
ล้วนบอกเล่าข้อความตามแถลง
เหมือนดั่งธรรมพุทธองค์ทรงแสดง
กระจ่างแจ้งให้ถึงซึ่งความจริง

เรามนุษย์ที่กำเนิดเกิดมานี้
ต่างล้วนมีร่างกายเป็นแหล่งสิง
ได้สถิตชิดเชื้อเอื้อแอบอิง
แต่ความจริงก็ล้วนเป็นอนิจจา

มีแต่ความแปรเปลี่ยนเวียนตลอด
ตั้งแต่คลอดจนกำเนิดเกิดสาขา
จนลุล่วงลงสู่วัยให้ชรา
แล้วก็พาร่างฝังยังกองฟอน