๒๑ วิธี ของ สติปัฏฐาน เส้นทางแห่งการบรรลุธรรม

จริงๆ ไม่เข้าใจเรื่องมหาภูติรูป แต่ลุงปังเคยอธิบายให้อ่านไปรอบนึงแล้ว ถ้าแกไม่โดนแบน น่าจะมาช่วยอธิบาย

ส่วนเรื่องธาตุสี่ พอจะเห็นการแตกออก คือการไม่รวมตัวของร่างกายคนหรือสัตว์ จะไม่เห็นรวมแบบที่คนทั่วไปเขาเห็นกัน แต่ไม่ได้สนใจว่านี่เย็น ร้อน อ่อน แข็ง เลยไม่แน่ใจว่า ธาตุ 4 คือการแตกชิ้นส่วนนี่นั่นออก หรือไปรู้สึก เย็น ไหว ร้อน อ่อน แข็ง

 

เห็นอวัยวะภายในตัวเอง หรือคนอื่น เหมือนเป็นนิมิตของอสุภ หรือปล่าว

เห็นเป็นธาตุ 4 หมายถึงเห็นเป็นต้นธาตุหรือปล่าว ถ้ามีตำราบันทึกไว้ช่วยเอามาลงให้ด้วยครับ

เท่าที่เคยเห็น เหมือนครูจะให้จำแนกลักษณะเด่นของแต่ละธาตุ ตอนนั่งสมาธิ หรือ ฝึกกสิณ

สังเกตกายตอนเข้าสมาธิ
หนัก แข็ง แน่น----ธาตุดินแสดง
เย็น เคลื่อนช้าๆ อ่อน ไหว-----ธาตุน้ำแสดง
หมุน ไม่นิ่ง เร็ว----ธาตุลมแสดง
อึดอัด ร้อนผ่าว ยืดขึ้น -----ธาตุไฟแสดง
แต่ก็ไม่เหมือนกันทุกวัน เปลี่ยนไปตามธาตุในเวลานั้นๆ

ปวีน่าจะเคยเจอมาทั้งหมดแล้ว หรือว่าอันไหนยังไม่เจอ ก็ลองอธิฐานก่อนเข้าสมาธิสิ

 

จำแนก ตามพระไตรปิฎก

ร้อนเย็น คือธาตุไฟ อย่าไปเข้าใจผิด ตามภาษาไทย

 

เคยได้ยินว่า การเจริญสติ ไม่ใช่กรรมฐาน
การทำกรรมฐานคือการแทรกแซงสติ ที่จำให้เห็นจริง

 

สติปัฏฐาน ก้คือ ฝึก สติให้เป็นฐาน มีสติ ด้วยการใช้ ฐานทั้ง4
กายเวทนา จิตธัม มาเป็นฐาน เป้นเครื่องฝึก เป้นการกระทำเหมือนกัน

การกระทำก็คือกรรม ปัฏฐานก็คือความมั่นคง

ก็ไม่ต่างอะไร จาก กรรมฐาน มันก็เหมือนกัน

การกระทำที่มั่นคง

เพียงแต่เรียกต่างโอกาส แต่จุดมุ่ง ก็ที่เดียวกัน

คนอาศัยช่อง ด้วยภาษาของความต่าง แค่นี้ก็เอา ก้ประมานนี้แหล่ะ

 

อ่อ ถ้าอธิบายตามคุณ hastin ว่ามา คือเข้าใจแระ

ใช่ค่ะ เคยรู้สึกพวกนี้ แต่ไม่รู้ว่าอะไร- แข็ง หนัก (ดิน) ,เคลื่อน เย็น (น้ำ) , เร็ว ไม่นิ่ง (ลม) , ยืด (ไฟ)

ฝึกอสุภะ แต่ไม่ฝึกแบบนั่งสมาธิ . 100% เต็มคือเห็นแบบสมาธิลืมตาในปัจจุบัน เช่น ตากระทบคนแล้วนิมิตขึ้นเลย และจะไม่ฝึกให้เป็นกสิณ คือหน่วงนิมิตมาเพ่งใส่อีกรอบ ไม่ชอบทางฤทธิ์ค่ะ

 

หมายถึงกรรมฐาน ที่ต้องใช้สติจดจ่อกับสิ่งเดียว เพื่อให้จิตมีกำลัง

แต่สติปัฐฐาน เป็นแบบ ลักขณูปนิชฌาน ไม่แวกแวก ไม่ปรุงแต่ง

เอ พูดไป เริ่มงง แล้ว มันคือสิ่งเดียวกันไหมล่ะเนี้ย

 

มันก้ไม่ต่างกันหรอก

มันถึงมี หลากหลายทางในการเข้า

แต่จุดมุ่ง มันอันเดียวกัน

 

เมื่อก่อนงงๆ ถ้ามีใครบอกไปนั่งสมาธิ เดินจงกรมทำไม

ตอนหลังมาถึงบางอ้อ สมถะแต่ละกอง วิธีการฝึกมันไม่เหมือนกันนี่นา.. ถ้ากองไหนมันตันแค่อุปจาร ก็ผสมอานาปานสติเข้าไป มันจะไปต่อได้เรื่อยๆ

ถ้าไม่ใช่คนฟุ้งมากมาย ก็รู้สึกตัวเฉยๆ
ถ้าฟุ้งเยอะก็เลือกพินาสมถะ

 

จริงๆ ก็ยังไม่เข้าใจเรื่องมหาภูติรูป เพราะตอนเข้าไปดูส่วนเล็กสุดของอณู เห็นแค่เป็นแสงที่สั่นสะเทือนหลายๆแบบ

ก็แปลกดี เหมือนอณูนั้นกำเนิดแสงขึ้นมาเอง ไม่เห็นมีสิ่งอื่นนอกจากแสงกับการสั่น

เดี๋ยวคงต้องดูใหม่ว่าตำราท่านเขียนถึงจุดไหน แต่มันต้องใช้กำลังสมาธิมากต้องมีเวลานั่งนานๆ

เดี๋ยวสงกรานต์นี้หยุดหลายวันว่าจะ ทบทวนหมวดกายใหม่่

 

จิตส่งออกนอก

คราวนี้มันก็จะพาเห็นไปเรื่อยเปื่อยสนุกเหาะ

สิ่งที่ควรเห็นให้ทั่วเห็นให้ละเอียดคือกายเราจิตเรา

ไม่ใช่ไปส่องดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นสิ

แบบนั้นจิตมันสนุกเล่นลับลวงพลางกับเราเลยนะ

 

จัดไปครับลูกเพ่

 

ไปก้อบ ภาพ จาก ลุงหมาน มา พอ ลดการท่อง ได้หน่อย

รูป นาม


รูป 28
หรือเรื่อง รูป อย่างเดียว อย่างละเอียด

 

ดูในกายนี่เหละ แยกออกไปเรื่อยๆ ก็เหลือแต่แสงกับการสั่น

ลองไปอ่าน รูป 28 มาแล้ว สิ่งที่เห็นน่าจะเป็น รูปารมณ์

น่าจะเป็นผลมาจาก กสิณไฟ กสิณแสง กสิณสีขาว ที่เคยฝึก

 

ถ้าตามคลอเคลียแสง
ตามภาพนิมิตไป มันจะไม่มีจุดสิ้นสุด
แต่จุดสุดท้ายที่จะต้องไปถึง
ไม่ว่าจะฝึกด้านไหนมาก็ตาม
คือการกำหนดรู้ตัวเอง
ว่ามีกายที่เคลื่อนไหวหายใจอยู่
มีหรือไม่มีความคิดอารมณ์
ความรู้สึกกับภาพที่ปรากฏนั้น

ให้ระลึกได้ทุกสภาวะ ทุกเหตุการณ์
เท่าที่ไหว

ภาพอะไรวิเศษแค่ไหนก็ตามที่ปรากฏ
ไม่สำคัญเท่าจิตเราที่มันกำลังแสดงธรรมซึ่งหน้าให้เห็น

 

เราเปิดกรรมฐาน 40 ลองไล่ไปเรื่อยๆแล้ว ที่เอาจิตเราอยู่มีแค่ อสุภะ + มรณานุสติ แล้ว ก็ พุทธานุสติ

ส่วนสติปัฎฐานจะได้เฉพาะตอนเคลื่อนไหว ถ้าร่างกายหยุดต้องหาอย่างอื่นวางสติต่อ ไม่งั้นฟุ้ง

ส่วนมากจะอยู่กับแสง แล้วต้องมีการเคลื่อนไหว ถึงจะเอาอยู่ แล้วก็ต้องอาราถนาศีลบ่อยๆ แผ่เมตตาบ่อยๆ

จะมาทาง สมาธิสูตร ญาณทัศนะ

 

สติปัฏฐาน
ไม่ได้กำหนดเอาไว้ว่าใช้ได้เฉพาะ
เมื่อกายเคลือนไหวนะคะ
แม้ร่างกายหยุดนิ่ง นอนอยู่ นั่งอยู่
สติสามารถกำหนดลงได้
ในทุกฐานของกายใจเสมอ
ขอเพียงหมั่นระลึกย้ำๆ
อาจจะเลือกรู้ในส่วนที่เราถนัดก่อน
จนเห็นความจริงของกายใจนี้
ปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ
หากทำไปเรื่อยสังเกตุเรื่อยๆ
จะเข้าใจได้เองว่าที่เราทำมาทั้งหมด
สุดท้ายมันก็แค่เพื่อเอามากำหนดรู้
เป็นแค่ของถูกรู้ทั้งหมดทั้งมวล

ไม่มีอะไรเลย

ธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นเรื่องเข้าใจได้ง่าย
ไม่ต้องตีความยุ่งยาก
รู้ตรงๆกับสิ่งที่ปรากฏในกายใจเรา
แค่นั้นเอง

 

เราก็พยายามอธิบายแล้วนี่ ถ้าทำกรรมฐานนั้นแล้ว ยังฟุ้งอยู่ ต้องหากรรมฐานอื่นปฎิบัติ

แล้วตำราก็มีการปฎิบัติหลายอย่าง ไม่ได้มีแต่สติปัฎฐาน เราเลือกเฉพาะ อานาปานสติมาใช้ร่วมกับ พุทธานุสติ

พอเราปฎิบัติสมาธินำ แล้วจิตสงบ เราก็เลือกสมาธินำ

พระไตรปิฎก มีแนวทางปฎิบัติมากมาย ท่านน่าจะลองอ่านดู

 

ไม่ได้บอกว่าผิด
ที่เลือกกรรมฐานกองไหนมาใช้
เพียงแต่จะบอกว่า
สุดท้ายแล้วทุกกองกรรมฐาน
จะมาที่จุดเดี่ยวกันหมด ไม่แตกต่าง
อย่าตามภาพและแสงที่ปรากฏถลำไปไกล
เอาทุกอย่างที่เห็นแล้วมันกระทบจิตเรา
มากำหนดรู้ให้หมด
เป้าหมายอย่าให้ล้ำไปเกินนี้เป็นพอ

ไม่ว่าจะฝึกตีลังกาเหินอากาศพ่นไฟมา
แล้วสุดท้ายมาจบที่เดียวกันนี้ได้
ถือว่าดีงามเข้าเป้าหมด

 

คุยกับท่าน เราก็งงนะ เหมือนท่านจะไม่ได้อ่านตำรา คำสอนไม่ได้มีแบบเดียว

ฝึก สติ กำหนดลงรู้
ฝึกปัญญา ให้พิจารณา สัญญา 10 โยนิโส วิปัสสนา ก็คือให้อ่าน ให้คิด
ฝึกสมาธิ ให้ลงที่อุเบกขา สร้างสัมปชัญญะ สร้างกำลังฌานให้มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อใช้เป็นกำลังในการโยนิโส หรือวิปัสสนา

เรามาทางสมาธิ เก็บกำลังฌานเพื่อไป วิปัสสนาญาณ